Morgunblaðið - 10.08.1983, Blaðsíða 14

14 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. ÁGÚST 1983
Kjalarskokki 1983 giftusamlega lokid
„Á hverri hæð og hverjum hól var skimaö eftir vegaskiltinu til Hveravalla. Það birtist að lokum og Moggamyndin var Víða þurfti að klöngrast yfir ár og læki.
tekin að venju.“ Frá vinstri: Jóhann Heiðar Jóhannsson, Sigurjón Andrésson, Guðmundur Gíslason, Gunnar
Kristjánsson, Árni Kristjánsson, Stefán Friðgeirsson og Leiknir Jónsson.
Hlaupið yfir Island á 23
klukkustundum og 26 mínútum
KJALARSKOKKI 1983 lauk á mánudaginn eins og
fram kom í Mbl. í gær. Hér í blaðinu hefur áður
birst dagbók hlaupagarpanna fyrir fyrstu þrjá dag-
ana og hér á eftir birtist seinni hluti frásagnar
þeirra af þessu óvenjulega hlaupi, sem ekki hefur
áður verið reynt. Nær dagbókin frá kvöldi 1. ágúst
í Skálholti, þar til hlaupinu lauk í Blönduósfjöru
mánudaginn 8. ágúst:
Skokkarar tóku hraustlega til matar síns þegar áföngunum var lokið.
1. ágúst (frh.)
Að loknum síðbúnum miðdegis-
verði í Skálholti lagðist liðið í sól-
bað á grasflötinni bak við skálann.
Sumir röltu reyndar um staðinn
og skoðuðu kirkjuna, turninn,
jarðgöngin og minnismerkið um
Jón biskup Arason. Nokkrir fóru í
sund að Brautarholti og nutu þess
að láta þreytuna líða úr limunum.
Þegar fór að hvessa aftur síðar um
daginn var skriðið í svefnpokana
og hlaupararnir fengu sér „hænu-
blund". — Dýrðlegur kvöldverður
var snæddur í matstofu lýðháskól-
ans og á eftir fylgst með fréttum
og þó sérstaklega veðurfregnum
og veðurspá í sjónvarpinu. Þeir
spáðu alskýjuðu, heldur lygnu en
súld. Ekki virtist það valda hópn-
um miklum áhyggjum og kvöldið
leið í ró. Fyrst var hlustað á Helgu
Ingólfsdóttur og Michael Shelton
æfa samleik á sembal og fiðlu í
kirkjunni til undirbúnings tón-
leikunum um næstu helgi. Gaman
hefði verið að vera áfram og hlýða
á þá en fjöllin freista líka!
Kvöldinu lauk með framhalds-
sögulestri og öðrum gamanmálum
í flatsænginni miklu í teiknistofu
skólans.
2. ágúst
Hlauparar vöknuðu stundvís-
lega klukkan 8 og hófu morgun-
verkin. Fólkið var farið að þjálfast
og allt gekk greiðlega. Einn
kveikti á prímus og hitaði vatn.
Annar dró fram brauðmetið, súr-
mjólkina og „kornflexið". Sá þriðji
hitaði kaffi o.s.frv. Að morgun-
verði loknum voru bílarnir hlaðn-
ir, því að nú átti að aka í Hauka-
dalinn og hlaupá þaðan.
Úti var milt veður, logn, alskýj-
að og mjög fögur fjallasýn til
norðurs: Hlöðufell, Jarlhettur,
Bláfell og Kerlingarfjöll. Regnský
virtust liggja yfir Langjökli en
sólargeislum stafaði af Hofsjökli.
Húsráðendur voru kvaddir með
virktum, fólkinu troðið í bílana og
lagt af stað upp Biskupstungurn-
ar. Staðnæmst var við Hótel Geysi
og samið um svefnpokapláss.
Staðurinn bar fornri frægð sorg-
legt vitni og virtist í niðurníðslu
en viðmót starfsfólks þurrkaði
burt allar áhyggjur sem ferða-
langarnir gætu hafa haft af gist-
ingunni. Farangri var komið fyrir
í herbergjum á hótelinu og 2 bílar
búnir til fylgdar næsta áfangann.
