Morgunblaðið - 25.06.1987, Blaðsíða 56

VRor Twfrr ?<? vmnArrTr*”""^ mah inT/rTnooM
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. JÚNÍ 1987
?a
56
A FERÐ UM ASTRALIU
Þannigsá
ég AstraJíu
eftír Matthildi
Björnsdóttur
Eins og gerist og gengur á sum-
arleyfistíma spyijum vi hvert annað
hvert skuli halda í sumarfríinu og
flesta dreymir um að nota það til
að gera sér dagamun og breyta til.
Þegar ég var spurð að þessu síðast-
liðið vor og sumar og sagði að ég
ætlaði til Astralíu kom í ljós að það
land var draumaland margra sem
þeir ætluðu að heimsækja einhvem
tíma í framtíðinni ef þeir gætu.
Margir urðu einnig til þess að
hvetja mig tii að skrifa um þessa
ferð þar sem það gerist ekki á hveij-
um degi að fólk fari þessa leið til
að vera í margra vikna útilegu og
náttúruskoðun.
Vegna allra þeirra og fjölda-
margra annarra, sem höfðu mikinn
áhuga fyrir þessari ferð, ætla ég
að reyna að leyfa þeim að ferðast
með mér þó ekki sé nema í hugan-
um.
Atta þúsund kflómetrar voru að
baki er ferðinni var lokið svo ekki
þarf að taka fram að margt bar
fyrir augu á þeirri leið. Mestum
tíma vörðum við úti í guðsgrænni
náttúrunni í þjóðgörðum sem nóg
er af í Ástralíu.
Gestgjafinn, sá sem bauð mér í
þessa stórkostlegu ferð, er jarð-
fræðingur og mikill náttúruunnandi
svo unun er að ferðast með honum
og skoða hið smæsta sem hið
stærsta náttúruundur. Enda kynnt-
umst við við náttúruskoðun, en þá
á íslenskum öræfum.
Mörgum óx í augum erfíði sem
svo langt ferðalag hlyti að vera.
En þeim til huggunar og hughreyst-
ingar reynist þetta varla meira
líkamlegt erfíði en það að sitja í
bfl frá Reykjavík til Kópaskers og
til baka. Hins vegar er andlega
reynslan allt önnur saga og hlýtur
að vera misjöfn eftir fólki og að-
stæðum.
En eigum við ekki bara að leggja
af stað. Þá er ekki úr vegi að byija
á að hugleiða mismun milli þessara
eyja sem liggja sitt hvorum megin
jarðarhvels.
Astralía
Landið sem er hinum megin á
hnettinum. Landið þar sem sagt er
að sólin skíni alltaf. Landið þar sem
fólkið sefur þegar við vökum og
vinnur þegar við sofum. Landið þar
sem er sumar allan tímann sem við
höfum vetur og vetur þegar við
höfum sumar, en veturinn líkist
sumrinu okkar hvað hitastig snert-
ir. Landið þar sem jólin eru haldin
í sól og hita þegar við höldum þau
í myrkri og kulda. Landið þar sem
lömb fæðast um það leyti sem
íslenskir bændur eru að undirbúa
fengitímann og hafa ákveðið hvaða
lömb verði sett á yfír veturinn. Þar
sem andarungamir skríða úr eggj-
unum um svipað leyti og við hættum
að þekkja þá frá mæðrunum. Þar
sem tré eru í mestum blóma þegar
oítkar hafa fellt öll sín lauf.
Landið sem er svo ólíkt landinu
okkar, þó einnig megi finna jhnis-
legt líkt, það er eyja eins og Island
og þar búa tiltölulega fáir miðað
við að landið er jafn stórt að flatar-
máli og Bandaríkin. í Ástralíu búa
um fímmtán milljónir manna. Stór
hluti landsins er eyðimörk og þar
eru þjóðgarðar með landrými, sem
er nokkrum sinnum stærð íslands,
en Ástralía er sjötíu og fímm sinn-

Ferðalangar í faðmlögum víð kóalabírni.
