Morgunblaðið - 25.02.1990, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 25. FEBRÚAR 1990
'„Tsg þárf e. 'ms hácubrur&.trygg)ngu cg
'eg g&t -fengi&, fynmæsta föstudagski&Ld.‘
Þetta var efri hæðin. Hvað segið
þið um hana ...
ffiOa
Hún er of stór núna, en ...
HÖGNI HREKKVÍSI
AF FÖRNUM VEGI
Missa bónus ef þeir dreifa of
miklu salti á göturnar
FIMMTÁN manna flokkur snjóhreinsunarmanna er á vakt 20 tíma
á sólarhring frá því snemma í nóvember og fram í apríl, reiðubúinn
til þess að gera sitt besta til þess að menn komist óhindrað til vinnu
sinnar í Reykjavik á morgnana. Yfirmaður þeirra er Vilberg Ágústs-
son og hefúr hann verið viðriðinn snjóhreinsunina frá 1970.
Að sögn Vilbergs Ágústssonar
vinna snjóhreinsunarmennimir
á tvískiptum vöktum og eru sjö á
hvorri. Formaður morgunvaktar fer
ávallt út klukkan 3 að morgni og
athugar ástand gatna og metur m.a.
hvort nauðsynlegt er að boða út
aukalið. Sækir hann sína menn
klukkan 4 og eru þeir að til hádegis
en þá mætir seinni vaktin og linnir
ekki látum fyrr en klukkan 11 að
kvöldi. Þegar snjór er mikill er flokk-
urinn stundum sleitulaust að allan
'sólarhringinn. Hefur deildin 'yfir að
ráða 10 bílum með saltkassa og snjó-
tönn, þremur hjólaskóflum með tönn
og einum veghefli. Dugi þessi tæki
ekki til fær flokkurinn til liðs við sig
leigutæki frá ýmsum verktökum. Að
sögn Vilbergs hefur þurft að fá slíka
aðstoð nokkrum sinnum frá áramót-
um en þó í minna mæli en í fyrra.
Sól skein í heiði þegar við heim-
sóttum snjóruðningsmennina og því
ekki mikið um að vera hjá þeim.
„Við fylgjumst náið með veðurspánni
og hegðum okkur í samræmi við
hana. I gærkvöldi gerðum við t.a.m.
allt klárt, einnig aukabíla, því spáin
var slæm, norðanátt með éljagangi
og skafrenningi. En hún hefur brugð-
ist og það er nokkuð algengt. Veðrið
virðist hafa seinkað sér eitthváð,"
sagði Vilberg.
Flokkurinn dreifir salti á götur
þegar hált er og er miðað við að því
sé lokið áður en aðal umferðin hefst
kl. 7-7,30 á morgnana. Hafa bílstjór-
arnir þá lagt að baki um 500 kíló-
metra á röskum þremur klukkutím-
um.
Nákvæmur saltskammtur
„Það er algjör misskilningur að
við reynum að koma sem mestu salti
á göturnar. Skammturinn er ákvarð-
aður mjög nákvæmlega. Vaktform-
aðurinn metur hvort magnið skuli
vera 5, 10, 20, 30 eða 40 grömm á
fermeter. Saltkassarnir eru þannig
búnir að dreifingin er mjög nákvæm.
Hjól sem nær niður í götu stjómar
dreifingarbúnaði saltkassans og
skiptir hraði bifreiðarinnar því engu,
alltaf koma 5 grömm á fermeter
hafi sú magnstilling verið valin.
Sömuleiðis stöðvast dreifingin þegar
Víkveiji skrifar
Norðurlandaráð þingar hér í
Reykjavík í þessari viku. Það
er vel. Náið samstarf Norðurlanda
er af hinu góða, þótt stundum
fari meira fyrir umbúðum en inni-
haldi fljótt á litið.
Hitt vefst fyrir Víkveija hvers
vegna fundir hins háa Alþingis,
eins og þingmenn komast gjarnan
að orði, falla niður þessa Norður-
landaráðsviku. Ærin verk eru
óunnin á Alþingi.
Víkverji veit vel að einhver hluti
þingmanna og ráðherra hefur
mætingaskyldu á Norðurlanda-
ráðsþingi. Nema hvað. Af þeim
sökum gætu þingbekkir orðið du-
lítið þunnskipaðir. En það eru þeir
jú oftlega, þótt Norðurlandaráð
komi ekki við sögu. Ráðherrar eru
ekki þaulsetnir á þingbekkjum.
