Morgunblaðið - 08.07.1981, Page 13

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ1981
Áttræður:
Sr. Sigurður Páls-
son vígslubiskup
Sr. Sigurður Pálsson vígslubisk-
up Skálholtsbiskupsdæmis og einn
af mikilhæfustu þjónum kirkjunn-
ar er 80 ára í dag. Allir vinir hans
og kunningjar bæði hérlendis og
erlendis senda honum innilegar
árnaðaróskir. Ég gleymi því seint
þá er ég hitti sr. Sigurð fyrsta
sinni. I augum hans mátti sjá
eldglóð fullhugans og í gegn lýsti
sálin sívakandi og síunga. Margt
hafði ég heyrt um hann talað en
það er ætíð svo um litríka per-
sónuleika með sterka innviði að
eftir orðum þeirra og athöfnum er
tekið.
Sr. Sigurður hefur alla tíð verið
glöggur og ötull liðsmaður um
málefni kirkjunnar, róttækur
nokkuð og sjálfstæður í viðhorf-
um. Sjaldan hefur hann hirt um
að fara troðnar slóðir og því oft á
tíðum orðið fyrir gagnrýni, sem
hann hefur látið sér í léttu rúmi
liggja, heldur staðið fastur fyrir
og aldrei látið bilbug á sér finna
eða hvikað frá settu marki. Vægð-
arlaust hefur hann haldið áfram,
þegar honum hefur fundist þurfa
að hleypa nýju andrúmslofti inn í
kirkjustarfið, hleypa þar inn
ferskum blæ, hrista og hreinsa til
í öllu innra starfi. Með útgáfu
bóka sinna gerðist hann braut-
ryðjandi. Það er samdóma álit
mætra manna, að t.d. Messubókin
hans sé algjört tímamótaverk í
íslenskri kirkjusögu.
Sr. Sigurður var einn af aðal-
hvatamönnum að uppbyggingu
Skálholtsstaðar. Þar vann hann
þrotlaust starf og sýndi af sér
bæði framsýni, ráðsnilld og dugn-
að.
Þegar nýkjörin stjórn Prestafé-
lags Suðurlands árið 1977 kom
saman og fór að kynna sér starf og
sögu félagsins við lestur fundar-
gerðabóka kom fljótlega í ljós, að
eitt nafn bar þar hæst, kom alls
staðar við sögu. Var það nafn sr.
Sigurðar í Hraungerði. Það er
alveg með ólíkindum hversu mikið
hann hefur lagt að mörkum við
uppbyggingu félagsins. Því gerði
stjórnin það að tillögu sinni, að
hann yrði gerður að fyrsta heið-
ursfélaga okkar. Það þarf ekki að
taka það fram, að sú tillaga var
einróma samþykkt og á félags-
fundi, sem haldinn var á Selfossi
14. jan. 1979, var honum afhent
heiðursskjalið að viðstöddum
fjölda félagsmanna og mökum
þeirra og þökkuð öll þau störf og
allur sá sómi, sem hann hefur
verið prestastéttinni sem bóndi,
gestgjafi, prófastur og vígslubisk-
up og ókrýndur leiðtogi okkar og
kirkjuhöfðingi.
Ekki get ég lokið svo þessari
afmæliskveðju frá Prestafélagi
Suðurlands, að ég minnist ekki á
hans ástkæra lífsförunaut, frú
Stefaníu, sem ávallt hefur staðið
með bros á vör við hlið manns síns
á hverju sem hefur gengið og ætíð
hjálpað honum af ráðum og dáð.
Þegar ég hugsa til þeirra hjóna
finnst mér að ég skilji svo vel
máltækið góða, „Einn er maðurinn
ei nema hálfur, með öðrum er
hann meira en hann sjálfur".
Heimili þeirra hjóna er víð-
frægt fyrir gestrisni. Þar ríkir
höfðingsskapur og reisn í orðsins
fyllstu merkingu. Samferðamenn
á lífsleiðinni verða mismunandi
minnisstæðir, en ég hygg að flest-
allir geti orðið mér sammála um
það, að samvera með þeim hjónum
á heimili þeirra eina kvöldstund,
þar sem húsbóndinn ræðir menn
og málefni af djúpstæðri þekk-
ingu, andagift og lífsspeki og
húsfreyjan skapar hið sérstæða
andrúmsloft góðvildar, elsku og
hlýju, þar sem allir hljóta huggun
og styrk í þrengingum og vanda-
málin virðast léttvæg og smámun-
ir einir saman, sé ógleymanleg
stund, fágæt perla í keðju minn-
inganna. Enn á sr. Sigurður sama
eldlega áhugann og áður, kyrr-
staða er honum síst að skapi, og
stöðnun hefur hann aldrei getað
sætt sig við.
