Morgunblaðið - 10.08.1983, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. ÁGÚST 1983
Fiskafurðir hf.:
Hafa flutt 70 lestir
af kola til Englands
FVRIRTÆKIÐ Fiskafurrtir hcfur að undanförnu flutt ferskan kola til Englands
með góðum árangri. Hefur fyrirUekið flutt 60 til 70 lestir út síðan í júní og hefur
brúttóverð verið um 30 krónur íslenzkar á kilóið.
Að sögn Péturs Kjartanssonar
hjá Fiskafurðum er kolinn fluttur
út í sérstökum einangrunarkerjum
í þurrgámum, 9 til 12 lestir í hverj-
um, og hefur einn gámur farið utan
vikulega. Það er Eimskipafélagið
sem flytur kolann til Immingham,
sem er rétt hjá Grimsby. Kolinn fer
síðan á uppboð í Grimsby og Hull
og hefur verð þar að undanförnu
verið á bilinu 45 til 50 pund á „kit“,
sem er 62,5 kíló. Gerir það um 30
krónur brúttó fyrir hvert kíló og
þegar tollar og kostnaður hefur ver-
ið dreginn frá skilar kolinn seljend-
um um 15 krónum fyrir kílóið.
Sagði Pétur því ekki rétt, að tífalt
hærra verð fengist fyrir kolann í
Englandi en hér heima eins og sagt
var í frétt Morgunblaðsins frá Nes-
kaupstað á þriðjudag. Þar væri
hvorki tekið tillit til verðbóta hér
heima né flutningskostnaðar, tolla
og fleiri útgjalda við söluna.
Kolinn kemur aðallega frá
Ólafsvík og sagði Pétur, að helzti
kostur þessa útflutnings v -i sá, að
hann létti verulega á vinnslu frysti-
húsanna. Auk þessa hafa Fiskaf-
urðir meðal annars flutt fiskimjöl
og lýsi út.
Sumarhátíð þroskaheftra
og velunnara þeirra í kvöld
SUMARHÁTÍÐ þroskaheftra og vel-
unnara þeirra, sem Landssamtökin
Þroskahjálp standa fyrir, verður hald-
in í veitingahúsinu Broadway í kvöld,
10. ágúst.
Er þetta í fyrsta sinn sem slík
hátíðer haldin og verður ýmislegt
gert til skemmtunar. Bandaríska
hljómsveitin The River City Good
Time Band heldur söngskemmtun
og hljómleika, en hana skipa tólf
fatlaðir tónlistarmenn og söngvar-
ar. Þeir Þorgeir Ástvaldsson og
Páll Þorsteinsson sjá um kynningu
á skemmtuninni, en af íslenskum
skemmtikröftum koma fram þeir
Magnús Ólafsson og „Konni kokk-
ur“. Þá verða flutt ávörp og gestum
veittar gjafir.
Víkurskarðsvegur opnaður vetrarumferð
Unnið hefur verið í sumar að lagningu vegar miili Eyjafjarðar og Fnjóskadals um Víkurskarð. Að sögn
talsmanns Vegargerðarinnar á Akureyri er stefnt að því að opna veginn almennri umferð fyrir veturinn.
Upphaflega var gert ráð fyrir að unnt yrði að taka veginn í notkun nú í sumar, en það tókst ekki vegna
fjárskorts.
Kjalarskokki 1983 giftusamlega lokið
Hlaupið yfir ísland...
Við lllagil á Bláfellshálsi var þessi stelling sýnd að boði eiginkvenna, sem vildu vita hvort fæturnir væru í lagi.
að spilla hvíldinni. Þreytan varð
þó yfirsterkari og meðan söngur
hestamanna hljómaði í kvöld-
kyrrðinni langt fram eftir nóttu
sofnuðu flestir.
5. ágúst
Allir vöknuðu á tilsettum tíma
kl. 8 en enginn spratt fram úr að
bragði. Stirðir liðir, aumir vöðvar
og svefndrukkinn hugur var það
sem mest bar á. Morgunverkin
hófust þó og hafragrauturinn
rann ljúflega niður. Brauðið var
talið af skornum skammti þannig
að allir áttu að troða sig út af
grautnum. Veður var gott, sunnan
gola, bjart til norðurs og austurs
en fremur kalt eða 5° hiti.
Til norðurs var haldið og byrj-
aði hlaupið við afleggjarann til
Hveravalla. Kalli bílstjóri hafði 3
sveina í rútunni sér til aðstoðar en
konur ætluðu að vera heima. Þær
voru reyndar boðnar í miðdegis-
kaffi í veðurathugunarstöðinni.
Hlaupið hófst kl. 10.40 á venju-
legan hátt. Messinglúðurinn frá
Ellingsen hafði nú fengið hið
virðulega nafn: „Púströrið".
