Morgunblaðið - 15.06.1984, Page 11

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JÚNl 1984
43
ListahátíÓ
fyriralla!
Flugleiðir bjóða listunnendum
af landsbyggðinni á Listahátíð
í Reykjavík
Ef þú ætlar að hlusta á Stefán Ashkenazy,
Luciu Valentini Terrany eða Norrokk
Sjá sýningu hjá Erró, Jóhanni Eyfells eða
Karel Appel, — sýna þig og sjá aðra.
Listahátíðarafsláttur Flugleiða ætti að
henta þér.
Gegn kaupum á 500 kr. kvittun fyrir miða
á Listahátíð færðu 35% afslátt á
flugfargjaldi fram og til baka.
Síðan framvísar þú kvittuninni gegn miða
á eftirlætisatriðið.
Flugleiðir bjóða þér aðstoð við
miðapantanir og gistingu, á meðan á
hátíðinni stendur.
Listahátíð er viðburður, sem þú mátt ekki
missa af. Hafðu samband við Flugleiðir
áður en miðarnir seljast upp — og tryggðu
þér góða skemmtun.
FLUGLEIDIR
þann mund aö leysast upp í óstööv-
andi hlátur. Hann virtist ekki eyöa
sekúndu til einskis.
Hann kveöur mig og biöur mig
um aö hitta sig daginn eftir því hann
vilji kynna mig fyrir ungum leik-
stjóra sem sé að æfa á litla sviðinu
og áöur en óg veit af er hann gufaö-
ur upp.
RAKBLAÐS-
BEITTAR
HÁKARLSTENNUR
Daginn eftir kynnir elsti leikstjóri
Abbey-leikhússins mig fyrir þeim
yngsta, Raymond Yeats, sem er aö
leikstýra fjórum einþáttungum eftir
leikritaskáldiö Yeats, sem var
reyndar forfaöir leikstjórans. Ég
fylgdist með aefingunni frá upphafi
til loka og átti ágætt tal viö leikar-
ana og leikstjórann sem sagöi mér
aö hann væri búinn aö leikstýra átj-
án atvinnumannaleiksýningum, þar
af sex í Abbey-leikhúsinu. Ég leit
meö undrun á þennan strákslega
leikstjóra og spuröi hvaö hann væri
gamall. 24 ára svaraöi hann aö
bragöi og kímdi svolítiö, þegar
hann sá undrunarsvipinn á mér.
Mér fannst ég skulda honum skýr-
ingu og sagöi aö í Þjóöleikhúsi Is-
lendinga væri enginn leikstjóri svo
ungur. Þar teldist til tíöinda ef leik-
stjóri yngri en þrítugur leikstýröi,
hvaö þá sex leikritum. Hann svaraði
aö bragöi aö hann væri ákveöinn í
hvaö hann vildi og hann gæfi sig
ekki.
Samskonar svar fékk ég frá öör-
um leikstjóra, Michael Schott, í
mjög skemmtilegu leikhúsi í Pi oject
Arts Centre. Ég reyndi að malda í
móinn, svaraöi aö þeir virtust nú
ekki vera mjög agressívir menn.
Michael samþykkti þaö, þagöi síö-
an stundarkorn og sagöi svo: „Ef á
þarf aö halda verður maöur aö geta
sýnt rakblaösbeittar hákarlstenn-
ur.“
Samkvæmt þeim upplýsingum
sem ég haföi er Michael Schott orö-
inn þekktur á Irlandi fyrir mjög sór-
stakar sýningar sínar, sem flestar
hafa veriö sýndar í Project þar sem
hann er nú leikstjóri og aöalleik-
stjóri, 26 ára .gamall. Leikhúsiö er
geymur þar sem sæti og sviö eru
færanleg eftir þörfum og hefur hann
nýtt rýmiö á sérstakan hátt fyrir
hverja sýningu. Tekiö bæöi þekkt
og óþekkt verk og unniö þau út á
nýstárlegan hátt með samspili rým-
is og óvæntra áherslupunkta í verk-
unum. Hann sagöi mér aö draumur
sinn væri að setja upp eina leiksýn-
ingu í heföbundnu leikhúsi, — lang-
aöi hann aö prufa!
