Morgunblaðið - 08.07.1981, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ1981
t
Maðurinn minn,
HAUKURJÓNSSON,
Stangarholti 22, Reykjavík,
lézt í Borgarspítalanum mánudaginn 6. júlí.
Friðborg Guðjónsdóttir.
Móðir okkar, t
MALFRÍDUR ÓLAFSDÓTTIR,
lést 7. júlí. Einar Markússon, Ólafur Markússon.
t Bróöir okkar.
ÁGÚST LEÓS,
kaupmaöur.
ísafiröi,
lézt aö heimili sínu, Hafnarstræti 7, að morgni þriöjudagsins 7. júlí.
Krístján Leós, Þórhallur Leós, Margrét Leós.
t
Móöir okkar,
HALLBERA GUÐBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR,
andaöist á Héraöshælinu á Blönduósi þann 3. júlí.
Jaröarförin fer fram laugardaginn 11. júlí á Blönduósi.
Sigurbjörn Björnsson,
Þórey Ólafsdóttir,
Hallur Ólafsson.
t
GUÐMUNDUR J. BJARNASON
frá Stykkishólmi,
Hofteigi 12,
lést í Landspítalanum 4. júlí.
Jarösett veröur frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 14. júlí, kl. 13.30.
Ebba Ebeneserdóttir,
Magni Guðmundsson.
t
Maöurinn minn, faöir, tengdafaöir, sonur og afi,
JÓN INGI KRISTINSSON,
Mávahrauni 5, Hafnarfirði,
veröur jarösunginn frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi fimmtudaginn 9.
júlí kl. 3 e.h.
Ásta Eyþórsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Kristinn Þór Jónsson, Sigríður Bragadóttir,
Aðalheíöur Björnsdóttir,
Kristinn Lýðsson,
Bragi Þór Kristinsson
og systkíni hins látna.
t
Elskuleg eiginkona mín, móölr okkar, tengdamóöir og amma,
ELÍN GUNNARSDÓTTIR,
Hjallavegi 26,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju 10. júlí nk. kl. 13.30.
Þeir sem vildu minnast hinnar látnu eru beönir aö láta
líknarstofnanir njóta þess.
Jens Guðjónsson,
Magnús Jensson, Kristín Sveinbjörnsdóttir,
Ólafur Jensson, María Guömundsdóttir,
Hjördís Jensdóttir, Óskar Jónsson
og barnabörn.
t
Þökkum öllum þeim sem sýndu samúö og hlýhug viö andlát og
jarðarför
NIKULÁSAR PÁLSSONAR,
Sólmundarhöfða,
Akranesi.
Vandamenn.
Minning:
Marta Sigríður
Helga Kolbeinsdóttir
Fædd 26. maí 1905.
Dáin 28. júní 1981.
Nú er farin af þessu tilverusviði
hún amma okkar, Marta Sigríður
Helga Kolbeinsdóttir, og langar
okkur barnabörnin að minnast
hennar í fáeinum orðum.
Hún var góður fulltrúi síns
tíma, hafði hlotið uppeldi í guðs-
ótta og góðum siðum, var trygg-
lynd og tók öllu mótlæti sem og
meðlæti með sama jafnaðargeð-
inu. Hún og afi lentu til dæmis í
því að missa aleiguna í bruna í
Gamla Gretti á Grettisgötunni og
allt innbú ótryggt. Stóðu þau þá
uppi allslaus með þrjár ungar
dætur. En hún þakkaði Guði fyrir
að engan skyldi hafa sakað.
Seinna byggðu þau hús að Lauga-
teig 33 ásamt dóttur sinni og
tengdasyni eftir að hafa verið í
leiguíbúðum á ýmsum stöðum í
Reykjavík.
Við minnumst jólanna á Lauga-
teig hjá ömmu og afa, þegar
amma tók á móti fólkinu í útidyr-
unum rjóð í kinnum og búsældar-
leg með hvítu sparisvuntuna,
brosandi með útbreiddan faðminn
og á móti manni streymdi ilmur af
hangikjöti, möndlugraut og ávöxt-
um. Þá voru jólin gengin í garð.
Þegar einhver var veikur þá
kom amma ætíð að heimsækja
sjúklinginn með góðgerðir og hlý
orð. Hún vildi alltaf vera til
hjálpar og tók til dæmis að sér eitt
barnabarnið og ól það upp sem
sína eigin dóttur. Einnig passaði
hún barnabarnabörnin eftir því
sem hún gat og var hún að því þar
til hún veiktist fyrir nokkrum
mánuðum af þeim sjúkdómi sem
varð henni að aldurtila.
