Morgunblaðið - 12.10.1978, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 1978
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 1978
21
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson
Aðalstræti 6, sími 10100.
Aðalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2200.00 kr. á mánuði innanlands.
í lausasölu 110 kr. eintakið.
Fiskverðið leysir
engan vanda
Sú ákvörðun Verðlagsráðs sjávarútvegsins að hækka
fiskverðið um 5% er mjög umdeild og leysir engan vanda.
Þannig hafa samtök sjómanna mótmælt henni og telja, að þeir
hafi verið hlunnfarnir. Á hinn bóginn liggur fyrir, að
fiskiðnaðurinn rís ekki undir hinu hækkaða fiskverði og
útgerðin er ekki aflögufær.
Um hraðfrystiiðnaðinn sérstaklega gildir það, að þrátt fyrir
gengisfellinguna hefur vandi hans ekki verið leystur. Við það
bætist svo, að viðmiðunarverð Verðjöfnunarsjóðs liggur uppi í
markaðsverði, svo að ekki safnast fé í hann eins og þó er
lífsnauðsyn að geri, þegar markaðir fyrir frystar afurðir eru í
hámarki. Á sínum 'tíma var stofnun Verðjöfnunarsjóðs
fiskiðnaðarins mikið framfaraspor og raunar nauðsynlegt til
þess að verja sjávarútveginn og þar með þjóðarbúið áföllum,
þegar markaðsverð erlendis hefur hrapað. Það getur því orðið
örlagaríkt, ef Verðjöfnunarsjóðurinn verður ekki í stakk búinn
til þess að gegna þessu sérstaka hlutverki sínu áfram.
Skreiðarframleiðendur hafa staðið frammi fyrir alveg
sérstökum erfiðleikum vegna þeirra truflana, sem orðið hafa á
mörkuðunum í Nígeríu. Nokkur hluti framleiðslunnar 1976 fór
ekki fyrr en í sumar og eftirstöðvarnar 1977 eru að fara um
þessar mundir. Framleiðendur hafa því orðið fyrir verulegum
áföllum vegna vaxta- og fjármagnskostnaðar, geymslukostnað-
ar og rýrnunar, eins og viðurkennt var af ríkisstjórn Geirs
Hallgrímssonar, þegar Matthías Bjarnason þáv. sjávarútvegs-
ráðherra ákvað, að gengismunur skyldi ekki tekinn af'
skreiðarbirgðum, heldur skyldi hún afreiknuð á gildandi gengi,
þegar væntanlegir sölureikningar lægju fyrir og gjaldeyri yrði
skilað. Þrátt fyrir þetta stóð skreiðarframleiðslan höllum fæti,
eins og glöggt sést af því, að afurðalán hafa ekki fengizt út á
verkaða skreið sl. ár. Þetta hefur svo valdið því, að verkun á
saltfiski hefur aukizt í lægri gæðaflokkum, þótt það sé
óarðbærasta verkunin. Við þetta bætist svo, að afskipun á
saltfiski hefur dregizt vegna söluerfiðleika, og er hætt við, að
veruleg verðrýrnun hafi átt sér stað vegna ónógrar kælingar,
auk tilfinnanlegs vaxtakostnaðar. Eins og sakir standa á
saltfiskverkunin því við margvísleg og flókin söluvandamál að
etja, sem getur brugðið til beggja vona, hvernig leysast.
Á rekstrarvanda fiskiðnaðarins hefur ekki verið tekið þeim
tökum, sem þurft hefði. Og ekki bæta efnahagsráðstafanir
ríkisstjórnarinnar úr skák, þegar haft er í huga, að hinir
afturvirku skattar munu fyrst og fremst bitna á útflutnings-
framleiðslunni.
Á hinn bóginn liggur fyrir, að vandi fiskiðnaðarins verður
ekki leystur með því að halla á útgerðina. Rekstur hennar
stendur í járnum yfir heildina litið og sums staðar á hún í
miklum erfiðleikum. Hins vegar skera einstök skip sig úr, eins
og alltaf er og ekki er hægt að taka mið af í þessu sambandi.
