Morgunblaðið - 08.05.1988, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. MAÍ 1988
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VALBORG E. ÞÓRARINSDÓTTIR,
húsfreyja,
Melum,
Kjalarnesi,
lést í Landspítalanum þann 6. maí.
Indriði Einarsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÁSTA MARTEINSDÓTTIR,
Háagerði 41,
Reykjavík,
sem andaðist 1. maí verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 10. maí kl. 15.00.
Gestur Vigfússon,
Svanur M. Gestsson, Hjördis Benjamínsdóttir,
Ingibjörg Gestsdóttir, Sævar B. Arnarson,
Valgeir Gestsson, Ragna Rögnvaldsdóttir,
Vilbergur V. Gestsson, Anna L. Hafsteinsdóttir
og barnabörn.
t Móðir okkar og tengdamóðir, RANNVEIG ÞÓR, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 10. maí 1988 kl. 13.30. Borghildur og Hilmar Fenger, Hrund og Örn Þór, Hjördis Þór Mccrary.

t Móðir okkar, SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR, Esjubergi, Kjalarnesi, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 10. maí kl. 15.00. Jarðsett verður í Mosfellskirkjugarði. Árni Snorrason, Oddný Snorradóttir, Gísli Snorrason.

t Elsku litla dóttir okkar og systir, HREFNA BJÖRG, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni á morgun, mánudaginn 9. maí, kl. 10.30. Þeim sem vildu minnast hennar, er bent á Landssamtökin Þroskahjálp. Haukur Kr. Eyjólfsson, Guðrún Vilhjálmsdóttir, Vera Björt Hauksdóttir.
Sigrún Gríms-
dóttir - Minning
Fædd 9. nóvember 1897
Dáin 1. maí 1988
Elli, þú ert ekki þung
anda guði kærum
fógur sál er ávallt ung
undir silfurhærum.
Þegar bömin okkar velja sér
lífsförunauta tengjumst við og
kynnumst nýjum fjölskyldum. Þess-
ar fjölskyldur eru yfirleitt eins og
okkar eigin, byggðar upp af foreldr-
um, systkinum og oft öfum og
ömmum.
Sú kona, sem ég vil minnast með
þessum línum, var amma yngstu
tengdadóttur minnar, Rúnu Stínu
Ásgrímsdóttur.
Þegar ég kynntist Sigrúnu
Grímsdóttur var hún komin á
níræðisaldur svo okkar kynni voru
ekki löng miðað við mannsævi. En
það er hver ríkari sem hefur kynnst
slíkri persónu sem Sigrúnu, greindri
og góðri manneskju, sprottinni úr
kjamgóðum íslenskum jarðvegi,
talandi tungu okkar eins og hún
best getur hljómað, sómi sinnar
kynslóðar og hélt reisn sinni fram
í andlátið.
Sigrún var fædd 9. nóvember
1897 að Tindi í Miðdal, Kirkjubóls-
hreppi í Strandasýslu.
Barnung flyst hún ásamt fjöl-
skyldu sinni að Valshamri í Geira-
dal þar sem hún ólst upp. Sigrún
sagði mér frá því sem hún mundi
frá þessum flutningum. Þetta var
snemma vors, líklega um fardaga,
og var flutt á hestum yfir Trölla-
tunguheiði. Hún sagði mér m.a. að
flutt hefði verið með þeim á kvik-
trjám fullorðin kona, sem var á
heimili hennar og var sú „lögst í
kör“.
Föður sinn, Grím Ormsson, missti
Sigrún 5 ára gömul, en móðir henn-
ar, Bjargey Símonardóttir, giftist
aftur Kristmundi Jónssyni. Sigrún
bar mikinn hlýhug til stjúpa síns
alla tíð. Systkini Sigrúnar voru sjö.
Eftir fermingu liggur leið Sigrún-
ar í vinnumennsku hingað og þang-
að og einnig reyndi hún að afla sér
menntunar þó ekki væru margir
valkostir í þá daga. Hún var við
nám í Húsmæðraskólanum á
ísaflrði og eitt sumar var hún í
garðyrkjuskóla á Knarrarbergi við
Eyjafjörð hjá atorkukonunni Guð-
rúnu Björnsdóttur, sem hún mat
mikils alla tíð.
Sigrún var m.a. í vinnumennsku
í Flatey á Breiðafírði og þar kynnt-
ist hún eiginmanni, sínum Gunnari
Þorgeirssyni frá Höllustöðum í
Reykhólasveit. Þar fæddist einka-
sonurinn Ásgrímur, en þegar hann
var á öðru ári fluttust þau að Kletti
í Geiradal þar sem þau bjuggu til
ársins 1947, en þá fluttu þau til
Reykjavíkur.
Gunnar var lærður söðlasmiður
og vann við þá iðn ásamt búskapn-
um fyrir vestan og vann síðan við
söðlasmíðar hér í Reykjavík meðan
