Morgunblaðið - 04.08.1984, Síða 9

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 1984
9
HUGVEKJA
eftir séra
Guðmund Óskar Ólafsson
„G e f i ð“
7. sunnudag eftir þrenning-
arhátíð.
„„sá hann mikinn mann-
fjölda og kenndi í brjósti um
þá... lærisveinar hans sögðu:
Lát þá fara frá þér... En
hann svaraði:
Gefið þeim að eta.“
(Mk.6:35—44.)
Það er notaleg tilhugsun að
guðspjallið sem vitnað er til í
dag veitir þá fullvissu að höf-
undur og fuilkomnari kristinn-
ar trúar var ekki meira uppi í
skýjunum en svo að honum var
hugleikið að fólkið í kringum
hann fengi að borða, og hann
ætlaðist til þess af þeim sem
fylgdu honum að þeir skiptu
því sem til var á meðal hinna
þurfandi. Þó er nú ekki betur
komið en svo öldum síðar, að
líkast er því að þessi skipun
meistarans hafi tæpast verið
tekin ýkja alvarlega. Þó er hún
ekki allsstaðar gleymd.
Á heitum degi situr ungur
Ghana-búi í Afríku við sólbak-
aðan troðning. Hann betlar.
Hann er kristinn. Einn þeirra
er framhjá fer réttir honum
smápening. Hinn snauði sem
við tekur á sér þá bæn á vörum
sem þannig hljóðaði: „Megi
Drottinn blessa þig, bróðir,
fyrir þetta sem þú gafst mér.
Þú ert góð manneskja. Hugsa
sér, þú réttir mér peninginn í
höndina, en kastaðir honum
ekki bara í rennusteininn. Með
brosi gafstu mér — það var
meira virði en skildingurinn.
Megi minn Guð og þinn Guð
blessa þig, góði maður. Já,
bróðir, ég bið Herrann að
blessa þig, konuna þína og
börnin, heimilið og störfin.
Blessun Guðs er einnig sól á
nóttunni. Bróðir, eignistu fé,
nægjanlegt til matar fyrir þig
og þína, góða heilsu, langt líf á
jörðu og eilíft líf. Bróðir, megi
Herra himnanna og kirkjunn-
ar, mannanna Drottinn, varð-
veita þig í Jesú nafni."
Þessum kristna betlara, sem
fór þannig með ljóðið sitt,
hafði ekki gleymst að taka með
sér brauð eins og læri-
sveinunum í guðspjallinu,
heldur var bara ekki neinu
brauði til að dreifa, enga vinnu
að fá og engar tryggingar að
hafa. Og hann á marga bræð-
ur, sem eins er ástatt fyrir.
Hundruð þúsundir, já milljón-
ir, sem hafa ekkert eða nær
ekkert til matar. Svo rík sem
jörðin er og full af dásemdum
nægtanna, svo full að allir
gætu haft nægju sína, þá er
samt svo að heimurinn á að-
eins mikið fyrir fáa og lftið
sem ekkert fyrir marga. En
þessi staðreynd tekur ekki
meira en svo til hjartans hjá
öllum að maður heyrir þær
raddir jafnvel í íslenskum
blöðum sem segja: Látum
þetta fólk bjarga sér sjálft.
Það minnir á orð lærisvein-
anna: „Hvaðan skyldi maður
svo sem geta mettað þessa
menn?“ En þá segir guðspjall-
ið: „Jesús hrærðist af hjarta."
Og hvað gerði hann þá? Hann
lét ekki þar við sitja að hafa
uppi góð orð um að þessu
þyrfti nú einhverntíma, ein-
hvernveginn að kippa í lag.
Ekki lét hann heldur spretta
fram dúkað borð, eins og töfr-
ar framkölluðu í ævintýrum
H.C. Andersen. Nei, hreint
ekki, hann tók einfaldlega af
því lítilræði sem aðrir höfðu
undir höndum til þess að gefa
þeim sem ekkert áttu. Og hann
tók það og blessaði það og
skipti því á meðal þeirra allra.
Enn þann dag i dag ávarpar
hann lærisveina sína og spyr:
„Hvað hafið þér í höndunum
til þess að skipta á meðal þess-
ara minna minnstu bræðra um
veröld víða, þeirra sem líða
nauð og stráfalla úr skorti á
nauðsynjum?"
Við gefum af fatnaði, sem
við erum hætt að brúka, við
sendum af og til fjármuni og
skreiðartöflur og sitthvað
fleira þangað sem þörfin er
brýnust og það er áreiðanlega
leitun á þjóð sem er jafn gjöful
í frjálsum framlögum til
nauðstaddra og íslendingar.
Guði sé lof fyrir það. Hitt er
svo annað að lausnin virðist
ætíð vera jafn fjarri, lausnin
sem leiðir til sjálfsbjargar öll-
um mönnum. Við getum aðeins
haldið áfram að gera eins og
við höfum vit og getu til, hvað
hjálpina varðar, en vonað á
það jafnframt, að sá bróður-
