Morgunblaðið - 28.02.1988, Blaðsíða 24

8861 ÆAUH83r,f 8S 5IUDAQUVMU8 fflffAISHUOÍíOM
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. FEBRÚAR 1988
*
Ast er...

... jafngömul mann-
inum.
TM Rog. U.S. Pat Otf,—all righta rasarvad
° 1987 Loa Angalaa Timaa Syndicate
Ég vara þig við. Ég var I
karateskóla.
HÖGNI HREKKVtSI
Við þurfum ekki ný sannindi
Heiðraði Velvakandi.
Mig langar að segja nokkur orð
um skrif Ingvars Ámasonar.
Hvers væntir Ingvar utan úr hin-
um óráðna heimi?
Ef við höfum í huga kenningu
Krists frelsara okkar, þá finnum
við alla þá góðsemi sem Ingvar
Ámason er að vænta úr dulheimum
annarra hnatta og sem oft er verið
að vitna til, að þar geti verið um
vitsmunavemr að ræða. Hvað vitum
við um, ef svo væri, að þær verur
geti verið vinveittar öðrum en sínum
ættkvíslum. Margt væri hægt að
minnast á í því sambandi en ég
sleppi því nú.
Við þurfum ekki að fítja uppá
nýjum sannindum þegar við höfum
hin sannindaríkustu viðhorf sem
Kristur boðaði og geta veitt okkur
alla þá góðsemi sem hugsanleg er,
ef breytt væri eftir í einlægni og
samhug. Það er bara þannig, að
þótt hópur fólks trúi og vilji breyta
eftir boðskap Krists, þá er þeim
varnað af öðrum hópum sem aðrar
skoðanir hafa að fylgja eftir boð-
skap frelsarans. Jafnvel kveður svo
Til Velvakanda.
' Mig langar að segja fáein orð
um ísbjamarskytterí í Haganesvík
og það fjaðrafok sem því fylgdi.
Það bregst ekki að þegar óvenjuleg-
ir atburðir hafa gerst sprettur upp
fjöldi manna sem telur sig vita allra
manna best hvað hefði eða hefði
ekki átt að gera í umræddu tilviki.
Ég ætla nú að gerast einn af
þeim.
Það er auðvelt fyrir menn að sitja
heima í stofu í 500 kílómetra fjar-
lægð frá atburðunum að segja að
ástæðulaust sé að vera með nokk-
um æsing þótt ísbjöm sé á vappi
í nárenni við mannabústaði. Að
mínu áliti hefði það verið ábyrgðar-
leysi að láta það dragast að fella
dýrið, jafnvel þótt hafí í ljós komið
eftir á að hér hafí verið um ungt
dýr að ræða.
í tilvikum sem þessum hljóta
menn að gera ráð fyrir að hætta sé
á ferðum, því hvað sem öllum frið-
að, að trúað fólk er álitið einfeldn-
ingar, svo þessir þegnar Krists
verða að fara einhvem meðalveg,
ef ekki eiga að traðkast undir í
efnishyggjunni, því þarf enn mikið
átak að koma góðseminni inn í
hugskot fjöldans. Þessu vinnur
kirkjan að, en því miður miðar of
hægt svo hægt sé að tala um sanna
trú sem sigurvegara á hinu illa hjá
mannskepnunni, svo sem morðfýsn,
öfund, eigingirni og óvild. Veiði-
löngun vil ég flokka undir annan
þátt mannlífsins. Ingvar nefnir
veiðiskap af hinu illa, en hin helga
bók gefur til kynna að okkur sé
leyfilegt að veiða okkur til þarf-
legra nota. Ég tel mig vera búinn
að skilgreina skrif Ingvars Áma-
sonar, því allt sem hann minnist á
er túlkað í kenningu Jesú Krists
og væri breytt eftir henni skulu
allir sanna til að komin væri paradís
á jörðu og hin andlega paradís er
svo framhald lífs eftir dauðann.
Ekki getur verið um mannlegt
líf að ræða utan jarðarinnar en nær
sannað að einhverslags lífverur
muni til utan okkar sólkerfis. Við
unarsjónarmiðum líður, þá er það
staðreynd að ísbirnir eru mannskæð
rándýr. ísbjöm sem verður stranda-
glópur fjarri sínum náttúrulegu
heimahögum verður ráðvilltur og
hræddur og þá um leið hættulegur.
Það hefði tekið tíma að ná saman
mönnum með búnað til að fanga
dýrið lifandi og sá tími var ekki
fyrir hendi. Þar að auki hefði það
verið hjákátlegt ef björninn hefði
verið fangaður og sendur til Græn-
lands eftir þær háðsglósur sem sela-
friðunarmenn hafa fengið hé fyrir
að flytja seli flugleiðis til landsins
og sleppa í sjóinn. Ég er hræddur
um að svipaðar athugasemdir hefðu
heyrst frá Grænlendingum í okkar
garð.
Það er auðvelt að vera vitur eft-
irá, en ég tel heimamenn í Haga-
nesvík hafa brugðist rétt við yfir-
vofandi hættu.
Skotveiðimaður
getum ekki ræktað hug vom til
annarra manna betur með nokkru
öðru en að treysta og trúa kenningu
Krists og breyta eftir henni. Enginn
boðskapur til velfamaðar mannkyn-
inu getur komið í stað eða fært
okkur meiri sannindi um tilgang
lífsins hér á jörð.