Við embættisbræður sr. Sigurð-
ar í Prestafélagi Suðurlands þökk-
um honum forystuhlutverk á liðn-
um árum, allt það mikla og
þrotlausa starf, sem hann hefur
unnið í þágu félagsins okkar með
því að vera burðarás, sverð þess og
skjöldur alveg frá fyrstu tíð, er
hann var einn af aðalhvatamönn-
unum að stofnun þess. Við óskum
þess af einlægu hjarta að sr.
Sigurður megi njóta friðsæls og
fagurs ævikvölds.
Frank M. Halldórsson
Oft er æviskeiði okkar líkt við
ferðalag. Við vitum, hvenær lagt
var af stað, við stefnum í ákveðna
átt flest hver, en við vitum ekki
hvenær ferðinni lýkur og ekki er
hægt að spá um veður eða farar-
tálma á leiðinni.
Reynsla kynslóðanna hér á
kalda Fróni hefur kennt okkur, að
allra veðra er von og að fátt segir
af einum. Því reyndu forfeður
okkar að búa sem bezt í haginn, að
hver og einn hefði sinn nestis-
pakka, þótt misþungir væru, og
skó til ferðarinnar, og svo varð
reynslan að skera úr um, hvernig
til tækist.
Ætíð þótti gott að hafa góðan
ferðafélaga, mann sem kynni að
bregðast rétt við á válegum
augnablikum, mann sem hefði
vaðið fyrir neðan sig og aldrei
gæfist upp þótt á móti blési. Slíkir
menn voru bjargvættir fátækri
þjóð á norðurhjara.
En nú er öldin önnur, líka hér
hjá okkur. Margir vegvísar eru
komnir og oft hægt að spá um
veður. Engu að síður er hver og
einn lítill, ef hann á ekki sam-
ferðamann, sem sýnir honum
samúð og tillitssemi.
Ég lít yfir liðna tíð, allt frá
bernskudögum. Margt hugljúfra
minninga grípur hugann, og ein-
stakir atburðir gnæfa upp úr sem
tindar fjalla. Allar eru minn-
ingarnar tengdar samferðafólki á
einhvern hátt.
Sá, sem þreytir langa göngu, er
sjaldnast einn á ferð. Margir
verða á vegi hans. Við nemum
staðar, spyrjum gjarnan til vegar,
horfumst í augu við þann sem við
mætum og fáum svör. Og af öllum
þeim, sem við mætum og verðum
samferða lengri eða skemmri leið,
þá eru það nokkrir, sem við
veitum athygli öðrum fremur.
Þeir vekja traust okkar, þeir
leiðbeina okkur betur, og svo fer
að Iokum, að við getum ekki án
þeirra verið. Þeir verða vinir
okkar, sem við þurfum ætíð að
spyrja til vegar og spyrja ráða, ef
veðurútlitið er ískyggilegt.
Við hjónin höfum eignast
nokkra góða vini á lífsleiðinni,
sem við getum ætíð leitað til. Einn
þessara vina okkar er Sigurður
Pálsson, vígslubiskup á Selfossi.
Hann stendur á merkum tímamót-
um í dag.
Kynni okkar og þeirra hjóna eru
27 ára gömul. Við áttum samleið
nær daglega þau 11 ár, sem við
bjuggum á Selfossi, og oft þurft-
um við að taka höndum saman út
af sameiginlegum verkefnum fyrir
skjólstæðinga okkar.
Reynsla mín á þessu tímabili
sannfærði mig um, að betri og
bjargfastari sálusorgara var ekki
að finna en séra Sigurð, og ætíð
stóð hans góða kona, frú Stefanía,
við hlið hans.
Ég vil nú á áttræðisafmæli hans
þakka dýrmæt kynni, sem hafa
orðið okkur hjónunum og börnum
okkar til mikillar blessunar og
sem hafa gefið okkur fagra perlu í
festi minninganna.
Við fáum ekki fullþakkað frú
Stefaníu og séra Sigurði árin
okkar á Selfossi. Á þeim árum
voru öll börnin okkar á viðkvæmu
aldursskeiði. Þá var ómetanlegt að
njóta vináttu þeirra og kristilegr-
ar leiðsagnar og gestrisninnar
landskunnu.
