Morgunblaðið - 24.04.1980, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. APRÍL 1980
21
Sumarhugleiðing:
Prýðum landið —
plöntum trjám
Jónas Jónsson formaður
Skógræktarfélags íslands hefur í
sambandi við „ÁR TRÉSINS
1980“ ritað eftirfarandi pistil
fyrir Blóm vikunnar: Af byggi-
legum og byggðum löndum mun
Island eitt hið snauðasta af
skógum og trjágróðri. Ekki þarf
að deila um þessa staðreynd þó
að deilt sé um orsakir hennar.
Við okkur blasir einnig sú stað-
reynd að nú er fengin fyrir því
óyggjandi vissa að hér geta vaxið
fjölmargar trjá- og runnateg-
undir, sem ekki hafa áður átt
heima í íslenskri flóru a.m.k.
ekki eftir ísaldirnar. í næstum
öllum byggðum landsins má
rækta einhver tré og runna til
skjóls, fegrunar og aukins yndis,
og við góð skilyrði geta hér vaxið
gagnskógar, sem munu þegar
tímar líða hafa vaxandi þýðingu
fyrir þjóðarhag. Þá er þýðing
trjágróðurs til skjóls og jarð-
vegsmyndunar einnig óumdeil-
anleg. Gróðurfarslega höfum við
möguleika til þess að klæða
landið skógi og trjágróðri og
og sá sem áhugafólk víðsvegar
um land náði með störfum sínum
á þessu sviði og bættu með þeim
þekkingu manna og styrktu þá í
trúnni.
Það er trú þeirra sem standa
að „ÁRI TRÉSINS" að góð kynn-
ing á þessum árangri í stóru sem
smáu, skógrækt sem trjárækt í
görðum, sé best til þess fallin að
auka áhuga og þar með hin besta
hvatning til að taka þátt í því
með eigin höndum og fegra og
bæta umhverfi sitt.
I öðru lagi er stefnt að því að
veita margháttaðar leiðbeining-
ar. Þegar hafa verið gefnir út
tveir fræðslubæklingar ÆSKAN
OG GRÓÐURINN - leiðbeining-
ar fyrir unglinga í skógrækt —
og verður gefinn þeim unglingum
sem ljúka skólaskyldu á þessu
vori. Hinn bæklingurinn nefnist
„RÉTT TRÉ Á RÉTTUM STAГ
og er m.a. um þýðingu trjágróð-
urs fyrir umhverfi manna svo og
leiðbeiningar um gróðursetningu
og umhirðu garð- og skógar-
plantna. Þá hafa verið gefnir út
Æskan og skógurinn.
enginn getur efast um að það
væri eitt hið mesta þjóðþrifa-
verk.
Tilefni þess að ákveðið var að
efna til „ÁRS TRÉSINS" á ís-
landi nú í ár er 50 ára afmæli
Skógræktarfélagsskaparins á
landi. En tilgangurin er að
hvetja til almennrar þátttöku í
skóg- og trjárækt m.a. með því að
kynna almenningi þann árangur
sem þegar hefur náðst í því efni.
Upphaf skógræktar á íslandi
er rakið til aldamótanna síðustu
og þó að næstu áratugir færðu
okkur ekki langt, var þá lagður
grunnur að dýrmætri reynslu
sem nú er byggt á.
Um og eftir 1930 verða tíma-
mót og voru þá m.a. gerðar nýjar
tilraunir til innflutnings á barr-
viðum, sem legið höfðu niðri um
sinn. Þá komu og nýir menn til
starfa sem fluttu þekkingu og
juku trú manna á skóg- og
trjáræktarmöguleikum. Og ár-
angurinn lét ekki á sér standa,
ekki aðeins sá sem náðist á
hinum þekktustu stöðum eins og
Hallormsstað, í Skorradal,
Haukadal og Þjórsárdal, heldur
þrír flokkar litskyggna: Kynning
á skóginum, trjám í görðum og
útivistarsvæðum og skjólbeltum.
Þess skal að lokum getið að
hugmyndinni um „ÁR TRÉS-
INS“ hefur verið vel tekið og
fjölmargir aðilar sýnt góðan
vilja á því að styðja málefnið.
Þeir sem hafa hug á að leggja
málinu lið á einhvern hátt eða
standa þegar að undirbúningi að
því, eru hvattir til að hafa
samband við framkvæmdanefnd-
ina. Samstarfsnefndin villgjarn-
an fylgjast með öllum slíkum
undirbúningi og er fús til að
aðstoða félög og aðra aðila sem
vilja hjálpa til með kynningu á
•„ÁRI TRÉSINS" á einn eða
annan hátt.
Það kynningarefni sem að
framan er getið er hægt að fá
með því að hafa samband við
skrifstofu framkvæmdanefndar
árs trésins Ránargötu 18, Rvk.
Sími 27633.
J.J.
Gleðilegt
sumar!
Álfheiður Guðmundsdóttir:
Gert af góðum hug
Um leið og ég þakka Magnúsi
Kjartanssyni fyrir komuna í
kirkju Óháða safnaðarins sl.
sunnudag kemst ég ekki hjá að
svara nokkrum orðum grein, sem
hann skrifað: í Morgunblaðið sl.
þriðjudag. Honum var boðið að
vera viðstaddur þegar tekin var
formlega í notkun hjólastóla-
braut, sem ætluð er fötluðum og
komið hafði verið upp á kirkju-
tröppunum, en Magnús hefir,
ásamt fleirum oft orðað þörfina á
slíkri aðstöðu og það er þakka-
vert. Kvenfélag Óháða safnaðar-
ins stóð að þessari framkvæmd og
ég er formaður þess. Þess vegna
kveð ég mér hljóðs.
