Morgunblaðið - 14.02.1982, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. FEBRUAR 1982
77
TH^ ^
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MANUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Mfltnyya i
Nær ótakmarkað landrými
Það verður seiru fullþakkað að
alheimsstjórnin, sem við nefnum
Guð, gaf okkur eitt fegursta og
gjöfulasta land heims, með nær
ótakmörkuðu landrými, sem
margar þjóðir í kæfandi þéttbýli
sáröfunda okkur af. Náttúru-
verndarsamtök víðs vegar um
heim eru nú sem óðast að eygja
hin miklu vandamál of þröngs
þéttbýlis. Nýlega birti sjónvarpið
mjög athyglisverða auglýsingu frá
Náttúruverndarráði, þar sem
stjórnvöld eru hvött til að þyrma
þeim stöðum innan borgarlands-
ins, sem enn eru óbyggð og hafa að
geyma merkar jarðsögulegar nátt-
úrulegar eða fornsögulegar minj-
Tilviljun eða guðleg ákvörðun?
Á fyrrnefndum uppdrætti er
hvergi gert ráð fyrir bílastæðum
kirkjugesta Áskirkju. Reyndar
hefi ég heyrt að byggingaryfirvöld
borgarinnar hafði boðið safnaðar-
stjórn stæði fyrir 13 bíla. Hvílík
ofrausn! Það er engu líkara en
þessir blessaðir ráðamenn bygg-
ingarmála séu ekki sérlega
hlynntir kirkjulegu starfi hér. Er
það tilviljun eða guðleg ákvörðun
að beint á móti hinni verðandi
glæsilegu kirkju er kjörið bíla-
stæði frá náttúrunnar hendi sem
aðeins þarf litla jöfnun undir slit-
lag.
Stæðið getur verið 30 metra
breitt upp frá kirkjunni og náð
eins langt norður með Vesturbrún
og þörf er á. Ég álít að 100 bíla-
stæði séu algert lágmark. Ég trú
vart öðru en núverandi borgaryf-
irvöld endurskoði þessa Laugarás-
áætlun með tilliti til ofangreindra
raka.“
Frá Þingeyri
Passíusálmarnir
of seint á ferð
K.J. hringdi og hafði eftirfarandi
að segja: — Mig langar til að koma
með ábendingu til þeirra þeim sem
einhverju ráða við niðurröðun út-
varpsdagskrárinnar. Passíusálma-
lesturinn er of seint á ferðinni fyrir
gamla fólkið, en það er áreiðanlega
í meirihluta tryggra hlustenda þess
dagskrárliðar. Ég vinn hjá heimil-
isþjónustu borgarinnar og um-
gengst því mikið roskið og aldrað
fólk. Það hefur haft orð á þessu við
mig og þykir mjög miður að missa
af lestrinum. Til þess að gera þess-
um hlustendahóp til hæfis, sem
mér virðist sjálfsagt í þessu tilfelli,
þyrfti að færa lestur Passíusálm-
anna fram í dagskránni og hafa
hann ekki seinna en um kl. 21.
Áskorun til lækna
Hallgrímur Sveinsson á Þingeyri
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja: — Við Þingeyringar höfum
verið læknislausir um alllangt
skeið nema rétt yfir hátíðirnar. Þó
að Flateyrarlæknir hafi veitt mér
nokkra úrlausn, og ágæta svo langt
sem hún hefur náð, þá getur það
ekki gengið til lengdar fyrir þenn-
an stað að hafa engan lækni með
fasta búsetu. Slíkt er t.d. mikið á-
lag fyrir gamla fólkið. Við höfum
hér nýbyggðan og vel búinn lækn-
isbústað og þokkalega starfsað-
stöðu — og hér er ágætt fólk. Ég
skora á lækna, ekki síst þá sem af
einhverjum ástæðum eru á lausum
kili, að hugsa til okkar.
I Velvakanda
fyrir
30 árum
Siðir og ósiðir
Kæri Velvakandi. Ég hefi ekki
átt heima hér í Reykjavík nema
lítinn hluta ævi minnar, en tel
mér þó vitaskuld skylt að fara eft-
ir þeim kurteisissiðum og venjum,
sem hér tíðkast.
Þó eru sumir siðir fólks hér svo
fyrir neðan allar hellur að mínu
viti, að ekki komi til nokkurra
mála að fallast á þá.
Mig langar til að tilfæra hér eitt
dæmi af þessu sauðahúsi.
Hvererðeta?
Þegar hringt er í símann (ég á
við heimilissíma, þar sem margt
er fólk) svaraði ég fyrst í stað með
hinu alþjóða og alkunna „hallói".
Kvað þá ævinlega við svarið:
„Hver er þetta?“ Sagt eins og eitt
orð væri.
Nú tel ég það furðumikla ókurt-
eisi og óþægilegt, þegar ætlazt er
til, að menn kynni sig í síma fyrir
hverjum sem er, þótt þeir hinir
sömu kynni sig alls ekki sjálfir.
Tók ég því það ráð að segja allt-
af símanúmerið, þegar ég tók sím-
ann, en allt kom fyrir ekki. Ég fæ
alltaf sama svarið eða öllu heldur
spurninguna: Hvererðeta?
Þykir þér þetta ekki óhemju-
mikil frekja og ókurteisi hin
mesta?
Flökkukind.“
Vísa vikunnar
Að vindmyllum með vopnadyn
vegur kappinn dyggi,
Olafur Ragnar Rússavin,
riddarinn sjónumhryggi.
Hákur
Hvar er jafnrétt-
ið? Svar óskast
Herdís Helgadóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Við
sem erum að burðast við að halda
lífi í kvennahandboltanum erum
orðnar yfir okkur þreyttar á því
sinnuleysi sem fjölmiðlarnir sýna
þessari viðleitni okkar. Allt púðrið
fer í karlaboltann. í blöðunum sjá-
um við flennistórar frásagnir og
greinar, viðtöl og myndir, heilu og
hálfu síðurnar um karlaboltann.
Sama má segja um útvarp og sjón-
varp: karlabolti og ekki annað. Að
minnsta kosti verður að leita vel til
að finna eitthvað um kvenna-
handbolta. Hvar er jafnréttið eig-
inlega? Svar óskast. Stelpurnar
sem eru með mér í þessu hafa þrá-
sinnis haft samband við fjölmið-
lana til að fá skýringar á þessu, en
þær hafa engar fengist.
SIG6A V/öG^ 8 \ilVtR4N
VtttöWIN NW\
rlláAVW v\$ Vl6,
VmvHNNI 5ÍG\K $

fKK/ WNL\m
ÓANkGd K4MV5KI,
/N eKKl Víf/ToK
~1
íwm
86 6
öOAAS^ETlK
/YR4DREÍTIR
/TfAnmiKL'
auk hinsfasta matseðils hússins
ARNARHÓLL
á horni Hverfisgötu og íngólfsstrœtis.
Borðapantanir í síma 18833.
Vegg- og loft
klæðningar
í ótrúlegu úrvali.
Verö frá kr. 32.-m2.
Glæsilegar viðarþiljur úr
eik, aski, furu og oreg-
on-pine.
'uA/v'N -W
VÚ ‘bÓKTÓSÁ'VT
'\V/9
''nA£\
Tm'i Wn-\
Lim Ö5ÁV7 \
I^NIVSKI ÍN ÍKK/;1
MtmK TÁXT/
f\NN AV \Í4 t
\tK/ín)/NuC'K K\k>
^TjoVWí/VNAK, Sfvl)
Ta fK LWANVl.í’