honum entist aldur til, en hann lést
árið 1963.
Þau bjuggu á Óðinsgötu 17, en
að Gunnari látnum fluttist Sigrún
á Kleppsveg 60 og síðan á Klepps-
veg 134 þar sem hún bjó æ síðan.
Margt sagði Sigrún mér frá æsku
sinni og uppvaxtarárum og einnig
frá ævi sinni eftir að þau hjónin
fluttust úr sveit í borg.
Það er svo margt sem breytist á
svo langri mannsævi og yngri kyn-
slóðir hafa sem betur fer ekki
kynnst harðæri og miskunnarleysi
óblíðra náttúruafla og allsleysi því
sem margir bjuggu við fyrr á árum.
En þessi fullorðna kona hafði ekki
mörg orð um fátækt og basl né
erfiði kreppuáranna, sem kannski
urðu þess ekki síst valdandi að þau
hjónin brugðu búi og fluttu í höfuð-
staðinn. En það var líka annað sem
kom til. Menntunarmöguleikar fyrir
einkasoninn voru mestir í höfuð-
staðnum og þær góðu námsgáfur
sem hann hlaut í vöggugjöf, vildu
þau hjón að nýttust til hins besta.
Það var ekki annað að heyra á
Sigrúnu en hún hefði fljótlega sam-
ið sig að höfuðstaðnum og aldrei
heyrði ég hana hallmæla Reykjavík
eða tala um kosti dreifbýlis fram
yfir þéttbýli og þó fann ég alltaf
að hún unni æskustöðvunum af
heilum hug. Og skemmtilegar þóttu
henni þær stundir, sem henni ásamt
fleira eldra fólki var boðið til af
Barðstrendingafélaginu í Reykjavík
á hverju vori. Þá hafði hún einnig
mikla ánægju af ferðum sem hún
fór árlega með eldra fólkinu í Lang-
holtssöfnuði í Reykjavík.
Ég veit að margur hefur átt hauk
í homi þar sem Sigrún var. Eitt-
hvað pijónaði hún fyrir fólk hér í
Reykjavík og stundum kom fram
hjá henni að hún hefði svona af
ræini tekið að sér að sitja hjá sjúkl-
ingum eða gamalmennum ekki bara
eina dagstund heldur jafnvel dag-
lega vikum og mánuðum saman svo
ættingjar gætu stundað vinnu eða
brugðið sér að heiman við og við.
En fjölskylda Ásgríms sonar
hennar átti þó hug og hjarta Sig-
rúnar öðru fremur. Hún var vakin
og sofín að hugsa um hana — son-
ardætumar tvær vom henni afar
kærar og elskusemi hennar náði
einnig til yngsta sonar míns. Svo
vom litlu sonardóttursynirnir, þeg-
ar þeir komu til sögunnar. Hún
ljómaði af gleði þegar við ræddum
um þessa sameiginlegu niðja okkar
og fylgdist með þroska þeirra. Sá
yngri var skírður nú á annan páska-
dag og þar var langamma mætt
glöð og hress í peysufötunum
sínum.
Sigrún Grímsdóttir var af þeirri
kynslóð, sem þekkir ekki annað en
að vinna og fara vel með það sem
hún aflar. Hún braust ásamt manni
sínum frá fátækt í sveit til bjarg-
álna í höfuðstaðnum.
Hún var ákaflega sérstakur per-
sónuleiki. Sjálfstæð svo af bar. Hún
var rétt í meðallagi há í vexti, grönn
og létt á fæti og reisn yfir henni
þegar hún gekk eftir götunni svo
hratt að þeir sem yngri vom áttu
fullt í fangi með að fylgja henni.
Hún átti því láni að fagna að
vera heilsuhraust alla tíð og átti
þá ósk heitasta að geta dvalið í
íbúðinni sinni og verið sjálfrar sín
til æviloka. Sú ósk hennar rættist.
Hún veiktist á þriðjudegi 26. apríl
og var flutt á sjúkrahús. Á sunnu-
dagsmorgni 1. maí vaggaði ísland
þessu aldna barni sínu til hinsta
svefns. Steingrímur Thorsteinsson
var uppáhaldsskáld Sigrúnar og nú
andar guðs blær vorinu og sumrinu
til okkar — þessum tveimur árs-
tíðum sem mest hafa verið þráðar
á landinu okkar um aldaraðir.
Ég votta Ásgrími og fjölskyldu
hans innilega samúð okkar hjón-
anna og barna okkar, en ég sam-
gleðst líka þeim og okkur öllum að
svo löng og farsæl ævi skyldi fá
svo ljúf endalok. Blessuð sé minning
Sigrúnar Grímsdóttur.
Ásgerður Ingimarsdóttir
Handbolta - bílahappdrættlð
Stöndum saman - ÍSLAND á verðlaunapall á Ólympíuleikunum!
Sameiginlegt átak okkar gerir það mögulegt
\S^
35 B
Dregið 9. maí
næstkomandi
Greiðum heimsendan gíróseðil (kr. 400,~)

FLUOLEIDIR
/SZ aðalstuðningsaðili HSÍ