Morgunblaðið - 02.09.1979, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. SEPTEMBER 1979
+
Eiginkona mín og móöir okkar,
SIGURLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR,
MávahKö 31,
lézt 23. ágúst.
Jaröarförin hefur fariö fram.
Guðjón Þórarinason og synir.
+
Maðurinn minn,
BALDUR WAAGE,
Greniteig 21, Keflavík,
lést aö heimili sínu aö kvöldi 30. ágúst.
Kristín María Waage,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Móöir mín og tengdamóöir,
MARÍA HALLDÓRSDÓTTIR,
fré Stighúsi, Eyrarbakka,
andaöist í Hrafnistu 30. ágúst.
Minningarathöfn veröur frá Fossvogskirkju þriöjudag 4. septem-
ber kl. 3. Jarösett veröur að Breiöabólstaö í Fljótshlíö laugardag 8.
september kl. 2.
Bílferö veröur frá Fossvogskirkju kl. 11.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristín Ottósdóttir,
Haukur Þorsteinsson.
+
Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug vegna fráfalls og
jaröarfarar,
SIGURJÓNS K. SIGURÐSSONAR,
bifreiöastjóra,
Hjaröarhaga 28, R.
Helena Hélfdénardóttir,
Jóhanna Sigurjónsdóttir, Sméri Jónsson,
Sigrún K. Sigurjónsdóttir, Guðmundur Karlsson,
Gunnar Sígurjónsson, Hjördís Sigurjónsdóttir.
+
Þ;kkum auösýnda vináttu viö fráfall og jaröarför eiginkonu minnar,
móöur og tengdamóöur,
LÁRU HELGADÓTTUR,
yfirsímritara,
sem jarðsett var f Fossvogskirkjugaröl 29. þ.m.
Steingrfmur Pélsson,
Helgí Steingrímsson,
Þórir Steingrfmsson, Saga Jónsdóttir,
Hlíöarbyggö 9,
Garöabas.
+
Innilega þökkum viö samúöarkveöjur og alla hluttekningu og
vinarhug viö andlát og jarðarför fööur okkar, tengdaföður og afa,
KOLBEINS ÍVARSSONAR,
bakarameistara,
Gnoöarvogi 18.
Þóra Kolbeinsdóttir,
ívar Kolbeinsson,
Jóhanna Kolbeinsdóttir, Ingi Ólafsson,
Ingibjörg Kolbeinsdóttir, Sigursteinn Hersveinsson,
Ingibjörg Júlíusdóttir, Samúel Ólafsson.
Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö fráfall og útför
eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
ÁRNA SNÆVARR,
verkfrasöings.
Laufey Snasvarr,
Lillý Svava Snævarr, Sverrir Ingólfsson,
Stefanfa I. Snævarr, Lérus Guömundsson,
Sesselja Snævarr, Kristjén Steinsson,
Sigrún Snævarr, Jakob Möller,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö fráfall og jarðarför,
INGIBJARGAR EINARSDÓTTUR,
Barónstfg 11.
Guöríöur Guömundsdóttir, Sveinn Helgason,
Jóhannes Guðmundsson, Þóra Sigurðardóttir,
Erla Þóröardóttir, Richard Jónsson.
Kolbrún Hermanns-
dóttir - Minningarorð
Á morgun, 3. september verður
til moldar borin frá Fossvogskap-,
ellu (Soffía) Kolbrún Hermanns-|
dóttir húsfreyja í Skaftahlíð 29
Reykjavík. Kolbrún eða Kolla eins
og hún var venjulega kölluð af
sínum nánustu, var dóttir hjón-
anna Unu Jónsdóttur og Her-
manns Björnssonar á Signýjar-
stöðum á Grímsstaðaholti, en það
hús er nú Hjarðarhagi 33 Reykja-
vík. Þar fæddist Kolbrún 12. mars
1931, 3. í aldursröð 4 systra er upp
komust og þar ólst hún upp uns
hún stofnaði sitt eigið heimili er
hún giftist árið 1952 Gísla Óskari
Sesilíusarsyni lögregluþjóni, síðar
bifreiðarstjóra og ökukennara,
þau hófu þúskap í Stórholti. En
fljótlega réðust þau í byggingu
eigin húss að Skaftahlíð 29 og áttu
þar bæði heima til dauðadags en
mann sinn missti Kolbrún árið
1975 eftir langvarandi veikinda-
stríð. Þeim hjónum varð tveggja
barna auðið, þau eru: Garðar
fæddur 1951 kvæntur Kolbrúnu
Högnadóttur og eiga þau 2 börn,
Gísla Örn 6 ára og Rakel 2 ára.
