Morgunblaðið - 28.10.1984, Qupperneq 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. OKTÓBER 1984
9
HUGVEKJA
eftir séra
Guðmund Óskar Ólafsson
19. sunnud. e. þrenningarhátíð.
„Þakkið Drottni því að hann er
góður, því að miskunn hans
varir að eilífu." 136. Ps.
Vetur er sestur að eftir því
sem almanakið segir til um.
Við erum á það minnt rétt einu
sinni að blíðutíminn stendur
aldrei nema tæpa tíð. Hrím-
fölvinn hefur níst til dauða
sumarskrúðið og Kári hjálpar
til að slíta upp og lyfta leifun-
um út í óendanleikann. Og lík-
ast til fer eins og hálfgerður
hrollur um marga manneskju
er hún finnur harðnandi greip
eiga yfirtök framundan. Svo
kveður ólafur Jóhann:
.í köldum veðrum veitist lítið hlé
visnar hvert lauf og burtu feykjast lætur.
Ó að þú hefðir eins og þessi tré
eignast á liðnu sumri dýpri rætur
Vaxi tréð við eðlileg skilyrði
og umsjá, þá er líklegt að ræt-
urnar styrkist og það verði
betur búið til þess að lifa af
harðneskjuna, sem í hönd fer,
þegar allt visnar, sem visna
má. Árstíðaskiptin minna
gjarnan á að flughröð er hver
stund og verður ekki brúkuð á
ný og að „sjaldan bíða haust-
verk til hagnaðar", eins og
sagt var til forna. Kannski
finnur maður það býsna oft, þá
litið er til baka, að ræturnar
sem áttu að dýpka og búa und-
ir tíðina í dag og á morgun, að
þær reyndust hálfgerðar
ónytjutrefjar þegar til kast-
anna kom af því að sitthvað
hafði verið vanrækt fyrrum,
sem hlúð hefði að og nært.
Þau hafa gerst heldur köld
veðrin í samfélaginu okkar að
undanförnu. Harðar deilur
með stóryrðum og storkandi
ummælum hafa sett svip á
liðnar vikur og lamað athafn-
alíf í verulegum mæli. Það er
fjarri mér að gerast dómari í
deilum sem þessum. Hitt er
víst að það er viðurstyggð að
þvíumlíkt skuli geta gerst og
það verður æ óskiljanlegra
sem þessi ósköp sem vinnudeil-
ur eru, dynja yfir þjóðina nær
árlega á einhverju sviði, hvers
vegna ekki er unnt að vinna
þetta eins og hvert annað verk,
að skipta tekjum svo fólk uni
við. Það væri þarflegri nefnd
en ýmsar aðrar, sem sæti að
störfum allt frá því að samn-
ingar eru undirritaðir og ynni
að því sleitulaust að koma í
veg fyrir verkföll, ynni að því
að sætta sjónarmið og jafna
byrðum á bökum, að rætur
samfélagsins fái næring og
vöxt, en rotni ekki og eyðilegg-
ist fyrir sakir deilna og ójafn-
aðar. Víst eru þetta orð og eng-
ar nýjungar, óskhyggja, sem
fær kannski ekki staðist. En ég
lýsi eftir ráðum. Komi þeir
fram á sviðið, sem geta losað
þjóðina við þessa sífelldu kvöl
ófriðar, að við getum lifað í
sáttum í landinu.
„Þakkið Drottni því að hann
er góður." Hvað ættum við að
þakka? Eigum við að þakka
vinnudeilurnar, þessar þrálátu
sundurþykkju sem við þurfum
að búa við í þjóðfélaginu?
Hvað meinar eiginlega kirkju-
stjórnin með því að boða þakk-
argjörðardag þegar allt er í
báli? Eða átt þú að þakka
skort þinn á einhverju sviði,
veikindi eða óhapp, sem elti
þig uppi. Eða átt þú, sem hefur
það skárra, að þakka fyrir lán-
ið sem lék við þig en ekki
grannann?
