Morgunblaðið - 14.12.1979, Page 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 1979
43
telja þau félög, sem hann hefði
fiskað upp að ég væri í. Ég sá
strax, að þótt skráin væri löng, þá
vantaði mikið á að hún væri
tæmandi. Ef bókhaldið hjá þér er
þessu líkt, þá er það nú ekki upp á
marga fiska, sagði ég og bætti við
einum fjórum félögum. Ég held að
þau hafi komizt yfir tuttugu.
Hvað er til dæmis maður eins og
ég að vasast í flugmálum? Hvers
vegna er ég að lifa í geysilegum
áhuga á geimferðum? Og hvað er
ég að hyggja að æðarrækt eða
fiskirækt, svo ég nefni eitthvað?
Hygginn maður hefði í mínum
sporum einbeitt sér að færri
atriðum en ekki þanið sig svona út
yfir of margt, eins og ég hef gert,
máske til einskis. En ég myndi
engu breyta. Gæti það heldur ekki,
þótt ég vildi. Núllið má alltaf vera
mitt tákn. Það er fljótt að breyt-
ast með réttri tölu. Við það sætti
ég mig.“
Það verður löng þögn í skrifstof-
unni. Teið, sem Hafsteinn hefur
búið til eftir sínum kúnstum er
orðið kalt. Titilblöðin úr 70 bóka
Hólaflokki liggja á borðinu. Haf-
steinn blaðar í þeim annars hugar.
Ég fletti einhverjum bókum, sem
hann hefur sótt í hillurnar. Þjóð-
háttunum, afmælisútgáfunni,
Gullregni, Saltkornunum, að
ógleymdum sögum Jónasar og
kvæðum, sem heimasæturnar
gengu með á milli brjóstanna.
— Segðu mér meira um þig og
draumana, Hafsteinn.
„Draumar mínir eru mér engin
trú. Þeir eru staðföst vissa. Þeir
hafa verið færðir mér eins og vitni
í máli. Ritningunni hef ég alla tíð
velt fyrir mér og oft hefur efinn
verið á næsta leiti. Yfir það er ég
kominn fyrir löngu. Hver einasti
maður gæti tileinkað ser draum-
skynið, ef hann aðeins legði það á
sig að draga þá saman í vitsmuna-
knippi; leggja þá á minnið og skrá
þá helztu hjá sér.
Þegar hann er búinn, þá glað-
vakna ég. Ég hugsa með mér að ég
geti beðið með þennan draum til
morguns, því hann sé svo lifandi í
huga mínum. Annars geymi ég
alltaf ritföng á náttborðinu. Svo
vakna ég aftur um morguninn og
man drauminn. En hver var sálm-
urinn? Ég flýti mér niður í
skrifstofu og fletti upp í sálma-
bókinni. Og ég finn strax sálminn,
því melódíuna mundi ég. Sálmur-
inn var Ó þá náð að eiga Jesúm.
Þar með verður draumurinn allur
ein áminning. Hvað er ég að sífra
út af einhverjum smáhlutum, arg-
asta hégóma, þegar ég má vita, að
yfir mér er vakað og mér fylgt
eftir? Hlátur fólksins var þarna
tákn hégómans. Ég leit ekki við.
Ég söng sálminn á enda. Og þegar
ég skildi þetta, varpaði ég frá mér
öllum áhyggjunum. Enda reynd-
ust þær ástæðulausar.
Svona getur maður búið við það
sem í manni býr. Það borgar sig
að leita í sjálfum sér og finna þá
sannfæringu, sem er manni eigin-
leg í vissunni á veganestið og hin
fjölþættu skynfæri sem öllum eru
gefin. Við höfum þetta öll í okkur.
Þú eins og ég. Það er bara þessi
spurning, hvort við viljum raun-
verulega leita þess, og þegar það
er fundið, hvort við viljum viður-
kenna það og lifa samkvæmt því.
En við skyldum ekki ætla, að
allt sé manni til þæginda, er
snertir skynvitið. Það getur komið
fyrir að návist sumra geti verið
svo óþægileg að ekki sé annað að
gera en draga sig í hlé og það eins
þótt um margt fólk sé að ræða.
