Morgunblaðið - 15.03.1981, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. MARZ 1981
Minning:
Snorri Arngrímur
Arngrímsson Dalvík
Fæddur 17. mars 1908.
Dáinn 9. febrúar 1981.
Snorri fæddist hérna fram í
Tjarnarsókninni, í litlum torfbæ
sem Jarðbrúargerði hét. Þar gekk
hann sín fyrstu spor í þessu lífi og
sleit sínum fyrstu sauðskinns-
skóm og stuttbuxum. Þar mun
hann hafa mótast og drukkið í sig
með móðurmjólkinni þann
manndóm, þrek og lífsgleði, sem
entist til síðustu stundar. I litla
bænum Jarðbrúargerði voru húsa-
kynni ekki stórbrotin, en þaðan er
stórkostlegt víðsýni og örnefni í
hundraðatali, þaðan sér til sjávar,
þangað sem leiðin lá. 15 ára
gamall fluttist Snorri með móður
sinni til Dalvíkur í Vegamót, sem
hann var löngum kenndur við,
Snorri í Vegamótum. Þá hófst
annar þáttur lifsleiksins, ég segi
leiksins, því auðvitað er lífið
leikur, þó oft sé það blandað
„drama". Það skiftast á skin og
skúrir og oft gefur á bátinn í
ólgusjóum tilverunnar, enda Iítið
gaman ef alltaf væri lognmolla og
sléttur sjór, og síst var það Snorra
að skapi, því hann var áræðinn,
laginn og kappsfullur að hverju
sem hann gekk.
Ég var ofurlítið til sjós með
Snorra sem unglingur, en allt of
stutt. Þó kynntist ég þar glaðlyndi
hans, trúmennsku, lipurð, hand-
lagni og karlmennsku ef í nauðir
rak. Koma mér þá í hug orð
skáldsins „betri voru handtök
hans heldur en nokkurs annars
manns.“
+
Móöir okkar og tengdamóöir,
ÞÓRA D. STEPHENSEN,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 17. marz nk. kl.
13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Líknarsjóö Dómkirkj-
unnar.
Dagbjört og Þórir Stephensen,
Guóbjörg og Magnús Stephensen.
f
Útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóöur, dóttur, systur og
ömmu,
LILLYAR MAGNUSDOTTUR,
Hringbraut 56, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 17. marz kl. 13.30.
Oddgeir Karlason,
Sveinn Oddgeirsson, Guölaug Albertsdóttir,
Sigurrós Sveinsdóttir,
systkini og barnabörn.
+
Ástkær móöir okkar, tengdamóöir og amma,
JÓNÍNA ÞÓRODDSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fríkirkjunni í Flafnarfiröi mánudaginn 16.
marz kl. 10.30 f.h.
Tryggvi Aöalsteinsson,
Hilmar Aðalsteinsson,
Þórey Aóalsteinsdóttír, Ingímundur Axelsson,
Fjóla Aóalsteinsdóttir, Magnús Karlsson,
Aóalsteinn Aðalsteinsson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega öllum þeim er sýndu hluttekningu viö andlát og
útför
GUÐRÍOAR SIGUROARDOTTUR
frá Borgarnesi.
Vandamenn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö fráfall og jaröarför
eiginmanns og bróöur,
AXELS SIGURDSSONAR
frá Gíslastööum.
Gunnþórunn Sigurbjörnsdóttir,
Unnur Siguróardóttir.
+
Þökkum innilega samúö og vináttu viö andlát og útför
ERLINGS THORLACIUS,
Kársnesbraut 108.
Anna Thorlacius,
Olafur Thorlaciua, Guórún Jónsdóttir,
Ragnhildur Thorlacius, Gunnar Adolfsson,
Egill Thorlacius.
Snorri var vélstjóri á bátum hér
á Dalvík í mörg ár við mikinn
orðstír, en lengst var hann vél-
gæslumaður við Frystihús KEA á
Dalvík eða 25—27 ár og vita allir í
þessu byggðarlagi hversu vinsæll
hann var í því starfi. Það væri
verðugt að skrifa stóra bók um
menn eins og Snorra og auðvitað
hafa skáldin þvílíkar fyrirmyndir
í heimsbókmenntunum, en hvoru-
tveggja er að ég er ekki skáld og
svo hitt að Snorri var þannig
gerður að hann vildi ekki berast
mikið á eða vera í sviðsljósi, þó get
ég ekki annað en borið virðingu
fyrir mönnum eins og Snorra.
Hann dansaði aldrei kringum
gullkálfinn, en hann vann fyrir
sinum í sveita síns andlits og kleif
þrítugan hamarinn í lífsbarátt-
unni.
Árið 1938 giftist Snorri eftirlif-
andi konu sinni Kristínu Aðal-
heiði Júlíusdóttur frá Sunnuhvoli,
hún er systir mín. Þau eignuðust 5
börn sem öll eru gift og þjóðnýtir
borgarar. Barnabörnin eru 18 og
barnabarnabörn 5.
Fyrir ellefu árum brast á gjörn-
ingaveður í lífi Snorra. Þá bilaði
heilsan snögglega. Sýndi sig þá
best hvílíku sálarþreki drengurinn
hafði yfir að ráða, því aldrei hefur
heyrst æðruorð af hans vörum og
frekar hefur hann miðlað frá sér
kímni og léttleika heldur en sorg
og sút þessi ár sem hann hefur
verið á einum fæti. Og enn harðn-
aði á dalnum síðastliðið haust. Þá
fór Snorri suður á Landspítala og
átti þaðan ekki afturkvæmt. Þar
var tekinn hinn fóturinn af og
mundi þá margur álíta að fokið
væri í flest skjól og allar bjargir
bannaðar. En Snorri lét aldrei
hugfallast og horfði vonglaður til
heimkomu. En mótstöðuaflið var
orðið lítið og hann þoldi ekki
inflúensu, hann andaðist í Land-
spítalanum þann 9. febrúar sl.
eftir alveg óvenjulega baráttu.
Við Snorri vorum mágar eins og
að framan greinir og oft ræddum
við saman heimsmálin, lang oftast
í gamansömum tón. En öllu gamni
fylgir nú einhver alvara, þó við
gætum aldrei leyst nein stór
heimsvandamál, þá var viljinn
fyrir hendi. Ég kveð nú Snorra
með þakklæti fyrir samfylgdina.
Hans er sárt saknað af vinum og
vandamönnum, en óskað farar-
heilla.
Hann var hetja, Guð blessi
hann.
Hjálmar Júlíusson.
Dalvik
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrir vara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið af marggefnu tilefni að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
VOLVO Lapplander
fœr varla nokkur
fegurðarverðlaun,
en hann stendur fyrir sínu
Skoðaðu sýningarbíl hjá okkur.
Hann venst!