Morgunblaðið - 13.11.1988, Qupperneq 42

42 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAF9MIÐ SUNNUDAGUR 13. NÓVEMBER 1988
ÆSKUMYNDIN . . .
ER AF ÞORKELI SIGURBJÖRNSSYNI TÓNSKÁLDI
Totti j
kúa-
smali
Grallarinn Totti
segist nú vera
orðinn ráðsettur
afi.
„Ég man eftir Þorkeli á bænum
Núpum í Ölfxisi, átta ára gömlum.
Hann var kallaður Totti og var
kúasmali með meiru hjá ömmu-
systur sinni. Totti var afskaplega
ljúfur og skemmtilegur krakki
en hafði takmarkaðan áhuga á
kúarekstri. Hann átti það til að
glamra á banjó og gerði það
ágætlega,“ segir Margrét Jóns-
dóttir, sem var kaupakona á
Núpum á miðjum fimmta ára-
tugnum. Þar var Þorkell á sumr-
in frá Qögurra ára aldri og fram
undir tvítugt. Gíslrún, eldri syst-
ir hans, segir að honum hafi
þótt óskaplega gaman á Núpum.
Atta ára hafi hann ætlað sér að
vera þar á hveiju sumri fram til
fertugs og koma með konuna
sína með sér ef með þyrfti.
orkell er fæddur þann 16. júlí
1938 í Reykjavík, sonur séra
Sigurbjöms Einarssonar, síðar bisk-
ups, og Magneu Þorkelsdóttur.
Hann er þriðji í röð átta barna
þeirra hjóna; Gíslrúnar, Rannveig-
ar, Ama Bergs, Einars, Karls,
Björns og Gunnars. 011 lærðu systk-
inin á hljóðfæri þó Þorkell sé sá
eini sem hefur lagt tónlistina fyrir
sig. „Þorkell var snemma músik-
alskur og byijaði raunar að læra á
fíðlu. En það tók endi þegar hann
fingurbrotnaði í leikfimi tíu ára.
Eftir það hélt hann sig við píanóið,
eins og við hin. Að endingu urðu
foreldrar okkar að setja ákveðnar
reglur um æfíngatíma hvers og
eins, því við slógumst um píanóið
á heimilinu; öll ýildum við æfa okk-
ur á sama tíma. segir Gíslrún, eldri
systirin.
Reikningurinn mikil pína
Fjölskyldan bjó lengst af á
Freyjugötunni og systkinin gengu
í Isaks- og Miðbæjarskólann.
Gíslrún segir Þorkeli hafa gengið
ágætlega í skóla, nema í reikningi.
„Það fannst honum hræðilega leið-
inlegt fag. Kennarinn setti mjög
mikið fyrir; eitthvert sinn höfðu
Totta verið sett fyrir 100 heima-
dæmi og á endanum var mamma
sest niður til að reyna að flýta fyr-
ir honum. Totta þótti heimadæmin
voðaleg pína og var hreint ekki til-
búinn að eyða öllum kvöldum í slíkt.
Hann var lítill íþróttamaður. Það
vildi honum til lífs, því seinna kom
í ljós að hann hafði kviðslitnað sem
krakki. Þannig að þegar hann sagð-
ist ekki nenna í leikfími, hefur hann
líklega fundið til óþæginda.
Hrekkjalómur
Totti var kátur og fjörugur
krakki. Hann var mikill grallari;
ógurlega stríðinn og hrekkjóttur.
Við vorum samrýmd þessi þrjú elstu
og stríðnin bitnaði því yfírleitt á
yngri bræðrunum. Ég man þó eftir
því, að einu sinni batt hann saman
allar hurðirnar í íbúðinni. Ég var
heima með vinkonu minni og við
komumst ekki út úr herberginu sem
við vorum í, því ef við opnuðum
eina hurð, festist sú næsta.“
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Snillingar stilla
saman strengi
Á Listahátíð í Reykjavík,
sem stóð yfir dagana 4.
til 15. júní 1972, léku
þeir saman á tónleikum
í Háskólabíói Yehudi
Menuhin og Vladimir
Aschenazy. Samleikur
þeirra þótti með merkari
tónlistarviðburðum enda
tveir heimsfrægir snillingar á
ferð.
Olafur K. Magnússon var við-
staddur æfingu tónlistar-
mannanna og minnist þess við-
burðar með ánægju, en myndimar
vora teknar við það tækifæri og
hafa ekki birst áður. Sam-
kvæmt upplýsingum frá
Jóni Þórarinssyni, núver-
andi stjómarformanni
Listahátíðar, lék Menuhin
á einum tónleikum með
Sinfóníuhljómsveitinni og
síðan á tónleikum með
Aschenazy. Á dagskrá
seinni tónleikanna vora Sónata nr.
