Morgunblaðið - 12.02.1989, Qupperneq 31

31
Frá
Vest-
manna-
eyjum.
í KÚLUHÚSI
Frá Kabúl
og París á
Heljarþröm
Selfossi.
„ Við komum heim í nóvember og
höfum búið hérna í kúluhúsinu
síðan,“ segir Björg Hauksdóttir
sem býr ásamt manni sínum Gú-
staf Gústafssyni og tveimur dætr-
um í óveiyulegu húsi í landi
Uteyjar í Laugardalshreppi. Þau
hjónin komu frá París en áður
höfðu þau dvalið í þijá mánuði í
Kabúl í Afganistan hjá móður
Bjargar, Katrinu Petit, eiginkonu
Raymonds Petits sem veitti
franska sendiráðinu þar for-
stöðu.
Morgunblaðið/Sigurður Jónsson
Björg Hauksdóttir framan við
kúluhúsið Heljarþröm ásamt
Presti, en svo heitir hundurinn.
Kúluhúsið þeirra Bjargar og
Gústafs heitir Heljarþröm og
er í vaxandi sumarhúsabyggð í landi
Úteyjar. Um þessar mundir þegar
mikill snjór er yfir öllu ber ekki mik-
ið á húsinu. Það eina sem gefur til
kynna að um hús sé að ræða en
ekki snjóskafl eru gluggamir sem
glittir vinalega í. Reyndar má segja
að húsið sé hluti af stórum snjó-
skafli því þegar búið er að moka frá
dyrunum er gengið niður í það. Þó
nafnið á húsinu bendi til erfiðrar
búsetu þá er Björg ekki aldeilis á
því. „Héma veit maður ekkert hvað
er að gerast útifyrir. Þó það sé vit-
laust veður úti þá heyrist ekkert í
því hjá okkur hér í kúlunni og okkur
líður ljómandi vel héma.“
Björg tekur undir það að búseta
í Laugardalnum sé frábrugðin ver-
unni í Afganistan þar sem
sprengjudrunur voru daglegt brauð.
Þegar litið er út um glugga í Heljar-
þröm blasir við hjarnbreiðan svo
langt sem augað eygir og það eina
sem brýtur þá mynd er stöku hús.
Kyrrðin er ríkjandi og ævintýralegri
birtu stafar frá nýföllnum snjónum
undir skýjuðum himni og menn bíða
veðrabrigða.
„Ég hef verið að ferðast síðan ég
man eftir mér og hef auk þess verið
flugfreyja. En núna hef ég sagt öllum
að ég fari ekki neitt næstu þrjú ár-
in,“ segir Björg.
—Sig. Jóns.
e8ei ha;jh83H si ítoa (r j kæu uiusjönuujiun
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 12. FEBRÚAR 1989
unnar
Jón Ár-
mann
Steinsson
og Gunn-
hildur
Hreins-
dóttir.
BRUÐHJON VIKUNNAR
„Kannski hittumst
við í næsta lífi líka“
Eintal brúðgumans
Brúðhjón vikunnar að þessu
sinni eru Jón Armann Steinsson
og Gunnhildur Hreinsdóttir.
Þau voru gefin saman af Georg
Lárussyni fulltrúa borgardóm-
ara þann 27. janúar síðastliðinn.
Brúðguminn féllst á eintal þar
eð kona hans var í saumaklúbb
en er það sannfrétt að slíkar
samkundur geti dregist talsvert
álanginn!
Það tók sex mínútur og 40 sek-
úndur að ganga í hjónaband
og það er ekki langur tími miðað
við að ég hef heyrt að tvö ár taki
að losna úr þvi! Af hveiju hjá borg-
ardómara? Við hefðum eins getað
kastað upp krónu, það skipti okkur
ekki máli hvar athöfnin færi fram.
Ég er kaþólskur og konan mín lút-
ersk, fleiri en ein kirkja kom til
greina. Ríkið og kirkjan haldast í
hendur og þegar tvær manneskjur
heitbindast er það fyrst og fremst
lagaleg stofnun, ekki trúarleg at-
höfn. Er Guð ekki alls staðar?
