Morgunblaðið - 13.06.1982, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. JÚNÍ1982
Blaðamenn Morgunblaðsins
tóku hús á Bjarna á fyrsta sumar-
dag og sannarlega var sumar á
Skagaströnd þann dag. Síðan hef-
ur veturinn birzt í ýmsum mynd-
um nyrðra og sjálfsagt hefur tíð-
arfarið sett strik í reikninginn hjá
Bjarna. Hann var rétt byrjaður á
grásleppuveiðunum þennan fyrsta
sumardag, en ekki var Bjarni
ánaegður með árangurinn.
„Eg skal segja þér, ég er búinn
að vitja tvisvar um og hef hvorki
fengið grásleppu né rauðmaga,
ekki kvikindi. Grásleppan kom
seint i fyrra og enn virðist henni
vera að seinka. Ég get ekki skýrt
það.“
Blaðamaður gat frætt Bjarna á
því, að grásleppukarlar frá
Reykjavík hefðu fengið tunnu af
hrognum í sínum fyrsta túr. Það
fannst Bjarna skrýtið. „Er hún
komin fyrir sunnan, fengu þeir
tunnu? Það hefði þótt gott hér.
Hún hefur villzt eitthvað grá-
sleppan. Venjulega kemur rauð-
maginn á undan, en hann hefur
heldur ekki sézt, kannski er þetta
allt að breytast eins og svo margt
annað. Núna veit ég ekki nema um
einn rauðmaga, sem komið hefur
hingað í plássið á þessari vertíð.
Sá, sem fékk hann í netin, fékk
fiskinn í annarri vitjun og er bú-
inn að fara fjórum eða fimm sinn-
um núna.
Menn eru hálfpartinn að gefast
upp á þessu. Það segir sig líka
sjálft, að þetta gefur lítið í aðra
„DANSINN KEMUR í
VEG FYRIR KÖR“
Nú rær Bjarni til fiskjar á lítilli
opinni trillu, Albert kallar hann
bátinn. Nafnið er nafn fyrri eig-
anda bátsins. Bjarni byrjaði á
grásleppuveiðunum fyrir tæpum
20 árum og þá á stærri bát.
„Ég byrjaði á grásleppuveiðum
á bátnum mínum, Stíganda HU 9,
20 tonna bát, vorið 1965, ísavorið,
en þá var ekki hægt að vera á línu
vegna íss. ísinn skemmdi reyndar
grásleppunetin líka, en maður
reyndi að finna eyður til að leggja
í. Tveimur árum síðar var ég aftur
á grásleppu á Stíganda og frá 1970
hefur þetta verið minn aðalveiði-
skapur.
Ég vinn ekki við annað svo heit-
ið geti. Það er helzt ef menn rífa
nætur að ég rimpi í þær fyrir þá.
Annars er ég ekki ánægður með að
vera dæmdur úr leik. Við, sem
komin erum á þennan aldur, erum
lögboðnir ómagar í þessu þjóðfé-
lagi. Margt af okkur eldra fólkinu
gæti örugglega stundað einhverja
léttari vinnu, sem færði þjóðar-
búinu tekjur. Sjálfur hef ég örugg-
Bjarni segir
eldra fólkið dæmt
úr leik og því
lögboðna ómaga
í þjóðfélaginu,
en dansinn er
hans hressingar-
leikfimi
lega notað minna af gjaldeyri en
ég hef aflað. Hvað mig snertir, þá
finn ég alltaf nóg að gera. Það er
ekkert líf nema maður hafi
vinnu.“
Þann dag, sem blaðamaður
staldraði við á Skagaströnd, var
Húnavaka í hámarki á Blönduósi.
Bjarni sagðist aldrei hafa tekið
þátt í þeirri hátíð, en að dansa á
böllum heima á Skagaströnd, það
var nú annað mál.
„Ég fer mikið á þessi skröll, ég
er eiginlega dansfífl. Nýja tónlist-
in er ágæt og dansinn er eiginlega
leikfimi. Ég held ég væri löngu
kominn í kör ef ég dansaði ekki.“
HÆSTIR í ÖGURNESI
VORIÐ 1917
Eins og í upphafi sagði hóf
Bjarni sjómennsku vorið 1917, þá
hönd og alltaf lækkar verðið. Ann-
ars hef ég líka lagt hákarlalínu
undanfarin ár og kasað hann í
tunnur eins og venjulegt er. í vor
hef ég heldur ekkert orðið var á
línuna. Ekki kann ég heldur að
skýra það.“
„Ekkert líf
nema maður
hafi eitthvað
að gera“
Rabbað við Bjarna sægarp
Helgason á Skagaströnd
„Ég var brattur sem strákur,
langur og mjór og léttur á mér og
man ekki betur en ég hafi verið upp
á heilan hlut fyrstu vertíðina mína,
skárra væri það nú lika." Bjarni
Helgason hefur orðið, Bjarni á
Stíganda, ef menn þekkja hann betur
undir því nafni, nú eða Bjarni á Eyri,
fullu nafni Ásmundur Bjarni
Helgason, sjómaður frá því hann var
hálfs fjórtánda árs, en í verið í
Ögurnesi við ísafjarðardjúp hélt
hann á annan dag hvítasunnu 1917,
daginn eftir fermingu. Nú tæpra 79
ára, fæddur 30.11. 1903 á Eyri við
ísafjarðardjúp, hress i anda og
ágætlega hraustur og stundar
grásleppuveiðar frá Skagaströnd
þar sem hann hefur búið frá 1947.
Lagaforsendur
fyrir banni við
hundahaldi
löngu brostnar
- segir Jórunn Sörensen, formaður Sambands
dýraverndunarfélaga, í tilefni af niðurstöðum
skoðanakannana um hundahald.
„ÉF HEF orðið þess mjög vör síðan úrslit skoðanakannana
lágu fyrir, að fólk er óttaslegið. Það lítur á þessa könnun sem
kosningu og af því að hún hafi farið svona verði allir hundar
að hverfa. Þetta er auðvitað reginmisskilningur. Þessi úrslit
geta engin önnur áhrif haft en þau að allt er við það sama í
hundamálunum. Engin betrumbót á hundahaldi sem er nú
þegar staðreynd í þessum bæjarfélögum, — engin lausn,“
sagði Jórunn Sörensen formaöur Sambands dýraverndunar-
félaga á íslandi, er Mbl. ræddi við hana í tilefni af niðurstöð-
um kannana í tveimur bæjarfélögum samhliða bæjarstjórn-
arkosningunum um hvort hundahald skuli leyft eða ekki.
Ljóon. MbL Frióa Proppó.
Jórunn ásamt tveimur „réttlausum" Reykvíkingum og tveimur „forréttinda“-Garöb*ingum, en þeir erq: Táta, lengst
til vinstri, þá Dimma, síðan Perla og Píla lengst til h*gri. TáU og Perla eru reykvískar m*ðgur, gestkomandi f
Garðab* þessa dagana.
Kannanir þessar fóru fram í
Hafnarfirði og Kópavogi. í Hafn-
arfirði voru 1.250 fylgjandi
hundahaldi en á móti voru 4.605. í
Kópavogi vildu 3.342 banna það al-
farið, 1.196 bann með undantekn-
ingum, 1.843 leyfa með ákveðnum
skilyrðum og 224 leyfa án sér-
stakra skilyrða. Stjórn Sambands
dýraverndunarfélaga hefur nú rit-
að bæjarstjórnum þessara bæjar-
félaga bréf þar sem boðin er að-