Nei, ég held að við eigum
ekki að þakka fyrir áföllin
mörgu, ekki óhreinindin í sam-
skiptum eða brostnar vonir og
óholla viðburði. Guð er ekki
gangvirkið að baki því sem
veldur okkur ógæfu og sund-
urlyndi. En við skulum þakka
það sem við eigum og njótum
og höfðum þrátt fyrir allt. Við
skulum umfram allt biðja þess
að geta átt þakklátt hjarta til
þess að geta komist í gegnum
það sem við þurfum að mæta,
þessari blöndu af gleði og
bryggð, skuggum og skini, því
að með þakklátu hjarta erum
við heilli og líklegri til þess að
leysa úr því sem leysa þarf
með farsæld á göngunni, einn-
ig við samningaborðið. Það var
hér á árunum mikil landbún-
aðarsýning í Kaupmannahöfn,
þar sem framleiðslan var
kynnt. í einum básanna var
komið fyrir stóru matborði,
þar sem þó engum var þjónað
til borðs með kræsingum,
heldur kom fram mynd á
borðdúknum af matarborði
eins og það gerðist í gamla
daga. Þar mátti líta mynd af
fólki í fortíðarklæðum, sem sat
til borðs, hvar sjá mátti
bygggrautardisk, fiskifat, öl-
könnur og sitthvað fleira. En
kannski vakti þó mesta athygli
að þetta fólk laut höfði með
spenntar greipar og borðbæn
hljómaði úr hátalara, sem vís-
ast var lík þeirri sem séra
Hallgrímur orðaði svo:
.Þurfamaður ert þú mín sál
þiggur af Drottni sérhvert mál,
fæðu þína og fóstrið allt.
Fyrir það honum þakka skalt*
Einn þeirra sem skrifaði um
téða sýningu í blöð hafði þetta
að segja: „Þarna sást fólk vera
að þakka Guði fyrir matinn,
enda þótt það hefði unnið fyrir
honum sjálft með hörðum
höndum. Við vitum betur nú
til dags og látum nægja að
þakka okkur sjálfum ef við
höfum til hnífs og skeiðar." Já,
hugsa sér, hvað vitið og spekin
geta náð langt hjá þeim er
þannig eru orðnir upplýstir.
Það er munur en séra Hall-
grímur, sem bara kunni að
segja: „Þurfamaður ert þú
... “ Sá sem skrifaði í háðstóni
um þakkargjörðina, hann hef-
ur líklega verið búinn að gera
upp við sig hver hafði gefið
trénu bæði rætur og vöxt, sem
varð til þess að hann gat eign-
ast pappír til þess að skrifa á
eða hvaðan hann sjálfur fékk
fimi í huga og hendur til þess
yfirleitt að geta storkað skap-
aranum. Það er auðvitað hæg-
ast að viðurkenna að við lifum
ekki eins auðsjáanlega undir
náð regns og sólar sem í gamla
daga. Þekkingin hefur gert
okkur kleift að ná svo verulegu
valdi yfir náttúrunni að eng-
inn gat látið sig dreyma um
slíkt fyrrum, en það þarf
býsna mikið stærilæti í hjart-
að til þess að ætla sjálfum sér
þakkirnar fyrir vitið, sem
vöxtinn og gróskuna. Já, þó að
aldrei nema bygggrauturinn
hafi vikið fyrir sætari krásum
á ýmsum sviðum. En að þessu
mæltu, þá erum við komin að
því sem tilheyrir heimi trúar-
innar, að því sem augað ekki
sér og eyrað ekki nemur, en
syngur inni í hjartanu: „Þakk-
ið Drottni því að hann er góð-
ur.“ Og þetta er ekki aðeins
söngur á uppskeruhátíð eða
þakkargjörðardegi, heldur
óður alls hversdags hjá þeirri
manneskju, sem skynjar að
Guð er að starfi enn og æ og að
allt sköpunarverkið er í hendi
hans, smátt sem stórt, hátt og
lágt, himininn og sandkornið,
vitið sem þú átt og hæfileikinn
til þess að beygja litla fingur.
Og þessi vitund í brjósti, hún
skiptir ekki um takt eða svip
eftir árstíðum eða öldum, ekki
eftir því hvort okkur auðnast
að hafa lítið eða mikið milli
handanna eða hvaða flokki við
fylgjum við samningaborðin.
Þessi tilfinning er hin sama og
finna má sem áminning í
helgri bók og mætti gjarnan
líka skoðast brýning öldum
síðar, einnig inn á okkar vegu
og hugsunarhátt: „Þegar þú
hefur etið og ert orðinn mett-
ur, þá skalt þú vegsama Drott-
in Guð þinn og seg þú ekki í
hjarta þínu: Minn eiginn
styrkur og kraftur handa
minna hefur aflað mér þessara
auðæfa, minnstu heldur Drott-
ins, því að hann gefur þér
kraftinn til þess að afla. Já,
þakkið Drottni því að hann er
góður og miskunn hans varir
að eilífu."
Askriftarsíminn er 83033
N Ý
LEIÐ
Sparifjáreigandi:
Ert þú óvanur að ávaxta sparifé þitt ( verðbréfum. Eða
áttu erfitt með að fóta þig í þeim frumskógi sparnaðartil-
boða sem boðið er upp á í dag?