Ákveðið var að fara ekki meira en
27 km í þessum áfanga. Nokkrar
ár og lækir voru á leiðinni og þeir
harðgerðari og ákafari réðust
strax í að vaða þær þó að þá veik-
lundaðri langaði mikið til að láta
rútuna ferja sig yfir. Sumir höfðu
verið svo forsjálir að taka með sér
stígvél en aðrir höfðu gamla
strigaskó til að vera ekki berfætt-
ir. Farið var því úr skóm og sokk-
um og sullast yfir. Þetta var kalt
meðan á því stóð en hitaði vel í
tærnar á eftir. Árnar töfðu ferð-
ina talsvert, landslagið var til-
breytingarlaust og vöðvar illa
þreyttir eftir langan áfanga dags-
ins áður. Hnéð og leggurinn létu
líka vita af sér og drógu úr ferða-
hraðanum. Dagurinn fékk því um-
sögnina: „Þetta var ekki sérlega
skemmtilegt."
Eftir nákvæmlega 27 kílómetra
og 2 klst. og 8 mín. var rútunni
snúið við og haldið til baka. Sumir
höfðu á orði að þetta hefði verið
erfiðasti áfanginn. Kvennanna og
hlýrra handa þeirra var líka ákaft
saknað. Þegar til baka kom að
Hveravöllum voru konurnar rétt
að koma úr „vöfflukaffi" og það
æsti upp sultinn í hlaupurunum.
Strax var þó farið í laugina og sár-
ir vöðvar liðkaðir. Síðan var sest
að heitri ávaxtasúpu sem konurn-
ar höfðu útbúið þrátt fyrir allt tal
um mótmælaaðgerðir daginn áð-
ur. Síðar skiptist hópurinn. Sumir
fóru að skoða Eyvindarhelli, aðrir
fengu sér hænublund og enn aðrir
fengu að nota talstöð veðurathug-
unarfólksins til að gefa Morgun-
blaðinu skýrslu og hafa samband
við ættingja. Eftir þetta var hvíld-
arstund í flatsænginni á loftinu og
festu þar margir væran blund. Bú-
ið var að þvo svitablauta hlaupa-
búningana og hengja upp til þerris
í einu herbergi skálans. Þá dreif
allt í einu að 4 útlendinga sem
kröfðust gistingar þannig að rýma
varð þurrkherbergið. Síðan var
soðinn saltfiskur og veðurathug-
unarfólkinu boðið til veislu.
Vilhjálmur og Guðrún kunnu frá
ýmsu að segja og eins og ævinlega
þegar fslendingar hittast gekk
greiðlega að finna sameiginlega
vini og kunningja. Þau hurfu allt-
of fljótt að skyldustörfum þannig
að karlmennirnir voru settir í hús-
verkin meðan konurnar blönduðu
sér kvölddrykk. Ýmiss konar fólk
og bílar af öllum stærðum og gerð-
um komu um kvöldið, allt frá litl-
um Citroen-bröggum og upp í
volduga fjallabíla. Mest bar á fólki
úr skíðaskólanum í Kerlingarfjöll-
um sem skemmti sér vel við laug-
ina. — Skriðið var í flatsængina
um miðnættið en eins og áður var
svefninn misjafn, enda fæstir van-
ir svo frumstæðu útilegulífi.
6. ágúst
Á fætur kl. 8 eins'og venjulega.
Morgunverkin gengu hægt en ör-
ugglega. Það þurfti ekki bara að
næra fólkið heldur líka að taka
allan farangurinn saman, hlaða
bílinn og hreinsa skálann laus-
lega. Þessu var öllu lokið laust fyr-
ir kl. 11 og eftir að hafa kvatt
skálavörðinn og greitt fyrir gist-
inguna var brunað norður eftir
Kjalveginum. I þetta sinn gekk
heldur illa að finna staðinn þar
sem hætt var deginum áður í
Helgafellinu norðvestanverðu en
að lokum tókst það þó. Veðrið var
heldur leiðinlegt, norðvestan gola,
rigning, alskýjað og þoka á fjöll-
um sem algerlega byrgði fyrir út-
sýnið. Hlaupararnir bjuggust göll-
um sínum og skóm, regngöllum,
endurskinsmerkjum, vettlingum
og húfum. Þeir blotnuðu þó fljót-
lega alveg inn að skinni og máttu
ekki stoppa nema 2—3 mínútur á
hverjum brynningarstað til að
verða ekki hrollkalt. Fingurnir
urðu krókloppnir ef vettlingarnir
voru teknir niður einhverja stund.
