Morgunblaðið - 12.03.1983, Qupperneq 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MARZ 1983
Félags- og menningarmiðstöðin við Gerðuberg:
Blómlegt menning-
arlíf um helgina
U helgina verður blómlegt menn-
ingarlíf í nýju félags- og menning-
armiðstöðinni við Gerðuberg 3—5 í
Breiðholti. I*ar verður opið hús í dag
og á morgun á milli 14 og 20, og eru
borgarbúar eindregið hvattir til að
koma og skoða húsið, og taka þátt f
skoðanakönnun um nýtingu þess og
nafn.
Nemendur Tónmenntaskólans,
sem er til húsa í menningarmið-
stöðinni, halda tónleika í dag kl.
15. Og á sunnudaginn koma 12—15
krakkar úr Neðra-Breiðholti og
halda sérstaeða tískusýningu,
dansa, syngja og flytja stuttan
leikþátt undir stjórn Sigríðar
Hannesdóttur. Þá mun Hans H.
Hansen (Ketill Larsen) koma í
heimsókn báða dagana og sýna
töfrabrögð. Veitingabúðin verður
opin yfir helgina.
Frá formlegri opnun hússins
hafa 16 myndlistarmenn úr
Breiðholti verið með sölusýningu í
húsinu, og kennir þar margra
grasa. Það eru olíumálverk, graf-
ík, skúlptúr og teikningar. Lista-
mennirnir 16 eru: Björn S. Har-
aldsson, Brynhildur ósk Gísla-
dóttir, Einar Hákonarson, Guðrún
Auðunsdóttir, Hallsteinn Sigurðs-
son, Helgi Gíslason, Ingvar Þor-
valdsson, Ingunn Eydal, Jóhanna
Þórðardóttir, Jón Reykdal, Krist-
ján Jón Guðnason, Lísa Guðjóns-
dóttir, Rut Sigurjónsdóttir, Sig-
ríður Candy, Valgerður Bergsdótt-
ir og Örn Þorsteinsson.
MAGNÚS FINNSSON
AFINNLENDUM
VETTVANGI
Allir í sókn?
Mikið hefur verið rætt og rit-
að um fjölmiðlakönnun,
sem Samband íslenzkra auglýs-
ingastofa lét gera á lestri dag-
blaða, tfmarita og á hlustun út-
varps og sjónvarps í nóvember og
desember síðastliðnum. Undan-
farið hefur hver fjölmiðillinn á
fætur öðrum lýst skoðunum sfnum
á niðurstöðum þessarar könnunar
og virðist svo sem allir ljúki upp
einum munni — allir eru í sókn á
fjölmiðlamarkaðinum.
Það, sem helzt kemur á óvart
fyrir mann eins og mig, er hve
útvarp og sjónvarp koma slælega
út úr þessari könnun og virðist
mér t.d. hlustun á útvarp vera
mun minni en ég hafði gert ráð
fyrir. í könnuninni eru lagðar
fram spurningar fyrir þátttakend-
ur um hlustun útvarps á ákveðn-
um tfmum og geri ég ráð fyrir að
þessir tímar séu valdir með tilliti
til auglýsingalesturs. Þeir sem
alltaf hlusta ná því aldrei að verða
stærra hlutfall hlustenda en
28,7%. Eins virðist hlutfall þeirra,
sem horfa á auglýsingar f sjón-
varpi, vera rýrara en ég átti von á,
þar sem um það bil þriðjungur
spurðra segist hlusta og horfa á
þær. Aðeins einn aldursflokkur, 13
til 15 ára, nær einn dag hlutfallinu
rúm 44%. Á fréttir sjónvarpsins
horfa ekki nema 63,85—65,27% þá
daga, sem könnunin náði til.
Athygli vekur að 89,61% íbúa
höfuðborgarsvæðisins les Morgun-
blaðið um helgar og 85,01 % á virk-
um dögum. í fjölmiðlakönnun,
sem gerð var árið 1981 af sömu
aðilum, lásu 86,11% höfuðborg-
arbúa Morgunblaðið um helgar, en
81,43% á virkum dögum. Sam-
bærilegar tölur fyrir næststærsta
blaðið, Dagblaðið Vísi, er að
74,61% höfuðborgarbúa les DV
um helgar, en 69,85% á virkum
dögum. Árið 1981 gaf Dagblaðið
ekkert helgarblað út, en helgar-
blað Vísis var þá lesið af 55,42%
íbúa höfuðborgarsvæðisins. Á
virkum dögum lásu þá 52,01%
Dagblaðið en 47,14% Vísi. Við
sameiningu þessara tveggja blaða
virðist hafa verið um mikla skör-
un áskrifenda að ræða. Niðurstað-
an af þessu bendir því eindregið til
þess að við sameiningu blaðanna
hafi markaðshlutdeild Morgun-
blaðsins aukizt stórum.
