Morgunblaðið - 12.07.1981, Síða 27
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚLÍ 1981
59
Baula i Borgarfirði. (Ljósm. Páli Jónsson.)
Gönguíerð á Baulu
í Borgarfirði
beir sem leið eiga um Borjjar-
fjörð, þetcar vel sést til fjalla,
komast ekki hjá því að festa
sjónar á Baulu. þessu keilulan-
aða líparítfjalli, er rís stakt upp
frá umhverfi sínu, svo gjörólíkt
nærlÍKKjandi fjöllum, sem frek-
ast er unnt. hseði að lit ok
löKun.
Baula er á tungu þeirri, sem er
milli Norðurárdals og Bjarna-
dals, en um síðarnefnda dalinn
liggur þjóðbrautin til Dalasýslu
og Vestfjarða.
Undanfarin ár hefur fjöldi
sumargesta í Borgarfirði aukist
að miklum mun. Þar hafa verið
byggðir sumarbústaðir og í
orlofsbúðunum að Munaðarnesi,
Hreðavatni og Svignaskarði
dvelja fleiri hundruð manns á
hverju sumri. Allt þetta fólk,
auk héraðsmanna, þarf að hafa
einhver verkefni í frístundum
sínum og er gönguferð á Baulu
þá nokkuð verra en hvað annað?
Ur fjarlægð virðist vera auð-
velt að ganga á Baulu. Hlíðar
fjallsins hafa jafnan halla og
klettabelti eru engin, sem þarf
að klífa, en samt er það svo, að
flestum ókunnugum mun leiðin
reynast alltorsótt. Ástæðan er
einkum sú, að hlíðarnar eru
víðast þaktar skriðum, sem eru
svo lausar í sér, að menn renna
afturábak í hverju skrefi, er þeir
stíga. Slíkt ferðalag er lýjandi til
lengdar. En samt er þó til
greiðfær leið upp á fjallið. Ligg-
ur hún upp suðvesturhlíð þess,
þ.e. þá hlíð, sem blasir við, þegar
ekið er inn Norðurárdalinn. Á
þessari hlið er fjallið þakið
stórgrýttri urð langleiðina upp á
topp. Þar er fast undir fæti, en
þó skal samt fara varlega, því
steinarnir í urðinni eru stórir og
geta oltið til, þegar á þá er
stigið. Mun fæstum þykja það
notalegt, að verða þar á milli.
Þegar gönguferð á Baulu hefur
verið ákveðin, er best að aka inn
í Bjarnadalinn, inn undir brúna
sem liggur yfir Bjarnadalsá. Þar
yfirgefum við bílinn og leggjum
á brattann. Leiðin að fjallsrót-
unum er gróðri vafin og mjúk
undir fæti. Við stefnum á suð-
vesturhlíðina og þar hefst upp-
ganga. Gangan ætti að sækjast
greitt, því hér eru engar skriður,
en þó verða menn að ætla sér
hæfilega hvíld af og til. Það er
nauðsynlegt í hverri fjallgöngu,
ekki síst ef menn eru henni
óvanir og svo stækkar og víkkar
sjóndeildarhringurinn, því
hærra sem klifið er. Þess verða
menn einnig að njóta. Að lokum
hefur tindinum verið náð. Hann
er í 934 m hæð yfir sjávarmáli.
Þaðan getur að líta hið dýrðleg-
asta útsýni, norður yfir heiðar,
yfir Holtavörðuheiði, Tvídægru
og Arnarvatnsheiði, til jöklanna
miklu í austri, suður til Esju og
Botnssúlna, vestur á Snæfellsnes
og inn yfir Hvammsfjörð.
Gömul sögn er til er segir, að
uppi á Baulutindi sé að finna
tjörn. í tjörn þessari liggur
óskasteinninn falinn. Hann á að
fljóta upp einu sinni á árþ En
hvenær? Nú er þar enga tjörn að
finna svo við getum ekki freistað
gæfunnar í þetta sinn.
Á Baulutindi hefur verið hlað-
in allmyndarleg varða. í henni
hefur gestabók verið komið
fyrir, og mega menn ekki gleyma
að skrifa í hana en þeir verða að
koma henni vandlega fyrir í
geymsluhylkinu aftur.
Plestir velja sömu leið niður
af fjallinu og farin var upp, en
þeir sem hafa gaman að smá-
glannaskap skjótast niður hlíð-
arnar að norðanverðu. Sú leið er
hættulaus, en þá ætti ekki að
skorta rennsli. I bakaleiðinni er
sjálfsagt að skreppa að fossinum
í Bjarnadalsánni, sem blasir við,
þegar ekið er upp frá brúnni,
sem fyrr er nefnd.
Erfitt er að segja nákvæmlega
hversu mikinn tíma þessi ganga
tekur, því hraði manna í fjall-
göngum er svo misjafn. En undir
flestum venjulegum kringum-
stæðum ætti gönguferðinni að
vera lokið eftir 6 klst. frá því að
bíllinn var yfirgefinn. Þá er
farið rólega.
