Morgunblaðið - 28.02.1988, Blaðsíða 18

fclk í
fréttum
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1988
Morgunblaðið/Bjami
Jón Hjartarson og Ragnheiður Tryggvadóttir.
„Það er árans átak fyrir áhuga-
leikfélag að rífa sig upp úr lægð,"
segir Ragnheiður. Auðvitað geng-
ur á ýmsu hjá svona félögum, þau
fara á hausinn með reglulegu
millibili og það er ákveðin geð-
veiki fyrir fólkið að standa í þessu
leikhúsbrölti. Það hefur lagt nótt
við dag að undanfömu til að vera
tilbúið í slaginn á frumsýningu."
Innan um spýtur og
vélsagir
„Ég hef reyndar aldrei lent í
öðru eins og núna. Við æfðum
innan um spýtur og vélsagir, og
fengum ekki sviðið í viku fyrir
frumsýninguna af því að það var
verið að lakka og pússa gólfíð.
Svo hafðist þetta náttúrulega allt
að lokum.“
Ragnheiður Tryggvadóttir hef-
ur áður leikstýrt verkum í Fjöl-
brautarskólanum í Breiðholti og
hjá Litla leikfélaginu í Garðinum.
Hún hefur að auki kennt leiklist
í framhaldsskólum. Jón Hjartar-
son er fastráðinn leikari hjá Iðnó.
Jón og Ragnheiður búa saman og
Fólk í fréttum spurði þau hvemig
væri að vera líka saman í vinn-
unni.
Jón var heima að
passa
„Samvinnan hefur gengið stór-
slysalaust," svarar Jón. „Það hef-
ur blessast merkilega vel að vinna
svona mikið saman." Ragnheiður
bætir því við að Jón hafi ekkert
fengið að koma á æfíngar, „hann
varð að vera heima að passa. En
auðvitað hefur samstarfið reynt á
þolinmæðina og kostað dágóðan
skammt af tillitssemi."
„Svo hefur samstarf eins og
þetta sína kosti og galla. Ég hef
getað rætt ýmis vandamál sem
upp koma á æfingum við höfund-
inn jafn óðum, og í sameiningu
höfum við gert ýmsar breytingar
á leikritinu. En kannski skortir
eitthvað á gagnrýni leikstjóra á
verk sem hann hefur horft á verða
til.“
Tónlistin við Svört sólskin var
samin af Gunnari Reyni Sveins-
syni, Gylfi Gíslason sá um leik-
mynd en Lárus Bjömsson og Eg-
ill Amason annast lýsingu. Form-
aður Leikfélags Kópavogs er
Hörður Sigurðarson. Veittar eru
upplýsingar um sýninguna í síma
41945 og þar eru jafnframt tekn-
ar niður pantanir.
HRUKKUR
Tina sýnir ellimerki
Frönsk blómarós
Hin franska Jeanne Caiment blæs á kertin á afmælistertunni sinni
og heldur á rós. Hún varð 113 ára um daginn og hélt upp á af-
taiælið með vinum af elliheimili sem hún dvaidist á áður en hún flutti sig
um set yfir á sjúkrahús.
EIli kerling virðist
smám saman vera
að ná tökum á Tinu
okkar Tumer. Skyldi
engan undra, því að
rokkamman er komin á
sextugsaldur. Myndin
er tekin á tónleikum
Tumer í Kuala Lumpur,
þar sem níu þúsundir
aðdáenda vom mættar.
Sérfræðingur Fólks í
fréttum telur að Tumer
hafi lent í rifrildi við
hárgreiðslumeistara
sinn skömmu áður en
hún sté á svið.
SVÖRT SÓLSKIN
Fortíð eða
framtí ðarspá
Leikfélag Kópavogs frumsýndi
leikritið Svört sólskin eftir
Jón Hjartarson í félagsheimili
Kópavogsbúa síðastliðinn laugar-
dag. Undanfama viku hefur stað-
ið yfír menningarhátíð í nýupp-
gerðu félagsheimilinu að Fann-
borg 2 og lýkur henni nú um helg-
ina. Næsta sýning á verkinu Svört
sólskin er sunnudagskvöldið 28.
febrúar. Leikstjóri sýningarinnar
er Ragnheiður Tryggvadóttir.
