Morgunblaðið - 08.08.1982, Blaðsíða 17

Morgunblaðið - 08.08.1982, Blaðsíða 17
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. ÁGÚST 1982 17 Guð gefi, að ég úldni ekki sem embættishræ fjarri alþýðu manna í dag verða vígðir 3 guðfræðingar í Dómkirkjunni í Reykjavík. Eru það þeir Gísli Gunnarsson til Glaumbæj- arprestakalls, Hreinn Hákonarson til Söðulsholtspresta- kalls og Önundur Björnsson til Bjarnanessprestakalls. Af þessu tilefni voru þeir teknir tali. Hreinn Hákonarson innritast í guðfræðideildina ’76 og kom þá frá kennslu. Menn innritaðist í guðfræðideildina með margs konar forsendur í huga og markmið. Fór Hreinn í deildina með heimspekilegan áhuga fyrst og fremst en þó einnig guðfræðilegan, þar sem hann hafði kynnzt ýmsum þátt- um guðfræðinnar hjá Ingólfi Guðmundssyni kennara í kenn- araskólanum. 5 ára háskólanám mótar óneitanlega huga manna og hugsun. Þó einkum guðfræði- nám, þar sem fjallað er um stöðu og hlutverk mannsins í heimin- um sem sköpunarverk Guðs, er á sér markmið en eru ekki „húm- anísk" fræði. steikjandi hita með „Tuborg guld“ til að svala þorstanum. Vakti Hreinn máls á því hvort eitthvert starf væri laust heima. Svaraði ég því til að Söðuls- holtsprestakall væri laust. Var það ráðið á þessari stundu að senda biskupi bréf með fyrstu vorskipum, þar sem Hreinn lýsti sig fúsan til þess að gerast þjónn kirkjunnar heima á Fróni. Eftir- farandi viðtal var átt við Hrein þar sem hann var við nætur- vörzlu í Sambandshúsinu við Sölvhólsgötu. Hreinn var fyrst spurður að því, hvað olli þessari breytingu frá því að líta á guð- fræðina sem almenn vísindi og fræði yfir í það að gerast þjónn Jesú Krists í kirkju hans. En síðan kom að því í vor, að Hreinn fór að hugsa sinn gang eftir námsdvöl í Svíþjóð frá ára- mótum, hvað tæki við, þegar henni lyki. Vildi svo til, að sá, er þetta ritar, hitti Hrein úti á götu í Kaupmannahöfn. Settumst við inn á hina frægu „Hvidvinstue" í Gísli Gunnarsson verður vígður til Glaumbæjarprestakalls. Vildi hann fyrst til að byrja mcð koma á framfæri þakklæti sínu fyrir þann mikla stuðning, sem hann fékk i kosningunni nú um daginn. — Það er mikill styrkur að byrja í þessu starfi með þann stuðning að baki. Finnst þér erfitt að byrja svona fljótt eftir að námi lauk úr guðfræðideildinni? — I gegnum nám mitt í deild- inni, þá hefi ég kynnst starfi í kirkjunni og þeim sem þar starfa. Jafnframt hefi ég kynnzt þessu starfi, þar sem faðir minn er prestur. Prestarnir hér hafa sýnt mér mikinn stuðning. Þetta eru ungir menn sem hafa sagt við mig, að þeir ætli sér að hafa aukið samstarf í framtíðinni. Þannig verði meira samstarf á milli presta og safnaða í pró- fastsdæminu. Eftir að Kristur var hrakinn í brott frá Nasaret, þá kom hann þangað aldrei aftur, og sagði að enginn væri spámaður í sínu föð- urlandi. Nú ert þú alinn upp í Glaumbæ. Heldurðu að það verði líkt með þig og Krist? — ísland er lítið land þar sem menn þekkjast nokkuð. Ég hefi verið lítið heima hérna í Glaumbæ undanfarin ár. Verið í skóla í Reykjavík frá því í gagn- fræðaskóla. En ég hef fundið að mér er vel tekið af fólkinu í söfn- uðinum í Glaumbæjarpresta- kalli, og ég held að þetta sé ekk- ert öðru vísi heldur en ef ég sækti um annars staðar. Finnst þér að kirkjan ætti að Vitnisburöurinn um Krist breytti afstööunni — Það er ekki eins stórt stökk eins og svo margir halda frá því að nema fræðilega guðfræði í Gísli Gunnarsson leggja áherzlu á eitthvað sér- stakt í starfsemi