Adelaide ■ Sidney
•Canberra
♦Melbourne
tP,
ISLAND
TASMANIA

Kengúra með „Joey“, unga sinn í poka.
um stærri en ísland. Þar geta veður
verið með ýmsu móti. Rok og rign-
ing þekkist einnig þar og kuldi er
líka til þó hann sé öðruvísi. Til
dæmis er nokkuð kalt þar í tólf
stiga hita þegar það hitastig hér
gerir okkur fært að fækka fötum.
Eiginlega þyrftu þeir að klæða sig
inn í hús í stað þess að við klæðum
okkur út við það hitastig, þar sem
hús eru ekki hituð og verða
nístingsköld.
Eftir að hafa kynnst þessu finnst
mér máttarvöldin ekki næstum eins
óréttlát og mér fannst áður þegar
ég hugsaði til þess af hveiju í sum-
um lönd, væri alltaf gott veður
þegar önnur byggju við þennan
kulda. Það virðist allt eiga sína
skýringu. Ástralía þarf þennan hita
til að teljast byggileg, hún hefur
einnig vandamál sem tengjast hit-
um og þurrkum í stað þeirra sem
við höfum vegna úrkomu og kulda.
Máttarvöldin sýnast hafa gefíð
hveiju svæði bæði bjartar og dökk-
ar hliðar. Allt virðist hafa sinn
tilgang.
Það þarf sterk bein bæði til að
hafa það af í mikium hitum ekki
síður en í frosti, eins og til dæmis
Qörutíu stiga hita í mjög sterkri sól
og logni. Þá reynir á skapsmunina,
ekki síður en í kuldanum.
Einhvers staðar segir að góðir
hlutir gerist hægt. Það tók þijú ár
að undirbúa þessa ferð. Til hennar
var boðið í júlí 1983, á þeim tíma
sem nóttin er björtust hér, en ferð-
in hófst rúmum þrem árum seinna
þegar sól var tekin að lækka á
lofti. Þá skyldi svindla svolítið og
krækja sér í tvö vor á sama ári.
Til að fyrirbyggja hugsanlegar
vonir lesenda um æsandi uppákom-
ur skal tekið fram að einu ævintýrin
sem koma fyrir eru þau sem birtust
í náttúrufegurð og andfætlingurinn
upplifði tilfinningalega sem óendan-
lega veislu fyrir augað. Um leið
rann vitundin um ævafoma menn-
ingu frumbyggjanna um blóðið og
samsamaðist andrúmsloftinu sem
lék um okkur.
Þó innflytjendur eigni sér eitt og
annað varðandi sögu landsins hafa
þeir sem betur fer ekki náð að eyða
heillandi áhrifum frumbyggjanna
úr andrúmsloftinu. Og sem betur
fer hafa þeir haft vit á að viðhalda
upprunalegum nöfnum frumbyggj-
anna á ýmsum hlutum, ekki síst
fyrirbærum náttúrunnar.
Fyrir utan að fljúga þessa leið
lá fyrir að tapa um tíu tímum í
hafíð. Á þessum tíma var tímamis-
munurinn níu og hálfur tími, en
Ástralir breyta klukkunni eftir miðj-
an október, þá verður munurinn tíu
og hálfur tími. Það er sunnudags-
morgunn þar þegar er laugardags-
kvöld hér.
Lagt af stað
Það var um miðja nótt sem ferð-
in hófst frá Reykjavík, það hafði
farið lítið fyrir svefni því spenning-
urinn var mikill. Svo skemmtilega
vildi til að bflstjórinn sem keyrði
mig til Keflavíkur var tengdur
ferðaskrifstofunni þar sem allt
þetta ævintýri átti upptök sín. Svo
segja má að það hafí lokað hringn-
um á skemmtilegan hátt.
Ég vildi vera snemma á ferð til
að tryggja að ég gæti látið bóka
farangurinn alla leið en þyrfti ekki
að ganga í gegn um toll í þrem
löndum.