Amma var vel menntuð á þeirra
tíma mælikvarða, góð málamann-
eskja og las mikið g fylgdist vel
með. Hún var trúuð og reyndi að
miðla okkur af trú sinni og einnig
þeim lífsreglum og því verðmæta-
mati sem hennar kynslóð hafði.
Við viljum þakka ömmu sam-
veruna og allt gott og biðjum
góðan Guð að blessa hana og
varðveita.
Barnahörnin
Marta var fædd í Akrakoti á
Álftanesi, Gullbringusýslu. For-
eldrar hennar voru Olöf Jónsdótt-
ir og Kolbeinn Vigfússon. Ólöf var
fædd á Keisbakka á Skógarströnd
11. okt. 1874, dóttir hjónanna
Mörtu Sigríðar Jónsdóttur, prests,
Benediktssonar, sem fæddur var á
Hrafnseyri við Arnarfjörð og
konu hans, Guðrúnar Kortsdóttur
frá Möðruvöllum í Kjós, og manns
Mörtu, Jóns Guðmundssonar,
bónda og trésmiðs á Keisbakka,
sem var sonur Guðmundar hrepp-
stjóra Vigfússonar á Bílduhóli á
Skógarströnd og konu hans, Mál-
fríðar Jónsdóttur frá Narfeyri.
Kolbeinn var ættaður úr Fljóts-
hlíðinni og náfrændi Þorsteins
skálds Erlingssonar.
Ólöf og Kolbeinn bjuggu fyrst á
Emmubergi á Skógarströnd, en
fluttust 1902 til Reykjavíkur, á
vegum Stefáns B. Jónssonar, bróð-
ur Ólafar, og síðan suður á
Álftanes, vegna atvinnu Kolbeins.
Áttu þau heima á Akrakoti og þar
fæddist Marta. Var hún yngsta
barn þeirra, en eldri voru Guðrún
Jónína, Guðlaugur og Stefán. Þau
fluttu fljótlega til Hafnarfjarðar
og bjuggu þar, meðan Kolbeinn
lifði. Marta ólst upp í Hafnarfirði
og gekk þar í Flensborgarskólann
og lauk gagnfræðaprófi 1922.
Hún og móðir hennar störfuðu í
KFUK og á vegum þess fór Marta
til Noregs, 18 ára gömul, og dvaldi
þar í 1% ár, fyrst á kristniboðs-
skóla nálægt Stavangri og síðar
þar í grennd, á vegum þess
félagsskapar.
Hélt hún æ síðan góðu sam-
bandi við það féHf................
Heimkomin gekk hún fljótlega
að eiga frænda sinn, Axel Gríms-
son, trésmið og íþróttamann, þann
26. nóv. 1926. Þau eignuðust 3
dætur, Rannveigu, Ólöfu og Guð-
rúnu. Barnabörn Mörtu eru 12 og
barnabarnabörn 13.
Þau byggðu sér hús á árunum
1946—1947 á Laugateig 33 og
bjuggu þar til Axel dó árið 1960.
Hann varð fyrir miklu slysi við
brunaliðsæfingu í Reykjavík, því
að hann var í slökkviliðinu í mörg
ár, og gekk eftir það aldrei heill til
skógar en lifði í 9 ár eftir slysið,
við mjög slæma heilsu. Voru það
auðvitað erfið ár fyrir þau bæði,
en Marta sýndi þá hvað í hana var
spunnið, að halda saman heimil-
inu. Eftir dauða Axels bjó.hún í 15
ár með Jósep Eggertssyni, fyrst á
Laugateig og síðar í Hátúni 10A,
og eftir dauða Jóseps bjó hún þar
til dauðadags.
Hún andaðist á Landspítalanum
eftir nokkurra mánaða legu, eftir
árangurslausan uppskurð. Hún
brást hetjulega við dauða sínum
og hafði rænu framundir siðustu
stund. Hún fékk hvíldina í návist
ástvina sinna að kvöldi 28. júní.
Hún átti marga góða vini enda var
hún hlý og góð við fólk og gerði
þeim gott sem hún gat.
Við skyldfólkið kveðjum hana
ástarkveðju og óskum henni Guðs
blessunar og alls góðs á ókomnum
æviskeiðuiji- Megi henni vel farn-
ast Guðs í góðum heimi. Með
kærri kveðju og þökk fyrir allt
gott á ævilangri kynningu. Guð
geymi þig, elsku frænka mín og
nafna.
