Morgunblaðið - 16.06.1985, Blaðsíða 6

6 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. JÚNf 1985
Það fellur
í Kramið ...
Skrítið með hana Guðnýju, hún leikur
svo vel og svo hverfur hún og kemur ekki á
svið langtímum saman og þegar hún birt-
ist aftur í einhverju hlutverki, þá segja
allir: „Hún leikur svo vel hún Guðný. En
samt hverfur hún aftur úr sviðsljósinu."
Eitthvað á þessa leið sagði vinkona mín
fyrir skömmu, eftir að vera búin að sjá
Guðnýju Helgadóttur brillera í Klassapí-
um Alþýðuleikhússins, sem hin rykaða
Louisa í atvinnuleit.
„Já, þannig er þetta með okkur, ég er
víst ekkert einsdæmi í leikarastéttinni,"
segir Guðný, þar sem hún geymir sig núna
nefnilega í framkvæmdastjórastöðu í leik-
og danssmiðjunni Kramhúsinu. Það er
Hafdís Árnadóttir sem gerði sér smiðju
þar sem áður var trésmíðaverkstæði, í
bakhúsi við Bergstaðastrætið. Hún lét inn-
rétta húsið í einföldum, vinalegum stíl
enda gengur þar á þriðja hundrað manns
inn og út í hverri viku. Guðný er með
framkvæmdastjórahlutverkið á hreinu og
fræðir mig af natni um starfsemi hússins,
enda ekki í fyrsta skipti sem hún gegnir
framkvæmdastjórastöðu, því hún hljóp í
skarðið sem framkvæmdastjóri Alþýðu-
leikhússins í þrjá mánuði. En hún sleppur
ekkert við að gefa örlitlar persónulegar
upplýsingar, því ferill hennar er vægast
sagt óvenjulegur.
SKEMMTILEG
UNGLINGAMÓÐIR
Guðný var komin hátt á fertugsaldur
þegar hún lauk námi úr Leiklistarskóla
Islands árið 1977. Ekki svo að skilja að hún
væri þá búin að vera einhver eilífðarnem-
andi — nei, hún var enginn unglingur þeg-
ar hún fór í þetta fjögurra ára nám. Hins
vegar var hún unglingur þegar hún eign-
aðist fyrsta barnið af fjórum, eða aðeins
16 ára. Þegar hún byrjaði í leiklistinni var
yngsta barnið sex ára og hin komin vel á
legg. „Sumar stelpurnar í bekknum mínum
voru á aldur við elsta son minn,“ segir
Guðný þar sem við sitjum í rólegu horni í
Kramhúsinu. „Ég náði í skottið á því sem
ég kannski fór á mis við þegar ég var á
þeim aldri sem börnin mín eru á núna og
ég hugsa að þetta hafi bara hjálpað mér til
að verða skemmtileg unglingamóðir. Fjöl-
skyldan var ekkert óhress yfir þessu uppá-
tæki mínu þótt það hefði auðvitað í för
með sér hálfgerðan losarabrag heima
fyrir. Það var endalaus kvöldvinna, bæði í
Nemendaleikhúsinu og í Alþýðuleikhús-
inu, þar sem ég hef nú starfað hvað mest.
Jú, jú, ég hef nú leikið bæði á sviði og í
myndum, lítil kvikmyndahlutverk, þau eru
nokkur og svo lék ég í Útlaganum, kjaft-
fora kerlingu, Álfdísi að nafni. Eftir Nem-
endaleikhúsið þá var fyrsta hlutverkið
mitt hún Málfríður í Blómarósum eftir
Ólaf Hauk Símonarson og svo lék ég í
„Nornin í Baba Jaga“, þar lék ég hund.“
— Já, þú lékst hund.
„Já, já, mikil ósköp.“
— Heyrðu, á ég nokkuð að vera að
skrifa það, þú veist, fólk er svo skrítið.
„Nei, ég veit það ekki. Mér finnst það nú
dálítið skemmtilegt.
Svo vann ég hjá Óperunni um tíma, við
Litla Sótarann, þar lék ég leikstjórann og
var jafnframt sýningarstjóri."
— Umhm. Og hver var þá leikstjórinn?
