Morgunblaðið - 12.02.1981, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. FEBRÚAR 1981
Eiginkona mín, + SIGRÍÐUR FINNBOGADÓTTIR,
Stóra-Núpi,
lést í sjúkrahúsinu á Selfossi 10. febrúar.
Jóhann Sigurósaon.

Systir mín, + listvefnaöarkonan
VIGDÍS KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést aöfaranótt 10. febrúar á Borgarspítalanum.
Þorsteinn Kristjánsson og aörir vandamenn.
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
GUNNOLFUR EINARSSON
frá Þórshöfn,
andaöist á Sjúkrahúsi Keflavíkur 10. þ.m.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Ásta Einarsdótt-
ir - Minning
Fædd 12. april 1972
Dáin 5. febrúar 1981
Hvi var þeswi bedur búinn,
barnid kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauóans nótt.
Það er kveðjan: -Kom til minL!w
Kristur tók þig heim til sin.
Þú ert blessuð hans i höndum,
hólpin sál meó Ijóssins öndum.
(Björn Halldórsson)
í dag verður til moldar borin að
Lágafelli Ásta Einarsdóttir, sem
fyrir svo fáum dögum var hjá
okkur, imynd lífsgleðinnar og sá
sólargeisli, sem börn ein geta
verið.
Mig langar að minnast Ástu í
fáeinum orðum. Það eru aðeins
nokkrir mánuðir síðan ég sá hana
í fyrsta skipti. Það var í haust,
þegar hún fluttist að Klébergi
ásamt foreldrum sínum, þeim
Kristínu Árnadóttur og Einari
Esrasyni og tveim bræðrum. Var
Kristín að taka við skólastjórn
Klébergsskóla.
Það stendur mér svo ljóslifandi
fyrir hugskot«sjónum, er ég sá
hana fyrst og hugsaði með mér,
„mikið er þetta fallegt barn með
brún augu, ljóst hár og geislandi
af lífsgleði. Það verður gaman að
fá hana í bekkinn til mín.“
Enda reyndist það svo. Ásta
bætti svo sannarlega sitt um-
hverfi með glaðværð og fallegu
brosi sem alla bræddi. Aldrei var
hún í vandræðum með að leysa sín
verkefni og átti þá einnig til að
leiðbeina og hjálpa bekkjarsystk-
inum sinum, hvort sem það var í
námi eða leik. Ásta var einkadótt-
ir foreldra sinna og voru þau mjög
stolt af henni. Hún sýndi mikla
hæfiieika á ýmsum sviðum, þar á
meðal í tónlistinni og átti til að
leika á blokkflautuna sína fyrir
bekkjarféiagana. Það voru góðar
stundir sem allir höfðu gaman af.
En engan grunaði að svona
myndi fara, Ásta var kvödd burt
svo skyndiiega að allir stóðu eftir
sem lamaðir.
Þetta hrausta og lífsglaða barn.
Hvernig getur svonalagað átt sér
stað? Á örfáum klukkustundum
varð hún fársjúk og læknavísindin
gátu ekkert að gert.
Á svona stundum vakna ýmsar
spurningar eins og af hverju? og
til hvers?. Við þessum spurning-
um fáum við aldrei svör.
Ég finn og veit að hennar er
ákaft saknað af bekkjarfélögum,
okkur kennurum og öilum þeim er
kynntust henni hér á Kjalarnes-
inu. Vil ég fyrir hönd þeirra allra
þakka Ástu samfylgdina og dás-
amleg kynni og biðja góðan Guð
að styrkja fölskyldu hennar í
þessari miklu sorg.
Áslaug Þorsteinsdottir.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
JÓN A. BJARNASON,
rafmagnsverkfræöingur,
lést í Landspítalanum aö morgni 11. febrúar.
Elísabet Bjarnason,
Halldór Jónsson, Steinunn H. Siguröardóttir,
Sigríöur H. Benedikz, Þórarinn Benedikz,
Ólafur J. Bjarnason, Guórún Þóra Guömannsdóttir
og barnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
JÓNA JÓNSOÓTTIR
frá Munaóarnesi, Árneshreppi,
sem lést aö Elliheimilinu Grund 4. þ.m., veröur jarösungin frá
Fossvogskirkju í dag, fimmtudaginn 12. febrúar kl. 3.
Synir, tengdadætur
og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn, faöir og tengdafaöir,
ERLINGUR THORLACIUS,
bifreiöastjóri,
veröur jarösunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn 13. febrúar kl.
10.30.
Anna Thorlacius,
Ólafur Thorlacius, Guörún Jónsdóttir,
Ragnhildur Thorlacius, Gunnar Adolfsson,
Egill Thorlacius.
+ Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
STEFÁNÍA G. STEFÁNSDÓTTIR
frá Eskifirói,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju febrúar kl. 10.30. í dag fimmtudaginn 12.
