Morgunblaðið - 06.08.1983, Blaðsíða 24

24 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. ÁGÚST 1983

atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna — atvinna
Kennarar Kennara vantar aö grunnskóla Hvamms- tanga. Aöalkennslugreinar: íslenska og raun- greinar eldri bekkja. Gott húsnæöi. Uppl. gefa Flemming í síma 95-1440 og 95- 1367, Guörún í síma 95-1441 og Egill í síma 95-1358. Keflavík Biaðbera vantar í vesturbæ. Upplýsingar í síma 1164. íþróttakennarar íþróttakennara vantar aö grunnskólanum Blönduósi. Umsóknarfrestur til 10. ágúst. Upplýsingar gefur Björn Sigurbjörnsson skólastjóri í síma 95-4114. Skólanefnd.
Vélstjóri 1. vélstjóra vantar á mb. Heimi KE 77. Upp- lýsingar í síma 92-2107. Kennarar athugið Yfirkennari óskast nú þegar að Vopnafjarðarskóla. Einnig vantar kennara aö skólanum. Meðal æskilegra kennslugreina: stærðfræöi, eölisfræöi og íþróttir. Umsóknir sendist fyrir 12. ágúst. Uþplýsingar veita Magnús Jónasson, sími 97-3146 og Ásta Ólafsdóttir sími 97-3164, vinnusími 97-3200. Skólanefnd Vopnafjarðarskóla. 1. vélstjóra vantar á mb. Boða. Upplýsingar í síma 92-1745.
Blikksmiðir óskast Blikksmiðja á stór-Reykjavíkursvæöinu óskar eftir aö ráða blikksmiöi eða menn vana blikksmíði nú þegar eöa um næstu mánaöa- mót. Góð verkefni. Umsóknir ásamt upplýs- ingum um fyrri störf, sendist auglýsingadeild Morgunblaösins fyrir 12. ágúst merkt: „Blikksmíði — 244“. Fariö veröur með um- sóknir sem trúnaðarmál. Laus staða Staða háskólamenntaös fulltrúa í viðskipta- ráðuneytinu er laus til umsóknar. Umsóknarfrestur er til 3. september nk. Viðskiptaráðuneytið, 4. ágúst 1983.
9 Skóladai Forstöi °< L jheimili — tamaður
Tölvuáhugafólk — Atvinna Hver vill vinna í nýrri sérverslun sem opnar á næstunni og verslar meö heimilistölvur, leik- tölvur, tölvubækur, tölvutímarit, hugbúnaö og ýmsan aukabúnaö fyrir tölvur. Þeir sem hafa áhuga vinsamlegast skiliö umsóknum á augld. Mbl. fyrir kl. 6 mánudaginn 8. ágúst merkt: „Tölvur — 8917“. Starf forstööumanns á skóladagheimilinu aö Kirkjuvegi 7, Hafnarfiröi, er laust til umsókn- ar. Laun samkv. kjarasamningi viö Starfs- mannafélag Hafnarfjarðar. Umsóknarfrestur er til 20. ágúst nk. og skulu umsóknir send- ast undirrituðum. Athygli er vakin á rétti ör- yrkja til starfa samanber 16. gr. laga nr. 27/1970. Upplýsingar um starfiö veitir dag- vistarfulltrúi hjá félagsmálastofnun Hafnar- fjaröar, sími 53444. Félagsmálastjórinn í Hafnarfirði. S/34 kerfis- fræðingur Kerfisfræðing vantar til þess aö annast tölvu- bókhald meö IBM S/34. Upplýsingar gefa Ólafur Sverrisson kaupfélagsstjóri eöa Jón Einarsson fulltrúi í síma 93-7200. Kaupfélag Borgfiröinga Borgarnesi.
Afmæliskveðja:
Sr. Robert Jack
prófastur
Síra Róbert Jack kom ungur
maður til fslands. Hann var þá
knattspyrnu-þjálfari.
Hann fékk ágseta, íslenska
konu, sem bar íslenskan búning.
— Þau komu ung, nýgift prests-
hjón til okkar Ingólfs að Stað í
Steingrímsfirði. Sigurlína Guð-
jónsdóttir var elskuleg persóna,
sló gylltum blæ í sólskini á sjálf-
liðað hárið. Hún var ákaflega
hugljúf og hógvær.