Gagnvart sjómönnum er það ljóst, að ákvörðun fiskverðsins
nú bitnar alveg sérstaklega á þeim. Það er óumdqilanleg
staðreynd, að þeir njóta ekki þeirra kjarabóta, sem aðrir
launþegar hafa notið. Morgunblaðið hefur verið þeirrar
skoðunar, að nauðsynlegt sé, að launþegar taki á sig nokkrar
byrðar til þess að unnt sé að ráða niðurlögum verðbólgunnar og
koma á jafnvægi í efnahagsmálum. Með ákvörðun fiskverðs
hefur verið mótuð sú stefna* að launþegar verði að taka á sig
umtalsverðar byrðar til þess að lausn fáist á verðbólguvandan-
um. Vitaskuld verður slíkt að ganga jafnt yfir alla, en
óverjandi með öllu að taka sjómenn þar sérstaklega úr og ætla
þeim verri hlut en öðrum, borið saman við það, sem þeir höfðu
samið um.
í þessu sambandi er nauðsynlegt að undirstrika að gefnu
tilefni, að íslenzkt efnahagskerfi er þannig byggt upp, að það
stendur og fellur með afkomu sjávarútvegs og fiskiðnaðar.
Einungis með því að búa þessum atvinnugreinum eðlilegan
rekstrargrundvöll, getum við haldið uppi í landinu þeim
lífskjörum, sem við höfum vanizt, samhliða því sem alhliða
félagsleg uppbygging hefur átt sér stað. Efnahagsráðstafanir
eins og þær, sem ríkisstjórnin gerði fyrir réttum mánuði, hafa
ekki leyst vanda sjávarútvegs og fiskiðnaðar, heldur miðuðust
þær fyrst og fremst við margvíslega fjármagnstilfærslu í
þjóðfélaginu, juku eyðslu en styrktu ekki grundvöli
atvinnulífsins að sama skapi. Meðan þannig er staðið að
málum, er ekki von að vel fari og hætt við, að nýrrar kollsteypu
í efnahagsmálum sé skammt að bíða.
Breiðþotur
og langflug
framtíðarþróunin
segir Najeeb Halaby fyrrum flugmálastjóri Bandaríkjanna
Fyrir helgina var hér á ferð í
einkaflugvél, Najeeb Halaby,
fyrrum flugmálastjóri Banda-
ríkjanna og forseti Pan Amer-
iean-flugfélagsins. Halaby rekur
nú eigið fyrirtæki, Halaby
International, sem fjárfestir í
ýmsurn fyrirtækjum, er snerta
flugrekstur, og einnig rekur
hann fyrirtækið Safe Flight,
sem er ráðgefandi á sviði
flugöryggismála. Halaby var á
leið til Teheran í Iran á
ráðstefnu um öryggismál í
farþegaflugi í Miðausturlönd-
urn, er hann hafði hér viðdvöl til
að ræða við Agnar Kofoed
Hansen flugmálastjóra og ráðg-
ast við hann um ýmis atriði, sem
hann hugðistleggja fyrir fyrr-
greinda ráðstefnfu.
Blaðamaður Mbl. hitti Halaby
að ntáli skömmu fyrir brottför
hans og gafst tækifæri til að
ræða stuttlega við hann. Hann
sagði fyrst að hann hefði haft
viðdvöl á íslandi til að ráðgast
við Agnar Kofoed Hansen sem
nyti mikils álits í flugheiminum.
Hefði hann lagt fyrir hann
ýmsar hugntyndir, sem ætlunin
væri að fjalla um á þessari
ráðstefnu, hugmyndir, sem mið-
uðu að því að þróa flug og
flugöryggi í vanþróuðum lönd-
um. „Frumkvöðull að þessari
ráðstefnu er tengdasonur minn,
Hussein Jórdaníukonungur, en
hann hefur niikinn hug á að
skipuleggja farþegaflug í Mið-
austurlöndum, en flugumferð á
þessum slóðum hefur aukist
gífurlega á undanförnum árum í
sambandi við olíuvinnsluna og
þá þróun og uppbyggingu, sem
frant fer í þessum löndum."
Við spurðum Halab.v hvernig
hann liti þróun flugmála sl.
