Morgunblaðið - 13.11.1988, Side 4

4 C
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. NÓVEMBER 1988
um árum hefðu stúlkur helst ekki
átt að eiga börn, heldur vera dug-
legar að læra og standa sig vel í
atvinnulífínu.
Komast áfram
af eigin rammleik
Stéttaskipting er engin í skólan-
um að sögn unga fólksins. Það
skiptir þau litlu máli hvaða atvinnu
eða stöðu foreldrar þeirra hafa í
þjóðfélaginu. Það væri bara full-
orðna fólkið sem væri snobbarar.
Viðhorf þeirra til foreldra var já-
kvætt og sögðu þau að tengslin
yrðu betri eftir því sem þau sjálf
eltust og afskiptasemi foreldranna
minnkaði.
„Þau skilja okkur ekki," sögðu
krakkamir í Hagaskóla, en þau í
Menntaskólanum á ísafírði sögðu:
Við erum nú loksins farin að skilja
þau greyin!
Foreldrar mega vera fijálslega
klæddir, sögðu þau þegar við fórum
út í þá sálma, en af og frá að þau
klæddu sig eins og unglingar. Helst
ættu þau að vera fín og settleg.
En þótt stéttaskipting sé engin,
nema þá innan skólans þar sem lit-
ið er á busana sem óæðri verur,
þá eiga þó sumir bíla en aðrir ekki.
En Hólmfríður og íris í Versló
sögðu mér, að það þætti nú aldeilis
ekki fínt í þeirra skóla að láta for-
eldrana gefa sér bfl. Hjá þeim væri
í gildi að komast áfram af eigin
rammleik.
„Ég hef þurft að vinna fyrir öllu
sjálfur," sagði Magnús í 3. bekk
MS, og það sama virtist gilda um
hin ungmennin.
Sagði Kolbeinn mér í MR, að
hann hefði safnað sér fyrir sínum
bfl frá blautu bamsbeini. „Það var
nú bara hans siðasta úrræði til að
ná sér í stelpu," útskýrði Stefán
vinur hans.
Fyrir vestan á annar hver ungl-
ingur bfl að sögn krakkanna þar,
og hefðu flestir unnið fyrir honum
sjálfír, enda ekki annað að heyra
en þau hefðu bærilegar tekjur á
sumrin. Þar þykir það beinlínis nið-
urlægjandi að vera upp á foreldrana
komin, en hins vegar settu þau það
ekki fyrir sig að þiggja þessa
„ósýnilegu" hluti, eins og fæði,
húsaskjói og afnot af síma, raf-
magni, þvottavél, þurrkara, sjón-
varpi, sjampói og tannkremi. Enda
það soddan smotterí miðað við hitt.
Gamlar lödur og
gáfiimannapopp
En draumabfllinn er sportbfll af
dýrustu gerð, helst með GTi eða
turbo merki aftan á. Sumir draum-
ar em þó of dýrir, og því bjarga
menn sér stundum með því að klína
turbomerkinu aftan á gamla skod-
ann. Gamlar lödur eru líka vinsæl-
ar, eru jafnvel skírðar við hátíðlega
athöfn og fá þá gjaman heimilisleg
nöfh eins og t.d. „Lalli“, og um-
Qöllun eins og um sérstakan vin
væri að ræða.
Rut í Hagaskóla sagði að draum-
urinn væri lítil bleik eða rauð bjalla
með topplúgu og rósóttu áklæði.
Vestfírðingamir vildu helst jap-
anska ódýra bfla sem litu vel út og
máttu þeir gjaman vera hvítir,
rauðir og svartir.
Og síðan er brunað á Lalla á
ball og vinsælustu skemmtistaðimir
virðast um þessar mundir vera
Tunglið og Casablanca, en það
breytist sífellt eins og þau sögðu.
Grunnskólanemendur reyna aftur á
móti að komast inn á menntaskóla-
böllin. Engin hljómsveit hvorki inn-
Á leið á
flóamarkað.
Krakkarnir í Hagaskóla þau Rut,
Sigþór, Sigríður, Arnþrúður, Einar
og Haukur voru með klæðaburðinn
á hreinu, og sögðust fá föt á
spottprís á flóamarkaðinum.
Morgunblaðið/Gísli Dlfarsson
eftir veðri
Eignast bíl
af eigin rammleik.
Námsmeyjamar í Versló þær íris
og Hólmfríður sögðu að það þætti
nú ekki fínt að láta foreldrana gefa
sér bfl.
lend né erlend er afgerandi hvað
vinsældir snertir, þótt margir
nefndu að vísu hljómsveitina U2,
en mikið um músík sem ber einhver
óskiljanleg nöfn eins og hiphop,
rapp, funk og önnur nöfn sem mað-
ur gat ekki borið fram, en Kristján
Ág. í MÍ kom með ágætis samnefn-
ara yfír þetta allt saman, kallaði
þetta gáfumannapopp, en þá ku
víst vera eitthvað innihald í textan-
um. Einnig eru gömul rokk- og
bítlalög vinsæl, og svo hlusta þau
í Versló gjaman á lög í rólegri kant-
inum.