Þóra Marta Stefánsdóttir
Minning:
Aslaugur I. Stefáns-
son Vestmannaeyjum
í dag kveðjum við elskulegan
bróður og vin, Áslaug I. Stefáns-
son, en hann lést á sjúkrahúsinu í
Vestmannaeyjum 1. júlí eftir erf-
iða sjúkdómslegu.
Áslaugur var Vestur-Skaftfell-
ingur að ætt, fæddur 22. júní 1899
í Hraungerði í Álftaveri. Mér er
það ljúft að minnast Áslaugs,
hálfbróður míns, svo margar voru
ánægju- og alvörustundirnar, sem
við áttum saman, allt frá því að ég
man fyrst eftir mér.
Áslaugur missti föður sinn,
Stefán Jónsson, þegar hann var
aðeins 2 ára gamall og stóð móðir
okkar, Guðlaug Einarsdóttir, ein
með drengina tvo, Stefán, sem var
aðeins eldri, og Áslaug.
1906 giftist móðir okkar aftur
Helga Brynjólfssyni frá Þykkva-
bæjarklaustri og hófu þau búskap
í Holti í Álftaveri. Þau eignuðust 4
börn: Málfríði, f. 1907, gift Þor-
birni Sigurhanssyni, Eyrúnu, f.
1910, • gift Bárði Olgeirssyni,
Helga, f. 1911, ekkjumaður, kona
hans var Jóhanna Halldórsdóttir,
og Einar, f. 1915, ekkjumaður.
Kona hans var Lovísa Elifasdótt-
ir.
Árið 1918 misstu þau hjónin allt
sitt bú, er Kötlugosið lagði jörðina
Holt í eyði. Með ekkert í höndun-
um flutti fjölskyldan til Víkur
1919 og þar bjuggu þau hjónin þar
til Helgi lést 1949, en þá fluttist
Guðlaug til Eyrúnar dóttur sinnar
í Ytri-Njarðvík, og lést þar 1962.
Snemma byrjaði Áslaugur að
vinna fyrir sér. 15 ára gamall fer
hann í vinnumennsku á ýmsa bæi,
en sjómennskan heillaði hann og
17 ára gamall fer hann alfarinn úr
Vík. Hann keypti sér trillu og fór
að róa austur á Bakkafirði og
saltaði aflann sjálfur en var ailtaf
í fiskvinnu á vertíð að undanskild-
um nokkrum vertíðum í Keflavík.
Þegar gosið varð í Vestmanna-
eyjum, bjó Áslaugur einn í kjall- ’’
araíbúð og leit út um gluggann og
sá þau ósköp sem voru að gerast
og sagði: „Eg lifði af Kötlugosið
1918, þá hlýt ég að lifa þetta af.“
Hann var með þeim fyrstu sem
voru fluttir til lands og lagður inn
á Landspítalann, þar sem hann
gekk undir mikla aðgerð á mjöðm-
um, sem heppnaðist ágætlega.
Síðustu árin var hann mikið
farinn að missa sjón. Eftir að
hann fluttist aftur til Eyja, fór
ham> á «IHheimiIið Hraunbúðir og
naut þar sérstakrar umönnunar
starfsfólksins, en 3. júní fór hann
á sjúkrahúsið í Eyjum og var þar
þar til hann lést þann 1. júlí, eftir
erfiða sjúkdómslegu.
Við systkini Aslaugs þökkum
öllu því góða fólki, sem hjúkraði
honum, bæði á sjúkrahúsinu og á
Elliheimilinu og læknum, sem
stunduðu hann. Þá þökkum við
fjölskyldu Jóhanns Friðfinnssonar
einstaka tryggð og aðstoð frá
fyrstu kynnum.
Við systkini Áslaugs, makar,
börn og barnabörn þökkum vin-
semd og tryggð hans á hans löngu
lífsleið. Hann hafði yndi af því að
gleðja börnin og þau nutu þess
þegar hann heimsótti okkur. Sér-
stakar þakkir færi ég frá dóttur-
syni mínum, Áslaugi Stefáni, fyrir
allt það sem Áslaugur var honum.
Við eigum bjartar minningar
um hann, þær eru okkar heilög
eign. Við munu geyma bróðurbros-
ið hans, hlýja viðmótið hans og
gleðina sem hann átti í svo ríkum
mæli.
Við biðjum Guð að leiða Áslaug
á litla bátnum hans yfir hafið að
ströndinni eilifu, þar sem vinir
hans bíða og við hittumst öll að
leiðarlokum.
Guð blessi minningu hans.
Helgi Helgason