Þorleifur Kr. Guðlaugsson
Og enn er
þrefað um
bjórinn
Ágæti Velvakandi.
Kulið er kalt
og komóttur snjórinn
íslandi allt.
Áfram með bjórinn.
Löngum hefur áfengið verið upp-
spretta gamanmála. Menn hafa ort,
sungið og dansað um unað þess og
ágæti. Þó er ekki dæmalaust að ort
hafi verið um ókosti áfengis. Man
ekki einhver dægurlagatextann: „Ó
pabbi minn, kæri komdu með mér
heim.“ Þurfí menn að þrefa um eitt-
hvað er ekkert hentugra en hvort
selja skuli mjöðinn einnig löglega
framvegis. Sóknarprestur fyrri tíðar
sagði einn bruggara í sveit verri en
tvo sauðaþjófa. Ekki svo galið hjá
presti, því þótt sýslumenn og aðrir
yfírstéttarborgarar gætu um tíma
komist upp með drykkjuskap lung-
ann úr árinu, þá var ætíð stutt í
hungrið ef alþýða fór að iðka þetta
að ráði. Það telst víst til dónaskapar
að skoða bak verka á myndlistarsýn-
ingu og vítavert áhugaleysi að
gaumgæfa rúlluverk húsamálarans
á veggnum. Margir eru þeir í reynd
sem hafa ekki hina minnstu trú á
að nútímamenningin fái staðist,
hvort em þeir viðurkenna þetta fyrir
sjálfum sér eða ekki. Það er til fá-
dæma að merkja megi nokkurs stað-
ar þjóðfélagslegar raunframfarir.
Hætt er því við að áfram heyrist úti
fyrir dyrum skemmtistaða að leik
loknum, þurfi annar hluti tvenndar
fleiri fermetra til angs en hinn.
„Ekki drekka svona mikið elsk-
an.“
Bjarni Valdimarsson
ísbirnir:
Mannskæð rándýr
Víkverji skrifar
Nu er í bígerð að greiða niður
hringsnúninga rétt eins og
blessað rolluketið.
Hitaveitustjóri staðfesti þetta í
vikunni leið í örstuttu spjalli um
sívala síkvika veitingahúsið sem
þeir ætla að hlamma ofan á hita-
veitugeymana í Öskjuhlíð henni til
dýrðar og vegsauka og þá væntan-
lega um leið hinum veglega höfuð-
stað okkar.
Ætli að það sé munur, mun út-
kjálkafólkið stynja. Að háma í sig
hræring og vera sjálfur á hræringi.
í samtalinu upplýsti hitaveitu-
stjóri meðal annars að sögn blaða-
mannsins „að engum hefði dottið í
hug að veitingahúsið ætti eftir að
standa undir fjármagnskostnaði".
Og enn kvað stjórinn eða blaðamað-
urinn fyrir hans hönd: „Það er því
gert ráð fyrir að kostnaður vegna
byggingarinnar greiðist með heita-
vatnsnotkun viðskiptavina Hita-
veitu Reykjavíkur."
xxx
*
Aætlaður kostnaður þessa
mannvirkis hljóðaði upp á 500
milljónir króna snemma í vetur ef
Víkveija misminnir ekki, en af dýr-
keyptri reynslu höfum við íslend-
ingar á hinn bóginn lært að lítið
er marka svona áætlanir. Sam-
kvæmt íslensku reglunni og með
landsfeðurna fremsta í flokki er
venjulega óhætt að smyija vænum
30% ofan á fúlgu fræðinganna að
viðbættum þessum parhundrað
milljónum (sbr. flugstöðvarbáknið)
sem koma í leitirnar við nánari at-
hugun.
Látum það samt vera. Hitt þykj-
ast fróðir menn aftur á móti sjá í
henni sér sem er öllu verra, nefni-
lega að þessi fljúgandi fordild verði
alla tíð rekin með bullandi tapi og
það þótt fullt verði útúr dyrum
hvem guðsgefínn dag og sérhver
síbunugestur verði þar að auki
skikkaður til þess að standa við
jötuna allan sólarhringinn.
XXX
Fer ekki að verða vandlifað í
landinu með sama áframhaldi,
vandlifað fyrir hina skeleggu tals-
menn hins frjálsa framtaks að
minnstakosti? Hvar em þeir eftir á
að hyggja? Úti í sandinum með
strútunum? Var ekki einhver að
tala um að nú riði á öllu að báknið
hætti að keppa við hina vösku at-
hafnamenn, losaði sig jafnvel við
„ofvöxt" á borð við Póst og síma?
Heill ráðherra hefur líka hvað
eftir annað haft um það mörg og
stór orð að nú verði hið opinbera
og stofnanir þess fyrir alla muni
að láta af þeim ósið að ausa íjár-
munum í óarðbær fyrirtæki.
Og hvað skeður?
Jú, nú stíga menn í pontuna og
tilkynna fyrirfram að nú séu á döf-
inni stórframkvæmdir fyrir al-
mannafé með pottþéttan taprekstur
fyrir augum.
XXX
Tvíræðasta fyrirsögn vikunnar
er komin upp á vegg hér á
Mogganum þó að við getum ekki
státað af því að hafa samið hana.
Hún var hvorki meira né minna en
yfír þvera síðuna og hljóðaði svo:
Refabændur sækja um bjargræð-
isstyrk vegna ófrjósemi.