Morgunblaðið - 25.03.1980, Qupperneq 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MARZ 1980
Vltf>
WORödK/
KAf«nu
Því sendirðu mér ekki mæðra-
launin heidur í pósti?
Mál Höfða-
bakkabrúar
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eftir vel heppnaðar sagnir
varð suður sagnhafi í góðum
samningi i spilinu hér að neðan.
En úrspilið heppnaðist ekki jafn-
vel þó vel væri af stað farið.
Norður gaf, allir á hættu.
COSPER
Norður
S. KG3
H. 72
T. 752
L. ÁKD102
Vestur
S. 7654
H. KD5
T. DG96
L. 43
Austur
S 2
H. ÁG1093
T. K8
L. 98765
C0SPER8276
Norður
1 L
2 S
Suður
S. ÁD1098
H. 864
T. Á1043
L. G
Austur SuAur Vestur
1 H 1S 2 H
pass 4 Spaöar ok allir pass
Hefurður heyrt það síðasta um hana Guddu? — Ert þú ekki hún''
„Hafi Leó S. Ágústsson þökk
fyrir að halda máli Höfðabakka-
brúar velvakandi. Aðalatriðin eru
tvö og hafa því miður bæði farið
fram hjá honum.
Hið fyrra er að við ákvarðana-
tökuna í þröngum hópi borgar-
fulltrúa og embættismanna
gleymdist að taka tillit til hags-
muna íbúa í Árbæjarhverfi. Hugs-
að var um nýgróðursettar plöntur
í Ártúnsholti, hugsað var um
hesta og hestamenn, fiskinn í
ánum og veiðimenn en ekki fólkið
í Elliðaárdalnum, sem til þessa
hefur verið helztu njótendur um-
hverfisins þar. Viku fyrir endan-
lega ákvörðun borgarstjórnar
barst hógvært bréf frá félaga-
samtökum í Árbæjarhverfi með
beiðni um kynningu á málinu. Það
var hunzað.
Síðara atriði er að brúin er röng
fjárfesting, byggð á gömlum for-
sendum. Stytting á akstursleið úr
Árbæjarhverfi til Breiðholts og
öfugt réttlætir ekki 700 milljón
króna mannvirki sem leggur í rúst
yfirbragð hverfisins og útivist
íbúanna í Árbæ og Breiðholti.
Umferðarálag íbúðargatna í
Breiðholti eykst. Stytzta leið Leós
úr Flúðaseli, þar sem hann býr,
liggur um Vesturberg. Það eru
einnig hagsmunir Breiðholts að
Höfðabakkabrúin komi ekki, enda
eru það einungis 7% af umferð-
inni þaðan sem sækir í Ártúns-
höfðann.
Þess vegna hefur borizt öflugur
stuðningur í Breiðholtinu gegn
brúarsmíðinni. Vonandi sér Leó
sig um hönd og bætist í hópinn.
Þórir Einarsson,
Hábæ 37, Reykjavík.
• Hundalíf
Mig langar að taka undir orð
Lydiu Jörgensen í Velvakanda þar
sem hún talar um réttindaleysi
hunda. Mér skilst á bréfinu að hún
sé búsett úti á landi og hundi
hennar sé hótað lífláti aðeins af
því að hann gelti. Ég þekki svolítið
til hunda og af þeim kynnum veit
ég að erfitt er að kenna þeim að
segja annað en voff, voff.
Útspil vesturs, hjartakóngnum,
fylgdi hjartadrottningin, sem
austur tók með ás og skipti í lauf.
Ætlun hans var að rjúfa samband
sagnhafa við blindan og gera
honum lífið leitt, skyldu þrír
trompslagir ekki nægja til að ná
trompunum af hendi vesturs.
Suður tók slaginn með gosanum.
Síðan tók hann trompás og næsta
trompslag með gosanum í blind-
um. Þá kom tromplegan í ljós en
henni mætti spilarinn með því að
spila laufunum. í ás og kóng lét
hann tvo tígla af hendinni en
kónginn trompaði vestur og spil-
aði enn hjarta. Tilneyddur tromp-
aði sagnhafi í blindum en eftir það
var ómögulegt, að komast hjá að
gefa einn slag til viðbótar, annað-
hvort á tigul eða á tromp. Einn
niður.
Út af fyrir sig voru fyrirætlanir
sagnhafa nokkuð góðar. Hann
ætlaði að neyða vestur til að
trompa einu sinni svo að unnt yrði
að ná síðasta trompi hans með
kóngnum í blindum. En hans eigin
afköst komu í veg fyrir þetta.
Hjartaáttan var hættuspil, sem
suður hefði átt að losa sig við sem
fyrst og það í laufásinn. Þá hefði
mátt trompa þriðja hjartaspil
vesturs á hendinni og vinningur
orðið öruggur.