Morgunblaðið - 31.03.1988, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1988'

Rœtt við Helle
Ryslinge um fyrstu mynd sína,
„Flamerede hjerter“
Hjúkrunarkonan Henrletta dansar afmælisdans fyrir vinkonu sina
og gesti hennar.
Helle Ryslinge ásamt Jóni Ragnarssyni í Regnboganum.
Morgunblaðið/ S verrir
MÉR FINNST GAMAN
AÐ GERA KVIKMYNDIR OG LANGAR
AÐ HALDA ÞVÍ ÁFRAM
Ole bróðir kemur Henriettu til huggunar eftir að á ýmsu hefur
gengið í sambandi hennar við nýjasta elskhugann, Lowe lækni.
REGNBOGINN
frumsýndi á laugardag-
kvikmyndina
„Flamerede hjerter“-
Brennandi hjörtu, eftir
danska
k vikmy ndaleikstj órann
Helle Ryslinge.
Kvikmyndin var gerð
árið 1986 oghefur
verið sýnd á
Norðurlöndum og víðar
í Evrópu við góðar
undirtektir. I
heimalandi sínu hlaut
hún einróma lof
gagnrýnenda og hefur
víða hlotið
viðurkenningar, nú
síðast á norrænu
kvikmyndahátíðinni í
Rúðuborg í Frakklandi.
Helle Ryslinge var
viðstödd frumsýningu
myndarinnar í
Regnboganum og féllst
á að spjalla við
blaðamann að henni
lokinni.
Myndin „Brennandi hjðrtu"
sem í raun réttri skyldi nefna
„Eldborin hjörtu", flallar á gam-
ansaman hátt um hjúkrunarkon-
una Henríettu, sem einnig er köli-
uð Henry, og samskipti hennar
við mennina 7 í lífi hennar. Gamla
kærastann sem birtist á ný; sam-
býlismanninn og hommann Bent;
bróðurinn Ole; sjúklinginn dauð-
vona, Holm; nýju ástina, Henrik
Lowe lækni; varaskeifuna Bogh,
sem hún þarf að losna við og próf-
essor Woodroof, sem kemur henni
til bjargar þegar allt virðist von-
laust. A yfirborðinu er Henríetta
sjálfsörugg og veitir vinum í nauð
góð ráð. En undir niðri er hún
ráðvillt og er ómögulegt að gefa
til kynna hvað hana vanhagar um.
Hún er hreint ekki fús til þess
að viðurkenna að æðsti draumur-
inn sé að hitta þann eina rétta,
giftast honum og eignast böm.
„Henríetta lendir í sífelldum vand-
ræðum vegna þess að framkoma
hennar kallar á misskilning. Hún
hreint og beint biður um vand-
ræði. Ég veit ekki þvort einhver
lausn er til á vanda sem hennar.
Líklega er þó hægt að læra að
komast hjá j)ví að ana svona í
vandræðin. Eg hef lært, en fyrir
10 árum hefði ég líklega hagað
mér eins og hún,“ segir Helle
Ryslinge um aðalsöguhetju mynd-
arinnar.
„Draumur Henriettu um að
gifta sig og eignast böm táknar
þörf hennar fyrir að lifa rólegu
lífi. Myndin flallar um það að sá
sem vill ekki þegar hann fær,
hann fær ekki þegar hann vill.
Annars er hlutverk Henríettu ekk-
ert aðalhlutverk. Ég tel öll hlut-
verkin jafnþýðingarmikil.“
Dálitlar ýkjur eru
minnstíll
„Mér fannst verulega gaman
að gera fyrstu myndina mína. Ég
hef leikið á sviði í tuttugu ár og
hef einnig leikið í einum 7 mynd-
um. í upphafi ætlaði ég að fara
með hlutverk Henríettu en hætti
við og fann leikkonu í minn stað.
Ég hugsaði sem svo að það væri
best að leikstýra myndinni sjálf
svo hún yrði eins og ég vildi hafa
hana. Og áður en ég vissi af, sat
ég hinum megin við vélamar og
átti að taka allar ákvarðanimar
sjálf."
Varð myndin eins og þú vildir?
„Já, nærri því. Ég hefði aldrei
orðið ánægð ef einhver annar
hefði leikstýrt henni.
„Eldborin hjörtu" er dálítið ýkt
mynd. Ég dreg fram ákveðna hluti
í fari fólks og það finnst sumum
vera ýkjur. En þetta er minn stíll."
Af hveiju „Eldborin hjörtu"?
