Morgunblaðið - 10.04.1988, Qupperneq 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. APRÍL 1988
9
HUGVEKJA
Í ——. . £ í i
Sorg, efi og
trú
eftir SR. HALLDÓR GUNNARSSON
tm 1. sd. e. páska
Jóh. 20; 24.-31.
Hversu oft fer ekki þeim
þannig sem missa mikið, að þeir
loka sig af í sorg sinni? Reynum
að hugleiða ástæðu þess og
skilja þannig betur þann sem
sárast syrgir.
Dauði náins ástvinar kallar á
svo djúpa og sára sorg að hana
er ekki hægt að lækna með orð-
um eða viðmóti frá öðrum. Það
þarf svo miklu fleira að koma
til, sem tíminn og fjarlægð frá
sorgarstundinni geta gefið til
hjálpar.
Við erum öll misjafnrar gerð-
ar og engin tvö eins. Þó skipt-
umst við flest að því leyti, að
við erum eins og sagt er, opin,
segjum hug okkar og eigum þá
auðvelt með að umgangast aðra,
eða við erum dul, finnst erfitt
að hefja samræður við ókunn-
uga, erum hlédræg, fámál og
jafnvel stundum tortryggin. Það
er mikill munur á, fyrir þessar
tvær manngerðir að mæta sorg-
inni. Ég hygg að annars vegar
komi hún afskaplega sárt um
skemmri tíma, en gagnvart þeim
sem dulur er, þá komi hún
sígandi og vari svo miklu, miklu
lengur. Honum er ekki nægjan-
leg huggun í orðum annarra.
Hann leitar til þess að vera einn
með sorg sinni og finnst jafnvel
að sársauki sorgarinnar geti
bætt honum ástvinarmissinn.
Þannig verður sársaukinn til að
minna á það liðna og gefa aftur
brot af því sem er liðið. Þeim
sem þannig er farið er ekki
huggun að heyra um það að lífið
haldi áfram, heldur viðhalda
þeir sorg sinni óafvitandi með
því að hafna trú sinni og efast
um sannleik orða Jesú Krists er
hann sagði: „Ég er upprisan og
lífíð; sá sem trúir á mig, mun
lifa þótt hann deyi.“
Ritrtingin segir í texta þessa
helgidags frá lærisveini Jesú,
sem ég held að hafi verið dulur
og hlédrægur. Hann hét Tómas
og samstofna guðspjöllin segja
aðeins frá nafni hans. Jóhannes-
arguðspjallið segir aðeins frá
honum fjórum sinnum í síðustu
köflum guðspjallsins, í fyrsta
sinn í 11. kafla, þar sem kemur
fram að lærisveinarnir óttuðust
þá hættu að Jesús færi til Jerú-
salem. Þá sagði Tómas: „Vér
skulum fara líka, til þess að
deyja með honum.“ Hér talar
fámáll lærisveinn í fyrsta sinn.
Það er engin hálfvelgja í þessari
setningu, það er engin augna-
bliksstemning, heldur trúnaður
við hann sem hann fylgdi með
staðfestu og svo miklu hugrekki
að hann vildi deyja með honum.
í annað sinni talar Tómas í 14.
kafla guðspjallsins í miðri þýð-
ingarmestu ræðu Jesú til læri-
sveinanna, skilnaðarræðunni,
þar sem hann er að ræða um
hús föðurins með híbýlunum
mörgu og hvert hann fari. Þá,
svo óvænt, grípur Tómas fram
í fyrir honum og segir: „Herra,
vér vitum ekki hvert þú ferð,
hvemig ættum vér þá að þekkja
veginn? Jesús segir við hann:
Ég er vegurinn, sannleikurinn
og lífíð; enginn kemur til föður-
ins nema fyrir mig.“ Þannig
hljóðuðu trúarorð Jesú til Tóm-
asar á skilnaðarstundinni og
síðan í texta þessa dags: „Kom
hingað með fingur þinn og sjá
hendur mínar og kom með hönd
þína og legg í síðu mína; og
vertu ekki vantrúaður, heldur
trúaður. Tómas svaraði og sagði
við hann: Drottinn minn og Guð
minn.“
Aðdragandi þessara orða-
skipta höfða til trúarefa Tórhas-
ar. Má ekki skilja þau út frá
persónu hans? Að hann hafi vilj-
að vera einn með sorg sína eftir
föstudaginn. langa og að hann
hafi ekki treyst sér til að hitta
hina lærisveinana á páskadags-
kveldi. Hanh hafi verið einn
þeirra, sem vilja fremur láta
sársaukann kremja sig en að
hlusta á eitthvað sem gæti
brugðist. Orð Tómasar til læri-
sveinanna um að hann myndi
alls ekki trúa á upprisu Jesú
nema að hann gæti sett fingur
sinn í naglaförin og höndina í
síðusárið er hægt að skoða í
þessu ljósi. Hann vildi fremur
láta sorg sína geyma minning-
una sem hann átti um Jesúm,
en orð um eitthvað sem hann
skildi ekki og gat ekki þreifað
á. Hann fékk að þreifa á sann-
leik orðanna og kraup þá niður
og flutti þá játningu fyrstur
manna, sem stærst er: „Drottinn
minn og Guð minn.“ Þessi játn-
ing er upphaf að trú okkar krist-
inna manna um þrenningu Guðs
og varð að fullvissu hjá hinum
fyrstu lærisveinum við gjöf hins
heilaga anda á hinni fyrstu
hvítasunnu.
Sért þú einhvern tíma í vafa
um þína trú, þá bið ég þig að
hugleiða það að kirkjan þín á
að vera þér sem sýnilegt tákn
um þá bænheyrslu og þann styrk
sem er handan við hið sýnilega.
Kirkjan þín, sem er samfélag
okkar kristinna manna, á að
vera þér sem naglaför og síðusár
á líkama Krists og vera þér
áþreifanleg sönnun um líf hans
og líf okkar.
Orðin hans hljóma til þín.
„Vertu ekki vantrúaður, heldur
trúaður.“ Komdu með höndina
þína til starfs í kirkjunni, til
líknar bágstöddum, til styrktar
og hjálpar í því samfélagi sem
þú lifir í, til umönnunar og kær-
leika á heimili þínu, — til að
gefa, gleðja og biðja.
Guð gefi að bæn okkar allra
mætti hljóma með orðum Tóm-
asar:
Drottinn minn og Guð minn.
LIFANDIPENINGAMARKAÐUR
/ KRINGLUNNI
FJÁRMÁL
1/1
fólk I þjónustu mM
glfg þíkking FJÁRMAL *'
Hjá Fjárfestingarfélaginu íKringlunni
er lifandi peningamarkaður
°g persónuleg þjónusta.
Brynhildur Sverrisdóttir
Margrét Hinriksdóttir
Sigrún Ólafsdóttir
Stefán Jóhannsson
FJARFESÍINGARFÉIAGIÐ
Kringlunni 123 Reykjavík Sími 689700
Opið mánudaga til föstudaga kl. 10 —
og laugardaga kl. 10 -
U
14
Símsvari ALLAN SÓLARHRINGINN í síma 28506. Upplýsingar um daglegt gengi Kjarabréfa, Markbréfa, Fjölþjóðabréfa og Tekjubréf;
Gengi: 8. apríl 1988: Kjarabréf 2,743 - Tekjubréf 1,355 - Markbréf 1,427 - Fjölþjóðabréf 1,268