Morgunblaðið - 04.08.1984, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 1984
35
Hansína Bœrings-
dóttir —
Fædd 31. ágúst 1899
Dáin 29. júli 1984
Óðum fækkar því fólki sem
muna má tímana tvenna. Okkur
nútímafólki þykir með ólíkindum
hvernig fólk komst af við hin erf-
iðustu lífsskilyrði, og þar var ekki
verið að tala um erfiði og óáran.
Við hverju vandamáli var brugðist
án æðru.
Hún Hansína var ekki að býsn-
ast yfir hlutunum, enda eins gott.
Hún sem fæddist og ól mestan
sinn aldur í harðbýlustu og af-
skekktustu sveit landsins. Þar var
ekki um að ræða að kalla til hjálp
þegar eitthvað bjátaði á.
Hansína var ekki stór eða mikil
vexti, en dugnaðurinn, kjarkurinn
og góða skapið fleyttu henni yfir
öll sker.
Snemma varð alvara lífsins
henni ljós. Faðir hennar varð úti
uppi á heiði þar sem hann var á
leið með björg í bú fyrir fjölskyld-
una. Son sinn missti hún í sjóinn,
seinna missti hún annan son, eftir
mikil og erfið veikindi, einnig átti
hún eftir að sjá á bak tveim
barnabörnum sínum.
En gullið skírist f eldinum.
Hansina Bæringsdóttir missti
aldrei kjarkinn. Hún fæddist að
Álfsstöðum í Grunnavfkurhreppi
þ. 31. ágúst 1899. Tuttugu og fimm
ára gömul réðst hún til vistar í
Bolungarvík á Ströndum. Vistin
þar varð lengri en hún hafði ætlað
í fyrstu, þar hitti hún mannsefnið
og setti saman bú með eiginmanni
sínum, Jónasi Finnbogasyni.
Þau eignuðust sex börn og eru
fjðgur þeirra á lífi: þau voru í ald-
ursröð: Bergmundur (látinn), Ing-
unn, Kristján (látinn), Magnús,
Finnbogi, Svanhildur.
Þeim hjónum búnaðist vel enda
bæði dugleg og nægjusöm. Hafa
böm þeirra öll tekið f arf beztu
eiginleika foreldra sinna.
Marga söguna hefði verið hægt
að segja af bónda, og sjómanns-
Minning
konunni. Eitt sinn var hún kvödd
til þar sem maður hafði slasast er
tundurdufl sprakk f flæðarmálinu
rétt hjá bænum. Hún bjó um sárin
af sama æðruleysi og endranær og
þegar maðurinn komst svo seinna
á Isafjarðarspítala, sögðu læknar
engu Ifkara en að hjúkrunarlærð
manneskja hefði farið þar hönd-
um, svo vel var um búið. Þau hjón
bjuggu á Ströndum til ársins 1949,
en þá fluttu þau með fjölskylduna
til Bolungarvíkur við ísafjarðar-
djúp. Áttu þau heima að Hregg-
nasa i Bolungarvík, þar til Jónas
andaðist árið 1968.
Síðustu árin bjuggu þær mæðg-
ur Svanhildur og Hansína saman
á Bústaðavegi 53, f Reykjavfk. Á
Svanhildur miklar þakkir skildar
fyrir hversu góð hún var móður
sinni, og gerði henni kleift að vera
heima, alveg fram til þess að hún'
Iagðist banaleguna. Var það mik-
ils virði fyrir Hansínu að þurfa
ekki að fara á stofnun, og geta
boðið gestum og gangandi kaffi og
með þvf. Þá var hún f essinu sínu,
því gestrisin var hún með afbrigð-
um.
Hér hefur verið stiklað á stóru í
ævi konu sem hefði haft frá mörgu
að segja, en hún var ætíð fátöluð
um eigin hagi, svo að hennar saga
verður óskráð nema hjá þeim sem
þekktu hana mest og bezt, þau
geyma minninguna.
Hún var mæt kona, mættu fleiri
líkjast henni.
S.G.