Hrafnhildur S. Christopherson, Kjartan L. Christopherson,
Haukur Snorrason, Ásta Wiium,
Jónina Snorradóttir, Aöalsteinn Eggertsson,
Bergljót S. Schweitzer, Theódór P. Schweitzer,
Snorri Snorrason, og barnabörn. Halldóra Ármannsdóttir
t
Þökkum af alhug alla þá samúö og vináttu er okkur var auösýnd
viö andlát og útför,
GUÐNYJARJAKOBSDÓTTUR,
Ásvegi 29, Akureyri.
Jónas H.Traustason,
Kristín Jónasdóttir, Guójón Ágúst Arnason,
Jakob Jónasson, Unnur Björk Pálsdóttir.
Bergljót Jónasdóttir, Árni Árnason.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
t
Eiginkona mi'n,
SIGRÚN STEFÁNSDÓTTIR,
Langholtsvegi 183,
lést aö Hátúni 10B, 10. febrúar.
Ágúst A. Pálmason.
t
Eiginmaöur minn,
TÓMAS BJÖRN GUÐMUNDSSON
frá Þingeyri,
Skipholti 43,
sem lést í Landspítalanum þann 5. febrúar veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju föstudaginn 13. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Guómunda Gunnarsdóttir.
t
Útför
ÞÓREYJAR STEINÞÓRSDÓTTUR,
Ránargötu 31,
Akureyri,
sem lést 7. þ.m. fer fram frá Akureyrarklrkju laugardaginn 14.
febrúar kl. 13.30.
Börn og tengdabörn.
f
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
OLA AADNEGARD,
fyrrverandí lögregluþjónn,
Skógargötu 1, Sauöárkróki,
veröur jarösunginn frá Sauöárkrókskirkju laugardaginn 14. febrúar
kl. 2. e.h.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Sjúkrahús Skagfiröinga,
Sauöárkróki.
María Ragnarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Guð leiði j>ÍK lians lifsins vald
á luft ok jörð ok himintjald.
hana auKU sér, han.s armur nær
um allan geiminn nær ok fjær.
Guð leiði þÍK.
Guð leiði þÍK, hans eilif ást.
sem aldrei Kððum manni brást.
Gakk. Kakk. mitt barn ok forlöK fyll,
ok finnumst Jx-Kar Drottinn vill.
Guð leiði þÍK-
(Matthias Jochumsson)
Oft er það svo, að við mannanna
börn skiljum ekki tilgang forsjón-
arinnar. Við spyrjum: af hverju
eru þeir einstaklingar kallaðir
burt, sem að því er virðast eiga
allt lífið framundan, en hinir, sem
eru þreyttir og saddir lífdaga, lifa
áfram? Við fáum engin svör við
slíkum spurningum, en við verðum
að trúa því, að allt hafi ákveðinn
tilgang.
Þegar fréttist, að Ásta litla væri
alvarlega veik, gátum við einhvern
veginn ekki trúað öðru en að hún
næði sér fljótt aftur. Þessi
hrausta litla stúlka, sem var svo
full af lífi og dugnaði, hlaut að
sigrast á veikindum sínum. En
Drottinn hafði kallað og því kalli
varð að hlíta.
Ásta var fædd 12. apríl árið
1972 og var því tæplega 9 ára,
þegar jíún lézt. Það er ekki hár
aldur, en þessi ár voru gæfunnar
ár fyrir hana, foreldra hennar og
bræður, því að litla stúlkan var
sannkallaður sólargeisli, hvert
sem hún kom. Ég man alltaf eftir
þeim tíma þegar hún fæddist;
fyrsta telpan í fjölskyldunni í
áratugi og ekki varð gleðin minni,
þegar hún hlaut nafnið Ásta og
var þar með orðin alnafna föður-
ömmu sinnar. Það var líka gæfa
Ástu litlu að eignast sína góðu
foreldra. Móðir Ástu litlu, Kristín
eða Stína eins og ég hef alltaf
kallað hans, var mín bezta vin-
kona, sessunautur og félagi í blíðu
og stríðu á námsárum okkar í
Verzlunarskólanum og af þeim
nánu kynnum veit ég, að ekkert
barn gæti hlotið betra foreldri og
uppalanda. Stína giftist Einari
Esrasyni gullsmið og hefur heim-
ili þeirra verið gott og einstaklega
vinalegt, laust við þá streitu og
yfirborðsmennsku, sem einkennir
svo margt í þjóðfélagi okkar. Börn
þeirra, Árni Esra, Ásta og litli
Baldvin Esra voru miðpunktur
heimilisins. Þau voru félagar og
jafningjar foreldranna, sóttu til
þeirra traust og hald og var alltaf
vel tekið. Slíkar minningar hljóta
að vera ómetanlegur fjársjóður og
huggun, þegar ástkært barn er
fyrirvaralaust hrifið yfir móðuna
miklu.
Þessi tæpu 9 ár, sem Ásta litla
fékk að njóta hér á jörðu, voru
henni góð. Hún var elskuð og
umvafin væntumþykju foreldra,
bræðra og ættingja. Henni gekk