Þeir eru fáséðari þar eftir því sem
þeim fjölgar.
Samkvæmt Starfskrá Aiþingis
1989-1990 lýkur þessu þingi síðla
aprílmánaðar nk., trúlega vegna
sveitarstjórnakosninga seint í
rnaímánuði nk. Það gengur því
óðum á starfstíma Alþingis - og
enn er ærið verk að vinna. Þótt
stundum miði hægt í þingstörfum
munar um minna en eina þingviku
sem strikuð er út af starfstíma
þingsins.
XXX
Víkverji sér í fréttum að fólks-
streymið heldur áfram frá
strjálbýli til þéttbýlis, vex frekar
en rénar. Ljóst er að byggðastefna
sú, sem fylgt hefur verið síðustu
áratugi, hefur brugðizt. Vera má
að fjáraustur í einstök fyrirtæki,
sem höfðu takmarkaðar lífslíkur,
hafi lengt í hengingarólinni, eins
og stundum er sagt, en á heildina
litið hefur hlutur landsbyggðar-
innar stórlega versnað, ekki sízt
hin allra síðustu árin, þrátt fyrir
Atvinnutryggingarsjóð, Hlutafj ár-
sjóð, Byggðastofnun og heit-
strengingar í stjórnarsáttmálum.
Trúlega á vandi strjálbýlis ræt-
ur víða, ekki sízt vegna örra at-
vinnulífs- og þjóðlífsbreytinga
hins tæknivædda heims. Þegar
grannt er gáð tengist vandi strjál-
býlis ekki sízt afleitum starfsað-
stæðum alls atvinnurekstrar í
landinu; vanda, sem þungt hefur
bitnað á iðnaðar- og sjávarútvegs-
fyrirtækjum. Máske er mergurinn
málsins sá að búa atvinnurekstri
viðunandi rekstrar- og vaxtarskil-
yrði. Kasta fyrir róða drjúgum
eftirstöðvum hafta, skömmtunar
og miðstýringar, sem samkeppnis-
þjóðir hafa löngu sent út í bafs-
auga. Það er ekki nóg að hrópa
húrra fyrir þjóðarvakningu í
ríkjum A-Evrópu, sem neita að
'veslast lengur upp í sósíalisma.
Það þarf að lofta út sósíalismann
í íslenzka hagkerfinu; senda hér-
lend nátttröll hans í langt pólitískt
orlof. Við aukum ekki framleiðni,
þjóðarframleiðslu, þjóðartekjur
eða velmegun með steinaldar-
mönnum í brú þjóðarskútunnar.
Víkverja þykir uggvænlegt að
glugga í spár alþjóðastofn-
ana um landsframleiðslu iðnríkja
heims (OECD-ríkja) - borið sam-
an við samdráttinn hér. Miðað við
spár verður landsframleiðsla
OECD-ríkja 19% meiri 1991 en
1986. A þessu fimm ára tímabili
er hagvöxtur þeirra, á heildina lit-
ið, 15% meiri en hér á landi. I rit-
stjórnargrein Fréttabréfs
íslenzkra iðnrekenda, A döfinni,
en þangað er þessi samanburður
sóttur, segir um þennan mismun,
okkur í óhag:
„Þetta er álíka og allt góðærið
margumtalaða árin 1986 og 1987.
Það munar um minna!“
Hagvöxtur í nálægum löndum
er talinn verða nokkuð stöðugur
næstu ár, um eða yfir 3% á ári.
Ef við náum ekki hliðstæðum ár-
angri - og það gerum við ekki
nema með hliðstæðri hagstjórn og
hliðstæðri samkeppnisstöðu
íslenzks atvinnulífs - hljótum við
að dragast enn lengra aftur úr
þessum þjóðum í lífskjörum.
Víkverji segir að það eigi að
vera nr. eitt, tvö og þrjú í íslenzk-
um þjóðmálum að skapa atvinn-
ulífinu hér sömu skilyrði, rekstrar-
lega, og erlendir samkeppnisaðilar
búa við. Annars heldur atvinnu-
leysið áfram að vaxa - og lífskjör-
in að rýrna.