áratug og hann sagði: „Ef við
lítum á ástandið í flugmálum í
heiminum sl. 10 ár, kemur í ljós,
að vöxtur flugumferðar hefur
verið ójafn. í Bandaríkjunum og
Evrópu hefur hann verið hægur,
en mun hraðari í Miðaustur-
löndum, Afríku, SA-Asíu og
S-Ameríku. Þrátt fyrir fjar-
skiptagervihnetti og ýmislegt
annað, eru fjarskipti hæg yfir
Atlantshaf og flugmenn eru enn
santbandslausir hluta af leið-
inni. Það er einnig athyglisvert
hve tiltölulega lítill vöxtur hefur
verið í fiugsamgöngum þrátt
fyrir tilkomu risaþota, eins og
Boeing 747, sem eru feiknalega
hagkvæm og afkastamikil farar-
tæki. Fjórföldun eldsneytisverðs
á hér sinn þátt í og há fargjöld
samfara því. Verðhækkunin
gerði í raun hljóðfráar þotur
eins og Concorde úreltar, von-
lausar í rekstri og drap áætlun-
ina um smíði hljóðfrárrar þotu í
Bandaríkjunum. Þetta hefur t.d.
sannast á því að Rússar hafa nú
hætt notkun sinnar hljóðfráu
þotu, og rekstur Concorde er
meira byggður á þjóðastolti en
hagkvæmum rekstrargrund-
velli.“
— Æ oftar heyrast fregnir
um að legið hafi við árekstri
flugvéla í lofti eins og gerðist í
San Diego fvrir skömmu. Erum
við að nálgast þann tíma að
flugvélafjöldi verði flugum-
ferðarstjórnum ofviða?
„Sífellt er unnið að því að
þróa nýja tækni í sambandi við
flugumferðarstjórn, en menn
hafa ekki enn fundið kerfi, sem
Najeeb Halaby.
er fullkomið. Hins vegar verður
að líta á það, að árekstrar í lofti
eru örfáir og þrátt fyrir allt, er
flug langöruggasti ferðamátinn
í dag. Mjög sérstakar ástæður
virðast hafa valdið slysinu í San
Diego, búið að vara flugmenn
beggja véla við og þeir búnir að
staðfesta að hafa sé hvor til
annars og telja hættu afstaðna.
Mjög líklegt er að framtíðarþró-
unin verði sú að nieira verði um
aðskilin loftumferðarsvæði fyrir
farþegaflug annars vegar og
einkaflugvélar og herflugvélar
hins vegar. Samfara þessu má
búast við auknum kröfum um
tækjabúnað í flugvélum af
öllum gerðum. Því verður ekki
neitað að fjöldi smáflugvéla í
heiminum er orðinn mjög mikill
og hafa komið fyrir atvik, þar
sem flug slíkra véla hefur
hindrað farþegaflug þótt ekki
hafi orðið slys af, nema í örfáum
tilvikum. Það geta vart liðið
mörg ár þar til nútímatækni
hefur verið beitt til þess að
hanna og smíða kerfi, sem auka
mjög öryggi í flugmálum, en þau
kerfi, sem nýlega hafa verið
kynnt, eru því miður ekki eins
góð og framleiðendurnir segja.“
— Hvert er álit þitt á þeirri
þróun, sem orðið hefur í kjölfar
fluglestar Freddie Lakers og
áforma bandarískra yfirvalda
um að gefa flug og verðlagningu
meira og minna frjálsa?
„Mér finnst framtak Lakers
frábært. Ég vildi að ég hefði
verið svo framsýnn og djarfur,
er ég tók við Pan American, en
árinu áður höfðu forráðamenn
fyrirtækisins fest kaup á 33
Boeing 747. Vegna hárra flug-
gjalda flugu þessar vélar hálf-
tómar og var það mikið fjár-
hagslegt áfall fyrir félagið. Hins
vegar hefði Pan Am þá ekki
getað gengið á undan með
fargjaldalækkun, því það hefði
riðið IATA að fullu. Ég held þó
að nauðsynlegt sé að hafa
eitthvert eftirlit með flugi og
verðlagningu, því annars er
hætt við að minni og veikari
flugfélög verði undir í sam-
keppni við risana, sem síðan
leiddi til þess, að verð á
flugfarmiðum hækkaði á ný.