í dag verður til moldar borin
hálfsystir mín, Hansína Bærings-
dóttir frá Bolungarvík. Hún fædd-
ist á Álfsstöðum í Grunnavíkur-
hreppi. Foreldrar hennar voru
Bjargey Sigurðardóttir og Bæring
Guðmundsson, sem þá bjuggu á
Álfstöðum. Föður sinn missti hún
í janúar 1903, hann varð úti á
Skorarheiði milli Furufjarðar og
Hrafnsfjarðar. Varð það til þess
að hún fór f fóstur til afa sfns og
ömmu f Kjaransvfk á Hornströnd-
um. Þar var hún fram yfir tvítugs-
aldur. Þá fer hún vestur að ísa-
fjarðardjúpi og var þar á ýmsum
stöðum. Hansína átti þrjá hálf-
bræður og einn albróðir, sem Bær-
ing hét. Hann drukknaði f mai
1922. Hinir þrír eru lifandi, en
þeir eru Stefán, Sumarliði og
Ólafur. Sumarið 1926 fer hún
kaupakona til Bolungarvfkur f
Grunnavíkurhreppi. Arið 1929
giftist hún Jónasi Finnbogasyni
og byrja þau búskap á part af
jörðinni. Þar búa þau f 25 ár. Þau
eignuðust 6 börn, Bergmund, sem
drukknaði 1950 og Kristján, dáinn
1982, en eftir lifa Magnús, Ingunn,
Finnbogi og Svanhildur, sem hún
bjó með sfðustu ár ævinnar. Árið
1953 flytja þau hjón til Bolungar-
víkur f Grunnavíkurhreppi. Þar
missir hún mann sinn 1963 og
skömmu síðar flytur hún til dótt-
ur sinnar sem áður er getið. Þau
hjón voru samhent og dugleg, þar
var unnið jöfnum höndum að
búskap, sjósókn og hverskonar
vinnu, enda afkoman eftir þvf.
Börn þeirra hjóna eru vellátið og
dugmikið fólk.
Eg bið henni blessunar Guðs.
Fari hún f friði, friður Guðs fylgi
henni.
Sumarliði Eyjólfsson,
Hrafnistu DAS Rvk.
Margrét Björnsdótt-
ir frá Örlggsstöðum
Fædd 13. febrúar 1904
Diin 4. júnf 1984
Um Jónsmessuleytið er vorið
nóttlaust við Húnaflóa og náttúr-
an öll f hamingju en undir Brekku
er ógróið leiði — Margrét
Björnsdóttir frá Örlygsstöðum er
á ný stödd f túninu heima að lok-
inni göngu. Hér er hennar staður
— leiksvið bernskunnar þar sem
alltaf skein sól í minningunni.
Aðrir staðir voru stundaráning
líkt eins og í kaupstaðarferð sem
bráðum endar.
Undir Brekku vaxa kjarnmikil
grös. Brátt verður leiðið gróið og
jafn grænt og túnið í kring. Neðar
gjálfrar aldan við steina og minn-
ir á afa minn sem sótti þar sjó til
að afla mörgum börnum matar.
Nú er eitt þeirra komið heim á ný
og hvflir við hlið hans.
Margrét Björnsdóttir var fædd
13. febrúar 1904 á Örlygsstöðum í
Húnaþingi. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Björn Guðmundsson
bóndi og kona hans Sigurlaug
Kristjánsdóttir. Alls eignuðust
þau 10 börn. Margrét ólst upp í
föðurgarði og æ síðan var hún
tengd æskustöðvum sfnum órjúf-
andi tryggðarböndum.
Um 1930 hóf hún búskap á
Kálfshamri með tilvonandi manni
sínum, Ara Einarssyni frá Kálfs-
hamri. Þau eignuðust fjögur börn
en aðeins einu þeirra, Sigurði
Birni, varð lffdaga auðið. Hann er
nú búsettur í Reykjavík og á son-
inn Ara Grétar. Árið 1934 fluttu
þau Ari og Margrét frá Kálfs-
hamri að Selnesi á Skaga. Næst lá
leiðin að Hvammkoti í sömu sveit
þar sem þau bjuggu til ársins
1943. Skömmu sfðar settust þau að
á Sauðárkróki og lengst af bjuggu
þau f húsinu Fögruhlíð eða þar til
þau fluttu suður árið 1946. Þegar
suður kom keyptu þau sumarbú-
stað f Kópavogi, byggðu við hann
og breyttu honum uns úr varð
myndarlegt einbýlishús — nú Álf-
hólsvegur 78. Það kom raunar f
hlut Margrétar einnar að ljúka við
húsið þvf mann sinn missti hún
1959. Árið 1971 seldi hún húsið og
keypti litla fbúð á Frakkastfg 20 i
Reykjavfk. Þar bjó hún svo til
dauðadags.
Ung lagði Margrét stund á
sauma og hlaut meistararéttindi i
þeirri grein. Lengst af fékkst hún
við sauma og hannyrðir og hélt
námskeið viða um land. Það mun
flestra dómur að Margrét hafi
bæði verið listfeng og vandvirk í
verkum sfnum. Síðustu árin bag-
aði hana sjóndepurð og kunni hún
þvi illa að geta ekki unnið fullan
vinnudag lengur. En handbragð
hennar var jafn lýtalaust og áður
þótt afköstin væru minni en forð-
um.
Síðustu árin starfaði Margrét
ötullega í kristniboðsfélagi kvenna
og var óþreytandi við að búa til
ýmsa muni sem seldir voru í fjár-
öflunarskyni á bösurum.
