Morgunblaðið - 12.10.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 1978
Vl»
MORödM-
KAFF/NO
v oo 'í
GRANI göslari
1,'$£%-
Stórfínt! Sýnir að það er ekki
búið að drepa taugina.
II, 9/8
Blessuð tengdamamma! —
Viltu ekki vera með í hörku-
rifrildi dóttur þinnar við mig,
úr því þú ert komin?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Margir af betri spilurum Evrópu
elta Fhilip Morris keppnirnar, sem
haldnar eru um það bil mánaðar-
lega á meginlandinu. Brezka spila-
konan Rixi Marcus lætur sig
sjaldan vanta og í Biarritz í
júnímánuði spilaði hún við Frakk-
an Leon Tintner. Spilið í dag er frá
keppni þessari og leikur sá síðar-
nefndi aðalhlutverkið.
Austur gaf, allir á hættu.
Norður
S. K1065
H. 764
T. G643
L. Á9
Vestur
S. G
H. D32
T. K982
L. DG542
Austur
S. 3
H. ÁKG1095
T. D5
L. K1083
Suður
S. ÁD98742
H. 8
T. Á107
L. 76
Sagnirnar:
Austur Suður Vestur Norður.
1 H 2 S 4 H 1 S
pass pass Dobl allir pass.
Suður v'arð þannig sagnhafi í
fjórum spöðum og fékk út hjarta-
tvist. Austur tók slaginn og spilaði
aftur hjarta, sem sagnhafi tromp-
aði.
Til að einangra tígullitinn spil-
aði suður sig inn á horðið með
spaða, trompaði aftur hjarta á
hendinni og þar sem trompin lágu
jafnt skipt gat hann nú losað sig
úr spilinu með því að taka á laufás
og spila aftur laufi. Vörnin varð þá
að spila tíglinum fyrir hann en það
tryggði tíguislagina tvo, sem
þurfti til vinnings.
Eins og sjá má gat sagnhafi
einnig unnið spilið með því að
spila lágum tígli frá borðinu og
láta tíuna af hendinni. Er það jú
einungis tilviljun, að drottningin
kemur þá næst í ásinn.
En spilaaðferð Tintners var
fullkomin. Hann eyddi hjörtunum
um leið og hann tók trompin af
andstæðingunum. Síðan gátu þeir
valið hvor fengi laufslaginn en sá
yrði síðan að spila sagnhafa í hag.
Fullkomin öryggisspilamennska,
þar sem varnarspilararnir voru
svírbeygðir til að gefa tíunda
siaginn.
fíjtf* i S £{ jj t íj . ! il l
Bjór og drykkjulæti
„Nokkurri furðu gegnir,
hversu sumir menn virðast leggja
mikla áherslu á, að neysla á
sterkum bjór verði gefin frjáls.
Telja ýmsir að bjórstofur ættu að
vera á hverju götuhorni í Reykja-
vík og öðrum kaupstöðum lands-
ins, svo að ungir og aldnir geti
setið þar á hverju kvöldi og notið
eituráhrifa hins görótta drykkjar í
sælli vímu.
í Velvakanda 22. sept. er enn
talað um blessun bjórsins og um
það átakanlega ófrelsi, að mega
ekki drekka bjór. I grein, sem
heitir: „Vörn gegn sterkum
drykkjum", segir svo meðal ann-
ars:
„Hér ætti að vera hægt að fá
keypt öl í hverri búð eins og er í
Englandi og í Þýskalandi . . .“.
„Hvað ætlar fólk lengi að láta
bjóða sér slík höft, sem bjórleysi
er?“
„Það er ekkert nema kúgun að fá
ekki að drekka það sem maður vill
Nú er það vitað mál og marg-
sannað, að ekki dregur úr neyslu
sterkra drykkja í löndum, þar sem
bjór er leyfður. Hitt er heldur, að
vínneysla hefur aukist við tilkomu
bjórsins.
Fullrannsakað hefur verið að
neysla áfengis, í hvaða formi sem
er, skaðar heilafrumur og einnig
þótt þess sé neytt daglega í
tiltölulega litlum skömmtum.
Annars er athyglisvert, hvernig
menn geta orðið sér úti um
sterkan bjór, þótt ekki sé hann
seldur hér á frjálsum markaði.
Fyrir skömmu gisti ég í nokkrar
nætur á þeim kunna og friðsæla
gististað Skjólborg á Flúðum. Hef
'eg gist þarna nokkrum sinnum
áður og aldrei orðið fyrir ónæði af
drykkjulátum gesta. En nú var
annað uppi á teningnum. Margir
veiðimenn gistu þarna í nokkrum
herbergjum. Voru þeir við laxveið-
ar á daginn en komu heim er leið á
dag. Á hverju kvöldi upphófust
drykkjulæti mikil, söngur, sköll og
hávaði og héldu ólæti þessi áfram
langt fram á nótt, öðrum gestum
til ama og ónæðis, því ekki gat
neinum orðið svefnsamt í svona
sambýli. Að loknum veiðidögum
fóru ónæðisseggirnir á brott og
skildu eftir sig í eldhúsi staðarins
umbúðir drykkjarfanganna. Voru
þar vínflöskur margar svo sem
vænta mátti, en mest bar á
flöskum undan hinum kunna,
danska bjór Carlsberg, en þær
lágu þarna eftir í stórum dyngjum.