sinni? — Hún þarf að láta sig varða meira ýmis mál. Ekki bara vera sýnileg, þegar messað er. Kirkj- an ætti að taka meiri þátt í þjóð- félagsmálum með félagslegu starfi. Jafnframt þarf kirkjan að sinna barna- og unglingastarfi vel. Þó má kirkjan ekki ein- skorða sig við einhverja ákveðna aldurshópa, börn og gamal- menni, heldur líka þá sem eru að vinnu í daglega lífinu. Boðskap- ur kirkjunnar þarf ekki hvað sízt að vera á þeim vettvangi, þar sem hið daglega líf fer fram. Einhverja hvatningu til safn- aðarins? — Fólkið, hið kristna fólk verður að gera sér grein fyrir því, að það er kirkjan sem er samfélag manna og þess vegna eru það ekki bara presturinn heidur allur söfnuðurinn sem á að vinna að málum hennar og útbreiða boðskap kirkjunnar. Hreinn Hákonarson við vinnu I Sambandshúsinu við Sölvhólsgötu. háskóla og í það að gerast prest- ur. Námið í guðfræðideildinni miðar fyrst og fremst að því að gera mönnum skiljanlegan þann heim, sem Biblían er sprottin upp úr, og sýna fram á með „akademískum" rökum, að hoðskapur hennar á erindi við nútímamanninn. En í Biblíunni er að finna vitnisburð um Jesúm Krist og hjálpræðisverk hans — Önundur Björnsson verður vígð- ur til Bjarnanesprestakalls. Hann sagði, að sér væri efst í huga þakklæti til safnaðarins fyrir þá ótvíræðu stuðningsyfirlýsingu, sem hann hefði hlotið. Stuðningsyfirlýs- ingu vildi Önundur kalla kosning- una, þar sem hún var ólögmæt vegna ónógrar kosningaþátttöku. Þetta voru aðrar prestskosn- ingarnar, sem þú tekur þátt í á skömmum tíma? — Þetta er enn eitt átakan- legt dæmi um, hversu siðlausar og „mórallausar" prestskosn- ingar eru sem fyrirbæri innan kirkjunnar. Þar er öðrum um- sækjandanum hafnað en hinn upphafinn, oft gert af söfnuðum, sem ekkert þekkja til umsækj- enda. Hvað um kirkjuna? — Kirkjan er ekki byggingin á hæðinni og presturinn í húsinu við hliðina. Heldur er kirkjan fólkið, sem henni tilheyrir. Þar verður hver og einn að bera ábyrgð. Finnst þér að guðfræðideildin hafi undirbúið þig nægilega vel undir starfið? — Menn, sem útskrifast úr deildinni eiga að vera reiðubúnir til að starfa úti á akrinum. En auðvitað er með þetta starf eins og öll önnur störf, að menn koma til starfsins með bókvitið en „praxísinn" vantar að mestu. Finnst þér að fullnægjandi valddreifing sé innan kirkjunn- ar? — Nei, valddreifing innan kirkjunnar er nánast engin. Ef við tökum dæmi, þá má nefna biskupana. Ásamt biskupi ís- lands eru starfandi 2 vígslubisk- að Guð hafi bi-rzt í honum og vísi mönnum leið í blíðu og stríðu. Vitnisburðinn get ég ekki sann- að, með aðferðum raunvísinda. Við getum tekið hann á orðinu og látið hann móta líf og hugsun í einu og öllu þrátt fyrir að öldur efans skelli á annað veifið. Var það vitnisburður Nýja testamentisins um líf og starf Krists, sem olli því að þú ákvaðst að gerast prestur? — Já. En þó svo að vitnis- burður Guðspjallanna kunni að þykja heldur fornyrtur, þá mega menn ekki láta það fæla sig frá því að kynna sér hann. Það er einmitt eitt hlutverk prestsins að búa vitnisburðinn í þann bún- ing í predikuninni, að hann nái eyrum fólks. Höfuðvandamál kristninnar er aö fólk les ekki Biblíuna En hvað um forsendur áheyr- endanna. Telur þú þá vera nægi- lega vel í stakk búna til þess að nema það, hVað presturinn er að fara? — Höfuðvandamál kristninn- ar í dag er það, að þorri fólks les ekki Biblíuna. Sakir þessa tala prestar oft yfir höfðum fólksins. Þörf er á kröftugri alþýðu- fræðslu í