Morgunblaðið - 10.08.1983, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. ÁGÚST 1983
33
var ekki einungis afbragðs sjó-
maður, heldur þótti hann víkings-
maður til allra annarra verka,
sem hann tók sér fyrir hendur,
meðan heilsa og kraftar leyfðu.
Árið 1932 hleypir Ágúst svo
heimdraganum og hefur búskap
að Ljótastöðum í Austur-Land-
eyjahreppi ásamt frændkonu
sinni, Guðbjörgu Guðjónsdóttur
frá Hamragörðum. Þau gengu síð-
an í hjónaband 9. júní 1933 og áttu
því gullbrúðkaup á liðnu vori. Um
hjónaband þeirra er óþarft að
hafa mörg orð, allir sem til þekkja
vita að það var til fyrirmyndar.
Því þrátt fyrir annars ólíka skap-
gerð tókst þeim að vera svo sam-
stillt í verkum sínum og gjörðum,
að til heilla varð fyrir þau og sam-
ferðafólk þeirra. Að Ljótastöðum
bjuggu þau til ársins 1935, en þá lá
leiðin aftur að Auraseli. Var þá
hafist handa við að bæta jörðina,
rækta og slétta tún, byggja upp og
gera aljt sem lífvænlegast. For-
eldrar Ágústs höfðu flutt af jörð-
inni 2 árum áður til fósturdóttur
sinnar (dótturdóttur), Ástu Ás-
mundsdóttur, og manns hennar,
Jóhanns Jónssonar, í Hafnarfirði
síðan að Snotru í Austur-Land-
eyjahreppi. Keyptu þau jörðina
sem ekki var þá talin nein sérstök
kostajörð, en varð eftir gagngerar
jarðabætur ein af betri jörðum
þar um slóðir, bjuggu þau þar
góðu búi til ársins 1964, en fluttu
þá að Hólavangi 12 á Hellu. Þá var
heilsa þeirra eðlilega ekki lengur
það góð að þau gætu af eigin
rammleik rekið stórbú, en börn
þeirra voru öll farin að heiman til
eigin búrekstrar. Á Hellu vann
Ágúst ýmis störf hjá Kaupfélag-
inu meðan heilsan entist, en síð-
astliðin ár dvöldu þau hjón á dval-
arheimilinu Lundi á Hellu, þar
sem heilsu Ágúst var þannig farið
að hann taldi ekki forsvaranlegt
að ætla konu sinni einni að annast
sig, enda hafði hann þá oft þurft
að dveljast langdvölum í sjúkra-
húsum.
Þeim hjónum, Guðbjörgu og
Ágústi, varð 4 barna auðið: Sigríð-
ur fyrrum húsfreyja að Kirkjubæ
á Rangárvöllum, nú búsett í
Reykjavík. Eyvindur bóndi Skíð-
bakka, Austur-Landeyjahreppi.
Kristján bóndi Hólmum, Austur-
Landeyjahreppi og Bóel húsfreyja
Svanavatni, Austur-Landeyja-
hreppi. Barnabörnin eru orðin 13
og 10 barnabarnabörn.
Það verður því ekki annað sagt
en að þau hjón hafi verið kynsæl,
því allt er þetta mesta efnis- og
dugnaðarfólk og börnin hafa öll
fetað í fótspor foreldra sinna hvað
lífsstarf snertir og náð mjög góð-
um árangri, enda ólík aðstaða eða
þegar foreldrar þeirra voru á
verstu árum heimskreppunnar að
hefja búskap með frumstæðum
verkfærum og fyrirgreiðsluleysi í
lánamálum, en náðu þrátt fyrir
það að skila dagsverki sínu með
miklum sóma. Þegar ég nú að leið-
arlokum leitast við að draga upp
mynd af Gústa frænda, en þannig
var hann ávallt nefndur af okkur
frændsystkinunum, verður mér
efst í huga hans glaða og létta
skap, ekki skipti máli þó hann
væri mjög sjúkur, alltaf reyndi
hann að harka af sér og hafa glað-
værð og glettni í frammi, hann
hefur eflaust oft þurft að harka af
sér í erfiðri lífsbaráttu til sjós og
lands. Til dæmis lenti hann oft í
krappri glímu við Þverá, sem var
stórhættulegur farartálmi áður en
henni var veitt í Markarfljót. Þeir
voru ekki fáir ferðalangarnir sem
hann fylgdi yfir ána þegar hann
var í Auraseli og allir komu þeir
heilir að landi. Ágúst átti líka
góða og hrausta hesta og kunni að
meta þá og var hestamennska
hans helsta tómstundagaman, og
hesta átti hann til dauðadags, þótt
öðrum búpeningi væri fargað þeg-
ar hann fluttist að Hellu. En þó að
hraustur hestur sé nauðsynlegur í
straumvatni, er traustur leiðsögu-
maður ekki síður mikilvægur.