Svalinn og eplasafinn frá Davíð
voru tilbúnir og auk þess var
blandaður ávaxtasafi I 10 lítra
brúsa. Þrjár vaskar eiginkonur
ætluðu að sjá um akstur og brynn-
ingu þennan áfanga. Fyrst var ek-
ið þangað sem hætt var daginn
áður, við vegamótin um 3 km ofan
við Geysi. Þar var rásmarkið reist,
hlaupararnir gerðu upphitunaræf-
ingar og myndavélar voru mund-
aðar. Þokulúðurinn var þeyttur og
hlaupið hófst. Það var róiega farið
af stað enda búist við mörgum
brekkum á leiðinni. Fyrsta vökvun
fór fram við Gullfoss. Ávaxta-
drykkurinn rann ljúflega niður
þurrar kverkarnar og tími gafst
til að virða fyrir sér tign fossins.
Konurnar reistu rásmarkið aftur
og tóku myndir með fossúðann í
baksýn. Á þeirri stundu kom ak-
andi aldraður Bandaríkjamaður
einn í bíl. Hann fór strax að
spyrja hvað áletrunin á borðanum
þýddi: „Kjalarskokkið 1983“. Þeg-
ar það hafði verið útskýrt fyrir
honum, hristi karl hausinn og
sagði: „We have crazy people in
America too.“ Þá var hlaupurun-
um nóg boðið og þeir geystust af
stað upp Kjalveg. Það var enn
ágætlega hlýtt, en komin hæg
norðan gola og einstaka dropar
féllu, þó ekki nóg til að bleyta föt.
Flestir voru á stuttbuxum en lang-
erma skyrtur þurfti. Appelsínugul
endurskinsmerki og marglitir
skórnir gáfu hópnum sérkennilegt
yfirbragð enda brostu margir
jeppaeigendurnir sem komu ak-
andi suður yfir Kjöl. Sennilega
sáu hlaupararnir fleiri bíla á þess-
ari leið en flestum hinum áföng-
unum, allt frá litlum frönskum
bílum upp í stóra vörubíla með
aftanívagna. Vegir voru nokkuð
góðir en fara þurfti yfir stóra
polla og litlar lækjarsprænur.
Næsti áfangi var við Sandá. Gróð-
ur var orðinn lítill og berir melar
voru að taka við. Sem betur fer
var komin brú á Sandána svo hún
var enginn farartálmi í þetta
sinnið.
Sumir hlauparanna gátu rifjað
upp ævintýraíegar jeppaferðir og
svaðilfarir á þessari leið fyrir
mörgum árum. Talið barst að
jeppum og öðrum fjórhjóladrifs-
bílum og víst var að jeppadellan
blundaði hjá mörgum manninum.
Ávaxtasafinn var svolgraður að
venju og aftur haldið af stað. Það
var létt yfir hlaupurunum og
brandarar flugu á milli, flestir
þannig að ekki var hægt að hafa
þá eftir. Það er annars merkilegt
hvað mikið er hugsað og hjalað á
skokkinu. Því fer fjarri að menn
þurfi að láta sér leiðast, auk þess
er fylgst með náttúrufegurðinni
og dýralífinu (einkum þegar
stoppað er).
Volvo-inn og Fólksvagninn tóku
nú fram úr og héldu sig á undan
hlaupurunum. Bílarnir og öku-
mennirnir stóðu sig frábærlega
vel og hlaupurunum varð hugsað
til þess hvað þeir væru vel giftir.
Klofað var og stokkið yfir lækjar-
sprænur en misjafnt var hvað
mönnum fórst það hönduglega.
Þegar kom að Grjótá leist mönn-
um ekki alls kostar á blikuna, áin
of breið til að stökkva og engir
steinar til að stikla á. Þeir hug-
djarfari réðust strax út í ána
hlaupandi eins og venjulega en
hinir fóru úr skóm og sokkum og
óðu með háum kveinstöfum vegna
kuldans í vatninu og grjótsins á
botninum (sem meiddi þreyttar
iljar). Forystusauðirnir 2 hurfu