Annars getur verið erfitt fyrir
blaðamann að skilja, hvers vegna
auglýsendur gera greinarmun á
helgarblöðum og blöðum, sem gef-
in eru út aðra daga. Hvers vegna
ekki að kanna t.d. lestur föstu-
dagsblaða sérstaklega? Undanfar-
in misseri hefur t.d. Morgunblaðið
gefið út föstudagsblað, sem hefur
verið fylgiblað aðalblaðs Morgun-
blaðsins, þar sem sérstaklega hef-
ur verið valið efni og hefur það
jafnan verið litprentað. En undir-
ritaður kann sem sagt ekkert svar
við þessu og kunna að vera til eðli-
legar skýringar auglýsenda á því.
En þar sem sérstaklega eru
kannaðar helgarútgáfur, stöðvast
menn einkum við lesbók Morgun-
blaðsins. Þeir, sem lesa hana, eru
78,90% á höfuðborgarsvæðinu og
lestur hennar því 4,29 prósentu-
stigum meiri en t.d. helgarblaðs
Dagblaðsins Vlsis. Hér er aug-
ljóslega óplægður akur fyrir aug-
lýsendur en skýringin á því, að
þeir hafa ekki notað Lesbók, kann
að vera sú, að könnunin 1981 náði
ekki til hennar.
I sambandi við lestur blaða í
dreifbýli eða utan höfuðborgar-
svæðisins má geta þess, að Morg-
unblaðið hefur aldrei verið þar út-
breiddasta blaðið, heldur hefur
Okkur er alvara
- eftir Sigurlaugu
Bjarnadóttur
Einar Oddur Kristjánsson,
formaður kjörnefndar kjördæm-
isráðs Sjálfstæðisflokksins á
Vestfjörðum, leysir frá skjóð-
unni á síðum Morgunbl. i síð-
ustu viku. Undirrituð var stödd
úti á landi, — í „villta vestrinu"
við undirbúning sérframboðsins
okkar, þegar grein þessi birtist.
Við lestur hennar fannst mér
fátt eitt svaravert, þótt hörmu-
lega sé þar hallað réttu máli í
sambandi við framboðsmál
Sjálfstæðisflokksins vestra og
mig persónulega.
Eins og að höggva
í harðan stein
Ég hef því miður áður reynt
þennan flokksbróður minn, sem
formann kjörnefndar, að miður
þekkilegri umgengni við sann-
leikann, og það er eins og að
höggva í harðan stein að biðja
hann að athuga sinn gang og
kannast við hið rétta. Mér er
enn hulin ráðgáta, hvað veldur
óvild mannsins í minn garð, svo
sem þessi grein hans sýnir ljós-
lega, — þótt hvergi gleymi hann
frúar-titlinum.
Það sem Einar Oddur tínir
upp úr skjóðu sinni er sem sagt
að meginefni til persónulegur
skætingur, hálfur sannleikur
eða hrein ósannindi. Eða hvað
segja þeir, sem sátu kjördæm-
isráðsfundinn í Hnífsdsal haust-
ið 1979 um þá staðhæfingu hans,
að ég hafi „unað því alveg prýði-
lega“ að taka þriðja sæti listans
án prófkjörs? Og hvað segja
þeir, sem sátu með Einari Oddi í
kjörnefnd nú í janúar sl. um þá
staðhæfingu hans, að hann hafi
haft samband við mig, áður en
þriðja sætinu var ráðstafað?
Svari því einhver hlutaðeigandi
svo sem hann hefir samvizku til.
í nafni lýðræðisins
En hversvegna ætti ég að vera
að ybba mig yfir því, hvernig
mér var „sparkað af listanum"
nú? Var ekki Kjartani lækni
„sparkað" á sínum tíma og var
ekki líka Ásberg Sigurðssyni —
að sögn Einars Odds — „spark-
að“, — þessum tveimur vinsælu
ágætismönnum? Hversvegna
ekki að halda bara áfram þess-
um gamla leik, „spark-íþrótt“
örfárra útvalinna manna — í
nafni lýðræðisins?! Því að allt
fór þetta fram eftir lýðræðis-
lega settum reglum flokksins
okkar. Þar eru þeir innilega
sammála, Einar Oddur, formað-
ur kjörriefndar, og Engilbert,
formaður kjördæmisráðs, þessir
tveir menn í mikilvægum trún-
aðarstöðum, sem því miður hafa
ekki reynzt starfi sínu nægilega
vaxnir. — Meinsemd, sem veld-
ur rotnun innan frá, er oft skað-
legri en sú, er sést á yfirborðinu.
