Morgunblaðið - 27.05.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. MAÍ1979
Ray „Supemum”
Davies og Kinks
by MAfírr/N pa&ko,
GBOfíee 7U6KA,
4 miCG COUETTA
• Ray Davies, forsprakki Kinks,
hefur alltaf verið með hnyttnari
textahöfundum í poppinu. Textar
hans hafa líka oftast fjallað um þá
sem verða undir í lífinu, þeir hafa
fjallað um ýmis sér-ensk fyrir-
bæri, ættjarðarást og náttúruna.
Það er þar af leiðandi afar eðlilegt
að síðasta litla platan frá Kings sé
„Wish I Could Fly Like Super-
man“. I textanum lýsir hann
sálar- og líkamsástandi manns
sem er kominn af besta skeiði og
dreymir um að vera eins kjarn-
mikill og Superman.
Bakhliðin er ekki síðri, „Low
Budget" fjallar um mann sem
kaupir allt á niðursettu verði og á
útsölum og lýsir honum á sama
gamla, litríka, húmoríska háttinn.
Þess má geta að Superman-lagið
er í hálfgerðum diskóstíl.
HIA
ROLLING STONES
TVÆR nýjar hljómsveitir hafa verið
stofnaðar af meðlimum Rolling
Stones til að leika í á meðan lítið er
aðhafst í aðalhljómsveitinni.
Charlie Watts hefur stofnað
hljómsveitina Rocket 88 ásamt Ian
Stewart, „sjötta Rollingnum" (á
píanó), Alexis Korner (gítar/ söng-
ur), Dick Morrisey (saxófón), Dave
Markee (bassi), George Green og
Bob Hall (báðir á píanó), Colin
Smith (trompet) og John Picard
(básúna).
Þeir eru þegar búnir að taka upp
LP-plötu, „Rocket 88“. Hitt útibúið
gengur ýmist undir heitinu Ron
Wood & The New Barbarians eða
Keit Richard & The New Barbarians,
en hljómsveitin kom fyrst fram á
góðgerðarkonsert Keith Richard í
Kanada í apríl, en eins og menn
muna ef til vill var Richard dæmdur
til að halda þá hljómleika.
Auk þeirra Wood og Richard eru í
hópnum Bobby Keys (saxófón),
Stanley Clarke (bassagítar), Joseph
Modeliste (trommur), og Ian
McLagan (hljómborð).
Rolling Stones munu að sögn varla
starfa neitt fyrr en í haust í fyrsta
lagi, en útkoman út úr endurupptöku
dómsmáls Keith Richard í Kanada
kann að hafa áhrif á framtíð Rolling
Stones. Ron Wood hefur nýlega gefið
út nýja LP-plötu, „Gimme Some
Neck“, sem hefur ekki fengið alltof
góða dóma. Búast má við sólóplötu
frá Keith Richard á þessu sumri sem
var tekin upp 1978.
Plötur
„MANUELA WIESLER/
JULIAN DAWSON
LYELL” (Steinhljóð
ROÐ 1001) 1979
STJÓRNITGJftF
★ ★ ★
„BOB DYLAN
ATBUDOKAN”
Bob Dylan (CBS/Stéinar)
STJÖRNUGJÖF ■★★★★★
Flytjendur: Manuela Wicsler:
Flauta/ Julian Dawson Lyell:
Píanó.
Stjórn upptöku: Karl Sighvatsson
og Jón Þór Hannesson.
Flytjendur:
Gísli Magnússon: Píanó/ Halldór
Haraldsson: Píanó
Stjórn upptöku: Karl Sighvatsson
og Jón Þór Hannesson.
ÞESSAR tvær plötur ciga
kannski ckki bcint inn á síðu
scm fyrst og frcmst er ætluð
yngri kynslóðinni, cn hvcr veit.
Ilcr er um að ræða hljómplötur
scm eiga sér nokkra sérstöðu.
Hcr cru tónskáldin okkar nýju,
mcnn cins og Atli Ileimir
Svcinsson og Þorkell Sigur-
björnsson, færðir á plast, cn
vcrk þcssara yngri manna hafa
yfirleitt nokkuð skjótan dauð-
daga cftir cinn flutning í
Háskólabíói hjá Sinfónfuhljóm-
sveitinni, eða því sem við á.
Á þessum plötum er reyndar
kannski verið að sanna hæfi-
leika viðkomandi hljómlistar-
manna fyrst og fremst og tekst
ágætlega að sannfæra leikmann
eins og undirritaðan um það.
Gísli og Halldór hafa leikið
nokkuð saman áður eins og fram
kemur á plötuhulstri en á sinni
plötu leika þeir Vorblót eftir
Igor Stravinsky og Tilbrigði um
stef eftir Paganini eftir Witold
Lutoslasky.
