Morgunblaðið - 22.10.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 1978
vtco
kAFf/NO *

GRANI GÖSLARI
„ . , . # ,, . , Látið mikið grænmeti með, ég
Keyndar hef eg aldrei heyrt að til væru ryð mölflugur. Cr grænmetisæta.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Óskasamningurinn þarf ekki
alltaf, að vera sá öruggasti af
þeim, sem til greina koma. Og sá
samningur, sem við vildum helst
spila er auðvitað sá, sem gefur
hæðstu mögulega tölu miðað við
þokkalega góðar vinningslíkur.
Lesendur ættu að segja á spilin
hér að neðan og finna sinn
lokasamning. Austur og vestur á
hættu, gjafari vestur.
Norður
S. KDG109
H. 9
T. Á2
L. ÁG1094
COSPER
Slysin í
umferðinni
„Það er nú ef til vill að bera i
bakkafullan lækinn að skrifa þér
bréf um umferðarmál og hin tíðu
slys,“ skrifar maður, sem kallar
sig „Fyrrverandi ökuþór“.
„Eg er tiltölulega ungur að árum
sem ökumaður og hef til þessa —
til allrar hamingju — sloppið við
að valda sjálfum mér og öðrum
tjóni í umferðinni. Þó verð ég að
viðurkenna að það hefur ekki
alltaf verið mér að þakka, sérstak-
lega ekki á fyrstu bílprófsárum
mínum, þegar mér voru allir vegir
færir. Sennilega hef ég þá fyllt
flokk ökuþóranna.
Mín skoðun er þó enn sú, að
ungir bílstjórar standi þeim eldri
ekki að baki hvað aksturinn
sjálfan snertir, þeir eru oft
viðbragðssneggri, en þá skortir oft
tilfinnanlega rétt mat á aðstæðun.
Erfiðast eiga þeir þó með að meta,
hve óhætt er að aka hratt. Það
kemur þeim mörgum í koll og ekki
eru allir jafn heppnir og ég að hafa
sloppið með skrekkinn.
• Merktu gang-
brautirnar
Margir fá alls ekki skilið
hvers vegna svo mörg slys sem
raun er á verða á merktum
gangbrautum. Eg varð sjónarvott-
ur að einu slíku og rann þá upp
fyrir mér ljós. Bíll kom akandi á
hægri akrein og stanzaði við
merkta gangbraut til þess að
hleypa konu yfir. Nokkru á eftir
honum kom annar bíll á 'sömu
akrein, og þegar ökumaður þess
bíls sá að hinn stanzaði gerði hann
sér alls enga grein fyrir hvers
vegna. Hann beygði yfir á vinstri
akrein til þess að halda óhindrað
" áfram.
Konan, sem yfir gangbrautina
fór, leit hvorki til hægri né vinstri
en hélt óhikað yfir götuna og lenti
fyrir síðari bílnum. Kurteisi fyrri
bílstjórans, aðgæzluleysi þess síð-
ari og hennar sjálfrar kostaði
hana beinbrot og bílstjórann
taugaáfall.
• Sennilega
ókurteis
Ég hugsaði lengi um þetta
atvik. Hafði kurteisi bílstjórans
borgað sig? Ég hugsaði með mér,
að ég vildi heldur vera talinn
ókurteis en eiga óbeint sök á
limlestingu eða jafnvel dauða
manns. Ég veit ekki hvort ákvörð-
un mín er rétt, en ég stanza helzt
Vestur
S. 43
H. 7532
T. 8753
L. D65
Austur
S. 52
H. KDG1064
T. 109
L. K32
Suður
S. Á876
H. Á8
T. KDG64
L. 87
Þegar spil þetta kom fyrir í
fjölmennri tvímenningskeppni
henti það nokkur pör að lenda í sjö
spöðum. Ólánleg lokasögn, sem
útilokað var að vinna. Mun fleiri
létu sér nægja hálfslemmu á spaða
— öruggasta samninginn. Þeir
fengu nálægt meðalskor fyrir þar
sem nokkrir tóku séns á hálf-
slemmu í grandi og fengu sömu
tólf slagi.
Aðeins eitt par náði óska-
samningnum — alslemmu í tígli.