Við Selma og börn okkar send-
um vígslubiskupshjónunum hug-
heilar hamingjuóskir á þessum
tímamótum.
Megi roði kvöldsólar lýsa þeim
til æviloka.
Jón Gunnlaugsson
Á áttræðisafmæli sr. Sigurðar
Pálssonar beinast góðar óskir
margra til hans og þakkir fyrir
mikla elju og ósérhlífni í þjónustu
hans við þjóð og kirkju.
Islenskir prestar margir minn-
ast þess áhuga, er hann hefir sýnt
á högum þeirra, — hversu hann
hefir miðlað þeim af reynslu sinni,
þekkingu og óvenjulegu innsæi í
sögu kirkjunnar, líf hennar og
starf í rás aldanna.
Mörgum okkar eru í þessu
sambandi minnisstæðar heim-
sóknirnar að Hraungerði. Um
árabil hafði hann þann sið að
bjóða stúdentum í guðfræðideild
þangað austur, — skorti þar eigi
viðurgerning, hvorki andlegan né
efnislegan.
I Hraungerðiskirkju opnaði sr.
Sigurður ungum mönnum innsýn í
leyndardóma trúarinnar, vakti
virðingu þeirra og ást á heilagri
kirkju og í stofum prestssetursins
sá frú Stefanía um beinann af
þeirri rausn og alúð, að öllum
þótti þar gott að vera.
Ég veit, að margir prestar
geyma dýrmætar myndir frá þess-
13
um dögum og drep því aðeins á
þetta. En að málefnum þeirra
hefir hann þá líka mikið unnið, —
látið margt til sín taka, enda notið
trausts þeirra, sem í mörgu hefir
birst.
Hann var formaður Prestafé-
lags Suðurlands um langt skeið,
prófastur Árnesinga, kirkjuþings-
maður og vígslubiskupsembætti
gegnir hann enn. Ég ætla, að
prestar muni sammála um, að sr.
Sigurði Pálssyni hafi eigi að
ófyrirsynju verið sýndur sá
trúnaður, sem hér um ræðir, og
ber margt til þess. En þekktastur
er vígslubiskup vísast fyrir lær-
dóm sinn í liturgiskum fræðum. Á
því sviði hefir hann komið miklu í
verk og haft ómæld áhrif.
Um viðhorf hans í þessum
efnum og öðrum eru auðvitað ekki
allir á einu máli, en það er
efalaust, að með áherslu sinni á
mikilvægi messunnar hefir hann
unnið íslenskri kristni þarft verk.
Hér er að öðru leyti ekki
ætlunin að gera neina úttekt á
störfum vígslubiskups. Þetta áttu
aðeins að vera örfá þakkarorð og
heillaóskir frá Prestafélagi ís-
lands.
Þorbergur Kristjánsson.
Bakkafoss
og Goða-
foss koma
með fragtina
TALIÐ er að viðgerð á Ilofsjökli
taki um fjórar vikur. Hluti af
fragtinni sem var um borð i
skipinu var flutt um borð í
Kakkafoss, sem lagði upp frá
New York föstudaginn 3. júli og
er væntanlegur til Reykjavikur
13. júli. Afganginn af fragtinni
tekur Goðafoss, sem fer frá New
York nk. laugardag eða mánu-
dag.
Þá stóð til að lesta frystum fiski
um borð í Hofsjökul, þegar hann
kæmi heim. Stuðlafoss verður
látinn lesta þessum fiski í staðinn
og byrjar á lestun eftir u.þ.b. viku.
nrhvenW'
éopð.
í borg eða í sveit.
Hverjar sem þarfir þínar eru,
Isuzu-pallbíllinn er lausnin. Með margbreyti-
legum fylgibúnaði og bensín-eða dísilvél
uppfylla þeir ólíklegustu þarfir vinnubíla og
sport- eða skemmtibíla.
Engu skiptir hvernig búinn þú velur þér Isuzu, þú færð aðeins það,
sem er betra en þú bjóst við; þægindi ökumanns og farþega,
endingu og sparneytni véla, sem kreista orku úr hverjum dropa.
Þegar þú sérð Isuzu-pallbílinn veistu undir
eins að hann er byggður fyrir þínar þarfir.
SAMBANDSINS
A rmúla 3 Reykjavík Sími38900