Annars á ekki að hafa hjóna-
bandið í flimtingum, þetta er alvar-
legt mál og stór ákvörðun. Maður
man þennan dag alla ævina og
héðan af þarf maður að koma með
blóm þann tuttugasta og sjöunda.
Það tók ekki langan tíma að gefa
okkur saman. Engu að síður tafð-
ist athöfnin um eina mínutu og 40
sekúndur, það þurfti að blaða smá-
vegis í skjalabunka áður en ræðan
fannst. Dómarinn var skikkju-
klæddur og við sátum á bekk,
reyndar var það sakamannabekk-
urinn, en þetta var hátíðleg athöfn
hvað sem aðrir halda. Hjónavígsla
hlýtur að vera eitt skemmtilegasta
verkefni sem þeir hjá borgardóm-
ara fá.
Það var alger tilviljun (sam-
kvæmt heimspekilegu ívafí, „engin
tilviljun") að ég álpaðist inn í
Klúbbinn eitt sunnudagskvöld árið
1972. Þá hitti ég Gunnhildi fyrst,
á efstu hæðinni. Ég sá aftan á
stúlku með ljóst sítt hár og ég labba
að henni og spyr hvort ég megi
bjóða í dans. Hún þáði það. Sem
kurteis maður keyrði ég hana heim
þama um kvöldið og hringdi svo
nokkm seinna og bauð henni á
ball. En hún sagði nei, enda var
þá klukkan orðin ellefu að kvöldi!
Ég hringdi aftur nokkrum dögum
síðar, í þetta sinn á skikkanlegum
tíma og uppúr því fórum við að
vera saman.
Við fórum að búa, reyndar við
erfiðar aðstæður hvað varðar hús-
næði og þetta venjulega sem steyt-
ir á þegar fólk er 17, 18 ára. Svo
skildum við og sáumst ekki í ein
tíu ár. Þar til núna. Nú erum við
búin að vera í sambúð í þijú ár svo
við höfum átt tvö tilhugalíf.
Kannski hittumst við í næsta lífí
líka.
En annars, ég mæli með því að
gifta sig hjá borgardómara, og
vera laus við prjálið. Þegar allt
kemur til alls er þetta einlæg trún-
aðar- og kærleiksyfírlýsing milli
manns og konu.
Þau giftu sig
■Jón Ármann Steins-
son og Gunnhildur
Hreinsdóttir, Reykjavík
■Haukur Guðmunds-
son og Hulda Hauksdótt-
ir, Keflavík
1
Kvennadeild Reykjavíkurdeildar
Rauða kross íslands
HADEGISVERÐARFUNDUR
verður í Holiday Inn þriðjudaginn 14. febrúar.
Stjórnin.
Rauði Kross lslands
Fer ínn á lang
flest
heimili landsins!
8ja daga skyndisala
á kápum
Dæmi um verð:
Terelynekápa............kr. 8.400,-
Greitt með greiðslukortLkr. 5.900,-
STAÐGREITT.............kr. 4.200,-
v/Laugalæk,
sími 33755.
eftir Sigurð G.
Tómasson
Heitt súkkulaði
og pönnukökur
*
Aður en hann fór til þess að
bjóða máttarvöldunum blrgln'n
sat hann glaður flötum beinum vlð
jeppadrusluna og sðng. f röndóttum,
appelsinugulum og fjólubláum
kjarkmannasam-
festingi og var að
setja keðjur á dekk
sem voru eins og
augun í hundlnum
sem gætti gullpen-
inganna i ævintýr-
inu um eldfærin.
Þetta hafa vissu-
lega verlð sann-
kallaðir dýrðar-
dagar karl-
mennskunnar undanfarið. f öllum
einbýlishúsaþyrpingum landsins
eru karlmenni komin á kreik í fyrsta
byl og konurnar standa munúðar-
fullar við eldhúsgluggann og mæna
eftir sínum, og svo hringir hann i
sína úr farsímanum og segir:
„Sæl elskan, ég er héma á Bæjar-
hálsinum."
