Morgunblaðið - 13.07.1990, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 1990
\
Svipmynd frá Landmannalaugum; Skáli Ferðafélags íslands.
Höskuldur Jónsson
*
„I þessari ferð má líta
stórbrotna náttúru ís-
lands, mikilvirkar eld-
stöðvar, beljandi ár,
úfin hraun og svarta
sanda.“
Velkomin í Varðarferð
í Landmannalaugar
eftir Höskuld
Jónsson
Leið okkar liggur að þessu sinni
austur yfir Hellisheiði, um Skeiða-
veg, upp Gnúpverjahrepp,
Þjórsárdal, um Sigöldu til Land-
mannalauga. Til baka förum við
um Dómadal, Landsveit og um
Holtin til Reykjavlkur. í þessari
ferð má líta stórbrotna náttúru
íslands, mikilvirkar eldstöðvar,
beljandi ár, úfin hraun og svarta
sanda. Við höldum inn á öræfi
íslands. Landmannalaugar eru í
600 m hæð yfir sjó. Þarna undir
hraunjaðri er gróður sem nærist
á heitu og köldu vatni, er sprettur
undan Laugahrauninu. Þótt gróð-
urinn minni frekar á engjar lág-
lendis en reginöræfi er oft svalt
í Laugunum. Veríð því vel búin,
á góðum skóm og með hlífðarföt
og nesti. Það er óþarfi að láta
svalann aftra sér frá útiveru.
Ferðin hefst við Valhöll kl. 8
að morgni laugardagsins 14. júlí.
Farastjóri verður í hverri bifreið leið okkar. í þessu greinarkorni mannlaugar og næsta nágrenni Það er einkum þrennt sem
er lýsir því sem fyrir augu ber á verður því aðeins rætt um Land- þeirra. dregur að sér athygli ferðamanna
í Langahrauni. Hin litskrúðuga Brennisteinsalda til hægri.
í Laugunum. í fyrsta lagi ótrúleg
litadýrð, í öðru lagi margbreyti-
legar eldstöðvar og í þriðja lagi
gróðurvin meðfram Laugalækn-
um.
Fjallahringur Lauganna er svo
litríkur að næst gengur óhófi. Þar
eru Suður-Námur, Barmur og
Hábarmar úr ljósu Hpartti með
rauðbrúnum klettum, Bláhnúkur,
grænblár, Brennisteinsaldan í öll-
um regnbogans litum og biksvart
Laugahraunið, Til að magna
þessa mynd eru fjöll og hraun
skreytt fönnum og grænum mosa-
gróðri.
Laugarnar. eru paradis áhuga-
manna um jarðfræði. Á þessu
svæði hefur gosið a.m.k. 6 sinnum
eftir ísöld og tvö þau síðustu um
900 og 1500 e.kr. Ljóti-pollur er
sprengigígur geysimikill um háls,
barmarnir háir og hafnir upp af
orku eldsins. Niðri í gígnum er
grænblátt vatn. í árbók Ferðafé-
lags íslands frá 1933 segir Pálini
heitinn Hannesson svo frá; „Land-
menn kalla það (vatnið) Ljóta-
poll og hafa trúað því, að kringum
það væri eitthvað óhreint á sveimi,
sem villti um fyrir vegfarendum
og reyndi að lokka þá niður í
gíginn. Vist er það, að vatnið ork-
ar á mig með undarlegu seið-
magni, likt og óráðið auga. Og
fagurt er þetta listaverk undir-
heimanna. Litur og form eru sam-
stiilt í fulikomna heild.“
Laugahraunið og Námahraunið
eru til orðin út þykkfljótandi
liparítseðju. Hæð hraunbrúnar-
innar við Laugalækinn staðfestir
þetta. Þessum hraunum má fylgja
til upptaka og getur þar að líta
tröllslega gígtappa sem stirnað
hafa í lok gossins. í Grænagili við
Bláhnúk má sjá hvernig fer þegar
líparítgos verður undir jökli eða í
vatni en einkenni þess eru bik-
steinseitlar og glersalii. Fram í
Vondugiljum eru hverir skreyttir
þráðum kísilþörunga. Er sem slör
hafi verið breytt yfir þá.