Þau búa í Noregi þar sem Garðar
er við nám í landafræði. Og
Guðlaug fædd árið 1962, dvelur
hún enn á æskuheimili sínu og
stundar nám í M.H. Hefur hún
haldið heimili ásamt móður sinni
til þessa dags. Þannig eru í sem
fæstum orðum helstu drættir í
lífshlaupi Kolbrúnar Hermanns-
dóttur. Segja fremur lítið um
manneskjuna sjálfa, og þó. Kol-
brún var glæsileg kona sem eftir
var tekið hvar sem hún fór, hún
bar með sér festu og traust ásamt
glaðværð og umburðarlyndi. Hún
æðraðist ekki þótt í móti blési,
heldur óx í átökum við örlög sín.
Hún vann sér vináttu og tryggð
síns samstarfsfólks, sem glöggt
kom í ljós hjá starfsfólki Fast-
eignamats Ríkisins en þar vann
hún síðustu árin svo lengi sem
kraftar entust.
Dauðinn er í eðli sínu aðeins
vegamót, leiðir skiljast, við vitum
ei hvert leiðin liggur. Þar er sama
óvissan hvort við lifum eða deyj-
um. Við vitum aldrei hvað morg-
undagurinn ber í skauti sínu, það
eina sem við vitum með vissu er að
líf og dauði fylgjast að. Sjaldnast
erum við þó tilbúin að trúa eða
sætta okkur við að nánir vinir eða
vandamenn kveðji þetta líf í
blóma aldurs síns. Þó var það svo
Þórarinn Jónsson frá
Starmýri - Minning
Þó að dauðinn hafi þrisvar vegið
í sama knérunn, höggvið þrjár
greinar af ættarmeiði Þórarins
Jónssonar á þessu ári, var hann
boðinn velkominn af lúnum og
langþreyttum vegfaranda. Sama
mátti segja um Björn bróður
Þórarins, sem lést háaldraður í
janúar s.l. Öðru máli gegndi um
Vilborgu dóttur hans, sem féll frá
í apríl löngu fyrir aldur fram,
þegar lífið brosti við henni.
Þegar lýsa á lífsferli háaldraðs
manns, sem alinn er upp í sveit við
kröpp kjör aldamótaáranna, er
flest skorti sem nú er talið sjálf-
sagt og óhjákvæmilegt kemur
ósjálfrátt fram einskonar þver-
skurður af lífi fólksins í landinu.
Þeir sem lifðu af þrengingar
bernskunnar, fátækt, berklaveiki,
barnaveiki og fleiri farsóttir sem
herjuðu vægðarlaust á varnar-
laust uppvaxandi æskufólk í þá
daga, hlutu að herðast fyrir lífs-
baráttuna, enda er viðbrugðið
seiglu, þrautseigju og manndómi
þessarar kynslóðar í glímunni við
oft óblíð kjör síðar meir á ævinni.
Af misjöfnu þrífast börnin best
hefur verið sagt, að vísu féll
margur æskublóminn, veikbyggð-
ari sprotarnir fyrir sigð hvíta
dauðans á bernskuslóðum Þórar-
ins, en kjarnakvistirnir stóðu af
sér öll áföll og hertust við hverja
raun, vel í stakk búnir til að
takast á við verkefni manndóms-
áranna. Þórarinn var einn í þess-
um hópi, og þegar svo bættist við
góðir eiginleikar frá kjarnastofni,
þá voru sköpuð skilyrði fyrir góðu
vegarnesti fyrir lífið. A slíkum
grunni er gott að byggja.
Þórarinn Jónsson var fæddur á
Rannveigarstöðum í Geithellna-
hreppi í Suður-Múlasýslu 28.
janúar 1887 og var því á 93.
aldursári er hann lést. Hann
kvæntist 13. des. 1914 Stefaníu
Brynjólfsdóttur, hinni ágætustu
konu, sem alin var upp á Starmýri
í sömu sveit hjá Jóni Hall hrepps-
stjóra og Oddnýju konu hans
móðursystur Stefaníu. Stefanía og
Þórarinn settu saman bú á Star-
mýri og bjuggu þar allan sinn
búskap, myndarbúi uns þau
brugðu búi aldurs vegna er sonur
þeirra Elís tók við búinu. Fluttust
þau að vistheimilinu Ási í Hvera-
gerði og þaðan á Elliheimilið
Grund, þegar sjón Þórarins tók að
bila, svo að þau hjón gátu ekki
lengur séð um sig sjálf og skal hér
fyrir hönd aðstandenda látin í ljós
sérstök þökk fyrir hjálpsemi og
fyrirgreiðslu Gísla Sigurbjörns-
sonar forstjóra í garð þeirra hjóna
og fyrir sérlega góða aðhlynningu
og alúðlegt viðmót af hálfu alls
starfsfólks þessara vistheimila.
