Morgunblaðið - 13.07.1990, Blaðsíða 20

20
21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 1990
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 1990
fMwgtmlNbifeifr
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
HaraldurSveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 1000 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 90 kr. eintakið.
Eistneskur ráðherra
í skyndiheimsókn
Endel Lippmaa, ráðherra í
ríkisstjóm Eistlands, kom
hingað í skyndiheimsókn á
þriðjudag. Innan eistnesku
ríkisstjórnarinnar fer hann með
samskiptin við Sovétríkin og
erindi hans var einmitt að lýsa
áhyggjum yfir nýjustu ákvörð-
unum valdamanna í Moskvu um
málefni Eistlands og leita eftir
stuðningi hjá íslenskum stjórn-
völdum og stjórnmálaflokkum
við sjálfstæðisbaráttu Eistlend-
inga.
Fyrir skömmu samþykkti
þing Litháens að teknar skyldu
upp viðræður við ráðamenn í
Moskvu um framkvæmd sjálf-
stæðisyfirlýsingarinnar sem
Litháar gáfu hinn 11. mars
síðastliðinn. Af hálfu Litháa er
ekki ætlunin að ræða hvort
þeir hljóti sjálfstæði heldur hve-
nær og hvernig. Þeir gáfu
Moskvuvaldinu 100 daga til að
ræða málið; álitamál er hvort
sá frestur sé tekinn að liða eða
hvort upphaf hans miðast við
hvenær formlegar viðræður Lit-
háa og fulltrúa Míkhaíls Gorb-
atsjovs Sovétforseta hefjast.
Eftir að ákvörðun var tekin um
viðræðurnar afléttu Sovétmenn
viðskiptabanninu á Litháa.
Eistlendingar hafa ekki
gengið eins langt í sjálfstæðis-
yfírlýsingum og Litháar, þótt
þeir stefni hiklaust að sama
marki. Undanfarnar vikur og
mánuði hafa Eystrasaltsríkin
þrjú, Eistland, Lettland og Lit-
háen, verið að samræma stefnu
sína í sjálfstæðisbaráttunni,
efnahagsmálum og utanríkis-
málum. Leiðtogar þeirra ræddu
til dæmis fyrir skömmu, hvort
þeir ættu að leita formlega til
Norðurlandaráðs og fara fram
á stuðning við baráttu sína. Frá
þeim áformum hefur verið fallið
og þess í stað er rætt við stjóm-
málamenn í einstökum aðildar-
löndum ráðsins. Það er skyn-
samleg afstaða, þar sem for-
sætisnefnd Norðurlandaráðs
hefur ekki umboð til að taka
sjálfstæðar ákvarðanir í ut-
anríkismálum. Hún sækir allt
sitt vald til þings Norðurlanda-
ráðs, þar sem menn hafa verið
tregir til umræðna um utanrík-
ismál.
Endel Lippmaa flutti því mið-
ur engan gleðiboðskap um sam-
skipti Eistlendinga við Moskvu-
valdið. Þvert á móti virðast sov-
éskir ráðamenn vilja ná meiri
tökum á Eistlandi í stað þess
að lina þau. í byijun júlí var
gefin út tilskipun í Moskvu.
Lippmaa segir að samkvæmt
henni verði öllum efnahag Eist-
lands stjórnað frá Moskvu.
Hann segir, að kæmist hún til
framkvæmda „yrði allt undir
stjópn yfirvalda í Moskvu, þar
með talin öll fyrirtæki, samtök
og stofnanir. Þetta er áætlun
um mikla miðstýringu, sem
gerir fyrst ráð fyrir efnahags-
legri yfirtöku og síðan valda-
töku með því að flytja farand-
verkamenn í stórum stíl inn i
landið. Þá er hægt að segja við
Eistlendinga að þeir séu í
minnihluta.“ Telur Lippmaa
þessar ráðagerðir stangast á
við fögur fyrirheit og yfirlýsing-
ar Gorbatsjovs. Verið sé að
gera Eistland að einskonar ný-
lendu.
