Morgunblaðið - 19.11.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 1986
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
ÁSTA SIGURJÓNSDÓTTIR,
frá Fornustekkum,
tll heimilis á Háteigsvegi 32,
Reykjavfk,
lést í Borgarspítalanum mánudaginn 17. nóvember.
Karl Ásgeirsson,
Ragnar Karlsson,
Ásta Karlsdóttir,
Ásgeir Karlsson.
t
Eiginkona mtn, móðir, tengdamóöir, amma og langamma,
BJARNVEIG GUÐLAUGSDÓTTIR
fyrrverandi hjúkrunarkona frá Siglufiröi,
Sklpasundi 85,
andaöist í Landakotsspítala 11. nóvember.
Verður jarðsungin frá Dómkirkjunni ( dag, miðvikudaginn 19. nóv-
ember, kl. 13.30.
Hallgrfmur Kristjánsson,
Dfsa Dóra Hallgrfmsdóttir, Roger Cummlngs,
Vigdfs Blöndal Gunnarsdóttir, Hallgrfmur Bl. Gunnarsson,
Elsa Blöndal Slgfúsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faöir, tengdafaðir og afi,
DR. JOHN MCKENZIE
fyrrverandi sendiherra,
andaðist snögglega á heimili okkar í Englandi þann 17. nóvember.
Sigrfður McKenzie,
Rosalind, Donald
og Andrew.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
JÓHANN PÁLSSON,
Skaftahlfð 28,
Reykjavfk,
lést af slysförum 17. nóvember sl.
Sigrún Björnsdóttir
og börn.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
SIGURÁST STURLAUGSDÓTTIR
Hjaltabakka 12.
andaðist í Landakotsspítala 17. nóvember.
Börn og tengdabörn.
t
Útför bróður míns,
ÖRNÓLFS NIKULÁSSONAR,
verslunarmanns,
Holtsgötu 19,
Reykjavfk,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn 20. nóvember
kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hins látna er vinsamlegast bent á Slysa-
varnafélag (slands.
Fyrir hönd aöstandenda,
Pétur O. Nikulásson.
t
Útför fööur okkar, tengdafööur og afa,
ÁGÚSTAR A. PÁLMASONAR,
Langholtsvegi 183,
fer fram fimmtudaginn 20. nóvember kl. 10.30 frá Fossvogskirkju.
Stefán Ágústsson, Ulja Bjarnadóttir,
Pálmi Ágústsson, Guðlaug Jónsdóttir,
og barnabörn.
t
Útför fööur okkar, tengdaföður og afa,
GfSLA SIGURÐSSONAR
fyrrverandi bókavarðar,
Slglufirði,
fer fram frá Siglufjaröarkirkju föstudaginn 21. nóvember kl. 14.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
• •
Olver Krisijáns-
son — Minning
Fæddur 28. desember 1933
Dáinn 9. nóvember 1986
Ölver fæddist í Hjarðarbrekku
(Brekku) í Eyrarsveit. Foreldrar
hans voru Guðrún Pétursdóttir, Jó-
hannessonar bónda þar og Kristínar
Guðmundsdóttur Guðmundssonar
bónda í Nýjubúð í Eyrarsveit. Faðir
Ölvers var Kristján Guðmundsson
brúarsmiður, síðar efnisvörður hjá
Vegagerð ríkisins. Hann var sonur
Guðmundar Jónssonar er kenndur
var við Narfeyri, smiður og skip-
stjóri og var með flóabátinn Baldur
í mörg ár og Guðrúnar Einarsdóttur
bónda á Kálfastöðum í Landeyjum,
síðar útvegsbónda í Garðabæ í
Gerðahreppi.
Ölver var fyrstu árin í fóstri hjá
móðurforeldrum sínum í Brekku.
Móðir hans var aðeins 17 ára og
ekki auðhlaupið á þeim árum að sjá
fyrir sér og ungu bami. í Brekku
var líka þröngt setinn bekkurinn.