Reykingar forboðnar en
áfengisneysla algeng
Og það er mikið rúntað, bæði
fyrir sunnan og vestan. Föstudags-
kvöldin eru bíókvöld í Reykjavík,
og síðan er það rúnturinn eftir sýn-
ingar.
Laugardagskvöldin eru hentug
fyrir dansleiki og partý, eða boð
eins og það heitir víst núna, en
sunnudagar eru hvfldardagar
áfram. Þó laumast hin eldri oft í
bíó á sunnudögum til að losna við
yngri krakkana og svo eru þau
komin á þann aldur að þau þurfa
að hvfla sig eftir vikuna á föstu-
dagskvöldum.
A ísafírði er mikil götumenning
um helgar og þar fara þau bara í
bíó þegar góðar myndir koma, en
Þau Kristján Ag., Dagný og Vigdís
á Isafírði höfðu litlar áhyggjur af
tískunni, voru í góðum úlpum og
kuldaskóm í hinu fagra vestfírska
veðri.
sögðu það heldur erfítt að komast
inn á dansleiki. En fyrir utan rúnt-
inn góða væri helsta upplyftingin
skólaböll og partý. „Já er ekki partý
á vistinni í kvöld?“ spurðu þær
Dagný og Vigdís skólabróður sinn
Kristján Ág., sem varð eins og
piólitíkus í framan og bað þær um
að blanda ekki vistinni inn í blaða-
grein.
Reykingar eru algjörlega for-
boðnar hjá hinum vestfirsku og
einnig að mestu leyti hjá borgar-
bömum, sem sögðu þó að margir
reyktu þegar þeir fengju sér í glas.
En þótt reykingar séu ekki í tísku,
þá sögðu þau mér að drykkja væri
mikil og algeng meðal unglinga og
skiptu þá engu hvar á landinu væri.
En við fíkniefnaneyslu vildi eng-
inn kannast í sínum skóla. „Krakk-
ar sem neyta fíkniefna flosna hvort
eð er úr skóla, því bæði þurfa þau
að fjármagna fíkniefnakaupin og
hafa svo ekki getu eða einbeitingu
til að læra,“ sagði Þorvaldur í MH.
Sjónvarp ekki „in“
Ef einhver hefur álitið unga fólk-
ið sjónvarpssjúklinga þá er það ekki
og minna mas“, en fyrir vestan var
hlustað á Rás 2.
Og þau vilja dúlla sér inni í hlý-
ER LÍFSSTÍLL UNGA
FÓLKSINS AÐBREYTAST?
legum herbergjum, helst í „Fríðu
frænku stíl“, sem þýðir gamaldags
andrúmsloft, en einstakir kusu þó
nýtísku stúdíohúsgögn. MS-ingar
lögðu ríka áherslu á stór rúm og
breið, hvort sem það er nú í beinum
tengslum við hið öfluga félagslíf
þeirra eða ekki.
Ekki kaupa þau mikið af blöðum
eða tímaritum, helst að stelpumar
séu með einhver tískublöð, sögðu
strákamir. En Haukur í Hagaskóla
sagðist þó stundum kaupa „Nati-
onal Geographic.“
Ekki er mikil kaffíhúsamenning
rétt, því sjónvarpsgláp er hreint
ekki „in“ hjá unglingum. Frekar
hlusta þau á útvarp eða dútla eitt-
hvað með vinum sínum. Bylgjan var
sú stöð sem þau hlýddu mest á í
borginni, „ því þar er meiri músík
hjá unglingum bæjarins, en stúlk-
umar í Versló sögðust þó stundum
fara méð kennurunum á kaffíhús.
Grunur leikur þó á að það muni
vera til að fá frí frá vísdómnum.
Stundum fara skólafélagar sam-
an út að borða, svona fyrir meir-
háttar böll, en þá er farið á ódýrari
staði eða þar sem þau fá magnaf-
slátt.
„En við höfum bara ekkert efni
á slíkum hlutum. Það er svo dýrt
að halda sér uppi í skólanum og svo
er bara svo rosalega dýrt að lifa,“
sögðu og horfðu á mig með ásökun-
arsvip eins og ég bæri ábyrgð á
efnahagslífínu.
Vel lærðir og vel fjáðir
Þau vilja vera sjálfstæð og óháð
foreldrum sínum fjárhagslega. Hið
langa sumarfrí, sem hvergi þekkist
annars staðar í heiminum, hefur
hjálpað þeim til að „standa á eigin
fótum" en jafnframt ýtt undir
aukna fíárþörf. Menn gátu nú lært
héma í gamla daga án þess að
vaða í peningum, en í dag eiga
þeir bæði að læra og vera vel fjáðir.
Þau sögðust ekki vera tilbúin til
að varpa frá sér hinum veraldlegu
gæðum, en spumingin er, hvort þau
standi undir eigin kröfum.
Það er býsna kænlegt að skapa
sér ódýra tísku þegar maður þarf
sjálfur að opna budduna. Og hvers
vegna þessi áhugi fyrir gamla
tímanum? Eru þau búin að upp-
götva hversu bragðlaus frama- og
peningaheimurinn er, borinn saman
við heim hugsjónanna þegar menn
fleygðu sér flötum fyrir málstaðinn?
En sennilega er það erfitt að
vera unglingur á íslandi og þurfa
að verða svona snemma fullorðinn.