Þetta eru ógnvænleg tíðindi
og benda til þess að friðmæli
Gorbatsjovs og félaga hans i
garð Eystrasaltsríkjanna hafi
ekki byggst á vilja þeirra til að
fá betra tóm til að ræða um
leiðir þjóðanna til sjálfstæðis
heldur til að herða á þeim efna-
hagstökin. Viðskiptabannið á
Litháa og skorturinn sem það
leiddi til ásamt með skammar-
legu áhugaleysi vestrænna
ráðamanna og tregðu til að
sýna stuðning sinn við sjálf-
stæði Litháa í verki ollu því að
Litháar sömdu um 100 daga
frestinn. Þeir litu þannig á að
fresturinn yrði notaður til ann-
ars en að herða að þeim og
nágrönnum þeirra með þeim
hætti sem Endel Lippmaa lýsir.
Þegar sjálfstæðismál Litháa
voru mest til umræðu fyrir fá-
einum mánuðum hvatti Morg-
unblaðið íslensk stjórnvöld ein-
dregið til þess að veita þeim
allan stuðning, meðal annars
með því að viðurkenna hina
nýju ríkisstjóm Litháens og
sjálfstæði þess. Því miður brást
ríkisstjórnin ekki við með þeim
hætti. Nú stendur hún frammi
fyrir ósk um aðstoð frá Eist-
lendingum sem kynnt hefur
verið fyrir forsætisráðherra og
utanríkisráðherra af eistnesk-
um ráðherra. Ríkisstjórnin á að
lýsa fullum stuðningi við sjálf-
stæðisbaráttu Eistlendinga og
styðja þá eftir fremsta megni.
Hún á ekki að láta neinn bilbug
á sér finna, þar sem sjálfstæði
Eystrasaltsríkjanna er á dag-
skrá. Fullur stuðningur við
þessar þjóðir er í samræmi við
sögu'lega reynslu okkar sjálfra.
Álver verði reist.
á landsbyggðinni
eftir Halldór Blöndal
Það styttist óðum tíminn, þangað
til ákveðið verður, hvar nýtt álver
skuli rísa, — ef samningar um það
;akast á annað borð í þessari lotu.
Við höfum fylgst með því, að í ríkis-
stjórn og ekki síður í þingflokkum
ríkisstjórnarinnar, er mikill áherslu-
munur í þessu máli, — ef ekki drjúg-
ur ágreiningur. Iðnaðarráðherra hef-
ur slegið úr og í ekki fengist til að
gefa svör við því, hvað hann vilji
leggja til grundvallar nákvæmlega,
þegar metið er, hvar þjóðhagslega
sé hagkvæmast, að nýtt álver rísi.
Ég man ekki hversu marga staði
hann hefur nefnt í því sambandi.
Nú er talað um Eyjafjörð, Reyðar-
fjörð eða Reykjanes.
Iðnaðarráðherra hlýtur að gera
sér grein fyrir, að samningar um
álver eru háðir samþykki meirihluta
Alþingis. Honum hlýtur að vera
kunnugt, að síðasti landsfundur
Sjálfstæðisflokksiris samþykkti, að
það skyldi rísa á landsbyggðinni,
sem er skýrgeint svo, að eigi við
önnur héruð landsins en höfuðborg-
arsvæðið. Þorsteinn Pálsson formað-
ur Sjálfstæðisflokksins hefur lýst
yfir, að hann vilji sjá nýtt álver rísa
á landsbyggðinni. Álver við Keilisnes
er innan marka höfuðborgarsvæðis-
ins.
Það liggur fyrir, að stuðningur
þingflokks Alþýðubandalagsins við
nýtt áiver er bundinn því, að það
rísi utan höfuðborgarsvæðisins. For-
sætisráðherra hefur látið orð falla í
svipaða átt_ en líka gagnstæða, er
giér sagt. Ég hygg að flestir aðrir
þingmenn Framsóknarflokksins séu
þeirrar skoðunar, að nýtt álver skuli
rísa á landsbyggðinni.
í ljósi þessara staðreynda eru
vinnubrögð iðnaðarráðherra í álmál-
inu í senn ámælisverð og skaðleg.