Það hryggir mig að fram-
kvæmdin skuli ekki hafa tekist
sem skyldi að dómi M.K. því að
sannarlega var það ætlun okkar
kvennanna að greiða götu hjóla-
stólafólks eins og það hefir sið-
ferðilegan rétt á að gert sé.
Magnús fór ekki dult með það á
kirkjutröppunum þegar ég kvaddi
hann að þrautin væri of brött og
sú aðfinnsla hans á vafalaust
fullan rétt á sér þótt sú hætta sé
ekki á ferðum, sem betur fer, sem
hann útmálar í grein sinni. Ég
sagði honum að skilnaði að þetta
yrði lagfært, sem hann fann að,
en honum þykir nú samt vissara
að skrifa um þetta opinberlega.
Því miður skilst mér að lítil
reynsla sé komin á framkvæmdir
af þessu tagi hér á landi, þær eru
enn á byrjunarstigi og því ekki
óeðlilegt að eitthvað megi finna
að með réttu, en að sjálfsögðu var
leitað ráða í þessu efni hjá þeim,
sem treyst var til hins besta. Ég
vona aðeins að byrjunarmistök
(Svar til Magnúsar
Kjartanssonar fv. ráð-
herra).
okkar verði ekki til þess að draga
kjart úr öðrum, sem vitað er að
hafa hug á svipuðum fram-
kvæmdum, heldur lærum við öll
af reynslunni.
Magnús Kjartansson segist
skrifa „ábendingu" sína af góðum
hug. Enginn efast um það. En
þegar við mæðu.r vöndum um við
börn okkar reynum við að láta
einhver hlý orð fylgja aðfinnslun-
um svo að ekki svíði undan þeim.
Magnús hefði ekki orðið minni
maður af því, og það síður en svo
dregið úr gagnrýni hans, að láta
eitt hlýlegt orð falla, úr því að
hann skrifaði, um viðleitni þess
fámenna kvennahóps, sem hér var
að reyna að framkvæma það sem
hann boðar réttilega. Enginn ætl-
aðist þó til neinnar viðurkenn-
ingar, aðeins sanngirni. Því að
eins og hann skrifar af góðum hug
létu konurnar mínar í félaginu
vinna þetta af góðum hug, það
veit hann af því sem ég sagði í
kirkjunni og hann hlýddi á. En
svona fer stundum þegar maður
ætlar að gera sem best. Ég bið þó
ekki neinn að taka viljann fyrir
verkið, við konurnar ætlum ekki
að skiljast við þetta verk, hvorki í
kirkjunni né Kirkjubæ, fyrr en
það er hafið yfir alla sanngjarna
gagnrýni.
Álfheiður L. Guðmundsdóttir.
formaður Kvenfélags Öháða
safnaðarins.
Maenús Kjartanssoa
Ábending
aðarins
Séra Emil Bjornason.
nreslur Ohá»n
1 hrinídi til min i »i«n»tu vtku
l v Breintii mér fra þvi ■»'
íftafni 30 ára afm*li» *•<":
aðarina hrfii
upp skábrautum við aðftld> r
1 kirkjunnar svo að fatlað folk
í hjólftstólum g*t' k0™'*1
| 'mn til jafns v.ð aðra. bauð
1 hann mér til kirkju af þv.
tilefni. Kg þa boðiö án«|Júr
1 því að þott reynslan->m^
| unnt er að deila um flestar
1 setningar Nýja
ins verður naumast vefengt
að kraftaverkasögurnar eru
I “i marks um M »«
Jósefsson Uldi
hreyfifatlaðir sem
,r rettu afl njóla )n[n,TU's1
1 ,ió aðra Þe»»»r' kenmnfW
hefur veriö ílmmt »m
kirkjuiieró hvarvetna um
1 Itmm vkki »'«u'
til Óháða safn
og annarra J
hjólum fái fe..u:_Nvm-'ió ' J
‘\
Munú» Klaeta"".'”"
hvi miður hið fornkveóna a«
Sóómeiningen*an«r.r»“«
Eigi fatlaóur maóur i hjola
stóli að geta athafnaðsig a
hjólum fái fe»tu N>m«lió
viókirkjuOháóa»afnaóarn»
var málmskaar svo brattir I
ob tvo f'leflda karlmenn |
burti til þess aö koma mér og
stlólnum upp. * ".ó..r'r?
fékk ép *»u aó»tu« var
auk lie»« a«
stólinn svo a« ep rynm eitm
fram úr hnnum. twnar skaar
getabreyst i gildru ef ekki er
farió um þa af m|k'". ***■
leitt til stórslysa eóa hnna.
Innan kirkju hafói ekkert
verió Kert. þróskuldar voni
óbreyttir o* fatlaó.r menn i
hjólastólum eiiia þ*»» ':*«“*
kost aö komast tnn • félaKs
heimilió sem er temtt kirkj
unni, þótt mér sé t)á« a« þar
fari fram fjolbreytt menn-
'TSTSrU skrifuó af
meó hliösjón af reKlunm.
iWive
tVvc Suve-
"WváV
unna Swa«dar8W
P'atau"„\a<eta
WoiV \toto
j"afn!rató!sentt*r'r
Sant\aö^
Hnldaðtudrwling
S. 95742 og 95055.