Morgunblaðið - 30.08.1978, Side 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 1978
Rætt viö
Jóhannes G.
Jónsson,
forstjóra
íshúsfélags
ísfirðinga h.f.
ÞAÐ þarf enginn að vera í
vafa um það, að ísafjörður
er einhver myndarlegasti
útgerðarstaðurinn á land-
inu. Frystihúsin þrjú sem
þar eru, eru vel rekin að
sögn þeirra sem vel þekkja
til og í sumar hefur vinnsla
verið þar í fullum gangi en
þau frystihús eru mörg á
iandinu þar sem vinna
hefur legið niðri nú um
hríð.
Eitt frystihúsið á ísafirði
er íshúsfélag ísfirðinga h.f.
og aflinn sem þar fer til
vinnslu kemur frá tveimur
skuttogurum og tíu til tólf
færabátum. Togararnir eru
Júlíus Geirmundsson og
Guðbjörg, en hlutafélögin
Gunnvör h.f. og Hrönn h.f.,
eigendur þeirra, eru jafn-
framt eigendur íshúsfélags-
ins. Mbl. hitti fyrir
Jóhannes J. Jónsson for-
stjóra íshúsfélagsins og átti
við hann stutt samtal í
vikunni sem leið.
— Ástæðurnar fyrir betri
rekstrarafkomu hjá okkur en víða
annars staðar, eru margar að
mínu mati, sagði Jóhannes í
byrjun samtalsins.
— Það má fyrst nefna hvað
skuttogararnir komu snemma
hingað, en Júlíus Geirmundsson
fengum við í desember 1972 og
Guðbjörgu í marz 1974. Nú, hér er
aflinn- og þá hráefnið — mjög jafn
yfir allt árið til vinnslu og þá er
togaraafli mun ódýrari í vinnslu
heldur en bátaafli, þó ekki sé nema
vegna ormsins.
— Veruleg uppbygging hefur
verið hér á húsakostinum, fyrst
aðallega á árunum 1958—1960 og
hefur verið stöðug síðan. Núna er
grunnflöturinn á frystihúsinu
nálægt 1600 fermetrum. Tækja-
kostinn höfum við smátt og smátt
endurbætt á sl. tíu til tólf árum og
þá reynt að hafa hann eins og bezt
gerist á hverjum tíma. Við höfum
haft mjög gott hráefni og aðallega
verið með þorsk í vinnslu og þá
talsvert meira en gerist víða
annars staðar á landinu.
— Jú, fyrir útgerðina spilar það
jafnframt inní að stutt er héðan á
miðin.
— Við höfum veriö sakaðir um
veiði á smáfiski hér, en sú ásökun
er ekki réttmæt. Og þegar hugsað
er til þess að togararnir á
Vestfjörðum eru nýlega orðnir 10
og hinir landshlutarnir hafa um 60
á móti þá er jafnframt ljóst að við
veiðum ekki meiri smáfisk en þeir.
Þú nefnir auðlindaskattinn. Nú
það þýðir skattlagningu fyrir það,
að hér hefur reksturinn gengið
betur en annars staðar. Þá mætti
eins skattleggja Reykvíkinga fyrir
ódýrari kyndingu eða annað í þá
áttina, þetta er ákaflega teygjan-
legt allt saman.
— Nei, ég verð að segja að ég tel
ekki að ástæða sé fyrir okkur hér
að óttast að það sama liggi fyrir
okkur og er nú að gerast t.d. hjá
frystihúsum á Suðurlandi.
Smábátahöfnin á ísafirði
„Auðlindaskatturinn skatt-
lagning fyrir að betur geng
ur hér, en annars staðar“
Þessi vinnuhagræðing
hefur reynzt okkur vel
— Yfir sumartímann starfa hér
200—240 manns og á veturna
160—200 manns. Hér er yfirleitt
ekki unnið lengur en til kl. fimm
á daginn og í húsinu er er.ginn
maður eftir hálfsjö. Á sunnu-
dögum er aldrei unnið en ef aflinn
er mikill þá er unnið á laugar-
dögum.
Þessi vinnuhagræðing
hefur reynzt okkur mjög vel.
Vinnudagarnir eru þá á milli
220 — 240 á ári. Og síðast en ekki
sízt þá eru ísfirðingar afskaplega
duglegt fólk sem ber af í allri
vinnu.
Jóhannes G. Jónsson forstjóri íshúsfélagsins.
Þorleifur Pálsson skrifstofustjóri Íshúsíélagsins og Kristín Hálfdánsdóttir telja peninga í umslög.
..Reksturinn á fyrirtækinu er mjög góður.“ sögðu þau. „Hins vegar er athugandi hvort reksturinn á
þjóðfélaginu er nægilega góðHr.“ Ljósm.i Herdís borgcirsdóttir.
— Já, við framleiðum aðallega
fyrir Bandaríkjamarkað, hann
hefur verið ríkjandi hjá okkur s.l.
20 ár. Það má nefna til gamans að
um það leyti sem þrjú íshús hér
voru sameinuð í Ishúsfélag Is-
firðinga 1936 þá voru menn sendir
héðan til Bandaríkjanna til þess
að kanna söluhorfur á frystum
fiski á Bandaríkjamarkað en það
mun hafa verið í fyrsta skipti sem
íslendingar gerðu út slíkan
leiðangur. Um líkt leyti var svo
Sölumiðstöðin stofnuð.
— Frystihúsin hér á ísafirði eru
öll mjög svipuð að stærð. Það má
segja að samvinna hafi verið mjög
góð á milli þeirra allra, en við
höldum þannig á málunum að við
reynum að fyrirbyggja að vinnu-
dagar falli niður hjá hverju
einstöku frystihúsi á svæðinu með
því að ef eitt skortir hráefni, þá
hlaupa hin þar undir bagga. — Jú,
íshúsféíagið hefur að mestu leyti
nægilegt hráefni til vinnslu frá
skipum félagsins.
— Nei, ekki vil ég sérstaklega
tjá mig um hvort eitthvað mætti
betur fara í „kerfinu", en vil aðeins
segja að mér finnst við hér á
útkjálkanum oft vera heldur lítils
metnir í samfélaginu. — Og eina
sögu vil ég segja um frétt í einu
dagblaðinu í Reykjavík fyrir
nokkrum árum. Það var skýrt frá
því að á Isafirði hefði svo og svo
miklum afla verið landað þann
daginn sem hefði verið mjög
mikið, sérstaklega með tilliti til
þess að Isafjörður væri ekki
útgerðarbær!!
Blm. kvaddi Jóhannes G. Jóns-
son forstjóra íshúsfélags ís-
firðinga h.f. ákveðin í að láta slíka
frásögn ekki henda sig.
ÁJR