Morgunblaðið - 24.02.1980, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚÁR 1980
63
Stjórnmálaumræðan hefur færzt upp í „æðra veldi" á þessum
febrúardögum, svo að hinum nýja forsætisráðherra hefur verið líkt
við menn eins og Þorgeir Ljósvetningagoða. Sjálfur hefur Gunnar
Thoroddsen sagt af lítillæti, að hann hafi bjargað „sæmd Alþingis".
Móri kvað limru:
Eins og þið vitið öll vel um
var virðing þingsins í felum
og Gunnar og Pálmi.
— Og Friðjón í fálmi. —
Þeir fundust í húsi á Melum.
Enn kveður Móri:
Sæt sem hunang hyllin er.
Hún er fljót að venda.
— Góða skemmtun gjörir sér
„Gunnar á leiðarenda".
Svo kvað Móri:
Gvendur jaki og Gunnar Thor
gengu inn í þing.
— Er það uppákoma,
eða happening?
Þessi staka eftir Þormóð barst
mér til eyrna á föstudaginn:
Eftir trylltan dáradans
drúpir Geir í sárum,
alvarlegu augun hans
eru full af tárum.
En Sólveig frá Niku segir
söguna þannig:
Leiftursókn var furðufregn,
sem flaug um land í vetur.
Henni sló nú Gunnar gegn
og geri aðrir betur.
Og Spói biður fyrir þessa
kveðju til Dagblaðsins:
„Frjálst og óháð“ eitt sinn var, —
eggjar bar að þjóðar vanda.
En gengur nú til glötunar
Gunnars-braut um eyðisanda.
Andrés H. Valberg skrifar í
svari við Vísnaleik 10. febrúar:
„Margrét Ólafsdóttir hafði varp-
að fram þessum fyrriparti áður
og minn botn er þannig:
Má ég, góði, með þér enn
munda ljóðastrengi,
andans gróður örvar menn
og eykur þjóðargengi.
Sem þakklæti til Margrétar
fyrir hringhendan fyrripart
sendi ég henni þessa vísu, sem
hún mætti svara með sama
bragarhætti (oddhendu):
Yrkir ljóð af miklum móð
Margrét rjóð og fögur.
Enn á þjóðin okkar fljóð
sem elskar góðar bögur.
Svo er hér í þættinum fyrri-
partur, sem ég botna þannig:
Nýja stjórnin naumast er
nema í heiminn borin.
Eg vona að Gunnar gangi hér
gæfuríku sporin."
Margrét Ólafsdóttir segir í
bréfi, að hún sé „orðin hálfleið á
þessum sífelldu stjórnmálayrk-.
ingurn" og datt þetta í hug:
Ljúkum þessum leiðindum
lífið mætti fegra.
Hvernig væri að yrkja um
eitthvað skemmtilegra?
Og í samræmi við það bætir
hún þessari afhendingu við:
Löngum hafa látið fjúka
listaslyngar
vísur ýmsir Islendingar.
Meðal annarra má þar nefna
Jón Sigurðsson framkvæmda-
stjóra Þjóðhagsstofnunar, sem
orti undir sama bragarhætti í
menntaskóla:
Vegu kannað víða hef ég, vörður
hlaðið.
Hyllir undir hinzta vaðið.
Síðast var varpað fram þess-
um fyrrihluta:
Gvendi jaka geðjast ekki
geðlaus pappírstígrisdýr.
Móri botnar:
Stúrinn upp á stjórnarbekki
starir eins og heilög kýr.
í bréfi Andrésar H. Valbergs
segir enn fremur:
„Og svo að lokum þetta:
Fyrri partinn færðu hér,
fáa áttu slíka.
Síðar skal ég senda þér
seinni hlutann líka.
Hann er svona:
Blómin frjósa og blikna öll,
blundar ós og sitra."
Eins og vakið hefur athygli hefur það jafnaðarlega verið svo í
Vísnaleik, að ein limra myndskreytt hefur birzt eftir Kristján
Karlsson, skammstafað „k“ eða K.K. og mun sá háttur áfram
hafður á, — til kynningar á þessum nýstárlega skáldskap.
Ekki verður meira kveðið að sinni.
Halldór Blöndal
Limran
„t>að bre»<zt ekkl,“ sagrdi Bjarni,
„að blómgrist rósir í hjarni
er andskotinn laus
með sitt ódæma raus,
því að ekta blóm vex úr skarni.“
K.K.
Laugvetn-
ingar sýna
nýtt íslenzkt
leikrit
NEMENDUR Menntaskól-
ans að Laugarvatni hafa
undanfarið sýnt sjónleik
austanfjalls við ágætar
undirtektir. Leikritið ber
nafnið Ólyktin, þjóö-
lífsmyndir eftir Kristján
Árnason. Nú er ætlunin að
sýna leikinn á Suðurnesj-
um, n.k. mánudag kl. 9.00 í
félagsheimilinu Stapa og
fyrir íbúa höfuðborgar-
svæðisins í Kópavogsbíói
n.k. þriðjudag kl. 9:00.
Leikstjóri er Kristín
Anna Þórarinsdóttir, en í
sýningunni koma fram yfir
30 manns, leikarar, dansar-
ar og hljóðfæraleikarar —
enda koma við sögu í leikn-
um jafnt álfar og tröll sem
mennskir menn. Þetta er
viðamesta sýning sem nem-
endur ML hafa staðið að,
og má heita, að fjórði hver
nemandi skólans hafi lagt
hönd á plóginn.