Morgunblaðið - 24.02.1980, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 1980
49

Stað-
reyndir
málsins —
Flug-
maöur
útskýrir
tækja-
búnaö
vélar-
innar
fyrir
flug-
hræddum.
Frá
námskeiöi
til aö
vinna
bug á
flug-
hræðslu.
Heilræöi
læknis-
fróöra til
þeirra
sem fljúga
í fyrsta
sinn:
Hugsaöu
óþægilegar
hugsanir
til enda.
FLUG-
HRÆÐSLA
minni pokann. Hann neyðist til
þess að viðurkenna að alger trygg-
ing er ekkí til. Þá er aðeins eitt ráð
eftir, en það er að grannskoða
þessar óþægilegu hugsanir niður í
kjölinn, en svo langt viljum við
ekki ganga.
Því lengur sem við rökræddum
niðurbælda hræðslu okkar þeim
mun meir dregur úr henni. Það
var ekki að okkur fyndist við geta
fetað í fótspor flugkappa eins og
„rauða barónsins" af Richthofen,
(sem Lufthansa notar í auglýsing-
um sínum á Bandaríkjamarkaði
og vekur furðu manns, sé tekið
tillit til þess hvernig endalok hans
voru), en allir vitust samt hafa
mannað sig upp í að taka þátt í
flugferðinni til Diisseldorf, eins og
ákveðið hafði verið.
A sunnudeginum vorum við
aðeins orðin fjögur eftir. í stað
Dússeldorf er ferðinni nú heitið til
Frankfurt. Þessi breyting hafði
það í för með sér, að Herbert snýst
hugur á síðustu stundu, og verður
því eftir í Hamburg. Við, sem eftir
verðum, þeysumst með Gunther í
humátt að vélinni, en flugvallar-
starfsliðið hefur mikið gaman af.
Við flugtakið sit ég næst Hilde.
Þetta er fyrsta flugferðin mín á
þessu ári. Ég valdi mér stað í
vélinni við ganginn, þvíi að við
gluggann gæti gamla flughræðsl-
an þorið mig ofurliði. Meðan vélin
ekur eftir flugbrautinni og býr sig
undir að hefja sig til flugs, læt ég
reyna á ráðin góðu, sem við
höfðum lært. Ég reyni að slaka á
og telja í mig kjark. Við spennum
fast greipar. Hartwig og Eric eru
náfölir. Gunther hefur ekki augun
af okkur. Ég fer að líta í kringum
mig, og sé þá, að við erum ekki
einu farþegarnir sem eru skelkað-
ir.
En erum við þá nokkuð hrædd
lengur? Flugið er snurðulaust og
verðrið heiðskírt. Hilde, sem
aldrei getur komið upp orði meðan
á flugi stendur, verður allt í einu
hin skrafhreifnasta. Við rökræð-
um kosti hjónabandsins og erum
sammála um það að þeir séu
heldur fáir. Ég fæ mér meira að
segja samloku úr nestisöskjunni.
Gunther virðist ánægður. Hann
hefur komið því svo fyrir, að við
megum heimsækja stjórnklefann,
en þar ráða þrír skeggjaðir, unc.r
menn ríkjum. Allur útbúnaðu’mn
þar skýtur mér heldur skálk í
bringu og gerir mig ruglaðan.
Tíu mínútum fyrir lendinguna
fáum við að vita, að það sé þoka í
Frankfurt, og að við neyðumst
kannski þess vegna til að lenda í
Stuttgart eða Köln. Eric fölnar.
En í lokin lendum við samt í
Frankfurt, mjúkt og örugglega.

Hans C. Blumenberg, höfund-
ur þessarar greinar, þjáðist af
flughræöslu, en sigraöist á
henni meö sálfræöilegri hjálp.
En við erum aðeins þrjú, sem
hættum okkurí að fjúga heim.
Þokan hafði slík áhrif á Eric, að
hann kýs að fara með lest heim til
Danmerkur. Ég hjálpa honum
með lestaráætlunina, því að ég
hafði haft vaðið fyrir neðan mig
og stungið henni á mig.
Þeim, sem eftir eru, hefur auk-
ist móður. Ég tek mér sæti við
gluggann, fullkomlega rólegur, og
blaða í tímaritum eins og ekkert
sé og stari jafnvel niður í djúpið.
Hartwig virðist líka líða prýði-
lega. En Gúnther er ekki nógu
ánægður, því aðeins þrír af fimm
þátttakendum námskeiðsins náðu
einhverjum árangri. Það gerir
ekki nema 60%. Betri árangur
hafði náðst á fyrri námskeiðum.
Ætli við höfum fengið fullkom-
inn bata? Enn hefur ekki reynt á
það, því að aðeins er vika liðin frá
því namskeiðinu lauk. Við eigum
eftir að ganga í gegnum eldraun-
ina ein og óstudd. En við getum að
minnsta kosti státað af því að
hafa einu sinni flogið allsendis
róleg og óhrædd.
f / Kaupmenn — verslunarstjórar! / . .
AVEXTIR I ÞESSARI VIKU
Epli rauö
Epli græn
Klementínur
Appelsínur
V
Sítrónur
Grape aldin
Bananar
Vínber græn
Vínber blá
Perur
Melónur
Plómur
Ananas
ÁVEXTIR ALLA DAGA
Eggert Kristjánsson hf.
Sundagöröum 4, sími 85300
i