Það getur verið aðeins einn, sem
slíku veldur. Þessari vanlíðan er
erfitt að lýsa en henni valda
neikvæðar hugarsveiflur. Þetta er
erfitt. En slíka hæfileika skyldi
maður aldrei nota nema til varn-
aðar sér og umhverfi sínu. Aldrei
sér til fjárhagslegs ábata.
Ég skal segja þér kirkjudraum-
inn minn. Þegar mig dreymdi
hann, var ég búinn að ganga með
daglegar starfsáhyggjurí nokkurn
tíma. Svo dreymdi mig eina nótt-
ina að ég sé kominn niður í
Dómkirkju. Ég sit þar á fimta
bekk hægra megin, þegar gengið
er inn, og orgel kirkjunnar er á
loftinu fyrir ofan. Á hljóðfærið er
leikinn sálmur, er ég þekki, og
áður en ég veit af, er ég staðinn
upp og farinn að syngja fullum
hálsi með orgelinu. Eg finn þá að
ég fylgi ekki alveg hljóðfærinu. Ég
er aðeins á eftir. Þá heyri ég að
fólk fyrir aftan mig fer að hlæja.
Þetta er allt í lagi, segi ég við
sjálfan mig. Ég syng fyrsta erind-
ið svona og laga mig í næsta
erindi. Ég skipti mér ekkert af
þessu fólki og lít ekki við. Svo syng
ég áfram og þegar ég er búinn að
rétta skekkju mína af, þá heyri ég
að fólkið, sem var að hlæja,
hverfur út úr kirkjunni og ég
heyri í því allt út undir Alþingis-
hús. Síðan heyri ég ekki meir og ég
lýk sálminum.
Ég tek mark á öllum mínum
draumum. Stundum þegar ég
vakna, læðist að mér sú hugsun að
fara nú ekki að heiman í dag. En
ég hrindi henni alltaf frá mér, því
mér finnst það svo lítilfjörleg
ástæða að hræðast. Samt haga ég
mér samkvæmt draumnum, sem
ómögulegt er að festa hug eða
auga á á stundinni. Það getur legið
í framtíðinni. Því hættir okkur við
að segja að draumar séu mark-
leysa.
Dreymi mig eitthvað, sem ég tek
sem vísbendingu, bíð ég eftir
svarinu. Stundum þarf ekki nema
óþægilega orðasennu við einhvern.
Það er þá ekki meira í það skiptið,
þótt við skulum ekki láta okkur
detta í hug, að lítil orðasenna geti
ekki dregið annan dilk á eftir sér,
ef beint tilefni gefst til. En að því
slepptu líður þessi dagur svo inn í
sitt kvöld eins og aðrir dagar".
Og sá dagur, sem við Hafsteinn
tölum saman, líður inn í sitt kvöld.
-fj.
allt ftjrir litlitib
Frábærar vörur úr
náttúrlegum efnum
m.a. 82 teg. af jurta-
kremsájmm fyrir all-
ar húögerbir, ásamt
ilm- og baövörumfrá
Crabtree, Fvelyn og
Village.
DESEMBER 1979
] Mánudagur 3 1 0 ] 17 24 31
] Þriðjudagur 4 11 ] [8 25
DESEMBER
flutningamánudur?
Desember er meiri háttar
flutningamánuður.
Fjölskyldur taka til í geymsl-
unni og bílskúrnum og flytja
rusl á haugana.
Framleiðendur og innflytj-
endur flytja óvenju mikið
vörumagn til verslana.
íallt snattið.fram og aftur um
allan bæ, er hagstætt að
nota lipra og neyslugranna
flutningabíla. Bíla sem þú
hefur full umráð yfir meðan á
notkun stendur.
Slíka bíla bjóðum við þér til
leigu um lengri eða styttri
tíma.
LOFTLEIDIR BÍLALEIGA
SÍM211S0-21188
GYLMIR ♦ G&H 5.2