„Jæja," svarar hún um leið og hún
slettir þrem eggjum í skál. því ^
mínum finnst ekkert eins notalegt
og að fá heitt súkkulaði og pönnu-
kökur þegar hann kemur heim eftir
hetjudáð. .Þú skreppur kannski fyr-
ir mig upp i Mosfellssveit eftir ijóma
elskan, á leiðinni helm." Þau búa
að vísu i Bretðholtinu en reglugerðin
um lokunartíma sölubúða í
Reykjavik gefur honum tækifæri til'
þess að spólast í blindbyl og ófærð
upp í KJaraver í Moskó. Svo bætlr
hún við: „Hvernig er veðrið annars
hjá þér.“
„Þetta er nú ansi svart héma. vlð
emm héma allir strákamir úr Gerpi
(innsk. skrásetjara: það er torfæru-
klúbbur). Það em héma tvær konur
fastar á Lödu. Við emm að ná þeim
upp. Gunni er búinn að teng)a þær
í spilið, Kiddi treður braut á sex-
hjóla Unimognum og við Daddi emm
búnir að slá tógi utan um dmsl-
una.“ Og mín finnur til stolts yfir
sínum og mikillar samkenndar með
þessum tveim umkomulausu kon-
um sem sitja í snjófastri Lödu á
Bæjarhálsi. En jafnframt læðist að
henni dálítil öfund. Hvaða tvær kon-
ur skyldu þetta vera sem hafa sex
kjarkmenn á tröllauknum Jeppum
spólandl í krlngum slg. Skyldu þær
vera huggulegar. En hún lætur ekkl
afbrýðisemina ná tökum á sér. Hún
veit að það er hollt fyrir karlmenn
að fá útrás fyrir kjark sinn og styrk.
Hann verður svo geðgóður af því að
lenda í basli og ófærð. Svona veður-
lag veitlr ekki einungls útrás lang-1’
bældum manndómi og athafnaþrá.
Konur fá líka tækifæri á að sýna
eiginleika sem liggja djúpt í eðllnu,
svo sem klaufaskap. blíðu, fyrir-
hyggjuleysi, næmlelka og vand-
ræðagang. En þetta var útúrdúr.
Þau halda áfram að tala í farsimann
en hann er tæknilegt framhald tal-
stöðvarinnar, sem ófærumenn og
fjallahetjur fyrri ára notuðu til þess
að herða sig upp í hetjudáðunum.
„Hvenær kemurðu heim elskan?
Bara svo ég geti verið tllbúin með
pönnukökumar og kakóið."
„Eftir svo sem klukkutíma. Má
ég ekki taka strákana með?“
„Jú endilega, elskan mín.“ Hún
veit sem er að þeir eru ekki allir eins
vel giftir.
„Það er nefnllega það. Við komum
þá.“
„Já, það er nefnilega það. Blessað-
ur.“
Hér vantar eiginlega ekkert nema
nokkur „skipti" eða „yfir“ eða „yfir
og út“ til þess að farsíminn sé alveg
eins og talstöðvarnar hjá Gvendi
Jónasar og Siguijóni Rist og öðrum
fjallahetjum íslandssögunnar.
Minni er ekki tll setunnar boðið.
Hún hamast við pðnsumar. Og svo
er þetta indælis súkkulaði. Þegar
þeir snarast alsnjóugir inn um úti-
dymar er verið að aflýsa öilum
barnaskólum, tónlistarskólum og
umferðarljósafundum um allt land
vegna ófærðar. Hún færlr Kldda,
Dadda. Stebba. Gunna, Lalla og
sínum kakó og pönnukökur þar sem
þeir sitja dasaðir fyrir framan sjón-
varpið. Þeir eru ijóðir og útlteknir.
Og ekki spilllr kvikmynd kvöldsins.
Ava Gardner, ábyrgðarlaus en heill-
andi, og Grace Kelly frískleg og rik
keppast um ástir grásprengda villi-
dýravelðimannsins Clark Gable.
Svo bregður fyrír kokkáluðum
menntamanni með sótthita. Segir
þá ekkl kjarkmennið, húsbóndlnn:
jVttirðu nú ekkert annað en þessa
síberíusultu frá Sambandinu elskan?"
Úti geisar æðandi íslensk stórhríð.