Morgunblaðið - 01.05.1981, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 1981 _ 39
„Svo kom verðbólgan
og hrunadansinn hófst“
Einar Einarsson ... Allir taka þátt i iífsgæðakapphlaupinu af lifi og
sál.
„Dagvinnan
hrykki skammtu
— segir Einar Einarsson
„Ék hef unnið á cyrinni í 20 ár
ok mér finnst kjörin ósköp svip-
uð en í daK Kcrir fólk svo miklar
kröfur ok þar lÍKKur mismunur-
inn. Allir taka þátt i lífsKæða-
kapphlaupinu af lifi ok sál,“
saKði Einar Einarsson en hann
var að landa fiski úr ÖKra i
vikunni.
„Við erum 3—4 í heimili og það
gengur mjög þokkalega að sjá
fyrir því en þessi vinna er fremur
vel borguð. Það gerir akkorðskerf-
ið. Dagvinnan hrykki skammt er
ég hræddur um. En nú ætla þeir
að skerða vísitöluna eina ferðina
enn en ætla þeir ekki að greiða
það til baka í skattalækkunum. Ég
ætla að vona að svo verði," sagði
Einar Einarsson.
I>eir eru nú að
stela af okkur
Skerða vísitöluna eina ferðina enn, segir
Gunnar Snorrason, kokkur á Coaster Enuny
Gunnar Snorrason ... Við lifum um efni fram, á þvi leikur ekki
minnsti vafi.
„Fólk á íslandi lifir allt of
hátt. Við lifum um efni fram, á
þvi leikur ekki minnsti vafi.
Fólk tekur þátt í lifsgæðakapp-
hlaupinu af lífi og sál; það
sækist eftir veraldlegum gæð-
um, sem gefa lítið nema streð
þegar upp er staðið. Ég tek ekki
þátt í þessu lífsgæðakapp-
hlaupi. Á sjálfur nóg fyrir mig
og mína ok mér líður vel,“ saKði
Gunnar Snorrason, kokkur á
strandferðaskipinu Coaster
Emmy í spjalli við hlaðamann i
vikunni.
„Þeir eru nú að stela af okkur;
skerða vísitöluna eina ferðina
enn. Ég held að svo verði áfram
á meðan þjóðfélaginu er stjórn-
að eins og raun ber vitni. Nei,
það sem þarf að gera er að
minnka neysluna og ríkið verður
að sýna gott fordæmi með því að
draga úr ríkisútgjöldum. Það
verður að eiga fyrsta leik og
draga saman seglin.
Það segir sig sjálft, að við
getum ekki flutt inn meira en við
öflum. Því verður að draga úr
innflutningi; það verður að grípa
til hafta. Það er eina raunhæfa
svarið. Síðan verður að draga úr
yfirbyggingu þjóðfélagsins. Það
verður að loka óarðbærum fyrir-
tækjum. Senda fólkið í atvinnu-
greinar, sem standa undir sér.
Kúpla öllu þessu óarðbæra fá-
ráni út úr kerfinu.
Líttu á bankana; þetta eru
fínustu og flottustu hús lands-
ins. Það á að leggja alla banka
niður utan einn. Einn banki í
okkar litla þjóðfélagi er yfrið
nóg. Við höfum ekki efni á að
halda öllum bankastarfsmönn-
um að leik í þessum fínu og
flottu húsum. Það verður að
senda fólki út í framleiðsluat-
vinnuvegina. Samdráttur á því
óarðbæra er svarið. Háu vextirn-
ir eru eitt svarið við því. Ef
einhver hefur efni á að borga
þessa háu vexti, þá segi ég að sá
hinn sami hafi efni á að vera án
lánsins. Það verður að draga úr
neyzlunni; draga saman seglin,"
sagði Gunnar Snorrason.
Kristinn Guðmundsson ... Ég sulla mátulega mikið i brennivini; það
heldur mér við.
„Sjómennskan átti
100% við mig“
— Kristinn Guðmundsson tekinn tali
kontóristana
í slorið“
„Ég var til sjós i 54 ár, íyrst á
skútum ok síðan á togurum.