Austur hafði sagt hjörtu og vestur
spilaði því þar út. Spilarinn tók
slaginn og trompaði strax hjarta
með tvistinum í borðinu. Síðan tók
hann á tígulás, fór heim á hendina
á spaðaás og tók trompin. Tap-
slagurinn í laufi fór í fimmta
spaðann í borði og spilið þar með
unnið.
JÓL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði.
16
Ég beið því að ég hélt að herra
Lorilleux hefði seinkað.
— Bjó hann ekki á sama stað
og verzlunin var?
— Nei. hann hjó með fjöl-
skyldu sinni á Rue Mazarine.
Klukkan hálf tiu fór ég að
verða óróleg.
— Var hann dáinn?
— Nei. Ég hringdi til konu
hans. sem sagði mér að hann
hefði farið að heiman um
áttaleytið eins og vandi hans
var.
— Ilvaðan hringduð þér?
— Úr kaffihúsi við hliðina.
Ég heið allan morguninn.
Konan hans kom þangað líka.
Við fórum saman á næstu
lögreglustöð þar sem menn
virtust ekki taka þetta ýkja
hátíðlega. Konan hans var
spurð hvort hann hefði verið
veill íyrir hjarta. hvort hann
hefði kannski átí ástkonu og
eitthvað í þeim dúr. En síðan
hefur ekkert til hans spurzt.
Iíúðin var seld pt'ilskri fjöl-
skyldu og maðurinn minn vildi
ekki að ég fengi mér aðra
vinnu.
— Var þetta Iöngu eftir að
þið giftuð ykkur?
— Fjórum mánuðum síðar.
— Var maðurinn yðar þá
einnig sölumaður og ferðaðist á
svipaðar slóðir og nú?
- Já.
— Var hann í París. þegar
yfirmaður yðar hvarf?
— Nei, það held ég ekki.
— Lögreglan heur vísast
rannsakað verzlunina?
— Það var allt eins og hann
hafði skilið við það kvöldið
áðaur. Ekkert virðist hafa
horfið.
— Vitið þér hvað varð síðan
um frúna?
— úm hríð lifði hún og
hörnin af þeim peningum sem
salan á húðinni hafði gefið af
sér. Börnin voru að vaxa úr
grasi og eru sjálfsagt gift núna
og farin að heiman. Hún á litla
hannyrðaverzlun við Rue du
Pas de Mule.
— Hittið þér hana öðru
hverju?
— Af hendingu hef ég komið
í húðina. Þannig komst ég að
því að hún rak hana. Ég þekkti
hana ekki aftur í fyrstu.
— Ilvenær var þetta?
— Ég man það ekki. Ilálfu
ári síðar eða þar um hil.
— Ilefur hún síma?
— Ég veit það ekki. Ilvers
vegna eruð þér að spyrja?
— Ilvernig maður var Lorril-
leux?
— Meinið þér í útliti?
— Já. til da mis.
— Ilann var hávaxinn. hærri
en þér og þrekvaxinn. — Hvað
var hann gamall?
— IJm fimmtugt. Ég veit það
ekki nákva-mlega. Ilann hafði
grásprengt yfirskegg og hann
var alltaf i fötum sem voru vel
við vöxt.
— ?ekktuð þér almennar
venjur hans?
— Hann kom alltaf á hverj-
um morgni i búðina. Oftast var
hann kominn stundarfjórðungi
á undan mér. llann hafði
póstinn tilbúinn þegar ég kom.
Ilann var fámáll maður. Eigin-
lega heldur daufa*gerður mað-
ur. Hann var mestallan daginn
í lítilli kompu inn af húðinni.
— haldið þér hann hafi verið
í kvennastússi?
— Ekki svo ég viti;
— Ilann hefur ekki reynt að
gera sér dælt við yður?
— Neilsvaraði hún þurrlega.
— Var hann notalegur við
yður?
— Já og ég held hann hafi
kunnað að meta vinnu mína.
— Hefur maðurinn yðar hitt
hann?
— Þeir hafa aldrei talazt við
svo að ég viti. Jean beið stöku
sinnum eftir mér fyrir utan
búðina, en kom aldrei inn. Er
það fleira sem þér viljið vija?
Hann heyrði ekki betur en
það vottaði fyrir illsku í rödd
hennar.
— Ég leyfi mér að vekja
athygli yðar á því. frú Martin.