í lítilli borg um 70 km fyrir norðan
Dublin, Dundalk aö nafni, Dun De-
algan á gelísku, var aftur á móti
hópur „ekta“ íslendinga, og þaö all-
stór. Þar var staddur 34 manna
flokkur valinna Selfyssinga, leikar-
ar, tæknimenn og áhangendur
Leikfélags Selfoss sem kominn var
þangaö til aö taka þátt i Alþjóölegri
leiklistarhátíö áhugaleikfélaga. Og
þá varö maöur aö muna aö þarna
voru „alvöru" íslendingar, þó þeir
litu út fyrir margir hverjir aö vera
irar, a.m.k. tvær yngstu leikkonurn-
ar okkar, rauöhæröar hnátur, sem
litu út fyrir aö vera írskari en nokkur
iri — a.m.k. stóöu sumir írar á önd-
inni yfir þessum náttúrufyrirbrigð-
um og máttu vart vatni halda af
hrifningu.
BARIST I
GEGNUM LÍFIÐ
Sýningin sem ég sá hjá Project
var Trafford Tanzi, leikrit sem
margir islendingar hafa séö sem átt
hafa leiö um London síöustu tvö
árin, þar sem þaö hefur gengiö fyrir
fullu húsi og hrifningu leikhúsgesta.
Þar segir frá ungri konu sem ber
nafn leikritsins. Rakin er saga henn-
ar frá því hún fæöist í þennan heim,
sem virðist ávallt þurfa aö setja
hana til hliöar, hún veröur alstaöar
undir. Hún giftist fjölbragöaglímu-
kappa og fer sjálf aö stunda „íþrótt-
ina“ og keppa. Sýningunni lýkur svo
á keppni þeirra í þrem lotum um
þaö hvort eigi aö vera heima og
gæta búsins. Sýningin var ákaflega
skemmtileg og fjörug og fer fram í
hnefaleikahring. Frá upphafi til
enda var barist í hringnum. Tanzi
slóst viö móöur sína, fööur, skóla-
systur og síöast eiginmann. Leikar-
arnir höföu sótt tíma hjá alvöru fjöl-
bragöaglimukappa vikum saman til
aö ná réttum tökum á „listinni". Þó
sýningin virtist nokkuö hrottaleg á
köflum var hún full af spaugi og
söngvum og haföi leikstjórinn
(Michael Schott) samiö nokkur lög
og söngtexta fyrir sína sýningu og
kryddað hana meö ýmsum uppfinn-
ingum sem hittu í mark hjá hrifnum
áhorfendum, sem tóku óspart þátt í
leiknum meö hvatningarhrópum til
Tanzi eöa eiginmannsins, eftir því
meö hverjum þeir stóöu og voru
skammaðir, eöa þakkaö fyrir af
öörum persónum leiksins eftir þvi
með hverjum þeir héldu. Hver sigr-
aöi i lokin veröur ekki Ijóstraö upp
hér, svo ánægjan(?) veröi ekki tekin
frá þeim áhorfendum sem eiga eftir
aö sjá þetta skemmtilega verk hér á
landi(?) eöa annars staöar.
í SKUGGA
REAGANS
Hér veröur sleginn botninn í
þessa Irlandspunkta. Mikiö var óg
feginn aö Reagan var heimsfrægur
en ekki ég, því þá heföi ég ekki
getað séö allt það skemmtilega
sem ég sá, en kannski oröið aö
horfa á hverja kynslóðina á fætur
annarri af þjóödönsurum dansa
sömu dansana kiukkustundum
saman í úrhellis rigningu.