„Eitthvað varð myndin að heita
og mér fannst þessi titill hæfa
henni ágætlega. Mér finnst alltof
margar myndir svo venjulegar og
ég vildi ekki kalla myndina ófrum-
legu og leiðinlegu nafni eins og
til dæmis „Brennandi hjörtu".
Núna er ég að vinna að annari
mynd sem fjallar um mann sem
lýgur sifellt. Og allt gengur hon-
um í haginn þó allir vinimir yfir-
gefi hann. Hann lýgur vegna þess
að hann er ekki nógu ömggur
með sig og vill að öðmm þyki
mikið til hans koma. En lygamar
hafa þveröfug áhrif, engum er vel
við hann. Hann lætur ekki af lyg-
unum því enginn bendir honum á
hvaða áhrif þær hafa. Við emm
nefnilega öll svo kurteis og vin-
gjamleg."
Leikur þú í eigin myndum? „Já,
ég kom fram í einu örstuttu atriði
í „Eldbomum hjörtum" þar sem
ég sargaði á gömlu fiðluna mína
í neðanjarðargöngum. Ég leik
einnig í myndinni sem ég er að
gera núna.
Sakna leiksins
»Ég er ekki menntuð til eins
eða neins sem viðkemur starfi
mínu,“ segir Helle þegar hún er
beðin um að segja aðéins frá
sjálfri sér. „Vinnan hefur kennt
mér það sem ég kann. Ég starf-
aði í Qölda ára með svokölluðum
neðanjarðarleikhópum og hef
sárasjaldan stigið á svið í stóm
leikhúsunum af þeirri einföldu
ástæðu að ég vil það ekki. í leik-
hópunum unnum við allt sjálf,
leiktjöld, búninga en umsvifin
vom orðin svo mikil að ég hætti
og stofnaði tveggja manna leik-
hóp ásamt Anne Marie Helger.
Leikhópurinn varð mjög vinsæll
og við ferðuðumst um alla Dan-
mörku með sýningar. Síðar hóf
ég að leika í kvikmyndum og
samdi einnig tónlistina við nokkr-
ar þeirra.
Eg hef ekki haft tíma til að
leika síðan ég byijaði að gera
mínar eigin myndir og ég er farin
að sakna þess. En mér fínnst
gaman að gera myndir og mig
langar til að halda því áfram svo
að ég veit ekki hvenær ég kemst
á svið aftur.“
Ertu orðin fræg? „í Danmörku,
já. Það er að mestu leyti vegna
myndarinnar en ég var nokkuð
þekkt áður en ég gerði hana.
Frægðin er einkennileg, ég hef
oft spurt mig til hvers hún sé eig-
inlega? Henni fylgja kostir og
gallar sem vega álíka þungt.
Frægðin er hvorki góð né slæm,
hún er bara öðruvísi.
Leiðast oft óanskar
myndir
Mér hefur alltaf þótt gaman
að horfa á kvikmyndir en ég get
ekki bent á neinn sérstakan flokk
mynda sem ég sé hrifnust af. Ég
get nefnt spænskar myndir,
myndir eftir Fassbinder, Hitch-
cock og Bergmann, amerískar
B-myndir og nýjar franskar
myndir, t.d. Betty Blue. Það þó
ein tegund mynda sem mér leiðist
og það eru myndir sem hafa enga
þýðingu. Þær ögra ekki og eru
óspennandi. Mínar myndir eru alls
ekki dæmigerðar fyrir danska
kvikmyndagerð. Þær eru mann-
Iegar, §alla um raunverulegt fólk
og sýna lífið eins og það horfir
við mér, svolítið fyndið og svoiítið
ýkt. Danskar myndir eru oft leið-
inlegar þó það sé auðvitað ekki
einhlítt og góðar myndir slæðist
með.“
Hefur þú séð fslenskar myndir?
„Ég hef séð einar tvær mjmdir
og mér fannst þær hræðilegar.
Önnur var gamanmynd og átti
að vera óskaplega fyndin. En hún
var yfirkeyrð og alls ekki
skemmtileg. Hina skildi ég aldrei,
ég kom inn í miðja mynd og var
alltaf að reyna að sjá eitthvað
samhengi. En á tjaldinu birtist
atriði eftir atriði, sem ég hafði
enga áhægju af að horfa á. Ég
sat og reyndi að vera jákvæð. En
síðan varð ég bara óskaplega pirr-
uð yfir því að skilja ekki. Þar með
er ekki sagt að allar Sslenskar
myndir séu slæmar," segir hin 44
ára gamla Helle Ryslinge að lok-
um og lýsir fullum áhuga á að
sjá fleiri myndir héðan.