Gústi hefur ávallt reynt að leið-
beina samferðafólki sínu í straumi
lífsins og oft tekist vel til ekki síð-
ur en í Þverá forðum. Hann var
ekki einungis mikill á velli heldur
lá mikið eftir hann, samferðafólk
hans á honum margt að þakka
fyrir góðar ráðleggingar og and-
lega uppörvu:.. Á heimili þeirra
hjóna var alltaf mikið um gesta-
komur, enda bæði innstillt á að
veita öllum sem bestan beina, en
ekki mun það hafa verið aðalorsök
þess að fólk kom í heimsókn án
erindis, heldur mun hið hlýja og
fölskvalausa viðmót húsráðenda
hafa ráðið þar meira um. Á því
heimili var maður aldrei gestur
heldur sem einn af fjölskyldunni.
Þegar ég kveð Gústa frænda að
sinni sendi ég honum kveðju og
þakklæti mitt og fjölskyldu minn-
ar fyrir þann hlýhug og alúð sem
við urðum aðnjótandi á heimili
hans í hvert sinn er okkur bar að
garði. Ég vona að hann verði hins
sama aðnjótandi þegar hann nú
knýr dyra við hið Gullna hlið.
Konu hans, börnum, barnabörn-
um og venslafólki sendi ég innileg-
ar samúðarkveðjur.
Blessun fylgi minningu hans.
Jónas Gunnarsson
í dag er borinn til hinstu hvíld-
ar Ágúst Kristjánsson, fyrrver-
andi bóndi að Snotru í Landeyjum.
Ágúst fæddist 18. desember 1897.
Hann andaðist 3. ágúst 1983, 85
ára að aldri.
Ágúst og hin ágæta eftirlifandi
eiginkona hans, Guðbjörg Guð-
jónsdóttir, hættu búskap árið 1964
og fluttust að Hólavangi 12, Hellu.
Þau bjuggu þar þangað til þau
fluttu í maí 1982 í hið hlýlega
dvalarheimili fyrir aldraða, Lund
á Hellu.
Fyrst kynntist ég Ágústi fyrir
tæpum 2 áratugum í hestaferða-
lagi í Þórsmörk. Þessi hávaxni
myndarlegi maður, sem þá var
kominn á sjötugsaldur, vakti strax
athygli mína. Góð kynni þróuðust
í sanna vináttu.
Ágúst var sérstakur persónu-
leiki sem bjó yfir flestum þeim
mannkostum sem prýða góðan
mann, sem gott var að hitta og
blanda geði við. Hann minnti mig
á marga heiðursmenn sem ég hef
kynnst á lífsleiðinni, en þó sér-
staklega á æskuárunum í Stykk-
ishólmi.
Ágúst var höfðingi heim að
sækja, velviljaður í garð annarra,
ráðagóður, léttur í lund og hafði
mikla kímnigáfu. Hann var vin-
fastur og hrókur alls fagnaðar í
góðra vina hópi.
Oft var gestkvæmt í litla eld-
húsinu hennar Guðbjargar að
Hólavangi 12. Þangað komu ungir
sem aldnir, fólk úr ýmsum starfs-
greinum, kunningjar, vinir og ætt-
ingjar. Aldrei skorti umræðuefni.
Margt bar á góma: dægurmál,
þjóðmál, búskap og síðast en ekki
síst hesta og hestamennsku. Ágúst
var mjög góður hestamaður. Úm-
ræður voru oft líflegar. Ágúst
hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum, en var þó
aldrei öfgafullur eða leiðínlegur.
Lítið var hann gefinn fyrir að tala
um þverrandi líkamlega heilsu
sína síðustu árin. Enda hafði með-
fædd greind eða löng lífsreynsla
kennt honum að fara eftir máls-
hættinum „gráttu og þú grætur
einn, brostu og heimurinn brosir
við þér“.
Á áttæðisafmæli Ágústar héldu
ættingjar og vinir honum hóf í
samkomuhúsinu á Hellu. Húsið
var þéttsetið. Afmælishófið var
virðulegt og ánægjulegt. Margar
góðar ræður báru vott um hlýhug
og vináttu. Var þar ekkert ofmælt.
Nú þegar Ágúst Kristjánsson er
horfinn af sjónarsviðinu, til betri
heima, er hans saknað af heimilis-
fólki og starfsliði að Lundi. Af
fjölmörgum ættingjum og vinum,
en mestur er söknuðurinn hjá
ástkærri eiginkonu sem stóð við
hlið manns síns, traust og æðru-
laus þar til yfir lauk.
