Morgunblaðið - 14.12.1979, Síða 28

Morgunblaðið - 14.12.1979, Síða 28
60 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 1979 ? ? ? Já, Fúad litli. — Hér eru nokkrir ættingjar hennar mömmu þinnar. Ég vissi bara ekki aö Tóm- stundaþátturinn væri svona skemmtilegur? Sportveiðar í Grímsnesi „Þegar fénu var sleppt út í haga eftir sauðburð í vor, bar lambadrottningin af öllum lömb- um að fríðleik og þroska, gull- falleg gimbur. Það verður gaman að sjá hana aftur í haust, sagði fólkið á bænum, börn og fullorðn- ir. Það væsir ekki um þær, mæðg- urnar, í hagagirðingunni. — En það fór nú á annan veg. Hryggðarmynd var að sjá hana, lítill, magnþrota vesalingur var hún orðin, ekki nema skinnið og beinin. Hvað hafði komið fyrir. Hún hlaut að vera mjög sjúk. Og henni var slátrað. — Kom þá í ljós, hvað að henni gekk. í báðum lungum lambsins voru riffilkúlur og holgrafið kringum þær, auk þess nokkrar í kviðarholi. Hafði lambið verið skotið frá báðum hliðum og mörgum skotum. Þessi skot hefur lambið fengið snemma sumars, og mikil hefur þjáning þess verið. — Ljótur var sá leikur. En kappinn, skotmaðurinn, sem drýgði þessa dáð, má gæta sín. Hann má ekki taka sér byssu i hönd, meðan hann stendur á sama þroskastigi. Það er ekki nóg að hafa byssuleyfi, því að hvorki kann hann með byssu að fara né hefur hann andlegan þroska á því stigi, að honum sé trúandi fyrir skotvopni. Hann er sekur orðinn um þann ljóta glæp að misþyrma skepnu sér til ánægju. — Hér er um mikið alvörumál að ræða, því að það er ekkert einsdæmi að lýður af þessu tagi vaði yfir heimalönd bænda með skothríð sér til skemmtunar, án nokkurs veiðileyfis landeigenda. Menn hér telja, að þessi muni hafa verið gæsaskytta. Ingólfur Ástmarsson.“ Víst er, að ekki hefur þetta verið fallegur leikur og má undirstrika þá ábendingu bréfritara að ekki sé nóg að hafa byssuleyfið, menn þurfa líka að kunna með skotvopn- ið að fara og fara að lögum, skráðum og óskráðum. BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Það er mannlegt að skjátlast og gildir það eðlilega í bridge eins og í öðru. Og velgengni við spilaborðið ekki að svo litlu leyti háð frammistöðu andstæðing- anna. Geri þeir fáar villur getur árangurinn ekki orðið stórkost- iegur nema. að gripið sé til þess ráðs, að beiniínis láta þá gera villur. Norður gaf, allir utan hættu. Norður S. G1052 H. ÁG5 T. D97 L. ÁG2 Vestur Austur S. 86 S. KD973 H. K107 H. D643 T. 42 T. 6 L. 1098654 l. D73 Suður S. Á4 H. 982 T. ÁKG10853 L. K Eftir opnun norðurs á einu laufi sagði austur einn spaða. Dálítið glannalegt og aðeins réttlætanlegt utan hættu. Á daginn kom, að strögglið hafði áhrif, suður stökk í þ já tígla með sín góðu spil og varð að lokum sagnhafi í sex tíglum. Utspil: Spaðaátta. Spaðaátta, tía, drottning og ás mynduðu fyrsta slaginn. Tapslag- inn í spaðanum mátti losna við í laufásinn og sagnhafi sá strax, að erfitt yrði að komast hjá tveim tapslögum í hjartanu. Ég verð að plata þá til að hjálpa mér, hugsaði suður og hóf strax undirbúning- inn. Laufkóngur, tvisvar tromp, end- að í blindum, laufás og spaðinn af hendinni og að lokum laufgosinn trompaður heima. Síðan hjartaátta. Og þegar vest- ur lagði ekki á var hann sigraður. Sagnhafi lét lágt frá blindum og austur fékk slaginn en var um leið endaspilaður. Hann gat ekki spil- að spaða án þess, að tían yrði slagur og bæði hjarta og lauf yrði í tvöfalda eyðu. Tólf slagir takk. Sama var hvort vestur léti tíuna eða kónginn þegar