„Þórhildur Þorleifsdóttir. Nú var ég líka
sýningarstjóri við allra fyrstu uppfærslu
Óperunnar og þá var nú hasarinn vægast
sagt meiri en ég hafði nokkurn tíma
kynnst. Þá átti allt að gerast í einu. Og það
gerðist reyndar, það var t.d. verið að æfa í
anddyrinu meðan verið var að innrétta
húsið, ioftpressur og borar á fullu í saln-
um, hamarshöggin glumdu undir hvað svo
sem sungið var. Það var mikil spenna í
loftinu á því tímabiii. En ég hafði mjög
gaman af þessari vinnu hjá Óperunni,
enda hélt ég áfram hjá þeim við nokkrar
uppsetningar, var aðstoðarleikstjóri og
sýningarstjóri við óperuna Mikato og við
barnaóperuna Nóaflóðið var ég líka sýn-
ingarstjóri. Þar léku börn í hljómsveitinni
og kórnum og þú getur rétt ímyndað þér
fjörið innan um hundrað og fimmtíu börn
að tjaldabaki fyrir sýningarnar."
ÓSKÖP
VENJULEGT
FÓLK
Guðný á stutt í vinnuna, því hún býr í
Skuggahverfinu, býr þar ásamt eigin-
manninum Geirharði Þorsteinssyni arki-
tekt. En í hverju skyldi starf fram-
kvæmdastjóra Kramhússins vera fólgið?
„Einhver fann upp á því að kalla mig
leikfimistjóra, en sá titill tollir nú varla
við mig. Mitt starf er aðallega fólgið í því
að hafa yfiriit og eftirlit með þeim sem
koma og fara, taka þátt í skipulagningu á
námskeiðum, svara í síma, sjá um bók-
haldið, og tala við nýja nemendur."
— Þannig að fólk snýr sér til þín ef það
vill fara að liðka sig og leika sér hérna í
smiðjunni, hvort sem það er á unga aldri
eða gamals aldri?
„Já, elskan mín, það er fólk hérna sem er
komið yfir fimmtugt. Já, alveg frá sex ára
og upp úr.“
— Hverjir eru það sem sækja hingað?
„Bara ósköp venjulegt fólk úr öllum
stéttum og stöðum, bæði konur og karlar,
strákar og stelpur. Hafdís á nú gamla að-
dáendur sem hafa fylgt henni frá því hún
var í húsi Jóns Þorsteinssonar. Þá var það
Leikfimiskóli Hafdísar. Það eru nokkrir
sem eru búnir að vera hjá henni í tíu ár, já
eins og t.d. ég. Og það er viss kjarni af
gamlingjum á besta aldri sem byrjaði í
Leikfimiskóla Hafdísar og heldur nú
áfram hér. Hvurslags karlmenn? Ja, þetta
eru held ég karlar sem hafa gefist upp á
þrekæfingakerfinu og vilja tilbreytingu
frá blakinu og handboltanum og öilum
þessum hefðbundnu hasarleikjum. Það
koma bæði arkitektar, smiðir, rafvirkjar,
læknar, rithöfundar og bílaviðgerðar-
menn. Það er talsvert um að hjón komi
saman í síðdegisleikfimina. Það eru tímar
sem eru byggðir upp á leikfimi, teygjuæf-
ingum og slökunaræfingjm, með dansinn
sem krydd. Ég held nú að ástæðan fyrir
því hvað fólk stundar tímana vel, svona ár
eftir ár, sé einfaldlega sú hvað Hafdís hef-
ur sérstakt lag á að gera tímana skemmti-
lega, fá fólk til að vinna með öllum líkam-
anum og ærslast innan ákveðins ramma.
Hún vinnur bæði með byrjendur og lengra
koma og fléttar gjarna bæði jassdansi,
grískum dönsum og írskum inn í leikfim-
ina. Nú svo eru aðrir sem kenna hér, enda
kennt í tveim sölum, nánast frá morgni til
kvölds.“
— Hverjir eru það sem kenna hjá Haf-
dísi?
„Ja, það er hún Lella, eða Elísabet Guð-
mundsdóttir, hún kennir svipaða leikfimi
og Hafdís, Hafdís Jónsdóttir sem er lærð-
ur danskennari og kóreógraf kennir jass-
ballett, Sigríður Eyþórsdóttir leikari hefur
verið með leikræna tjáningu fyrir börn á
aldrinum fimm til fjórtán ára, Halla
Margrét kennir jassdans og spunadans