Hann hefur ekki vald á því innan
Halldór Blöndal
„Ég vil ekki trúa því,
að álverið rísi á höfiið-
borgarsvæðinu, af því
að það ylli byggðarösk-
un, sem við höfum ekki
ráð á. Að öllu saman-
iögðu erþjóðhagslega
hagkvæmast í bráð og
lengd að álverið rísi við
EyjaQörð. Þar vil ég sjá
það standa.“
ríkisstjórnarinnar, eins og hann hef-
ur rekið það. Komi til atkvæða-
greiðslu á Alþingi um byggingu ál-
vers á Keilisnesi, stendur hann höll-
um fæti.
Bygging og rekstur 200 til 400
þús. tonna álvers er svo tröllaukið
verkefni borið saman við annað sem
er að gerast í atvinnulífi hér á landi,
að óhjákvæmilegt er að meta áhrif
slíkrar framkvæmdar á þjóðlífið í
heild, áður en álverinu er valinn stað-
ur. Það er út í hött að setja saman
kostnaðaráætlun fyrir álver á sömu
forsendum og fyrir vöruskemmu eða
verslunarhús og leggja til grundvall-
ar við staðarval. Inn í dæmið verður
að taka þau jákvæðu áhrif, sem
bygging álvers á landsbyggðinni
hefur á atvinnuumhverfi sitt í
víðtækustu merkingu þess orðs. í
blaðafregnum er talað um, að það
kosti 1,2-2,4 milljörðum meira að
reisa álver við Eyjafjörð eða Reyðar-
fjörð en á höfuðborgarsvæðinu. Mér
er ekki kunnugt, hvað liggur á bak
við þessar tölur, enda forsendur
mismunandi, eftir því hvaða staðir
eru bornir saman. Slík reikningsleg
niðurstaða verður heldur ekki metin,
nema hún sé sett í byggðalegt sam-
hengi.
Atvinnulíf á landsbyggðinni
stendur höllum fæti. Fyrir því eru
margar ástæður. Mestu munar, að
sjávarafli hefur dregist veruíega
saman, um leið og óunninn fiskur
eða hálfunninn er í ríkari mæli en
áður fluttur úr landi. Hátt verð á
fiskmörkuðum veldur mismunun og
óvissu. Það eru þess vegna margir
farnir að hugsa sér til hreyfings, sem
fram að þessu hafa verið rótfastir í
sinum heimabyggðum. Þeir sjá ein-
faldlega ekki fram á, að þeir hafi
að neinni atvinnu að hverfa, þegar
frá líður. Og þá er betra að flytja
strax, segja þeir. Aðrir hafa við orð,
að þeir ætli að bíða og sjá, hvað
setur, — hvar álverið muni rísa.
Ég vil ekki trúa því, að álverið
rísi á höfuðborgarsvæðinu, af því
að það ylli byggðaröskun, sem við
höfum ekki ráð á. Að öllu saman-
lögðu er þjóðhagslega hagkvæmast
í bráð og lengd að álverið rísi við
Eyjafjörð. Þar vil ég sjá það standa.
Iíöfundur er þingmaður
Sjálfstæðisflokksins fyrir
Norðurlandskjördæmi eystra.
Sólin skein á Skjólsfólk á Þingvöllum, og staðurinn skart- Uppábúnar og glaðar í bragði eru dömurnar í uppiiafí Á stéttinni við Hótel Valhöll. Þar vantar enn nokkuð á
aði sínu fegursta. Þingvallaferðar. að aðgangur fyrir lijólastóla sé auðveldur, en allt bjarg-
aðist það með góðri aðstoð.
Vistmenn á Skjóli skunda á Þingvöll;
FIMMTÍU vistmenn á umönnun-
ar- og hjúkrunarheimili aldr-
aðra, Skjóli, tóku sig til í gær
og drifú sig á Þingvöll í fylgd
álika margra starfsmanna heim-
ilisins. Vistmenn voru á aldrin-
um 71-99 ára og höfðu margir
ekki komið til Þingvalla í mörg
herrans ár, höfðu reyndar sum-
ir orð á að þeir hefðu ekki trúað
að þeir ættu það efíir.