Það á ekki hvað sízt við í stjórn-
málastarfi, — og allir flokkar
eiga þar hlut að máli.
Á svig við lög og reglur
Farið var að settum reglum —
er óhagganlegt svar þeirra, sem
reyna að verja gerðir kjördæm-
isráðsins fyrir vestan. Ekki er
úr vegi að vitna í því sambandi í
lög kjördæmisráðs Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum, en þar
segir í 9. grein, að kjörnefnd
skuli koma saman þremur dög-
um fyrir fund kjördæmisráðs,
sem taka á ákvörðun um fram-
boð, þetta ákvæði var auðvitað
brotið við uppstillingu þess
framboðslista, sem samþykktur
var af kjördæmisráði og síðar af
miðstjórn. Ákvæðið gefur glögg
fyrirmæli um, hvernig unnið
skuli í kjörnefnd að uppstillingu
lista. Það mun hinsvegar sönnu
nær, að nefndin hafi nú á þrem-
ur klukkustundum fremur en
þremur dögum tekið ákvörðun
um þau sæti listans, sem máli
skipta. En formaður kjörnefnd-
ar stjórnaði störfum af því
meiri röggsemi sem tíminn var
naumari enda áttu víst ýmsir
nefndarmenn fullt í fangi með
að fylgjast með þvi sem var að
gerast, leið jafnvel dulitið illa.
Einnig þótti nokkuð gengið á
svig við fundarsköp í lok kjör-
dæmisráðsfundarins, þegar
framboðslistinn í heild var ekki
borinn undir atkvæði, — lófa-
klapp látið nægja og engra mót-
atkvæða leitað. En auðvitað
þykir það hótfyndni að nefna
slíka smámuni. Þarna var allt
leikið í sama dúr — og varðskip-
ið beið.
Óbilgirni og þröngsýni
Og nú er komið sem komið er.
Sérframboð sjálfstæðismanna á
Vestfjörðum er afleiðing endur-
tekinna mistaka og óhreinlegra
baktjaldavinnubragða, sem
vestfirzkir sjálfstæðismenn una
ekki lengur þegjandi, — og því
síður, þegar við bætizt óbilgjörn
viðbrögð þröngsýnnar flokksfor-
ustu í Reykjavík.
Það er alrangt, eins og svo
margt annað í grein Einars
Odds, að það sé ég, sem hef
„staðið fyrir" öllu þessi „bram-
bolti og fjaðrafoki", er hann
nefnir svo. Sem kjörnefndarfor-
maður hefir hann þó ítrekað
gefið mér ærið tilefni til við-
bragða. En það vita allir, sem
vilja vita, að hreyfiafl sérfram-
boðsins vestra nú er gömul upp-
söfnuð óánægja sjálfstæð-
ismanna um alla Vestfirði, sem
nú töldu, að mælirinn væri full-
ur og ekki lengur hægt að þegja
og hlýða.
Hvatning úr öllum
áttum, nema ...
Sem sjálfstæðismaður, Vest-
„Sem sjálfstæöismaður,
Vestfirðingur og fyrrv.
þingmaður Vestfirðinga
tek ég af heilum hug þátt í
því hreinsunarstarfi, sem
felst í sérframboði okkar.
Við fáum hvatningu úr öll-
um áttum, nema frá
flokksforustunni og
nokkrum mönnum vestra,
sem reyna af veikum
mætti að yerja lélegan
málstað. Ég vona, að þess-
um mönnum — syðra og
vestra — hafi nú loksins
skilizt, að okkur er al-
vara.“
firðingur og fyrrv. þingmaður
Vestfirðinga tek ég af heilum
hug þátt í því hreinsunarstarfi,
sem felst í sérframboði okkar.
Við fáum hvatningu úr öllum
áttum, nema frá flokksforust-
unni og nokkrum mönnum
vestra, sem reyna af veikum
mætti að verja lélegan málstað.
Ég vona, að þcssum mönnum —
syðra og vestra — hafi nú loksins
skilizt, að okkur er alvara.
Þeim, sem hvað mest hafa
beitt mig fortölum og bent mér
á, að þátttaka mín í þessari póli-
tísku aðgerð fyrir vestan gæti
þýtt mín pólitísku endalok,
svara ég því til, að pólitíkin og
stóll á Alþingi sé mér ekki það
lífsakkeri, að ég vilji fórna fyrir
það þeim hugsjónum míns
flokks um pólitískt siðgæði, lýð-
ræði og frelsi, sem við sjálfstæð-
ismenn viljum hafa að leiðar-
ljósi.