1 í G dúr, opus 78 eftir Brahms,
sem þeir léku saman. Síðan lék
Menuhin einleikssvítu í B moll eft-
ir J.S. Bach og loks léku þeir sam-
an „Kreutzer-sónötuna" svonefndi
í A dúr opus 47 eftir Beethoven.
Sv.G.
Aschenazy opnar flygillnn
STARFIÐ
BJÖRGVIN TÓMASSON ORGELSMIÐUR
BÓKIN
ÁNÁTTBORÐINU
PLATAN
Á FÓNINUM
MYNDIN
í TÆKINU
Morgunblaðið/RAX
Björgvin Tómasson orgel-
smiður við vinnu sína.
Smíðaði orgel
í Akureyrar-
kirkju
ORGELSMÍÐI er atvinnugrein
sem ekki hefur farið mikið fyr-
ir hér á landi og líklega er Björgvin
Tómasson eini íslendingurinn sem
hefur sveinspróf í þeirri iðn og stund-
ar hana sem aðalatvinnu. Orgelsmíði
er um fjögurra ára nám erlendis og
hóf Björgvin nám í iðninni haustið
1978. Meistari hans var Reinhart
Tzschöckl, sem hefur aðsetur sitt í
nágrenni Stuttgart í Þýskalandi, og
starfaði Björgvin hjá honum sem
sveinn í fjögur ár að loknu námi.
Hann kom heim 1986 og hefur síðan
eingöngu starfað við orgelsmíði og
viðgerðir á orgelum.
„Þetta var svolítill barningur
fyrst eftir að ég kom heim, en eftir-
spumin hefur aukist jafnt og þétt,“
sagði Björgvin er hann var spurður
um atvinnuhorfur í greininni hér á
landi. „ í haust lauk ég til dæmis
við að smíða hljóðfæri fyrir Akur-
eyrarkirkju. Það var lítið kórorgel,
og ég hef nú fengið nokkur fleiri
hljóðfæri til að smíða þannig að
horfurnar eru góðar sem stendur.
ÞETTA SÖGDV
ÞAV ÞA ...
Blaðrið í Steingrími
Hermannssyni er á góðri
leið með að verða efnahags-
vandamál."
Ólafur Ragnar Grímsson í
Dagblaðinu 23. ágúst 1980.
Margur heldur mig sig,“
svarar Steingrimur i Morg-
un blaðinu 24. ágúst 1980.
Dóróthea
Magnús-
dóttlr
hárgreiðslu-
meistari.
náttborðinu mínu er helst að
fínna kennslubækur í hár-
greiðslu. Nú, svo voram við að fá
okkur hund og eram því að lesa
Stóru hundabókina. Ég les heilmik-
ið yfir vetrartímann og þá helst
skáldsögur þó það sé engin slík á
náttborðinu núna.“
Sigríður
Guðmunds-
dóttir,
framkvæmda-
stjóri Hjálpar-
stofnunar
kirkjunnar.
Kassettan í tækinu er síðan ég
tók síðast til. Þá hlustaði ég á
einn af uppáhaldssöngvuranum
mínum í gegnum árin, hann Leon-
ard Cohen, I'm your man. Annars
hlusta ég lítið á tónlist, helst á
klassík og létt dægurlög."
*
Eg er að horfa á fyrstu kópíu
af Foxtrot á myndbandi og
komst að því að margt þarf að lag-
færa. Þar á undan var Þýskalands
bleika móðir eftir Margaret Von
Trotta í tækinu. Ég horfi talsvert
á kvikmyndir enda era þær eitt af
mínum aðaláhugamálum.“
Sigríður
Beinteins-
dóttir,
söngkona og
dúklagninga-
maður.
að fer lítið fýrir bókum á nátt-
borðinu. Njósnari aflífi ogsál
eftir John le Carré er innan um
reglugerðir og lög um breytingar á
lögum um kirkjugarða sem ég þarf
að lesa til að setja mig inn í nýja
starfið."
Til að slaka á eftir síðasta hér-
aðsfund, hlustaði ég á Gunnar
Kvaran sellóleikara spila svítur eft-
ir Bach. Ég hlusta gjaman á tónlist
til afslöppunar, gefist tími til. Þá
hlusta ég á allt frá Bach og Verdi
yfír í rokk en jassinn leiðist mér.“
Eg var horfa á Girl Groups,
mynd með stelputríóum frá sjö-
unda áratugnum, til að sjá hvernig
Diana Ross og fleiri voru á sviði.
Myndin er mjög góð, ég er búin að
horfa svona fímm sinnum á hana í
heild og nokkur lög oftar. Ég tek
sjaldan spólur, helsttónlistarmynd-
bönd.“