Við Arnþrúður og fjölskylda
okkar sendum Guðbjörgu og fjöl-
skyldu innilegustu samúðar-
kveðjur.
Óttar Möller
SVA R
L+ MITT eftir Billy Graham
Vitnisburður
Hvað eigið þér við, þegar þér talið um að „vitna“?
Jesús sagði við lærisveina sína, að þeir ættu að
bera honum vitni. Vitni er sá, sem getur sagt frá
reynslu sinni, borið fram sönnun. Lærisveinn Krists
er „lifandi" sönnun um raunveruleika Krists og
kristilegt líf.
Við getum borið vitni í orðum eins og postularnir
forðum: „Og með miklum krafti báru postularnir
vitni um upprisu Drottins Jesú, og mikil náð var yfir
þeim öllum." (Post. 4,33.)
Eða: Líf og framkoma kristinna manna getur ver-
ið lifandi sönnun um kraft Krists. Páll skrifaði: „Þér
eruð vort bréf, ritað á hjörtu vor, þekkt og lesið af
öllum mönnum."
Dick Sheppard var prestur í Marteinskirkju í
Lundúnum. Einhver komst svo að orði um hann: „Þó
að mig kynni að skorta allar sannanir, mundi þessi
eini maður knýja mig til að trúa því, að guð væri til
og að hann væri kærleikur."
Þessi vitnisburður er áhrifamestur og eftirsóknar-
verðastur.
Opið til kl. 10 virka daga
Útfararkransar og kistuskreytingar meö stuttum
fyrirvara. Allar skreytingar unnar af dönskum skreyt-
ingameistara. Flora, Hafnarstræti 16,
sími 24025.
t
Útför fööur okkar,
EIRÍKS ORMSSONAR,
rafvlrk jamelstara,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 12. ágúst kl. 13.30.
Börn hins látna.
t
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
THEODÓR SIGURGEIRSSON,
frá Brennistööum í Flókadal.
veröur jarösunginn frá Reykholtskirkju, fimmtudaginn 11. ágúst kl. 14.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
GUÐMUNDUR SKARPHÉÐINN KRISTJÁNSSON,
Stórageröí 12, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 11. ágúst kl.
13.30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuó, en þeim sem vilja minnast hins
látna er bent á liknarstofnanir.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Ólafía Guðmundsdóttir,
Inga K. Guömundsdóttir, Bjarni Guömundsson,
Þórdís K. Guömundsdóttir,
Pálmar Guömundsson, Erla Rannveig Gunnlaugsdóttir
og barnabörn.
t
Okkar innilegustu þakkir fyrir hlýhug og samúö viö andlát og útför
eiginkonu minnar og móöur,
JÓRUNNAR BJÓRNSDÓTTUR,
Lindargötu 10.
Sigurjón Hildibrandsson,
Þorbjörg Jóna Sigurjónsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúð viö andlát og útför móöur
okkar, tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
ELÍNAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Höskuldsstöðum.
Einnig færum viö læknum og hjúkrunarfólki á B-deild Fjóröungs-
sjúkrahússins á Akureyri bestu þakkir fyrir góöa umönnun og
hjúkrun í veikindum hennar.
Rósa Árnadóttir, Siguróur Snæbjörnsson,
Svanhildur Ó. Árnadóttir, Tryggvi Halldórsaon,
Kristján Árnason, Ragnheiöur S. fsaksdóttir,
Kristbjörg Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir vináttu og samúö vegna andláts og utfarar
mannsins míns, bróður okkar og frænda,
EÐVARÐS SIGURÐSSONAR,
fyrrverandi formanns verkamannafélagsins Dagsbrúnar.
Guörún Þorbjörg Bjarnadóttir,
systur og frændfólk.
t
Hugheilar þakkir fyrir auösýndan vinarhug og samúö viö andlát og
útför mannsins míns og bróöur,
GABRÍELS SYRE,
kaupmanns.
Sérstakar þakkir til Ijóöakórsins og Svölu Nilsen fyrir fagran söng
viö útförina.
Guö blessi ykkur öll.
Kristín Einarsdóttir Syre,
Valborg Syre.
t
Þökkum hjartanlega auösynda samúö og hlýhug viö andlát og
útför,
KONRÁÐS GÍSLASONAR,
fyrrverandi kaupmanns,
Hringbraut 118.
Anna M. Helgadóttir,
Inga Dóra Konráösdóttir,
Ásta Konráösdóttir,
Elín Sigríöur Konráösdóttir, Gunnar H. Guömundsson,
Helga Soffia Konráösdóttir,
Ómar Konráösson, Edda Eyfeld
og barnabörn.