Sennilega mundu margir kalla
þetta hófdrykkju, bjór með nokkru
ívafi af sterkum vínum. En er
þetta eins skaðlaust og margir
vilja vera láta? Ég held ekki.
Skjólborg á Flúðum hefur um
árabil verið friðsæll dvalarstaður.
Margir hafa leitað þangað úr erli
þéttbýlis og fundið hvíld og frið í
faðmi fagurra fjalla.
Óska ég að þessi friðsæli staður
verði ekki eyðilagður af ásókn
drykkjusjúkra manna, hvort sem
þeir neyta víns eða bjórs.
I.A.“
• Ekki alveg
óþekktur?
Eftirfarandi ábending eða
spurning barst Velvakanda á
dögunum:
„Fylgjast íslenzkir bókmennta-
menn, rithöfundar, ritdómarar og
aðrir slíkir illa með á sínu sviði,
sbr. það, að þeir virtust naumast
hafa heyrt nefndan rithöfund
þann er nýlega fékk Nóbelsverð-
laun, Isacc Bashevis Singer? Sá
rithöfundur er nú ekki óþekktari
en svo, að hann hefur hvað eftir
annað verið á lista yfir úrvalshöf-
unda í tímaritinu TIME, sbr
Editors’ Choice 7. ágúst, 14. ágúst,
11. sept. og 2. okt. sl.
Virðingarfyllst,
Sigurjón Jónsson.“
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftlr Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði.
tekirt en þart var greinilegt að
einhver hafrti átt virt þar.
— Scgift mér. frú Martin.
hafirt þér nokkra hugmynd tim
hvort eitthvaft gæti hafa verirt
geymt í gólfinu.
— Nei. herra Maigret.
— Hafið þér húið lengi í
íbúrtinni?
— Síftan ég gifti mig fyrir
fimm árum.
— Tilheyrði þetta herbergi
þá einnig íbúrtinni?
- Já.
— Ilver bjó í íbúftinni á
undan yrtur?
— Marturinn minn. Hann er
þrjáti'u og átta ára. Þegar við
giftum okkur var hann þrjátíu
og þriggja ára og haffti búiö
þarna og haft sín eigin hús-
giign. Þegar hann kom aftur til
Parísar úr ferrtum sínum
fannst honum gott art hafa
notalegt athvarf að hverfa að.
— Þér haldirt ekki að það
hafi verið hann sem með þessu
móti hafi ætlað að koma Colette
á óvart?
— Hann er langt í burtu
hértan.
— Vitift þér hvar?
— Alveg örugglega í
Bergerac. Allir viðkomustartir
hans eru ákveðnir fyrirfram og
það er mjög óvenjulegt að hann
fylgi ekki þeirri áa tlun.
— Hvað fæst hann við?
— Ilann er sölumaður fyrir
Zenith-klukkurnar í Mið- og
Suðvestur-Frakklandi. Þart er
mjög stórt fyrirtæki sem þér
kannist án efa við og hann
hefur þar prýðisgóða stöðu.
— Það er heimsins yndisleg-
asti maður! greip frökenin
fram í en eldroftnafti sfrtan og
bætti við flaumósai
— Næst á eftir yður.
auðvitað!
— Nú. Ilafi ég þá skilið
málið rétt hefur einhvern íarift
inn í herbergi litlu stúlkunnar.
klæddur sem jólasveinn?
— Telpan fullyrftir þaft.
— En þér heyrftuð ekkert?
Er yrtar herbergi langt frá
hennar?
— Borrtstofan er á milli.
— Þér hafift ekki skilift eftir
hurrt í hálfa gátt hjá henni um
kvöldið?
— Það er engin þörf á því.
Colette er ekki myrkfælin og
flestar nætur sefur hún eins og
steinn. Ef hún þarf art kalla á
mig hefur hún litla bjöllu á
náttborrtinu sínu.
— Fóruð þér eitthvart frá í
gærkvöldi?
— Nei. lögregluforingi.
sagrti hún þurrlega. Ilún virtist
gröm.
— Og þér fengurt enga heim-
sókn?
— Ég tek ekki á móti
gestum þegar mafturinn er á
ferftalögum.
Maigret skotraði augunum á
fröken Doncoeur en hún
hreyfði sig ekki og b<*nti art
líkindum til að frásiign frú
Martin væri rétt.
— F’órurt þér seint að soía?
— Nei. Ég hlustarti á Ileims
um hól leikið í útvarpinu. Las
dálitla stund.
— Og heyrðurt ekkert
óvenjulegt?
- Nei.
— Ilafið þér spurt dyravörð-
inn hvort hann hafi hleypt
einhverjum utanartkomandi
inn?
Fröken Doncoeur blandarti
sér umsvifalaust í málið.
— Ég hef spurt hana. sagfti
hún. — Og hún kannast ekki
við það.
— Og þér saknirt einskis í
morgun. frú Martin? Höfðuð
ekki á tilfinningunni art ein-
hver hefði gengið um í borð-
stofunni?
— Nei.
— Hver er hjá telpunni
núna?
— Enginn. llún er vön að
vera ein stund og stund. Ég get
ekki verið heima allan liðlang-
an daginn. Ég verð að verzla og
reka ýmis erindi,..
— Ég skil. Colette cr
munaðarlaus. eða hvað?
— Mórtir hennar er dáin.