hugur verði einhverntíma
sameign þjóðanna sem leiðir
til jafnaðar. Kristið fólk sér
ekki nema eina von til þess, að
fleiri, já, að lokum allir leggi
fiska og brauð, það er eigur
sínar allar í ráðstöfunarvald
Jesú Krists.
í grimmri veröld
grafa menn sinn auð.
Og gefa svöngum
steina fyrir brauð. (G.Dal)
Hér gæti þetta átt við það
brauð einvörðungu, sem menn
stinga í munn sér, þetta væri
haglega orðað, þó að ekki væri
við annað átt. En það er fleira
en viðbitið eitt fyrir náungann,
sem menn grafa í þeirri
grimmlyndu veröld sem við
gistum. Það er hægt að hringa
sig utan um fleira en brauð,
það er líka unnt að svelta í hel
af fleiru en matarskorti. Þó að
heimsbyggðin væri sett á eina
allsherjar ólympiuleika þar
sem skemmtan hver væri yfrið
næg og þó að við héldum versl-
unarmannahelgi árið um
kring, þá gætum við samt liðið
þann skort, sem væri bæði sár
og fylgdu hungurvein. Þess-
vegna var Jesús ekki brauð-
konungur þrátt fyrir allt, ekki
til þess einvörðungu kominn
að uppfylla með töfrum það
sem á vantar að allir hafi nóg
að borða. Þessvegna mælti
hann: „Ég er brauð lífsins."
Hann var kominn til þess að
grimmlyndið í veröldinni viki,
til þess að gefa okkur það
hjarta að við gætum deilt með
okkur eftir þörfum og til þess
að við gæfum ekki hvert öðru
steina fyrir brauð, já, til þess
að við gætum sagt eins og
blásnauður Ghana-búi hvert
við annað í orðum og verkum:
„Megi Herra himnanna varð-
veita þig í Jesú nafni.“ Frásag-
an um mettunina minnir okk-
ur á að hlutur lærisveina Jesú
Krists er að varðveita, að deila
það er líf og nægtir, vinátta,
sem nær bæði til munns og
handa, elska, sem er af sömu
;lsku og hann elskaði með. Svo
irærðist hjarta hans, að hann
nettar þá sem hungrið er að
’yrirkoma líkamlega, sem and-
ega og fyrir boðskap þeirra,
sem tekið hafa við nægtum
tians, er ævinlega möguleiki á
að í grimmri veröld hætti
menn að lokum að gefa steina
fyrir brauð.
Og hvort sem við sitjum
heima þessa löngu fríhelgi eða
förum eitthvað í leit að til-
breytni, þá gefi Guð að við
minnumst þess að við munum
áreiðanlega mæta einhverjum
sem við höfum tækifæri til
þess að gefa hlutdeild í vel-
farnaði og kærleika. Það er og
á að vera svar okkar við orðum
Jesú Krists: „Gefið þeim ..."
Veröldin bíður eftir þeirri heill
að allir þekki þessa skyldu
sína, því svo óendanlega marg-
ir eru að farast úr hungri and-
legu eða likamlegu. Eftir þessu
var eitt sinn kallað svo, fyrir
munn spámannsins: „ ... ef þú
réttir hinum hungraða brauð
þitt og seður þann sem bágt á,
þá mun ljós þitt renna upp í
myrkrinu og niðdimman í
kringum þig verða sem bjartur
dagur ... og þá munt þú verða
sem vökvaður aldingarður og
sem uppsprettulind, sem aldrei
þrýtur ... “
Og hann kom og lifði með
mönnunum og hann er og
verður, sem gerir þeim kleift
að uppfylla þennan vilja Guðs.
Hann mælti: „Gefið" ... Og
hann blessaði það sem þeir
höfðu og skiptu með öðrum.
Góóan daginn!
Innilegar þakkir sendi ég öllum þeim sem minntust mín
meö hlýhug á sjötugsafmæli mínu 21. júli sL
Meö vinarkveöjum,
Guðlaugur Guðmundsson.
MAMÉSID
Dans og leiksmiðja
Tveggja
vikna
námskeið
hefst
þriðju-
daginn
7. ágúst
KENNUM:
Leikfimi — Jazzdans
— Africandans —
INNRITUN í dag í síma 15103
4 hraðhellur, þar af 1 m/
snertiskynjara og fín-
stillingu. 66 lítra ofn
m/ljósi, grilli, barna-
læsingu og 44x44 cm
plötum. Hitaskúffa
m/barnalæsingu og hita-
stillingu, m.a. til lyftingar
á gerdeigi fyrir bakstur. Emallering
í sérflokki. Breidd 59,8 cm og hæð stillanleg 85-92 cm.

V/
V/

67% dana velja sér VOSS eldavél,
einfaldlega vegna þess að þeir telja
VOSS uppfylla best strangar gæðakröfur
sínar, umfram allt eiginleikana til ad steikja
og baka eins og sönnum sælkerum sæmir.
„ /?an\x
greiðslukjör hÁTÚNI 6A • SÍMI 24420
Góð
þjónusta