Þeyst var austur á Iangferðabíl
og nokkrum bílum fyrir fatlaða,
þar sem stór hluti hópsins var í
hjólastólum. í rútunni sá Jón Böð-
varsson um leiðsögn. Gamla fólkið
fékk gott veður og góðar móttökur
hjá sr. Heimi Steinssyni, presti og
þjóðgarðsverði á Þingvöllum, og
starfsfólki á Hótel Valhöll, þar sem
drukkið var kaffí og lagið tekið
undir stjórn Ólafs Beinteinssonar.
Líklega hefðu margir úr hópn-
um ekki treyst sér til að fara á
helgasta stað Þingvaila, Lögberg,
hefði nýsmíðuð trébraut ekki verið
til staðar. Nú gekk það eins og í
sögu fyrir hjólastólafólkið að rúlla
á Lögberg með góðri aðstoð starfs-
fólksins, og þeir sem voru gang-
andi, þurftu ekki að hafa áhyggjur
af að detta í þýfinu. Á Lögbergi
rakti sr. Heimir sögu staðarins.
Á Skjóli eru alls um 100 vist-
menn, þannig að um helmingur
þeirra lagði upp í þessa ferð. Þetta
er fyrsta langferðin af þessu tagi,
sem fólkið á Skjóli fer, en heimilið
hefur starfað í þijú ár. Ferðin tók
hátt í sex tíma, og bæði vistmenn
og starfsfólk skemmtu sér hið
bezta.
Þessar stöllur virðast skemmta sér hið bezta á Hótel Valhöll.
Hjólastólafólk rúllaði án
hindrunar á Lögberg
Á nýju göngubrautinni á Lögbergi gekk ferðalagið eins og í sögu,
þótt margir væru í hjólastólum og aðrir kannski slakir til gangs.
Kvenhyllin virðist ekki fara dvínandi með aldrinum hjá sumum.
Hef verið hér í þeirn tilgangi
að bæta við íslandssöguna
- segir Thomas McGovem sem hefur verið neitað um leyfi til fomleifarannsókna hér
„ÞAÐ kemur mér mjög á óvart að ég skuli ekki hafa fengið leyfi til
að grafa upp húsdýrabein á Ströndum í sumar,“ sagði Thomas McGo-
vern fornleifafræðingur í samtali við Morgunbiaðið. Hann sagðist skila
þeim íslensku beinum, sem hann hefði flutt til rannsóknar í Bandaríkjun-
um. „Ég hef ekki verið hér á Islandi undanfarin ár í þeim tilgangi að
rýra íslandssöguna heldur til að bæta við hana,“ sagði McGovern.
Þjóðminjaráð hefur neitað
McGovern um leyfi til að grafa upp
bein á Ströndum, þar sem hann
uppfyllir ekki þau skilyrði nefndar-
innar að þeir, sem fáist við íslen-
skar fornminjar, verði að kunna góð
skil á íslenskri menningarsögu.
Umsókn McGoverns var hins vegar
samþykkt í fornleifanefnd.
Stjórn Félags íslenskra fræða
hefur mótmælt_ þessari ákvörðun
þjóðminjaráðs. í ályktun stjórnar-
innar um málið segir meðal annars
að McGovern hafí á undanförnum
árum rannsakað ruslahauga í
kringum fomar mannabyggðir á
Grænlandi, Bretlandseyjum og an-
nesjum hérlendis til þess meðal
annars að fá vitneskju um matar-
æði, húsdýrahald og lífskjör fólks
á liðnum öldum.
Guðmundur Ólafsson, deildar-
stjóri fornleifadeiidar Þjóðminja-
safns íslands, á sæti í fornleifa-
nefnd og samþykkti þar, ásamt
þjóðminjaverði og borgarminja-
verði, umsókn McGoverns um leyfi
til að grafa upp bein á Ströndum.
Guðmundur sagði að McGovern
hefði stundað rannsóknir hérlendis
undanfarin ár og átt mjög gott sam-
starf við íslenska fornleifafræðinga.
„Beinarannsóknir McGoverns
eru mjög merkilegar og þar sem
þetta átti að verða síðasta árið, sem
hann stundaði rannsóknir hér,
fínnst mér það auðvitað mjög alvar-
legt að skera eigi á þær fyrirvara-
laust. Það mun hafa mjög slæm
áhrif á þær rannsóknir Islendinga,
sem hafa verið að afhenda McGov-
ern bein til rannsóknar."
