Morgunblaðið - 24.01.1981, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 1981
HÖGNI HREKKVISI

„HAKW WÍFJR aifcH {.iiRr FVí?JR TAMWL^KN! / *
Með
morgunkaffinu
l>að var mjöK ódýrt, en pk vissi
bara ekki aft það er vejíKteppi!
COSPER

? COSPER
1
Jk

V irðingarvcrö
hreinskilni
Ingjaldur Tómasson skrifar:
„Ollum er sáu er í fersku minni
sjónvarpsþátturinn, þar sem einn
ágætur útvarpsþulur lýsti óbil-
andi trú sinni á kommúnismann,
bæði í nútíð og framtíð. Hann
fullyrti að Berlínarmúrinn, sem
skar í sundur samband þúsunda
fjölskyldna á einni nóttu, hefði
verið sök vestræna auðvaldsins.
Þulurinn var augsýnilega mjög
ánægður með þá miklu hernaðar-
vél sem Rússar hafa nú í við-
bragðsstöðu víðs vegar um heim,
því að nú „þora vesturveldin ekki í
þá“. Allar innrásir Rússa og allt
það mannlega böl sem hefir fylgt
þeim, allar fangelsispíningarnar,
nauðungarflutningarnir, morðæði
Stalíntímans, yfir allt þetta lagði
þulurinn blessun sína.
Þá er bara
gerðinnrás
Ætíð þegar Rússar telja yfirráð
sín í hættu í leppríkjunum, þá er
bara gerð innrás og öll andstaða
barin miskunnarlaust niður, og
þeir sem valdið hafa andstöðunni
ýmist drepnir, settir í einar verstu
dyblissur sem þekkjast (Gulag-
eyjarnar) og þeim sem berjast
fyrir auknu frelsi er þrýst niður á
svokallað lágplan mannlífsins
(Dubceck). Og auðvitað gleður það
þulinn og trúbræður hans mnilega
að Rússar hafa hina fullkomnustu
heræfingastöð á Kúbu, þar sem
kúbanskir hermenn eru notaðir
sem senditíkur til að þjóna hags-
munum Rússa víðs vegar um
heim. Og að þetta skuli gerast
næstum undir pilsfaldi Randa-
ríkjamanna. Rkki ólíklegt að hinir
Ingjaldur Tómasson
mörgu aðdáendur kommúnista,
sem skipa nú fjölmörg hin æðstu
embætti ríkisbáknsins okkar,
færu að eins og „félagar" þeirra í
leppríkjum Rússa hafa gert, að
biðja þá að koma sér til hjálpar, ef
þeir teldu hið mikla veldi sitt hér í
hættu.
Ilin milda ásjóna
orkuráðherra
Fleiri en fyrrnefndur þulur hafa
kastað lýðræðisgrímunni og sýnt
bæði í orði og verki algera þjónk-
un við hið rússneska hernaðar-
stórveldi. Einn af þeim er núver-
andi iðnaðarráðherra. Hann hefir
framfylgt trúlega þeirri stefnu
Alþýðubandalagsins að vinna af
öllum lífs- og sálarkröftum gegn
allri meiri háttar orkubeislun og
stóriðju. Afleiðingar þessarar
þjóðskaðlegu afturhaldsstefnu eru
nú sem óðast að koma í ljós. Allar
olíustöðvar eru keyrðar á fullu,
sem þýðir gífurlegan gjaldeyris-
austur út úr landinu. Sama gildir
um orkuskömmtun til stóriðju.
Sem oftar birtist hin milda ásjóna.
orkuráðherra í sjónvarpi nýlega.
Þulurinn spurði hvers vegna ekk-
ert væri gert til að fyrirbyggja
orkuskortinn, sem nú væri tilfinn-
anlegur. Svar ráðherra var þetta:
Við höfum nú gert heilmikið, svo
sem virkjun í Svartsengi 6 mega-
wött, Bjarnarflagi 2 mw og Kröflu
ein 8 mw.
Engin smáræð-
is rausn
Ég held nú að ráðherrann geti
ekki þakkað sér neitt af þessum
„afrekum" í orkuframkvæmdum.
En í Morgunpósti útvarps upplýst-
ist að í lögum væri að orkuráð-
herra hefði aðeins „heimild" til að
veita fyrirtækjum „leyfi" til að
virkja tvö megawött. Svo að það er
engin smáræðis rausn af ráðherra