Þau hjónin eignuðust þrjú börn:
Elís hreppstjóra á Djúpavogi, sem
er kvæntur Þorgerði Karlsdóttur,
Oddnýju, gift þeim sem þessar
línur ritar og Vilborgu sem var
gift Sigurði L. Eiríkssyni í Hafn-
arfirði.
Þess má geta að heimilið varð
fyrir því reiðarslagi að húsmóðir-
in fékk lömunarveiki í blóma
lífsins þegar börnin voru öll ung.
Ekki þarf getum að því að leiða
hvílíkt áfall það hefur verið fyrir
bóndakonu, sem sífellt þarf að
+
Móöir okkar og systir,
KOLBRÚN HERMANNSDÓTTIR,
SkaftahKA 29,
andaöist f Landspftalanum, mánudaginn 27. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju, mánudaginn 3. september
kl. 3.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afbeöin, en þeim sem vildu mlnnast
hennar er bent á Líknarstofnanir. Qaröar Gíalaaon,
Guölaug Gíaladóttir,
Hermann Björnaaon,
Una Jónadóttir.
að dauði Kolbrúnar kom engum
sem til þekkti á óvart. Hún hafði
nú um rúmlega tveggja ára skeið
háð hetjulega baráttu fyrir lífi
sínu, á tímabili virtist von um
sigur, en í sumar var sýnt að
hverju dró. Sjálf tók hún örlögum
sínum af frábærum dugnaði æðru-
laus og sterk. Hún lést í Landspít-
alanum í Reykjavík að kvöldi þess
27. ágúst síðastliðinn.
Eg kveð nú kæra mágkonu,
fullviss um það að lífið heldur
áfram þó leiðir skilji, og bið guð að
blessa hana og hennar fólk.
Magnús Finnbogason.
vera á þönum innan stokks og
utan. Síðan hefur Stefanía verið
bundin við hjólastól. Hún hefur
borið þennan kross með fádæma
þolinmæði og geðprýði. Fram að
þessu hefur hún setið í stólnum
sínum á Grund, sjaldan auðum
höndum, ljúf og prúð í viðmóti
hvenær sem gesti ber að garði.
Slík framkoma er fágæt og til
mikillar fyrirmyndar.
Þórarinn Jónsson var frekar
hár maður vexti, var glæsilegt
ungmenni, festulegur í fasi og
sviphreinn, rólyndur og hógvær,
glaðlegur í viðmóti og bauð af sér
góðan þokka. Hann lést í sjúkra-
deild Ellih. Grundar eftir stutta
og þjáningarlitla banalegu 27.
ágúst s.l. þegar siðsumarsólin
veitti ylgeislum sínum yfir unga
og aldna. Við hjónin höfðum þá
um morguninn farið með litlu
dóttur-dóttur-dóttur Þórarins í
sundlaugar í sumarblíðunni á
meðan ósýnilegur gestur gekk
hljóðum, mjúkum skrefum að
hvílu gamals góðs manns, sem
búinn var að ljúka giftudrjúgu
lífsstarfi og kvaddi lífið í friði og
ró, sáttur við allt og alla. Þannig
er gangur lífsins, eilíf hringrás.
Þeir öldnu falla frá og leggja
afrakstur verka sinna og lífs-
reynslu í lófa þeirra sem eiga að
taka við arfinum um leið og þeir
leggja frá sér verkfærin í hinsta
sinn að dagsverki loknu.
Vitur maður hefur sagt, að
listin að lifa sé mest lista. Líkt og
blómið breiðir úr blöðum sínum
mót sólu og sendir ilmbylgju frá
sér, þannig er fagur persónuleiki,
sem ómeðvitað geislar út frá sér
góðvild og friði. Það er gott að
vera í návist slíkra manna. Þannig
var Þórarinn, sem hér skal kvadd-
ur hinstu kveðju, slíks manns er
gott að minnast.
Hermann Guðbrandsson.
LEGSTEINAR
S. HELGASON H/F,
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI48, KÓPAVOGI,
SÍMI 76677.