Verðbréfamarkaður Fjárfestingarfélagsins býður nú
sparifjáreigendum, félögum og peningastofnunum upp á
„pakkalausn“ í veröbréfaviðskiptum:
1. Ráðgjöf í verðbréfakaupum.
2. Hámarksávöxtun sparifjár
með kaupum á verðbréfum.
3. Eftirlit með innheimtu þeirra.
4. Endurfjárfestingu afborgana og vaxta.
NÝ
LE!Ð
VIÐSKIPTUM
Sparifjáreigendur: Leitið ekki langt yfir skammt. Vinnið upp
tap verðbólguáranna. Látið Verðbréfamarkað Fjárfesting-
arfélagsins sem hefur átta ára reynslu ( raunávöxtun
sparifjár annast hagkvæmustu ávöxtun sparifjár yðar.
SÖLUGENGIVERÐBRÉFA
29. október 1984
Spariskírteini og happdrættislán ríkissjóða
Ár-tlokkur Sölugengi pr kr. 100 Avöxtun-1 arkrafa j Dagafjöldi til innl.d.
1971-1 16.626,04 Innlv. í Seölab. 15.09.84
1972-1 14.744,18 8,60% 86 d.
1972-2 12.020,98 Innlv. i Seölab. 15.09.84
1973-1 8.692.68 Innlv. i Seölab. 15.09.84
1973-2 8.117,59 8.60% 86 d.
1974-1 5.269,57 Innlv. í Seölab. 15.09.84
1975-1 4.460,77 8,60% 71 d.
1975-2 3.326.59 8,60% 86 d.
1976-1 3.059,28 8,60% 131 d.
1976-2 2.490,23 8,60% 86 d.
1977-1 2.217,74 8,60% 146 d.
1977-2 1.903,77 llnnhr. í Seölab. 10.09.84
1978-1 1.503,63 18,60% 146 d.
1978-2 1.216,22 ínnlv. í Seölab 10.09.84
1979-1 1.017,84 |8,60% 116 d.
1979-2 792,90 Innl.v. í Seðlab 15.09.84
1980-1 676,44 8,60% 166 d.
1980-2 511,37 8,80% 365 d.
1981-1 434,10 ,8,80% 1 ár 86 d.
1981-2 311,95 ,9,00% 1 ár 346 d.
1982-1 312,35 8,60% 122 d.
1982-2 226,92 8,80% 332 d.
1983-1 172,57 8,80% 1 ár 122 d.
1983-2 108,31 ,9,00% 2 ár 2 d.
1984-1 105.10 9,00% 2 ár 92 d.
1984-2 99.03 9,00% 2 ár 311 d.
Innlv. íSeölab. 20.03.84
1974-E 4.078,00 10,00% 32 d.
1974-F 4.078,00 10,00% 32 d.
1975-G 2.559,84 10,00% 1 ár 32 d.
1976-H 2.344,79 10,00% 1 ár 151 d.
1976-1 1.762.92 10,00% 2 ár 31 d.
1977-J 1.563,86 10,00% 2 ár 152 d.
1981-1. fl. 338,94 10,00% 1 ár 182 d.
Veðskuldabrél — verötryggö
Lánsl. Nafn Söfugengi m.v.
2 afb. vextir mism. ávöxtunar -
áári HLV kröfu
14% 16% 18%
1 ár 9% 97 96 94
2 ár 9% 95 93 91
3 ár 10% 95 92 90
4 ar 10% 94 90 87
5 ár 10% 92 89 85
6 ar 10% 91 87 84
7 ár 10% 90 86 82
8 ár 10% 90 85 80
9ár 10% 89 84 79
10 ár 10% 88 83 78
1 ár 6% 95 94 92
2 ár 6% 92 90 88
3 ár 7% 90 88 85
4 ár 7% 88 85 82
5 ár 7% 86 83 79
6 ar 7% 84 80 77
7 ár 7% 82 78 74
8 ár 7% 81 76 72
9 ar 7% 79 74 70
10 ár 7% 78 73 68
Veðskuldabréf - óverðtryggð
Sölugengi m.v.
Lánst. 1 afb. á ári 2 afb. á ári
20% 28% 20% 28%
1 ár 79 84 85 89
2 ár 66 73 73 79
3 ár 56 63 63 70
4 ár 49 57 55 64
5 ár 44 52 50 59
Daglegur gengisútreikningur
Veróbréfamarkaóur
Fjárfestingarfélagsins
Lækjargötu 12 101 Reykjavik
lönaóarbankahúsinu Sími 28566