að „leyfa" Hitaveitu Suðurnesja
að virkja 4 megawött í viðbót!!
Sál og sannfæring
fyrir „haunadisk"
Það er virðingarvert þegar
menn viðurkenna hina einu sönnu
trú sína á hinn rússneska alheims-
sósíalisma. En hitt er alvarlegra,
þegar hinir íslensku svokölluðu
lýðræðisflokkar styðja þá og
styrkja í bak og fyrir og leiða þá
til vegs og valda á öllum sviðum
þjóðlífsins. Og með ólíkindum er
í leit að
forfeðrum
Þessir hringdu . .
18521
G.H. Johnson, 145 Fartown
Pudsey, West Yorkshire, Eng-
landi, skrifar:
Fjölskylda mín og ég höfum
um nokkurt skeið verið að reyna
að rekja slóð forfeðra okkar og
hefur það gengið vel að öðru
leyti en því, að við vitum enn
fátt um ættmenni föður okkar.
Ég skrifaði íslenska sendiráðinu
í London og bað það um að rétta
mér hjálparhönd og þar var
stungið upp á því að ég sneri
mér til íslensku dagblaðanna.
Ég vil raunar biðjast afsökun-
ar á því að ég skuli ekki geta
skrifað á íslensku en því miður
kann ég ekki málið þó að það
hafi verið talað á heimili mínu í
æsku og þangað borist reglulega
ísienskt dagblað.
Hér á eftir ætla ég að geta
£°irra upplýsinga, sem við höf-
u'm um io^irfólk mitt. °« é? yröi
þér mjög þakklaiúT; h*sandi góð-
ur, ef þú gætir frætt mig ,.rökar.
Það er rétt að taka það fram, aö
ég er fæddur í Kanada, en faðir
minn og móðir voru bæði fædd á
íslandi en fluttust vestur á unga
aldri. Ég bý nú í Englandi en
hyggst koma til íslands í apríl-
lok og dvelja í eina viku.
Faðir minn hét Jón Kristján
Jónsson, f. 28. júní 1882 í
Stórutungu í Bárðardal í Þing-
eyjarsýslu. Hann lést i Winni-
peg í ágúst 1941. Föðurforeldrar
mínir voru Jón Jónsson og kona
hans, Hildur Friðriksdóttir. Þau
áttu auk föður míns eina dóttur,
Ingibjörgu.
Afi minn lést í járnbrautar-
slysi í Winnipeg 1883 en amma
mín lést árið 1915 ef ég fer rétt
með. Faðir minn átti tvo frænd-
ur fyrir vestan, Roli og Jonas
Friðriksson (féll í fyrri heims-
styrjöldinni). Móðir þeirra var
Ella Friðriksson.
í bók eftir Thorleif Jackson,
sem er gefin út 1918, segir að
faðir minn hafi notað nafnið
Bardal þegar hann var fermdur
£>g kann það að hjálpa einhverj-
um.
Stórundarleg
sjónvarpsmynd
Sjónvarpsnotandi hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Ég
verð að segja það eins og er að ég á
í hinum mestu vandræðum með að
skilja þá hjá sjónvarpinu t.d. hvað
þeim gegur til með því að sýna
mynd eins og þá sem sýnd var á
laugardaginn var og hét Himna-
hurðin breið. Átti þetta að vera
alvara eða átti það að vera
sniðugt? Ég veit svo mikið að mér
fannst myndin síður en svo snið-
ug, en þó nokkuð ósmekkleg. Svo
langt var gengið, svo langt var
sótt í „sniðugheitunum" („alvör-
unni“?) að ein sögupersónanna var
látin skera sig á háls fyrir framan
pylsuvagninn í Austurstræti. Þá
var efnt til myndarlegs jarð-
skjálfta, eftir því sem ég fékk
skilið, og síðan leitað að himnaríki
í rústunum. Á vegg einum stóð:
n;,T,nríki- Undir honum stóðu
ruslatunnur sem "^jpersónur
grúskuðu mikið í (sennilega í leit
að himnaríki). Sér eru nú hver
sniðugheitin. Hvernig stendur á
því að sjónvarpsnotendur hafa
ekkert látið í sér heyra um þetta?