Biblíufræðum og al- mennri trúfræði. Stórt skref var stigið með nýju Biblíunni, sem var færð til nútímalegs horfs hvað varðar málfar og uppsetn- ingu, og að auki með skýringum og viðauka. Það sem kristindóm- urinn snýst um er líf og starf Krists og að koma hans í mannheim hafi skipt sköpum Önundur Björnsson upar, sem ætlazt er til að þjóni bæði sem sóknarprestar og hafi vígslubiskupsembættið á hendi. Þar af leiðir, að vígslubiskup á óhægt um vik að hverfa frá sín- um sóknarbörnum og mæðir því óeðlilega mikið á vígslubiskup- um íslands. Hvað varðar valdddreifingu um skipun i nefndir, þá er nán- ast undantekning, að dreifbýl- isprestar séu látnir eða fái að sinna slíkum störfum. Svo virð- fyrir hag mannsins — vitnisburð um þetta höfum við í Biblíunni og því er brýnast mála, að fólk lesi Biblíuna og reyni að pressa textana. Hefur þú gert þér í hugarlund, hvað prestskapur er? — Já, vitaskuld hefi ég gert mér ákveðnar hugmyndir í hverju prestsstarfið er fólgið. Það gæti eins verið, að allar þær hugmyndir hrynji eins og spila- borg, þegar raunveruleikinn blasir við. Prestsstarfið er meira en það að skíra, gifta, ferma og jarða. Sem prestur er maður sem nokkurs konar verkstjóri í orð- inu — höfuðhlutverk manns er að vera boðandi orðsins í starfi og leik — veröldin er ekki grunnlaust djúp af meinum, heldur vettvangur Guðs og manns. En þegar hempan skellur á herðar þér í skrúðhúsi Dóm- kirkjunnar. Heldur þú, að með því verðir þú djúpfrystur í kerf- inu? — Guð hjálpi mér. Ég er mað- ur — gefi hann, að ég úldni ekki sem embættishræ fjarri alþýðu manna. En eru prestar þá einangraðir í starfi sínu? — Þeir eru það að mörgu leyti. Oft er það þeim sjálfum að kenna. En Iíka söfnuðinum. Ég vonast til, að ég eigi gott sam- starf við nágrannapresta og söfnuðinn. En hvernig finnst þér bezt að efla samfélagið við hinn lifandi Drottin? — Með því að lesa Biblíuna — vitnisburðinn — daglega og berjast við að koma honum inn í aðstæður nútímans. ist, sem mannaval í nefndir kirkjunnar sé í alltof fárra höndum. Það má með sanni segja, að einn aðili innan presta- stéttarinnar sé nefndarkóngur. Þá á ég við, að hann sitji í þeim nefndum, sem eitthvað hafa að segja innan stofnunarinnar. Þú hefur lengst búið í Reykja- vík. Hvernig lízt þér á að fara austur? — Mér lízt afar vel á það og renni sérstaklega hýru auga til góðrar starfsaðstöðu og vænti góðrar samvinnu við söfnuðina í prestakallinu. Hvernig eru húsakynni í Bjarnanesi? — Án þess að ég þekki gerla, þá sýnist mér á snöggri yfirreið húsinu svipa til allflestra emb- ættisbústaða presta. Það beri þess merki að hafa ekki fengið viðhald sem skyldi. Raunar hefur mér sýnst, að fyrstu 2—4 árin hjá hverjum presti á nýjum stað fari í það að argast í þeim herrum, sem sjá um framkvæmdir og halda utan um peninga, til þess að fá fram lágmarks úrbætur á húsakynn- um, svo ekki sé minnst á full- nægjandi úrbætur. Hvað með boðun orðsins fyrir austan? Það hefur verið haft á orði, að „Austurkirkjan", kirkjan á Austurlandi sé einn harðasti ak- ur að plægja, og það má vel vera. En að óreyndu hefi ég ekki trú á slíkum fullyrðingum. Ég mun leitast við af fremsta megni að halda uppi eðlilegu og líflegu safnaðarlífi. Er það einlæg von mín, að ásetningur minn hljóti góðan hljómgrunn meðal sókn- arbarnanna. Kirkjan sé ekki bara sýnileg þegar messað er Kirkjan er ekki byggingin á hæðinni og presturinn í húsinu við hliðina

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.