Margrét var gestrisin heim að
sækja, trygglynd og naut mann-
hylli. Frásagnargáfu hafði hún
ágæta — henni lét vel að segja
sögu ekki síst frá liðnum tfma. í
frásögn hennar lyftist fortjald
timans og fram á sviðið steig fólk
með kostum og göllum, nöfnum og
auknöfnum, auðlegð og örbirgð.
Þessu fólki fylgdi margt af dýrum.
Þetta voru góð dýr og höfðu
mannsvit. Sögurnar af þeim fylltu
stóra bók ef skráðar væru og þetta
yrði góð bók með góðum sögum og
hlýjum. í sögunum bjó sú samlfð-
an með lítilmagnanum sem dugir
til að opna hin gylltustu hlið.
Hesturinn Mökkur kom einhvern
tíma við sögu f búskaparbarsli á
Skaga. Hann var vanur að koma
að húsum heim að fá leifar af
matnum sem fólkið borðaði. Dag
einn á hörðum vetri féll ekkert til
en hesturinn var tregur að trúa
þvf og setti afturendann i eldhús-
gluggann og braut hann. Svona
voru dýr vitur á Skaga i þá daga.
Máttugt orðfæri gefur frásögn-
um lff og lit en það er ekki sfður
mikilvægt f margháttuðum erli
daglegs Iffs. Margrét hélt á málum
sínum af festu og fór ekki í
manngreinarálit. Hún sagði skoð-
un sína hvar sem hún var stödd og
bar í brjósti ríka réttlætiskennd
og trú á uppruna sinn. Hún hélt
reisn sinni til hinstu stundar og
enginn sá henni bregða f erfiðum
veikindum sfðustu vikurnar sem
hún lifði.
Senn verður gröfin gróin
grösum úr jarðarfeldi;
framundan liggur Flóinn
fagurrauður að kveldi.
Syni hennar og systkinum votta
ég samúð. ÁJS.B.
Kveðja — Egill
Högni Egilsson
Fæddur 4. júlí 1979
Dáinn 26. júní 1984
Man ég svip og sögu
sveinsins lokkabjarta.
Brostið er í barmi
barnsins góða hjarta.
Leiftur góðra gáfna
gneistuðu oft í svörum.
Nú er þagnarþunga
þrýst að köldum vörum.
Fyrir þér lá fögur
framtíð starfs og dáða.
Lifi alls og allra
æðri kraftar ráða.
Er engill banableikur
brjóst þitt nakið signdi,
var sem heiður himinn
heitum tárum rigndi.
Svo skein sól í austri,
sveitin fylltist angan.
{sænginni þinni svafstu
með sigurbros um vangann.
Hvíld er hverjum heitin
hvað sem yfir dynur.
Guð og góðir englar
gæti þín, elsku vinur.
(Úr ljóðinu Bóbó litli eftir Davíð Stef-
ánsson frá Fagraskógi.)
Megi minningin um þessa
hreinu barnssál veita foreldrum
og öllum sem urðu henni samferða
þennan stutta spðl, styrk við að-
skilnaðinn.
Starfsfólk Guludeildar,
leikskólans við Fögrubrekku.
t
Þökkum velvild og vinarhug viö andlát og útför eiglnmanns, sonar,
fööur, tengdafööur og afa,
HALLGRÍMS HALLGRÍMSSONAR,
Faxatúni 30, Garöabas.
Hulda Siguröardóttir.
Guöbjörg Þoratainadóttir,
Auður Hallgrímadóttir, Óöinn Gunnaraaon,
Steinunn Hallgrímsdóttir, Ragnar Bjarnason,
Hallgrfmur Hallgrímsson, Halla Aradóttir,
Guöný Hallgrfmsdóttir, Höröur Arnarson,
Siguröur örn Hallgrfmsson,
og bamabörn.
t
Innilegt þakklætl til allra sem minntust
MAGNÚSAR PÁLSSONAR,
jérnsmiös,
meö viröingu og hlýhug. Þökkum elnnig auösýnda samúö og vin-
áttu.
Kristfn Hreiöarsdóttir,
Helga Magnúadóttir, Svavar Gunnþórsson,
Guöfinna Magnúsdóttir, Guömundur Jakobsson,
Sigrföur Vilb. Magnúsdóttir, Guömundur Guömundsson,
Páll Magnússon, Elva Dröfn Ingólfsdóttir.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför
GUÐMUNDÍNU JÓHANNESDÓTTUR ADAMS
frá Brekkholti.
Aöalheiöur Siguröardóttir,
Bergljót Sigurðardóttir,
Bartha Siguröardóttir,
Jóhannas Sigurösson,
Jóhanna Gunnarsdóttir
og fjölskyldur.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát ogtutför sonar
míns og bróöur,
REINALDS REINALDSSONAR,
Suöurgötu 83, Hafnarfiröi.
Sérstakar þakklr færum viö kaþólska söfnuölnum.
Þorbjörg Björnadóttir,
Valdimar Svainsson.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960