Nokkrir svokallaðir klassiker-
ar hafa sannarlega leikið sig inn
í hjörtu popptónlistar áhuga-
fólks og má þar nefna t.d.
Guðnýju Guðmundsdóttur fyrst,
en í þeim flokki er Manuela
Wiesler, hinn ungi efnilegi
flautuleikari. Á plötu hennar er
Julian Dawson Lyell til aðstoðar
á píanói.
Flytja þau verk eftir Atla
Heimi „Intermezzo úr Dimma-
limm“, verk Þorkels „Calais",
auk verka eftir Jean Francaix,
André Jolivet og Pierre Boulez.
Karl Sighvatsson og Jón Þór
Hannesson tóku þessar plötur
upp við frumstæð skilyrði á
síðastliðnu ári og eru þessar
plötur gefnar út í litlu upplagi,
eða 1.000 eintökum hvor.
HÍA.
Flytjendur:
Bob Dylan: Söngur, gítar og
munnharpa / Bllly Cross: Gítar /
Rob Stoner: Bassagítar og söngur
/ Ian Wallace: Trommur / Alan
Pasqua: Hljómborð / Steven
Soles: Gítar og söngur / David
Mansfield: Fetilgítar, fiðla,
mandólín, gítar og dóbró / Steve
Douglas: Saxafón, flauta og
blokkflauta / Bobby Hall:
Slagverk / Helena Springs:
Söngur / Jo Ann Harris: Söngur /
Debi Dye: Söngur.
STJÓRN UPPTÖKU: DON DE
VITO.
Til að byrja með langar mig að
benda á að umbúðirnar utan um
þessar tvær frábæru Dylan plötur
eru þær bestu sem sést hafa síðan
fyrir olíukreppu ‘74, og hæfa
innihaldi vel. Þess má líka geta að
þessi plata var fyrst gefin út í
Japan og upphaflega einungis
ætluð þeim markað en eftirspurn-
in hefur sótt hana til Evrópu en
hulstrið er alveg eins og Japan-
arnir gerðu upphaflega. í fyrsta
sinn á þessari plötu fylgja með
textar Dylans en á plötunni er
mörg hans meistaraverk í bestu
útgáfum sem ég hef heyrt síðan
þær voru fyrst gefin út eins og t.d.
„Mr. Tambourine Man“, „Blowing
In The Wind“, „Love Minus Zero",
„Times They Are A Changing",
„Knocking On Heavens Door“
„Just Like A Woman" „Don’t
Think Twice “ „Like A Rolling
Stone", „I Shall Be Released" og
„Ballad Of Thin Man“.
Það eina sem vantar af nýjum
útsetningum er nokkuð af þeim
lögum sem hann gaf út á síðustu
LP-plötunni, „Street Legal", en
hann breytti mörgum laganna,
sem á henni voru, á hljómleika-
ferðalagi sínu í fyrra.
Hljómsveitin er sú allrabesta
sem hann hefur haft á bak við sig,
þeir Ian Wallace, Rob Stoner,
Alan Pasqua, Bobby Hall og
Steven Soles fylla út taktinn á
fíngerðan og þéttan máta. Sólóist-
ar eru Billy Cross á gítar, Alan
Pascua á orgel, Steve Douglas á
blokkflautu (sem er mikið notuð),
flautu og saxafón, Dave Mansfield
leikur á fiðluna af kostgæfni á
mörgum stöðum. Aðeins tvær
hljómleikaplötur hafa komið frá
Dylan á opinberum markaði enn,
þær sem undan eru komnar eru
„Before The Flood“ og „Hard
Rain“ en hvorug þeirra kemst í
hálfkvisti við þessa.
Aftur á móti hafa nokkrir
prýðisgóðir „bootleg“-plötur kom-
ist á markaðinn eins og t.d. „Earls
Court" sem var tekin upp í fyrra
líka og „Royal Albert Hall“ og
fleiri.
En eftir þessar stórgóðu útsetn-
ingar á gömlu, góðu lögunum sem
reyndar eru til á fleiri plötum
væri ekki úr vegi að Dylan færi að
leika eitthvað af sínum minna
þekktu meistaraverkum eins og
„PercyLs Song“, „Lay Down Your
Weary Tune“ og „Only A Hobo“.
„Bob Dylan At Budokan" ætti að
halda fjölmörgum gömlum og
nýjum hlustendum Dylans ánægð-
um fram að hausti þegar næsta
stúdíóplatan kemur út.
„GISLI MAGNUSSON/
HALLDÓR HARALDSSON”
(Steinhljóð RÖÐ 1002) 1979
STJÖRNUGJOF ★ ★