Hjónin í Brekku eignuðust níu böm
og þetta var örreytiskot, sem ekki
framfleytti stórri Qölskyldu. Heimil-
isfaðirinn þurfti því að stunda sjó
ijarri heimili allar vetrarvertíðir
meðan heilsa hans lejrfði. Kýrin var
oft geld 1—2 mánuði yfír veturinn
og föt vom af skomum skammti.
Drengurinn lærði því fljótt að vinna
og lifa spart og því fylgdi hann
alla ævi. En hann lærði líka að
vemda lítilmagnann og þar munu
ýmsir sakna vinar og velgjörðar-
manns, nú þegar Ölver er ekki
lengur.
Kristín amma hans var mikilhæf
kona tii orðs og æðis. Hún var snill-
ingur í höndum. Það erfði Ölver líka
í ríkum mæli, honum fómst öll störf
sérlega vel úr hendi og var handlag-
inn svo af bar. Ölver var verkdijúg-
ur, mætti ætíð fyrstur og fór
síðastur. Kristín amma hans var
stórlát kona og dul og lífíð fór held-
ur ekki blíðum höndum um hana
og oft hló hún þegar hana hefír
langað að gráta. Ölver flíkaði held-
ur ekki tilfínningum sínum. Pétur
afí hans dó snögglega þegar Ölver
var 8 ára. Þá stóð Kristín uppi með
4 böm ófermd. Hún varð að iáta
eitt baraa sinna frá sér og nokkm
seinna fór Ölver suður til Reykjavík-
ur og settist að í Heimahvammi þar
sem hann hefír búið óslitið í rúm
44 ár.
Móðir hans var þá gift Yngva
P. Hrauníjörð og áttu þau orðið 5
böm. Það var áreiðanlega erfítt
fyrir lítinn daladreng, sem bæði var
dulur og feiminn, að koma inn á
nýtt heimili í allt öðm umhverfí.
Þar sem fullt var af bömum, sem
auðvitað vom hávaðasöm og ærsla-
fengin. Og móðir hans komst ekki
inn fyrir skelina á þessum einræna
dreng. Hún var líka önnum kafin
með smáböm allan sólarhringinn.
Hann var líka út af fyrir sig. Sá
eini sem virtist komast að honum
var stjúpfaðir hans og urðu þeir
góðir vinir.
Ölver hélt lengi þeim sið að fara
vestur í Grandarfjörð einu sinni á
ári, þar átti hann bæði frændur og
vini. Hann vann lengst við jarð-
vinnslu og ferðaðist þá mikið um
landið. Þegar Ölver var um tvítugt
dó stjúpfaðir hans á hörmulegan
hátt. Þá vom sex systkina hans
innan 16 ára aldurs, þar af eitt
nýfætt. Þá reyndist hann móður
sinni vel, hjálpaði henni, sem hann
gat. Honum þótti áreiðanlega mjög
vænt um hana en hann bar aldrei
tilfínningar sínar á torg, hann færði
móður sinni það sem hann hélt að
hana vantaði en það mátti ekki
þakka honum fyrir.
Ölver var ekki vinmargur en því
tryggari þeim sem urðu vinir hans.
Hann bjó einn og kunni því vel,
hann kvæntist ekki og eignaðist
ekki böm.
Blessuð sé minning hans.
Guðlaug Pétursdóttir
í eftirmælum er gjaman við-
kvæðið, að góður er sérhver þá
genginn er. Ekki held ég að Ölver
vinur minn hefði skrifað minningar-
grein um sig í hefðbundnum stfl.
Sjálfsagt hefði hann viljað hafa jafn
hljótt um sig, liðinn sem lífs. En
nú verður ekki undan vikist, enda
hefí ég fáa þekkt sem betur eiga
skilið góða umsögn, hvemig sem
til tekst.
Ölver Kristjánsson var elzti sonur
kjamakonunnar Guðrúnar Péturs-
dóttur í Heimahvammi í Blesugróf
og Kristjáns Guðmundssonar efnis-
varðar og brúarsmiðs hjá Vegagerð
ríkisins, en þau em bæði látin.