Nokkrar ár og lækir urðu fyrir á
leiðinni og yfir fyrstu óðu menn
berum fótum en síðar þegar kuld-
ann setti að fengu menn lánuð
stígvél úr rútunni. Engum datt þó
í hug að fá far yfih eina einustu
sprænu. Þetta varð enn erfiðari
áfangi en daginn áður, sérstaklega
þar sem við bættist hálka á blaut-
um moldarvegunum á Auðkúlu-
heiðinni. Landslagið virtist til-
breytingarlaust enda lítið útsýni
vegna þoku og úrkomu. Bílaum-
ferð var talsverð en truflaði ekki
hlauparana. Áfangi dagsins var 30
km og menn hlupu að mestu þöglir
og hver hugsaði um sína þreyttu
limi. f hugum margra var án efa
ofarlega spurningin: „Skyldi ég
endast alla leið?“ Auk hnésins og
leggsins komu nú í ljós aum hásin,
stór blaðra á tá og eymsli í kálfa.
Það vottaði fyrir helti en þrjóskan
og þrákelknin komu í veg fyrir að
nokkur heltist úr. Siðasta spölinn
við Friðmundarvötn var farið
hratt yfir og menn virtust vilja
ljúka þessari pínu sem fyrst. Það
voru því þrekaðir og þreyttir
menn sem tróðust inn í rútubílinn
við norðurenda Friðmundarvatna.
Rútan lagði strax af stað niður í
Blöndudalinn og ákveðið var að
tjalda ekki heldur reyna að fá
svefnpokapláss á Edduhótelinu á
Húnavöllum. Á leiðinni í rútunni
höfðu menn fataskipti, yzt sem
innst, og segja má að margar sér-
kennilegar leikfimiæfingar hafi
verið teknar þá. Lyktin af blautum
fötunum í þröngum bílnum var
sterk en bæði menn og konur í
þessum hópi voru ýmsu vön.
Áfangi næsta dags, sunnudagsins,
var ákveðinn 30 km og endamark-
ið við suðurenda Svínavatns. —
Greiðlega gekk að fá gistingu á
Húnavöllum og fólkinu var vísað
til hvílu í tveimur rúmgóðum
kennslustofum. Móttökur voru
annars alveg stórkostlegar. Hóp-
urinn fékk aðstöðu til að elda,
borða, þvo og þurrka blaut og
óhrein fötin og síðast en ekki síst
komast t sundlaugina og heita
pottinn. Að loknum kvöldverði,
sem var hangikjöt með kartöflum
og baunajafningi, var tekið til við
að þvo óhreinu fötin. Þetta reynd-
ist mikið verk en konur og karlar
gengu í þetta af sömu atorku og öll
önnur verk fram til þessa og það
var ekki fyrr en löngu eftir mið-
nætti að allt var orðið hreint og
þurrt. Kvöldsopa fengu menn sér í
vistlegu anddyri hótelsins. Kon-
urnar drógu upp prjónana en
mennirnir ýmist nudduðu sára
vöðva eða laumuðust afsíðis til að
setja ísbakstra á meiðslin. Undir
nóttina var dagbókarbrot lesið.
7. ágúst
Vaknað kl. 8 eins og venjulega
og morgunverkin hafin. Það var
venju fremur hljótt um einn
hlauparann og að morgunverði
loknum tilkynnti hann að leggur-
inn væri orðinn svo slæmur að
best væri að hvíla hann þann dag.
Búið var að reyna öll húsráð til að
bæta hann en ekkert gekk. Auma
hásinin frá deginum áður hafði
fengið ísbakstra og ætlaði að
harka af sér. Blæðing undir nögl
stóru táar kom einnig í ljós hjá
einum hlauparanna og var snar-
lega stungið á henni. Þegar búið
var að aðgæta heilsufarið var lagt
af stað og komið upp fyrir hádeg-
ið. Blásið var í púströrið 1 mínútu
fyrir 12.00 og sex hlauparar höktu
af stað, stirðir og skakkir. Það var
hvöss sunnan og suðvestan gola,
þoka til fjalla og regnskúrir sáust
niðri í Blöndudalnum, enda stóðst
það á endum að rigningin skall á í
brekkunum áður en komið var
niður í Blöndudalinn. Leggurinn
sat í rútunni og fylgdist með fé-
lögum sínum með eftirsjá. Annars
væsti ekki um hann með þremur
konum og bílstjóranum. Það var
ótrúlegt hvað tíminn leið hratt. Á
tæplega 'Æ klst. fresti þurfti að
stoppa og gefa hlaupurunum nær-
ingu, fyrst ávaxtasafa en síðar
kaffi og brauð. Þess á milli báðu
þeir stundum um aðrar buxur,
stakk, húfu eða vettlinga þannig
að nóg var að gera. Leggurinn sá
einnig um myndatökur og fylgdist
með hlaupatímanum á skeið-