Þau Jón Hjartarson og Ragn-
heiður Tryggvadóttir, sem bæði
em leikarar, vom fengin til að
segja undan og ofan af sýning-
unni.
„Tilvistarsaga leikritsins er á-
þá leið að það var samið sam-
kvæmt ósk frá Leikfélagi Kópa-
vogs og sýnt tvisvar á norrænni
leiklistarhátíð áhugaleikfélaga
sumarið 1986,“ segir Jón Hjartar-
son. „Síðan hefur húsnæðisskort-
ur hjá LK komið í veg fyrir sýn-
ingar. Nú er félagsheimilið loksins
tilbúið og þar er frábær aðstaða,
þótt færri sæti séu í salnum en
áður var.“
í þjóðararfinn
Á norrænu leiklistarhátíðinni
vom höfundum settar ákveðnar
skorður í efnistökum. Leita átti
fanga í þjóðararfinum, þjóðsögum
eða fomsögum. Heiti leikritsins,
Svört sólskin, er fengið að láni
úr Völuspá sem lýsir meðal ann-
ars ragnarökum. Segir það vita-
skuid nokkuð um efni leikritsins,
sem höfundur segir þó bjartsýnis-
verk. „Annars breytti ég því tals-
vert fyrir endursýninguna, bæði
út af húsnæðinu og hópnum.
Kannski líka til að létta það svolí-
tið.“
„í leikritinu koma tveir ungir
krakkar, stelpa og strákur, inn á
autt svið og láta hugann reika.
Þau kalla fram myndir úr sögunni
eins og þau ímynda sér hana og
smám saman verður vafamál hvar
þau standa, hvort þau ráða ferð-
inni.“
ímyndun eða veruleiki
„Órætt er hvað er fortíð og
hvað framtíðarspá, en reynt að
láta það kallast á sem unga fólk-
ið rifjar upp úr sögunni og ímynd-
ar sér um framtfðina. Svört sól-
skin stafa þannig af hugleiðingum
unga fólksins sem veltir fyrir sér
stórum spumingum varðandi
framtíðina og sér ýmis teikn á
lofti.“
„Eiginlega spyr verkið spum-
inga um hvort við höfum á öllum
tímum verið á leiðinni að tortíma
okkur,“ segir Ragnheiður. „Mann-
kynið hefur svo oft í sögunni stað-
ið á einhvers konar nöf.“
Jón talar um váleg teikn sem
setja svip á framtíðarsýn nútíma-
fólks... „Hvaða afleiðingar hefur
slys í kjamorkuveri, ég tala nú
ekki um ef sprengjan fellur? Erum
við ekki að úða burt ósonlaginu?
Ég held reyndar að íslendingar
séu svo miklir bjartsýnismenn að
þeir taki þessa hluti ekki mjög
nærri sér. Og auðvitað bjargar
engu að leggjast í bölmóð."
„Þó finnst mér að það megi og
eigi að ræða þessi mál - í leik-
húsi og annars staðar - án þess
að tapa sér í pólitík," heldur Jón
áfram. „Þetta eru miklu stærri
spumingar en svo að það dugi að
leggjast í stefnukredduumræðu."
Hvar eru karlarnir
Leikarar í sýningunni eru
fimmtán talsins, sumir í fleiri en
einu hlutverki. Að sögn Ragn-
heiðar er ekkert lítið hlutverk í
sýningunni, en þau Jóhanna Páls-
dóttir og Fjalar Sigurðarson fara
með aðalhlutverk. „Þegar við leit-
uðum að leikurum gekk illa að
hafa uppá eldri körlum. Vegna
þessa þurfti að umskrifa alveg
eitt hlutverkið, yngja hressilega
upp. Ég held einmitt að það sem
miklu skipti núna fyrir LK sé að
virkja eldra fólkið."