Guðmundur sagði að stjórnendur
rannsókna á Stóru-Borg, Bessa-
stöðum og í Viðey hefðu allir sent
McGovern bein til rannsóknar og
sennilega hefði engum rannsóknar-
hópi verið settar jafnstrangar regl-
ur, áður en fornleifanefndin tók til
starfa, og rannsóknarhópi McGov-
erns en í þessum hópi væru bæði
Bandaríkjamenn, Kanadamenn,
Bretar, Danir og íslenskir fornleifa-
fræðingar, náttúrufræðingar og
jarðfræðingar.
„McGovern hefur stundað hér
rannsóknir frá árinu 1987 en þá
rannsakaði hann fornleifar á Sval-
barða í Þistilfirði. Þaðan tók hann
hluti til rannsóknar í Bandaríkjun-
um, til dæmis bein, járnmoia, gjall,
snældusnúða, brot úr kömbum og
nálum. Hann hefur hins vegar skráð
þessa hluti mjög nákvæmlega. Frá
rannsókninni á Stóru-Borg, sem
staðið hefur yfir síðastliðin tólf
sumur, hefur McGovern einnig
fengið öll bein til rannsóknar en
þau eru hátt í hálfa milljón talsins.
Það er því alveg fáránleg krafa
að Þjóðminjasafnið hafi átt að skrá
öll íslensk bein, sem McGovern hef-
ur fengið til rannsóknar erlendis,
þar sem þau eru trúlega um milljón
talsins. Það hefði tekið marga menn
nokkur ár að skrásetja öll þessi
bein. Þjóðminjavörður hefur veitt
honum leyfi til að fara með þessa
muni úr landi og McGovern hefur
undirritað skilmála varðandi þá.
Einnig höfum við fengið skýrslur
frá McGovern um þessar rannsókn-
ir hans hér árlega og þeim fyigja
teikningar og dagbókarfærslur."
Guðmundur sagði að McGovern
hefði fengið beinasöfn til rannsókn-
ar víðar að úr heiminum og hann
væri mjög eftirsóttur og virtur sér-
fræðingur. Það væri því mikill
ávinningur fyrir okkur að hafa
fengið hann tii að rannsaka íslensk
bein og til þessa verkefnis hefðu
fengist erlendir styrkir. Hann sagði
að bandaríski fornleifafræðingurinn
Kevin Smith, sem hefði, ásamt ís-
lendingi, verið að rannsaka eyðibýli
á Hálsi í Hálsasveit í Borgarfirði,
myndi ekki koma hingað í sumar
vegna þessa máls. Hann hefði hins
vegar undirritað skilmála um skila-
skyldu á gögnum þegar rannsókn
hans lyki.
Guðmundur sagði að óákveðið
væri hvert framhaldið á þessu máli
yrði en hann áliti að sú ákvörðun
fornleifanefndar að veita McGovern
leyfi til fornleifarannsókna á
Ströndum eigi að standa.
Dr. Stefán Aðalsteinsson búfjár-
fræðingur sagði að hann væri að
taka saman efni um fornan búskap
og hefði fylgst með rannsóknum
McGoverns hérlendis. „Beinarann-
sóknir McGoverns eru tvímælalaust
mjög merkilegar. Þær hafa til dæm-
is breytt hugmyndum manna um
búskap hér á landnámsöld," sagði
Stefán Aðalsteinsson.
Slökkviliðið á vettvangi í gærkvöldi.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Eldur í Breiðagerðisskóla
ELDUR kom í gærkvöldi upp í
Breiðagerðisskóla í Reykjavík,
þar sem kennslusundlaug
Ríkisstjóniiii gerir sitt
-segir Steingrímur Hermannsson
STEINGRIMUR Hermannsson
forsætisráðherra segir að ríkis-
stjórnin muni leggja sitt að inörk-
um til að halda framfærsluvísi-
tölunni sem næst rauðu striki
kjarasamninganna í september.