suður spilaði áttunni. Bæði spilin hefðu hnekkt samningnum. En eflaust hefði vestur lagt á hjartaníuna hefði suður valið að spila henni. ^ 1 a "W'V a Eftir Evelyn Anthony Lausnargjald 1 Persiu 139 eina sem var fast í minni hans var Eileen borin á sjúkrabörum inn á spitalann. Hann mundi ekki hvernig hann hafði komizt niður að höfninni. Ilann sá fyrir sér önnur andlit — en oftast þó andiit Eileen og hún brosti til hans. Svo birtist and- lit móður hans — þú taiar um að elska mannkynið — sjálfur geturðu engan elskað. Hann varð reiður við, kallaði hana lygara og andlit hennar leystist upp. Faðir hans — hann kom líka. Og hann sá Madeleine hvar hún lá dáin i garðinum. Hann lokaði augun- um. Hann fann ekkert. Móðir hans sagði hann væri tilfinn- ingalaus. Gæti engan elskað. Hann reyndi að kalia Eileen aftur fram og barðist gegn hvíslinu og iðinu kringum hann. Dyrnar opnuðust og yngri maðurinn kom inn. Hann hafði heyrt Peters kalla. — Er allt i lagi? spurði hann á frönsku. — Get ég gert eitthvað? Peters reyndi að lyfta höfð- inu frá koddanum. ítalinn var dökkhærður og með gróskumik- ið yfirskegg og vinaleg augu. Peters langaði að segja eitthvað en allt í einu varð sár og ærandi — sekúndubrot skynjaði hann þegar blæðingin læstist um allt höfuðið. Hann féil aftur á bak og kallaði út þetta eina orð. Ungi maðurinn hljóp upp og náði i skipstjórann. Ilann siökkti á vélinni og kom með honum niður. — Hann hefur áreiðanlega verið miklu slasaðri en við gerðum okkur grein fyrir sagði hann og hristi höfuðið nokkuð dapur á svip. — Sagði hann eitthvað? — Ég held það hafi verið konunafn. — Hann dó fyrir málstaðinn, sagði eldri maðurinn. Hann kreppti hnefann yfir líki Peters í heiðursskyni. — Við getum ekki farið með hann i land. Við búum honum gröf hér. Eileen vaknaði af djúpum svefni á þeim hinum sama tíma og þetta gerðist. Herbergið var fullt af blómum. Ilún fann ekki til neinna þrauta nú, en óskap- leg ókyrrð í henni — eins og eitthvað voðalegt væri að ger- ast. Hjúkrunarkonan sat með prjónana sína i stól skammt frá rúminu. Hún sá að tárin streymdu niður vanga Eileen. Hún hraðaði sér til hennar. — Hvað er að, vina mín. Eru verkirnir svona sárir? Ég skal útvega þér töflur. Hún gat ekkert skýrt. Hún gat ekki skýrt þessa gagntak- andi sorg sem heltók hana. Hún tók töflurnar og hún sofnaði aftur. Hún vissi ekki að á sama andartaki og hún hafði vaknað var Peters að gefa frá sér siðasta andvarpið i hundruð milna fjarlægð. Um haustið hélt Logan blaðamannafund i heldri- mannasalnum á Lundúnaflug- velli. Hann var að koma frá Teheran og hann sat þarna i makindum með viskiglas og tugir fréttamanna, ljósmynd- ara og sjónvarpsfóiks í kring- um hann. Hann las upp stutta yfirlýsingu. Það var hið síðasta sem.James hafði gert áður en hann hætti. Yfirlýsingin var stuttorð og þar kom fram að gengið hafði verið frá samning- um við Imperialoliufélagið. — Hittuð þér keisarann? hr. Field. Logan leit á spyrjanda. — Ég sá hans keisaralegu tign i gær. sagði hann. — Ég átti langan fund með honum. — Mynduð þér segja að hann væri vinveittur Vesturlöndum? Logan hristi höfuðið. — Ég myndi orða það svo að hann hefði hagsmuni lands síns og þjóðar í fyrirrúmi. James hafði sagt honum að orð þetta á þessa leið. Honum leið mæta vel. Og honum fannst allt ganga fjarska vel. Þegar komið var að því þegar átti að kúga hann til að láta Imshan af hendi var hann hvergi smeyk-

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.