í Staðarkirkju flutti sr. Róbert
sína fyrstu kirkjuprédikun. Prýði-
leg ræða.
Sr. Róbert /ar vígður að Hey-
dölum. — Hann þjálfaði þar
sterkt knattspyrnulið.
Þau hjónin fóru frá Heydölum
til Grímseyjar og Guðrún Brynj-
ólfsdóttir með þeim. Guðrún
Brynjólfsdóttir er göfug kona og
barngóð.
Síra Róbert missti konuna sína
frá fjórum börnum ungum eftir
sjö ára sambúð. — Tvö elstu börn-
in fóru þá til Ragnars Guðjóns-
sonar, kaupmanns í Hveragerði,
bróður Sigurlínu, og hans ágætu
konu Guðrúnar, uem náði strax að
hugga börnin í þeirra sáru
barnæsku-sorg. — Og voru hjónin
þeim eins og bestu foreldrar. —
Vildu helst hafa þau sem lengst.
Úti í Grímsey gætti Guðrún
tveggja ungra drengja, unni þeim
heitt. — Lögð var þannig líkn með
þraut.
En vissulega varð sr. Róbert
fyrir þungum harmi snemma á
sinni prestsævi á þessu kalda
landi.
Ung stúlka með eínilegan son,
lítinn dreng, kom ráðskona til síra
Róberts. — Hún er nú prófastsfrú
í Stranda- og Húnavatnssýslum,
mikil kona að allri gerð .og at-
gjörvismaður. — Hún hefur stýrt
stóru barnmörgu heimili og búi í
áratugi. — Börn þeirra hjóna eru
sex. Öll eru nú börn þeirra hjóna
beggja uppkomið efnilegt fólk.
I seinni tíð hafa nokkrir sjúkl-
ingar átt dvöl hjá prestshjónunum
að Tjörn. — Sú kona, sem fylgdi
sr. Róberti og fyrri konu hans út í
Grímsey til hjálpar á heimili
þeirra, Guðrún Brynjólfsdóttir,
hefur æ síðan verið á heimili hans
hérlendis. Nú um alllangt skeið er
hún rúmliggjandi, enda fjörgömul
orðin. — I vetur sagði prófasts-
frúin samt við mig, að sér fyndist
hún ekkert hafa að gera. — Eg var
alveg hissa á því.
Þau hjónin hafa stundað mikla
risnu og höfðingsskap alla tíð. —
Þau hafa tekið á móti heilum hóp
í einu af söfnuði sínum að vestan.
— Frétti ég af því hjá nokkrum
þeirra og áttu þeir tæpast orð til
að lýsa þeim framúrskarandi mót-
tökum.
Séra Róbert er Skoti — en ekki
Englendingur, segir margar
skemmtilegar Skotasögur af
sparsemi þeirra og risnu.
Ég hef aðeins eina Skotasögu að
segja af eigin reynslu. Sú saga er
um hann sjálfan. — Nokkru áður
en Ingólfur varð stúdent, þá færði
stúdent Róbert honum mjög fal-
legt kambgarn í smókingföt. —
Þegar Ingólfur gerði það fyrir mig
að setja upp stúdentshúfuna, þá sá
ég manninn minn í fyrsta sinn
verulega fallega klæddan. Hann
var í smókingfötunum frá Skotan-
um, vini sínum.
Mikið var alltaf gaman að fá
knattspyrnu-þjálfarann og guð-
fræðistúdentinn í heimsókn í
Reykjavík í gamla daga. Hann var
síglaður og uppörvandi.
Hann æfði íslenska tungu strax
á skemmtisögum. — Það er eigin-
lega ekki hægt að lýsa því fyrir
íslendingum, hvernig hann getur
jafnvel sagt aðfinnslur, ef á þarf
að halda, þannig að slá því upp í
gaman um leið, svo að vekur hlát-
ur án háðs eða sársauka. — Oft
kom mér í hug í sambandi við Ró-
bert það sem Goethe sagði í viðtali
við annað skáld og aðdáanda sinn
um Englendinga. Eg geri ráð fyrir,
að Goethe hafi þar átt við Skota
alveg jafnt, því að í öðru talar
hann um þessa menn frá heims-
veldinu eða þjóðina. — Goethe
segir meðal annars um Breta:
Framganga þeirra er svo frjáls og
óþvinguð, eins og þeir væru herrar
yfir öllu og allur heimurinn til-
heyrði þeim. Hann talar á öðrum
stað um aðlögunarhæfni þeirra. —
Þeir eiga allsstaðar heima. — Við-
mælandi Goethe sagði að sér fynd-
ist þeir ekki bera neitt af Þjóð-
verjum að gáfum, gæðum eða
þekkingu. Goethe svaraði: Það er
ekki það, sem ég á við. Það liggur
ekki í hárri ætt eða ríkidæmi. Það
liggur í því, að þeir hafa hugrekki
til að vera þeir sjálfir, koma til
dyranna eins og þeir eru klæddir.