„Það eru ekki stórir hlutir sem við
teljum að þurfi að gera, en það er
verið að vinna hlutina betur,“ sagði
Steingrímur. Málið var á dagskrá
ríkisstjórnarinnar í gær og er búist
við endanlegri niðurstöðu í næstu
viku.
Steingrímur sagði einnig að ef
aðilar kjarasamninganna meintu eitt-
hvað með sínum spám í febrúar, þá
hlytu þeir að verða að leggja sitt
fram í þessu máli.
skólans er til húsa. Logaði í loft-
ræstirörum í fölsku lofti inni í
húsinu. Eldurinn var ekki mik-
ill, en þeim mun meiri reyk lagði
af honum.
Slökkviliðið í Reykjavík var kall-
að að Breiðagerðisskóla skömmu
fyrir klukkan 20 í gærkvöldi. Sex
reykkafarar voru sendir inn í hús-
ið og féll einn þeirra í sundlaug-
ina, sem var tóm, og marðist á
öxl. Fljótlega tókst að slökkva eld-
inn og eru skemmdir ekki miklar.
Ekki er vitað um eldsupptök en
bæði Rannsóknarlögreglan og
Rafmagnseftirlitið vinna að rann-
sókn.
Ráðgjafarnefiid iðnaðarráðuneytisins:
Alver í Straumsvík
ylli flúormengun í
hluta Hafiiarflarðar
- „Fullharkalegar ályktanir,“ segir
Guðmundur Árni Stefánsson
RÁÐGJAFARNEFND iðnaðarráðuneytisins segir í minnisblaði varðandi
staðsetningu álvers, að ef nýtt álver Atlantsálhópsins yrði staðsett í
Straumsvík gæti það valdið flúormengun á Hvaleyrarholti og í norður-
bænum í Hafharfirði. Guðmundur Árni Stefánsson, bæjarstjóri í Hafhar-
firði, telur að með því séu dregnar fhllharkalegar ályktanir af athugun-
um og hætta á flúormengun þyrfti ekki að vera viðvarandi.
í minnisblaði ráðgjafarnefndar-
innar kemur meðal annars fram, að
búast mætti við mengunaráhrifum í
Hafnarfirði, ef reist yrði nýtt 200
þúsund árstonna álver til viðbótar
við álver ÍSAL, sem framleiðir 90
þúsund tonn á ári. Niðurstöður spár
um dreifingu fiúors frá þessum
tveimur álverum séu þær, að styrkur
flúors í lofti á Hvaleyrarholti og
hluta norðurbæjarins í Hafnarfírði
yrði fyrir ofan 0,6 mígrógrömm í
rúmmetra, sem eru þau inörk sem
miðað er við. Bæði álverin kynnu
að tvöfalda framleiðslu sína og ljóst
væri að 600 þúsund tonna fram-
leiðsla á ári væri meira en svæðið
virtist geta staðið undir. í minnis-
biaðinu er tekið fram, að við þessa
útreikninga sé ekki tekið tillit til
annars iðnaðar á svæðinu.
Guðmundur Árni Stefánsson, bæj-
arstjóri í Hafnarfirði, segist hafa séð
þær athuganir, sem fram hafí farið
á vegum NILU. Þær séu ekki full-
unnar og fullharkalegar ályktanir
hafi verið dregnar af þeim varðandi
mengun frá áliðju í Straumsvík.
Hann segist ekki sjá af niðurstöðum
athugana, að viðvarandi hætta þyrfti
að stafa af tveimur álverum á svæð-
inu.
í minnisblaði ráðgjafarnefndar
iðnaðarráðuneytisins er það jafn-
framt talið staðsetningu nýs álvers
í Straumsvík til fyrirstöðu, að ÍSAL
hafí fengið fyrirheit um stækkun
álvers síns og álver Atlantsálhópsins
gæti komið í veg fyrir þær fyrirætl-
anir. Guðmundur Árni mótmælir
þessu og segir ijóst að slík stækkun
gæti átt sér stað þótt nýtt álver
yrði staðsett þar. „Ég tel efnislegar
ástæður fyrir því að útiloka staðsetn-
ingu nýs álvers í Straumsvík létt-
vægar og hef ekki séð nægilegan
rökstuðning fyrir því,“ segir hann.