Gróðurvinin í Landmannalaug-
um er ekki stór að flatarmáli.
Mestur hluti hennar er mýri.
Þarna má finna engjarós, mýra-
dúnurt, lyfjagras, smára og fífu.
Laugasvæðið í heild er gróður-
lítið. Ferðalangar geta ekki geng-
ið að þvl vísu að finna þúfu til
að tylla sér á. Sennilega er best
fyrir þátttakendur í Varðarferð-
inni að snæða bitann sinn austan
varnargarðsins sem heldur jök-
ulkvtslinni frá Laugafitinni. Þar
eru ógrónir áraurar og því þjóðráð
að hafa með sér teppi eða púða
til að sitja á meðan nestis er neytt.
Höfimdur er farurstjóri í
Varðarferðinni á morgun,
laugardag.
Schubert, Sólrún og Jón-
as í Listasafiii Sigurjóns
________Tónlist__________
RagnarBjörnsson
Þegar undirritaður heyrði Sól-
rúnu Bragadóttur í fyrsta skipti
á tónleikum í Norræna húsinu
fyrir nokkrum árum, fór ekki
milli mála að þar fór söngkona
sem gera mátti væntingar til I
framtíðinni og Sólrún hefur ekki
brugðist. Röddin hefur þroskast
og listræn meðferð mótast. Að
ná fótfestu á þýsku óperusviði,
þótt ekki sé eitt af þeim stærri,
er nokkuð sem margir sópranar
mæna til, en fáir fá inni. Nú er
Sólrún á förum frá óperunni. í
Kaiserslautem til óperunnar í
Hannover þar sem Pamina verður
hennar fyrsta viðfangsefni og er
henni hér óskað til hamingju með
áfangana fram að þessu. Verkefn-
in á tónleikunum á þriðjudags-
kvöldið voru öll eftir Schubert og
mörg þeirra meðal þekktustu
sönglaga hans. Söngrödd Sól-
rúnar hefur óvenju fallegan lit og
hvort sem hann minnir á silfur,
eða kannski öllu frekar á kopar,
þá tekst S'ólrúnu að beita þessari
fallegu rödd í þágu viðfangsefnis-
ins hveiju sinni. Þó saknaði mað-
ur meiri tilbreytni í meðferð lag-
anna, eða kannski öllu heldur að
tilbreytnin hefði verið meira
„bewusst“, en einnig háir að þurfa
að vera með nótur fyrir framan
sig. Best tókst Sólrúnu upp í lög-
um þar sem hún söng veikt út í
gegn eins og „Im Abendrot",
„Wanderers Nachtlied" og „Nacht
und Treurne". Lög eins og „Raste,
Krieger", sem er margslungin
tónsmíð hefði t.d. þurft skarpari
línur til þess að fá allar myndir
lagsins skýrar og þar á ég einnig
við píanóleikinn. Það þarf mikið
til að fá þessar gömlu perlur til
að lifna, svo að eftirminnilégt
verði og þarf kannski til langan
þroska til að svo geti orðið. Ave
María fær því aðeins sitt him-
neska yfirbragð að flutningurinn
sé í algjörri ró og að öllum per-
sónulegum freistjngum sé ýtt til
hliðar. Sama má segja um „Die
holde Kunst" sem þrífst aðeins
við fyrirhafnarlausa lotningu fyrir
listinni. Sólrún á vonandi langan
þroskaferil framundan og spenn-
andi verður að fylgjast með þeim
áföngum.
Jónas er orðinn sjóaður mjög
Jónas Ingimundarson
sem píanóleikari með söngvurum,
studdi enda flutning Sólrúnar með
ágætum. Hvort sem er hljómburði
hússins að kenna, eða hljóðfær-
inu, þá hljómar neðra tónsvið
hljóðfærisins ekki I jafnvægi við
efri hluta tónsviðsins og vill bass-
inn verða of sterkur, þetta er til
athugunar.