Sjómennskan átti 100% við mÍK.
Ék hefði helst viljað vera áfram
til sjós. Það er leiðinlegt í landi
en þrjú ár eru siðan éK kom i
land. Ég sulla mátulega mikið i
brennivini; það heldur mér við.
En hvað viltu annars vera að tala
við mÍK? Hvað hef éK að segja
þér?“ spurði Kristinn Guð-
mundsson þeKar blaðamaður
spjallaði við hann i rÍKningar-
suddanum í vikunni.
„Ég er kominn á ellilaun og má
hætta þegar ég vil. Konan vinnur
einnig úti og ekki kvörtum við. Ég
er alltaf að spekúlera í að hætta
en ætli ég lafi ekki þangað til mér
verður sagt að taka pokann minn.
Kannski hætti ég í sumar en ég er
nú orðinn 74 ára gamall — það er
kominn tími til að hætta," sagði
Kristinn Guðmundsson og var
rokinn; hann hafði öðru að sinna
en að eyða tímanum í snakk við
blaðamann.
„Sendu
hingað
„betta er erfið vinna og lýjandi
en hún er vel borguð. Við erum í
akkorðs- og bónusvinnu og það
hleypir laununum upp. Annars
er ekkert að standa hér uppi á
dekki. Þeir þurfa að púla, sem
eru niðri i lest, þar sem þeir
moka fiskinum i silóin. Ég væri
ekki i þessari vinnu ef það væri
ekki fyrir akkorðið. Það eru
launin, sem halda manni við
efnið.“ sagði Jóhannes Ágústs-
son. þegar blaðamaður hitti hann
þar sem hann var að landa fiski
úr togaranum Ögra i vikunni.
„Ögri veiddi vel i þessari ferð.
kom með tæp 370 tonn af þorski
og ýsu.“ sagði Jóhannes, önnum
kafinn við starf sitt.
Þeir niðri í lest voru að moka í
sílóið og ég vék mér að Jóhannesi.
Hann hélt’áfram: „Nú er rétt ár
síðan ég festi kaup á íbúð; og öll
þau lán og vextir sem íbúðinni
fylgja hvíla á mér eins og mara.
Maður er alltaf á nálum hvort
takist að standa í skilum. En með
þrotlausri vinnu hefur það tekist
hingað til. Ég tók að sjálfsögðu
lífeyrissjóðslán, húsnæðismála-
stjórnarlán og vaxtaaukalán og •
hvað þetta nú allt heitir. Það
stendur í járnum að standa í
skilum; vextirnir eru aðalhöfuð-
verkurinn. Maður þarf að borga
tífalt það lán sem upphaflega var
tekið. Það sér hver maður að fyrir
ungan mann, sem er að koma sér
upp heimili, er þessi vaxtabyrði
ómanneskjuleg. Mér finnst, að það
ætti að hliðra til fyrir fólki, sem
stendur í þessu streði; að koma sér
Rætt við
Jóhannes
Agústsson
upp heimili. Nú ætla þeir að fara
að skerða launin eina ferðina enn;
ekki má maður við því.
Þessir skrifstofukarlar ættu að
koma hingað í slorið. Þá breyttist
kannski hugsunarháttur þeirra.
Ég hef unnið hér á Eyrinni í 10 ár.
Byrjaði þegar ég var 16 ára
gamall. Þetta er erfið vinna og
óþrifaleg en eins og ég sagði, þá
væri ég ekki í þessu ef bónusinn
bættist ekki við. Það væri heldur
ekki þess virði. Sendu kontórist-
ana hingað í slorið; við skulum
kenna þeim að vinna," sagði Jó-
hannes og var um leið þotinn.
Vinnan beið; karlarnir á Éyrinni
verða að standa sína pligt.
Jóhannes Ágústsson ... Maður er alltaf á nálum hvort takist að
standa í skilum; vextirnir eru helsti höfuðverkurinn.
Myndir Mbl. Emilia.