Morgunblaðið - 02.10.1983, Blaðsíða 12

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 1983
Eftir yndislega Mývatnsdvöl ar lagt upp 6 ný árla morguns
og feröinni heitiö yfir Kjöl.
Yfir kaldan eyðisand var ferðinni heitið
undir forustu Guðmundar Jónassonar,
hins landsþekkta brautryðjanda í
ferða- og samgöngumálum. Starf sitt
hóf hann fyrir rúmum 50 árum á litl-
um Ford en nú hefur hann 20 farþega
bíla í eigu sinni og rekur öfluga ferða-
skrifstofu þar sem boðið er upp á ferðir jafnt um
laglendi sem hálendi. í fyrrasumar hóf Guðmundur
sumaráætlunarferðir yfir Sprengisand og að Mý-
vatni, og þessa leið vildi hann nú bjóða okkur blaða-
mönnum og ferðamálafólki. Kynna undur óbyggð-
anna, sem við höfum látið erlenda ferðamenn að
mestu eina um að skoða í sumar, meðan við höfum
gengið stúrin um gólf og kvartað yfir votviðri og
sumarleysi. En september er kominn og sumarið með
og það var ósvikinn sumardagur sem við fengum til
ferðalagsins. Lagt var af stað í bíti laugardags og
áður en menn voru búnir að ná stírunum úr augunum
var borgin að baki og sandar, fjöll og jöklar blöstu við
svo langt sem augað eygði. Það lá við að við gætum
séð þvert yfir landið til Mývatns, svo heiðskír var
himinninn og bjart yfir öllu.
Guðmundur þekkti leiðina sem við ókum um eins
og fingur sér og hann miðlaði okkur óspart af vitn-
eskju sinni. Sérhver staður, sandalda og lækjar-
spræna átti sér nafn og sögu. Og eftir því sem við
komumst lengra inn í óbyggðirnar og hver víðáttan af
annarri opnaðist, varð manni æ ljósara hversu ísland
er ríkt af fegurð og náttúruundrum, og hvað mikið
maður á óskoðað. fdaglegu borgaramstrinu sjáum við
landið í mesta lagi á plakötum og litprentuðum bækl-
ingum, með dönskum, enskum eða þýskum texta og
það gleymist næstum að þetta er litla landið sem við
búum á, og er það hreint ekki svo lítið.
Um miðjan dag var áð í Nýjadal, og nestispökkum
útdeilt, það var ekki seinna vænna, þvi garnagaul
farþeganna var farið að yfirgnæfa vélarhljóð rútunn-
ar, enda klukkan rúmlega þrjú. Ferðalagið var rólegt
þennan dag, oft stoppað til að teygja úr löppunum,
njóta veðurblíðunnar og skoða merka staði. Á einum
stað voru teknar fram skóflur og sett upp viðvörunar-
merki við veginn þar sem Guðmundi þótti hann var-
hugaverður. Við komum í byggð á ný, nú norðan-
lands, og nálguðumst Mývatn. Sólin var að setjast
þegar við keyrðum í kvöldkyrrðinni meðfram vatninu
og sló á það roðagylltum blæ.
Mývatnssveit á engan sinn líka og gestrisni íbú-
anna er einstök. í Hótel Reynihlíð beið okkar ekki
aðeins kvöldmatur heldur veisla, og að henni lokinni
var yndislegt að geta lagst til hvíldar eftir viðburða-
ríkan dag.
Blaðamenn voru snemma á fótum daginn eftir, við
höfðum lagt á ráðin um að fara í sund eða öllu heldur
svaml í Stórugjá, og létum verða af því þó kalt væri
úti svo snemma morguns. Við vorum eldhress eftir
morgunbaðið og Þegar samferðafólk okkar mætti til
morgunverðar höfðum við þegar setið þar góða stund.
Við kvöddum Mývatn með trega en hlökkuðum þó
til heimferðarinnar, þar sem við höfðum með fjölda
áskorana fengið Guðmund til að fara yfir Kjöl á
heimleiðinni.
Við gerðumst því æði víðförul þessa einu helgi,
enda í góðum höndum þar sem Guðmundur er annars
vegar og Mývetningar hins vegar og gjarnan hefði
tíminn mátt vera lengri, svo vel undum við okkur
borgarbörnin í óbyggðunum.
me.
Öldurnar rísa og falla á sandhafinu svo langt sem augad eygir.