Lækkun fargjalda hefur án efa í
för með sér það, sem Laker
sagði, að nýir farþegar koma til
flugfélaganna, sem áður höfðu
ekki efni á ferðalögum. Ef við
lítum á það, að í heiminum eru
nú um 4 milljarðar íbúa, en
aðeins um 100 milljónir manna
ferðast árlega með flugvélum, er
ljóst að vaxtamöguleikarnir eru
næstum óendanlegir. Ég tel
engan vafa leika á um að sá
mikli vöxtur, sem orðið hefur í
farþegaflugi á sl. 18 mánuðum, á
eftir að halda áfram, ef þróun í
fargjaldamálum verður áfram á
sama veg.“
— Hver telur þú að framtíð-
arþróunin verði í farþegaflugi
t.d. næsta áratug?
„Ég held að það sé ljóst, að
hljóðfráu þoturnar eru úr leik,
nema að því leyti að Concorde
verði mjög dýr ferðamáti og það
með ríkisstyrkjum. Breiðþot-
urnar eru framtíðarfarartækin
og ég reikna með að sú þróun,
sem þar eigi sér helzt stað, verði
á þá leið að íburður verði aukinn
í farþegaklefum og að með
endurbótum á þotunum komi
fleiri langflugsáætlunarleiðir,
sem jafnframt verði hagkvæm-
ari fyrir félögin og þá farþegana
um leið. Hér á ég við 14—18
tíma flug án viðkomu. Á slíkum
leiðum myndu svefnrými koma
til sögunnar og mun meiri
viðurgerningur við farþega á svo
langri leið.“
Að lokum spurðum við Hala-
by hvort ekki væri þægilegra
fyrir hann að ferðast með
breiðþotu yfir hafið til írans
heldur en á lítilli flugvél og
hann svaraði því til, að það væri
að vísu fljótlegra og þægilegra,
en ánægjan af því að fljúga
lítilli vél væri margþætt og góð
tilbrevting frá þotuferðum.
- ihj.
„Við veljnm ekki
þennan eilífa
boðskapsflutning’ ’
..Leikfélagið hefur núna ver-
ið starfandi í þrjú ár. en hér
áður fyrr voru hér sett upp
leikrit á hverjum vetri og gekk
vel. Þá voru það lþrótttafélagið
Magni og Kvenfélagið Illín sem
unnu í sameiningu að uppsetn-
ingu þeirra. I nokkur ár datt
þessi starfsemi svo niður þar til
Íeikfélagið Vaka var stofnað".
sagði Haraldur Höskuldsson
ta-kjamaður og ferskfiskeftir-
litsmaður í frvstihúsinu Kald-
bak h.f. á Grenivík í upphafi
samtals við hlm. í síðustu viku.
Höskuldur er í stjórn leikfé-
lagsins Vöku og hefur sjálfur
verið á fjölunum. Ilann er
búsettur í Réttarholti. rétt
fvrir utan Grenivík. og hefur
þar ásamt fjiilskyldu sinni
lítinn búskap með kindur og
nokkra hosta. Fjiilhreytileg-
asta starfið sem hann að eigin
siign hefur gegnt er starf
mjólkurhílsstjóra. „en tank-
va>ðingin lagði það niður". eins
og hann orðaði það.
„Já, ég var einn af þeim sem
byrjuðu að koma þessu félagi
saman“, hélt hann áfram, „og ég
sé ekki eftir því.
Fyrsta árið voru tveir einþátt-
ungar settir upp undir leik-
stjórn Sögu Jónsdóttur leikkonu
og það má segja að hún hafi
blásið lífsandanum í félagið í
byrjun. En hún hefur einnig
ásamt Þóri Steingrímssyni verið
hér með leiklistarnámskeið.
Næst tókum við fyrir „Konu í
morgunslopp“ sem Gestur
Jónasson frá, Akureyri leik-
stýrði og núna síðast „Selurinn
hefur mannsaugu“ eftir Birgi
Sigurðsson undir leikstjórn Ing-
unnar Jensdóttur.“
— Nú hefurðu sjálfur verið
að leika? Hefurðu gaman af
því?
„Jú, ég hef verið á fjölunum
og lék fyrsta árið í einþáttung-
unum og síðan í „Konu í
morgunslopp". Annars lék ég
líka hér áður fyrr, byrjaði á
þessu sautján, átján ára gamall.
Það er meira en gaman að
taka þátl í up|>setningu leikrita.