. Það var föstudaginn tuttugasta
og sjötta september sem þessi lang-
þráði dagur rann upp. Mildur dagur
á hausti sem var svo undurfagurt.
Rétt eins og landið væri á sinn
hátt að undirstrika hve fagurt það
er, og minna á að sólin geti líka
skinið hér og baðað landið geislum
sínum.
Fyrsti áfanginn var Kaupmanna-
höfn. Þar þurfti ég að bíða eina tíu
tíma svo ég stóðst ekki freistinguna
að bregða mér aðeins niður á Strik
til að skoða mannlífið. Veðrið var
yndislegt, borgin virtist iða af gleði
yfír að fá svo hlýjan og góðan dag
svo seint í september. A torgum
var fólk að selja vaming sinn og
konur í Hjálpræðishemum ljómuðu
af helgum blæ með sálmasöng á
Strikinu.
Eftir að hafa dmkkið í mig hið
glaða mannlíf Kaupmannahafnar
tók ég strætisvagninn til Kastrup
og fékk mér blund í einu af þessum
dásamlegu hvfldarherbergjum sem
þar em til leigu. Var í fasta svefni
þegar gæslukonan vakti mig,
klæddi mig í skyndi og hélt svefn-
dmkkin af stað til að fínna staðinn
þar sem næsta flug skyldi hefjast.
Það skal tekið fram fyrir þá sem
hafa ekki verið á þessum stóm flug-
stöðvum að oft er mörg hundmð
metra ganga frá þeim stað er kom-
ið er úr einni flugvél til þess staðar
sem annað flug er tekið, svo betra
er að gefa sér rúman tíma.
Þá hófst lengsta flugið í einum
áfanga. Næsti áfangastaður var
Bangkok, þangað er um ellefu tíma
flug frá Kaupmannahöfn.
Suðurhafseyjablámi
Það var molluleg stækja sem
lagði að vitum okkar er við komum
til Bangkok. Þar em strætisvagnar
sem flytja fólkið á milli svo fólk fær
að sjá nánasta umhverfí. Ég sárvor-
kenndi mönnum sem ég sá vera að
vinna við vegalagningu eða skolp-
ræsagerð og allt virtist gert með
höndum. Það var aðeins hálftíma
dvöl þama í þetta sinn, rétt til að
vekja forvitni. Næst var það Singa-
pore, þangað er aðeins rúmlega
tveggja stunda flug frá Bangkok.
Það var greinilegt að maður var
kominn í aðra heimsálfu. Flugstöðin
í Singapore er mjög stór, falleg og
hrein. Hún er einnig mjög vel skipu-
lögð og merkt. Þama sést ekki
bréfsnifsi á gólfum, allt er fágað
og fínt. Blóm, tré og gosbmnnar
til að gleðja augað. Þama þurfti
ég að bíða í eina sex eða sjö tíma,
svo kjörið tækifæri gafst til að virða
fyrir sér mannlífið. Á þessum slóð-
um er fólk af austurlenskum
uppmna í meirihluta af þeim sem
um flugstöðina fara og lífstaktur
með nokkuð öðm móti en við emm
vön. Það er nokkuð fróðlegt og at-
hyglisvert fyrir einstakling frá
íslandi þar sem allir em að keppast
við tímann. Hann virðist hafa allt
annað inntak fyrir það. Það vom
margar austurlenskar stórfjölskyld-
ur þama sem einnig biðu tímum
saman eftir flugi. Kannski hefur
þeim þótt skrýtið að sjá þessa ljósu
konu stika þama fram og til baka
í algeru tilgangsleysi í stað þess
að slaka á og hugsa. Það er eins
og þetta fólk sjái enn lengra inn í
framtíðina og sjái hversu lítils virði
þetta kapphlaup hafí verið þegar
upp verður staðið að lokum.
Sem ég upplifði þetta andrúms-
loft í allri þessari fjarlægð frá
heimaslóðum get ég ekki að því
gert að hugsa að mikið myndum
við hafa gott af að tileinka okkur