Háskólabíó: „Næturleikir"
Vadim viröist ekki jafn naskur á
kvenlega fegurð sem á yngrl árum, þó
verður ekki annnað séð en að karl sé
enn sem fyrr hinn ágætasti smekk-
maður.
Nýjasta uppgötvun hans, Cindy
Pickett, er hinsvegar gjörsneydd
flestum nauðsynlegum hæfileikum og
er það minniháttar kraftaverk að í
sumum atriðanna skuli finnast erótík
Sem og í flestum mynda Vadims,
er yfirborðið slípað af höndum at-
vinnumannsins, en atburðarásin veik
og í heild verður „Næturleikir" að
teljast ein slakasta mynd hins kven-
holla fransmanns.
„Ég elska lyktina af napalmi að morgni... bensínstybba lyktar af sigri.“ Robert Duval. Albert Hall
og Martin Sheen i APOCALYPSE NOW.
Að lokum: Dómsdagur nú
Stríðið í algleymingi. Hér hefur tekist vel að mála ógnir stríðs í
réttum litum.
TÓNABÍÓ: APOCALYPSE NOW
(„Dómsdagur nú“)
Leikstjóri: Francis Coppola.
Handrit: Coppola og John Mili-
us, byggt á sögunni „Ileart of
Darkness“, e. Joseph Conrad.
Kvikmyndataka: Vittorio Stor-
aro. Klipping: Barry Malkin,
Coppola. Tónlist: Carmine
Coppola, Francis Coppola.
Sviðsmyndir: Dean Tavoularis.
Illjóðsctning: Jacob Jacobsen.
Leikarar: Marlon Brando.
Martin Sheen, Robert Duvall,
Frederick Forrest. Larry Fish-
borne. Sam Bottoms. Dennis
Ilopper. Sýningartími: 148 mín.
Vafalaust er APOCALYPSE
NOW langumtalaðasta kvik-
mynd síðari ára og kemur fnargt
til. Fyrst og fremst sökum þess
óratíma sem tók að gera mynd-
ina, u.þ.b. 4 ár, og allra þeirra
skakkafalla er dundu á kvik-
myndagerðarmönnunum þann
tíma sem á myndatökunni stóð.
Það væri að bera í bakkafullan
leikinn að fjölyrða um sögu
APOCALYPSE NOW hér. Þá
þrefaldaðist hinn upphaflega
áætlaði kostnaður myndarinnar,
leikarar komu, fóru og neituðu.
Að endingu stóð svo Coppola
upp með fleiri klukkustunda
langa filmubúta og þá tók við
árslangur kafli við klippingu,
tónsmíðar, hljóðsetningu og þar
fram eftir götunum. Að öllum
líkindum hefur Coppola verið
farinn að taka sig fullalvarlega,
setja sig einum um of í spor
Kurts ofursta við kvikmyndatök-
una í rökum og heitum frum-
skógi Filippseyja, því honum
hefur reynst ofviða að koma
þessu geysilega myndefni saman
á fullnægjandi hátt, svo úr verði
sterk listræn heild í hæfilegri
lengd.
APOCALYPSE NOW býr á
hinn bóginn yfir fjölda stór-
kostlegra atriða, þrungnum mik-
illeik og brjálæði. Og smáatriðin
eru oft stórkostleg.
Það er í rauninni illmögulegt
að gera einhverja úttekt á þessu
einstæða kvikmyndabákni, eftir
öll þau skrif sem um hana hafa
birst á undanförnum fimm ár-
um. Svo dæmi sé nefnt, þá hefur
undirritaður fjallað ítarlega um
APOCALYPSE NOW hér á síð-
unni í tví- eða þrígang. Hver
setning verður því ærið klisju-
kennd.
Það sem mestu máli skiptir er
að nú stendur þessi magn-
þrungni „dinosaur“ okkur til
boða i Tónabíó og hver getur
dæmt þessa umdeildu mynd
fyrir sig.
APOCALYPSE NOW er lífs-
reynsla útaf fyrir sig. Svo geipi-
lega er hún vel tekin og hljóðið
og tónlistin mögnuð og yfir-
þyrmandi, að maður gleymir sér
í sterkustu atriðunum og hefur á
tilfinningunni að skollin sé á
styrjöld. Og víst er það að
íslendingum hefur ekki verið
boðið uppá jafn stórkostlegan
hljómburð hérlendis og úr ný-
endurbættu hljómflutningskerfi
kvikmyndahússins.
Hinar óhugnanlegu bardaga-
senur, tónsmíðarnar, hljóðsetn-
ingin og meistaraleg kvik-
myndataka og lýsing Storaros
eru hápunktar APOCALYPSE
NOW, og það stórkostlegir að
myndin á eftir að sitja í minn-
ingunni um ókomin ár. Missið
ekki af þessu einstæða stórvirki.
r-