Maður fær þá sérstöku tilfinn-
ingu ef stykkiö er gott, að maður
sé að skapa eitthvað. Maður
dettur inn í nýja fjölskyldu sem
maður lærir að þekkja og
heimili sem verið er að byggja
upp. Síðan eftir þrotlausa vinnu
á hverju kvöldi í nokkrar vikur
þá er allt búið og gott að þurrka
rulluna út úr huganum. Ef ég
ætti að fara af stað aftur eftir
um mánaðartíma frá síðustu
sýningu eru allar setningarnar
gleymdar. Það liggur við að ég
muni ekki núna, hvaða hlutverk
í leikjum ég hef leikið.
Verkefnavalið hefur verið
misjafnt hjá okkur, en tvö
síðustu leikritin hafa verið
frekar alvarlegs eðlis. Við höf-
um reynt að velja skemmtileg
verkefni, ekki þennan eilífa
hoðskapsflutning. Selurinn er
mjög yfirgripsmikið verk, en
flestar stéttir þjóðfélagsins eiga
fulltrúa sinn þar. Við förum alls
ekki út í þung verk. Á svona
litlum stað verðum við að velja
Spjallað við
Harald
Höskuldsson,
starfsmann í
frystihúsinu
Kaldbak á
Grenivík, um
leikfélagið
þar og fl
stykki sem bera sig. Það verður
að vera leikrit sem gengur, ekki
sízt vegna þess að félagið er
ungt og næsta peningalaust."
— Hvaða aöstöðu heíur fé-
lagið?
— „Við höfum sett st.vkkin
upp í gamla skólahúsinu, en hér
höfum við ekkert félagsheimili.
í salinn í skólahúsinu má troða
110 sæturn. En aðstaðan er
voðalega erfið, þar sem þetta er
eina samkomuhúsið í hreppnum
og barnaskólinn að auki. Þaö
sem gerir baggamuninn er það
að bæði sveitarstjórinn og
skólastjórinn eu virkir í leikfé-
laginu og það Ieysir vandann.
Allir þeir sem not þurfa að hafa
af húsinu eru skilningsgóðir og
hliðra til hver fyrir öðrum. Þó
að húsið sé lítið og þröngt og
fundur sé í einu herbergi,
Haraldur Ilöskuldsson — Mynd Björn Ingólfsson.
leikæfing í öðru og enn önnur
starfsemi í því þriðja og öll
hljóð heyrist á milli, hafa ekki
orðið árekstrar þess vegna.
Annars er nú verið að byggja
nýtt skólahús, sem verður jafn-
framt félagsheimili og þegar
það verður fulibúið ætlum við að
gera stóra hluti.
Jú, við höfum verið í nánum
tengslum við leikfélag Akureyr-
ar, sem hefur verið ákaflega
hlynnt okkar starfsemi, og
lánað okkur búninga og tæki.
Við eigum sjálfir orðið svolítið
safn af búningum og öðru, en
höfum heldur litla aðstöðu til
.þess að geyma það sem við
eigum.“
— Er búið að ákveða vetrar-
verkefnið?
— „Nei, það erdekkert byrjað
að ræða vetrarstarfið ennþá.
Það er óhætt að segja það, að
hver einasti maður í þorpinu
kemur og sér þau stykki sem
sett eru upp, það er ekki
þorpsbúum að kenna ef þau
falla. En við höfum ekki haft
beinlínis tap af rekstri leikfé-
lagsins, við höfum sloppið
fjárhagslega."
Frá karamellubréfum
í heil bílhræ
„Fleiri félög hér á staönum.
Það er ekki ástæða til þess að
gleyma Lionsklúbbnum sem hér
hefur verið starfandi nokkur
undanfarin ár. En það er eitt
þjóðþrifaverk sem Lionsmenn
og kvenfélagskonurnar hafa
gengist fyrir á hverju ári um
miðjan júní. Það er svokallaður
ruslhreinsunardagur, en þann
dag er allt rusl hreinsað með-
fram götunum í þorpinu og á
hreppsenda og allt týnt sem sést
frá veginum, allt frá karamellu-
bréfum í heil bílhræ.“
„Ilverjum datt þetta í hug?
— „Það var fyrst rætt um það
á Líonsfundi hvort ekki væri
þörf á slíkri allsherjarhreinsun.