— Það er ekkert hik, ekkert for-
skrúfað í fari þeirra, hvernig sem
þeir annars eru, gáfaðir eða ekki.
Manneskjur eru þeir alltaf. Og það
er ekki þýðingarlaust á vogarskál-
um náttúrunnar.
Þeir eru heimsveldis-menn, og
þýðing þess er þeim til styrktar,
jafnvel á meðan þeir eru börn.“
Ég má ekki hafa þetta lengra.
En Goethe gerir merkilegan sam-
anburð á því andlega frelsi, sem
eyþjóðin, heimsveldisþjóðin elst
upp við og á þeirri dæmalausu
kúgun og ófrelsi, sem strax bíði
þýskra barna, ef þau ætla að leika
sér á gangstéttinni.
„Allt hjá okkur," segir hann
„gengur strax út á það að svipta
barnið öllu því, sem því er eðlilegt,
og því náttúrlega villta æsku-
fjöri."
Hann talar þar um einhvers-
konar andlausa, inntroðna hug-
myndafræði, sem útiloki alla
frjálsa, eðlilega hugsun.
Mér kemur í hug, að þessi plága
sé komin til íslands frá Þýska-
landi og gegnum Svíþjóð — í nýrri
skólastefnu.
Andstæða þessara ítroðnu skól-
aspeki, sem Goethe lýsir er ein-
mitt séra Róbert Jack frá eyjunni
miklu, frjáls í hugsun, heimsborg-
ari og heimsveldismaður. —
Prestur er hann nú og prófastur
að Tjörn á Vatnsnesi.
Hann finnur sig allstaðar
heima. — Hann gekk beint inn í
það, borgarbúinn, að verða sveita-
prestur. — Hann fór fyrst i þau
héruð, sem íslenskir prestar vildu
fæstir eða engir á þeirri tíð. Mér
hefur komið í hug, hvort séra
Róbert muni ekki vera kominn af
víkingunum af Normandí. Þar er
vagga sögunnar, þar hefst saga
Norðurlandabúa. Þjóðarbrot í
fjarlægu landi minnast lands síns
og ættar og landnáms.
Sennilega hefur ungi presturinn
með sögu-sinnið heillast af því að
búa á svo óspilltu villtu landi, sem
ísland var þá, ekki síst þar sem
hann settist að. Síðan varð hann
prestur í Vesturheimi. Séra Sig-
urður Norland fékk vorn íslensk-
aða Róbert til að snúa heim.
Og hjónin héldu heim og gerðu
Tjörn að höfðingjasetri á Vatns-
nesinu, einum þeim alhvítasta
stað í vetur og vor, sem blasti við
Hólmavík.
Börnin sín gerðu þau hjónin þar
með að íslendingum. Sár sorg beið
þeirra þó. Þau misstu drenginn
hennar, hann Erling, sem hún
kom með og sameinaði börnunum,
sem fyrir voru hjá prestinum.
Erlingur dó ungur, efnilegur
námsmaður og hvers manns
hugljúfi. — Prófastshjónin á
Tjörn hitta ekki syrgjendur án
þess að finna í eigin barmi af eigin
reynslu hvernig sorgarbörnum er
innan brjósts. — Djúp sorg lækn-
ast þá fyrst að fullu, þegar syrgj-
andinn lítur sitt blómstur aftur
með „lit og blöð“ í ljósi hins eilífa
páskadags.
Nú eru mörg ár liðin, síðan ég
kom að Tjörn. Ingólfur var þá í
útlöndum. Ég fékk ógleymanlega
góðar viðtökur, og náttúrlega eins,
þegar við komum þar síðar bæðt
— Alltaf þegar þeir gömlu vinir
hittast, eru árin, sem á milli hafa
liðið, horfin.
Þegar sr. Róbert varð prestur í
Heydölum, þá var hann kominn á