Morgunblaðið - 10.07.1983, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JÚLÍ 1983
< 1982 Unlvirnl Prt» SvndlHl.
„É9 kom eM.\C\ nærri po\ meb a\la pessa.
rigningu."
Lækjargata 6 frá öðru sjónarhorni en Miðbæingur nefnir í bréfi sínu.
Ast er ...
V73
Ui^>
... að óska þess að
hann flýtti sér
heim.
m Hw U.S. P»t OR.-al rtghls rtnrvtd
• 1083 Ln AiigRn ta Syndkato
Nei, ekki ilmvatn heldur rakspíri!
Með
morgunkaffinu
HÖGNI HREKKVÍSI
Lækjargatan:
Verðskuldar ekki svona
Miðbæingur skrifar:
„Velvakandi.
Senn líður að því, að blöðin birti
fréttir og myndir af fallegustu
götu bæiarins, sem er sjálfsagður
hlutur. I upphafi hefur tilgangur
slíkrar viðurkenningar vitanlega
verið sá að stuðla að því, að al-
menningur reyndi að hafa hús sín
snyrtileg, svo og umhverfi þeirra.
Taki maður sér stöðu stutta
stund upp við Menntaskólann í
Reykjavík og horfi niður á Lækj-
argötuna, sem er önnur aðalgatan
í gamla Miðbænum, þarf ekki að
doka þar lengi við til þess að
sannfærast um, að sú gata muni
ekki fá nein verðlaun. Hún ætti
e.t.v. fremur að fá þann stimpil að
vera í tölu þeirra gatna, þar sem
ömurleikinn virðist vera að ná yf-
irhöndinni. Ástand húsanna, sem
blasa við manni ofan af Mennta-
skólatúninu er hreint ekki sam-
boðið Lækjargötunni.
Og þegar komið er niður á
gangstéttina fyrir neðan, kemur í
sinnuleysi
ljós, að hún er eiginlega litlu
skárri. Gestir í bænum gætu hald-
ið, að Ingólfur gamli hefði verið
þar að verki, þegar hann var og
hét.
Ég vil aðeins beina þeim orðum
mínum til einstakra borgar-
fulltrúa, að þeir gefi þessu máli
gaum. Lækjargatan, sem er sam-
bærileg við t.d. eina aðalgötu
Óslóborgar, Karl Jóhann, verð-
skuldar ekki svona sinnuleysi,
hvorki einstaklinga né yfirvalda."
Þessir hringdu . . .
Frjálst að vinna að
brottnámi þessara
samskiptareglna eftir
lýðræðislegum leiðum
Einar Jónsson hringdi og hafði
eftirfarandi að segja: — Mig
langar til að taka undir það sem
fram kemur í ágætri grein
Reykvíkings í Velvakandadálk-
unum í dag (föstudag), um
hundahald. Það er ekki það, að
ég sé andvígur hundum, síður en
svo. Ég er hins vegar andvígur
veru þeirrar hér í borginni, eins
og yfirgnæfandi meirihluti borg-
arbúa. Mér virðist það afar hæp-
ið hjá fjölmiðlum að vera að
upphefja fólk sem treystir sér
ekki til að fara eftir samskipta-
reglum okkar borgarbúa — og
jafnvel gera það að einhverjum
píslarvottum. Það leiðir svo m.a.
til þess, að nú á að stofna sjóð
sem virðist eiga að hafa það að
markmiði að auðvelda fólki að
brjóta fyrrnefndar sambýlis-
reglur. Hvort sem mönnum líkar
það betur eða verr, þá eru þessar
reglur til, og hverjum og einum
er vitanlega frjálst að vinna að
brottnámi þeirra eftir lýðræðis-
legum leiðum.
Fyrirspurn til
iðnaðarráðherra
Jóhann Halldórsson, Reyðar-
firði, hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Mig langar til
að koma einni spurningu á fram-
færi við iðnaðarráðherra, Sverri
Hermannsson: Hvar á landinu á
kísilmálverksmiðjan að vera
staðsett? Um þetta eru margar
sögusagnir á kreiki núna, svo að
gott væri, ef iðnaðarráðherra
vildi kveða upp úr um staðarval-
ið.
Þakkir til
fjármálaráðherra
H.Þ. hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: — Nú langar mig
til að koma á framfæri þakklæti
til fjármálaráðherra fyrir að
lækka tolla á áhöldum til heimil-
isnota. Þetta kmur sér vel fyrir
heimilin, ekki síst þau, sem verið
er að stofna til, svo og bammörg
heimili. Það væri mjög æskilegt,
að þið á Morgunblaðinu birtuð
lista yfir þær vörur, sem lækk-
uðu í verði við tollabreytinguna.
Neytendasamtökin hafa haldið
þvi fram, að ýmislegt væri óljóst
í þessu sambandi, en þarna væri
hægt að taka af allan vafa. Ég
vona, að áframhald verði á lækk-
un tolla af þessum nauðsynja-
vörum heimilanna, svo og að
vörugjald verði einnig fellt niður
í áföngum.
Abending til
sjónvarpsins
Erlingur Erlingsson hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að beina því til
sjónvarpsins, hvort ekki væri
möguleiki að sýna frá tónleikun-
um með David Bowie, sem fram
fóru í Gautaborg fyrir skömmu,
eins og frá tónleikum Rolling
Stones þar í fyrra. Þetta yrði vel
þegið hjá okkur, unga fólkinu,
ekki síst með tilliti til þess að
tónlistarmaðurinn sá sér ekki
fært að koma hingað til lands,
sem olli mörgum vonbrigðum.
Á tónleikunum í Gautaborg. Ljósm. Jón Valur Guðm.