Morgunblaðið - 27.05.1979, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. MAÍ 1979
Barna- og fjölskyldusíðan
Þórir S. (1 uðberjísson
Búna(> Islactóttir
Náungi minn
Nágranni minn
í næsta húsi
er náungi minn.
Hvað er með það?
Nágranni minn í öðru húsi
Hver er það?
Á ég að þekkja hann
og vita, hvernig honum líður?
Hver segir það?
Er náungi minn í öörum landshlutum?
Líður einhverjum illa, sem þarf að hjálpa?
Hver á í erfiðleikum?
Er eitthvað að?
Hvað er með það?
Er náungi minn í öðrum löndum?
Ekki þekki ég hann.
Er einhver, sem líöur skort í öðrum
álfum?
Ekkert veit ég um þaö.
Og ég veit ekki hvort ég vil vita það.
Þá líður mér illa.
Ber mér að gæta bróöur míns?
Þ.
Mynd eftir Ásdísi H. Gunnarsdóttur Jórufelli 2, Reykjavík
Þakkað Guði
Lúter sagði einu sinni, að léti Guð sólina aðeins koma upp einu
sinni á ári, þá yrði haldin fagnaðarhátíð og þakkarhátíð. En af
því að hún kæmi upp á hverjum degi, þá dytti fáum í hug, að
nokkuð væri fyrir að þakka.
Hef urðu heyrt’ann?
Af hverju ertu með svona mörg grá
hár mamma?
Ég skal segja þér það, Nonni minn.
í hvert sinn, sem þú ert óþekkur,
bætist við eitt grátt hár!
Já, nú skil ég, af hverju amma
var svona gráhærð, mamma!
Þér verðið að fara aftast í röðina.
Þér eruð síðastur! Nei, það þýðir
ekkert. Það er einn, sem þegar
— Þetta getur alls ekki
passað, Dísa.
Hún var rétt áðan að segja,
að 4 plús einn væru fimm!
Líf fæðist af lífi
Þessar skemmtilegu teikningar minna okkur á
sumariö, sem alltaf er á leiöinni. Viö fengum
þær sendar frá Guörúnu Önnu, 9 ára, ísafiröi.
Skemmtileg frásaga
Mörgum finnst gaman að
heyra sögur. ísland er stund-
um nefnt Sögueyjan. Hér áð-
ur fyrr, þegar hvorki var til
hljóðvarp né sjónvarp og
samgöngur voru erfiðar, voru
sögusagnir oft aðal úppistaða
í kvöldvökunum.
Þessi leikur er því fólginn,
að einhver úr hópnum (fjöl-
skyldunni) er valinn til þess
að segja stutta sögu. E.t.v.
einhvern atburð, sem hefur
gerst, ferðasögu eða eitthvað
því um líkt. Hinir eiga að
hugsa sér orð á meðan sögu-
maður byrjar frásöguna. En
allt í einu hættir sögumaður
og biður einhvern úr hópnum
að segja „sitt orð“ — og síðan
heldur hann áfram. T.d.: „Ég
fór upp í Breiðholt um dag-
inn. Þegar ég kem að strætis-
vagninum sá ég eitthvað
skrýtið inni í skýlinu . . .
(hættir) ... Björn, hvað sá
ég?“ Björn: „Spælt egg!“
Og síðan verður sögumað-
urinn að halda áfram með
söguna og reyna að fella allt
saman, þannig að samhengi
myndist. Stundum er erfitt að
vera sögumaður, en oftast
vekur sagan ósvikna kátínu.
Þegar allir hafa sagt sín
orð, er sagan á enda, og næsti
getur tekið við og sagt aðra
sögu.