Ekki var hann hjónabandsbam,
heldur eðlilegur ávöxtur þeirra
náttúmgæða og lffskrafts sem
Breiðafjörður hefur búið bömum
sínum um ár og aldir, betur en
aðrir landshlutar.
Eins og títt er um slíka frum-
burði, sleit hann bamsskónum í
skjóli ömmu sinnar Kristínar Guð-
mundsdóttur í Brekku og síðar
Naustum í Eyrarsveit. Þar var ekki
í kot vísað með hjartahlýjuna og
umhyggjuna, enda bar hann ömmu
sinni og uppeldinu fagurt vitni allt
sitt líf, með stillingu, reglusemi og
heiðarleik til orðs og æðis.
Þegar efni og aðstæður Guð-
rúnar í Heimahvammi leyfðu flutt-
ist hann til hennar og ólst þar upp
í glöðum og stómm systkinahóp,
en alltaf hlaut hann að skera sig
úr, sem eldri bróðir og forsjá yngri
systkina sinna og reyndar mín líka
sem var þar fastagestur. Og það
verður að viðurkennast að misjafn-
'viljir þú minnast látins \/inar. samstarfsmanns eða ætt-
ingja og votta aðstandendum samúð, bendum við á
minningarspjaid SVFÍ. Minningarspjöld sendum við einnig
til útlanda sé þess óskað; á dönsku, ensku eða þýsku.
Slysavarnafélag íslands
Sími (91) 27000
lega gekk að hlfta þeirri forsjá,
hefði þó oftast verið betra. í Heima-
hvammi kynntist ég Ölveri og hans
fólki, hann var um margt ólíkur
því, hæglátur, alvarlegur og fullur
ábyrgðar, meðan Qörið og áhyggju-
leysið ríkti hjá jmgri systkinunum.
Seinna skildi ég að hann átti
rætur sfnar vestur f Eyrarsveit og
fluttist aldrei á mölina í hjarta sinu,
þótt hann hljrti að eyða þar mann-
dómsámm sínum.
Snemma hlaut að draga til þess
að slfkur völundur sem hann var
og sjálfur sér nógur, færi að vinna
sjálfiim sér, eins og aðrir íslending-
ar af ættkvísl Bjarts í Sumarhúsum.
Hann átti og rak vömbíl og gröfur
og annað sem til þurfti í lóðafrá-
gang og jarðvinnu. Þeir sem nutu
starfskrafta hans hljóta nú að sakna
vinar í stað, enda fer þeim óðum
fækkandi sem em jafn traustir og
áreiðanlegir f öllum gerðum sem
Ölver.
Fjrir tilviljun kynntist ég Krist-
jáni, föður Ölvers, þar fóm tveir
sem greinilega vom af sama meiði,
en örlögin höguðu því þannig að
þeir kjmntust aldrei, hefðu þó áreið-f
anlega báðir kosið að svo yrði.
Einhveija ættingja á Ölver á lífí
af þeirri ætt, þó ég kunni ekki frá
þeim að greina. Eg vona að þeir
lesi þessar línur og verði um eitt-
hvað fróðari.
Að lokum langar mig að þakka.
Ölveri langa og góða viðkynningu.
Einnig færi ég honum þakkir systur
minnar, sem hann vann handarvik
fyrir síðastliðið vor. Þar gekk hann
til verks svo sem honum var lagið,
gerði bæði betur og meir en til v ar
ætlast í upphafi.
Ef einhver væri nú von um annað
tilverustig, mundi ég að lokum óska
þess Ölveri til handa, að hann ætti
því að fagna hinum megin sem
hann fór á mis við í lífínu og að
sál hans megi nú reika glöð um
æskuslóðimar fyrir vestan.
Fari hann vel.
Snæbjörn
Hótel Saga Simi 12013
Blóm og
skreytingar
viÖ ölltœkifœri
Auglýsingág2480
Afgreiðsla 83033