Síðan fengum við kvenfélagið í
lið með okkur og þá var farið af
stað. í fyrstu hreinsuninni voru
það hvorki meira né minna en 10
bílhlöss af rusli sem ekið var á
haugana. Þegar keyrt var um
Víkina og næsta nágrenni á eftir
stakk það í augun hvað horfið
var. Enda er það þannig þegar
maður ferðast um landið, að
maður tekur strax eftir rusli og
öðru því sem ekki á heima í
umhverfinu".
„Hafiðþið fleiri slík þjóð-
þrifaverk á dagskrá í félaginu?
— „Það er nú það. Alla vega
þá heldur Lions-klúbburinn einu
sinni á ári það sem við köllum
menningarvikuna. Og þá eru hér
málverkasýningar, tónlistar-
fólki boðið, upplesurum og
öðrum. En þeir sem við höfum
leitað til um að koma, hafa tekið
okkur afskaplega vel.“
Sem stendur burfum
við ekki skuttogara
— Ef við snúum okkur að
atvinnulífinu hér á staðnum.
hér er öll atvinna tengd sjónum
meira og minna!
— „Það er óhætt að segja það.
Grenvíkingar eiga núna fjóra
báta yfir 30 tonn að stærð og eru
með um 10 trillur. Eins og er þá
vantar okkur ekki skuttogara,
en það er ekki hægt að neita því,
að við höfum keypt dálítið af
fiski af Akureyringum. Það
gerist helzt yfir sumartímann,
þegar bátarnir hér eru í fríi, en
á sumrin er flest fólk í vinnu hér
í frystihúsinu. Þessu hefur verið
víxlað til, þegar sumarfrí eru á
Akureyri, þá höfum við tekið við
töldverðu magni af fiski af þeim
til vinnslu.
Aðstaðan fyrir bátana er
vægast sagt léleg. Aukaviðlegu-
pláss er ekkert hér. Þá vantar
hér stærri bryggju en eins og er
eru það aðeins tvö minnstu
skipin frá Eimskip sem geta
lagst hér að. — Þess vegna
verðum við að keyra mest allar
afurðir fr.vstihússins héðan og
inn á Akureyri í útskipun. Það
væri mikill munur fyrir sveitar-
félagið ef úr þessu yrði bætt, þá
með t.d. tilliti til hafnargjalda
af uppskipun og útskiptun sem
færi í gegnum höfnina.
Það er þörf á því að lengja
bæði bryggjuna sem nú er um 50
m að lengd og viðlegukantinn
um a.m.k. 100 m. En þetta er á
áætlun og ég held jafnvel að
framkvæmdir eigi að hefjast á
næsta ári.
Hreint út sagt þá hafa smá-
bátarnir enga aðstöðu hér og ef
það gerir vestan-storm og stend-
ur inn í höfnina, þá eru bátarnii
í stórhættu. — það hafa ekki
orðið stórvægilegar skemmdir á
þeim eingöngu vegna þess að
yfir þeim er vendilega vakað."
Sú gamla stétt...
— Þú sagðir að þú hcfðir
verið mjólkurhílstjóri?
„Já, ég var í þeirri gömlu stétt
í 6 ár, en siðan mjólkurtankarn-
ir komu, þessi tankvæðing, er
mjólkurbílstjórastarfið ekki
lengur til.
Þetta var einhver skemmti-
legasti tími ævi minnar sem
komið er, og jafnframt sá
erfiðasti.
Það er óhætt að segja að
starfið hafi verið fjölbreytt,
tolst í því að taka mjólkurbrús-
ana, flytja póstinn og svo sá ég
þá jafnframt um alla flutninga
á vörum í verzlun kaupfélagsins
hérna. Svo tók maður að sér
ýmis erindi fyrir karlana og
kerlingarnar í hreppnum. T.d.
keypti maður húsgögn og föt
fyrir fólk og hvað sem var.
Vegirnir? Það er ekki einn
einasti Islendingur ánægður
með vegina í landinu, en það er
búið að gerbreyta vegunum
síðan ég hætti þessu starfi. Það
er stöðugt verið að vinna að
þeim. Nú er mokað hér tvisvar í
viku fyrir veturinn, en það gat
gerst að það tæki hálfu og heilu
sólarhringana að ferðast hér á
milli Grenivíkur og Akureyrar.“
Það er ekkert vafamál að við
hefðum getað rabbað svona
saman miklu lengur þarna í
frystihúsinu, sem við og gerðum,
en það varð samkomulag um að
slá hér lokapunktinn. \JR.