Morgunblaðið - 09.08.1979, Qupperneq 24

Kveðja:
Ellen MjöU
Jónsdóttir
Fædd 7. september 1958
Dáin 8. júlí 1979
Hjartkær vinkona er lést af
slysförum 8. júlí 1979.
Ennþá er erfitt trúa því að
við eigum ekki eftir að njóta
nærveru hennar hérna hjá okkur.
En við vitum að við eigum eftir að
hittast öll aftur seinna.
Eftir höfum við dýrmætar
minningar um hana, sem ailtaf
munu vera varðveittar. Hún hafði
þann besta eiginleika, sem flestir
viidu hafa, að vera alltaf kát og
henni nægði það ekki einni, hún
vildi miðla því með öllum, sem
nálægt henni voru. Og þegar við
sitjum og rifjum upp samveru-
stundir okkar hvað við skiljum
betur hvað hver stund er dýrmæt.
Og hlusta á Ellen segja frá, það
lifnaði allt í kringum hana. Þessar
stundir lifum við fyrir nú, er við
sitjum hérna og kveðjum hana
með þessum fáu orðum. Það væri
hægt að skrifa margt meira. En
með þessum línum viljum við
kveðja Ellen nú og við vitum að
hún hefur þegar mætt móður sinni
og bróður, sem er okkur mikil
huggun. Hún getur treyst því að
við gerum allt sem við getum veitt
til elsku litlu Ernu Rutar og vitum
að hún er í góðum höndum hjá
Elvari föður sínum.
Föður hennar Jóni Hannessyni
og Ásu og allri fjölskyldu hennar
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð veri með
henni og gefi ástvinum hennar
styrk. Hinsta kveðja.
Heiða og Gugga
Bemhöfts-
torfan rædd
í ríkisstjóm
RÍKISSTJÓRNIN fjallaöi í
gær um framtíð Bern-
höftstorfunnar. Engin
niðurstaða varð á fundin-
um um málið, sem kom á
dagskrá vegna óska Ragn-
ars Arnalds, menntamála-
ráðherra, en hann hefur
það vald að friða torfuna.
Samkvæmt upplýsingum
Magnúsar H. Magnússonar, fé-
lagsmálaráðherra mun ráðherr-
um hafa sýnzt sitt hverjum um
málið. Fram komu raddir um að
ógerlegt væri að friða Bern-
höftstorfuna á meðan Alþingi
hefði ekki breytt tveimur þings-
ályktunum um að þar skuli rísa
nýtt Stjórnarráðshús. Hefði lóð-
in eða lóðir þær, sem torfan
stendur á verið keypt af ríkinu í
þessu augnamiði.
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGÚR 9. ÁGÚST 1979
BJARGFUGLAR

Ljósmyndir: Sigurgeir Jónasson
Álkan verpir í
björgum við sjó
víða um land, en
það sem aðgreinir
hana aðallega frá
langvíunni er nef-
ið sem er mun
breiðara og til-
komumeira. Álkan
verpir í byggðum í
sjávarbjörgum
venjulega
í sambýli við aðra
svartfugla eins og
langvíu og hring-
víu. Álkan er mjög
félagslynd eins og
flestir svartfugl-
anna, en hún á það
til að sýna frænda
smurn lundanum,
mesta prakkara-
skap eins og til
dæmis þegar hún
tekur upp á því að
renna sér undir
lundann á flugi og
hirða sflaröðina úr
kjafti hans, en
slíkt gerir hún
mjög fimlega þótt
ekki sé hún lipur
flugfugl. Eins og
aðrir svartfuglar
situr álkan uppi í
björgunum lengst
af varptímann, sit-
ur ýmist upprétt
aða liggur á kviðn-
um og þegar varp-
tíminn stendur
sem hæst heyrist
gjarnan frá henni
veikt, suðandi
blístur og lang-
dregið urr. Álkan
kafar eftir æti fyr-
ir pysjuna, þ.e.a.s.
ef hún stelur því
ekki af lundanum.
—á.j.
Félags-
lynd
en
getur
verið
þjófótt
Hún hefur tÍKulegan svip.
brjár álkur sem ekki virðast
samkjafta.