Morgunblaðið - 04.08.1990, Blaðsíða 32

í
32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. ÁGÚST 1990
Ragnar Olason
Akureyrí — Minning
Fæddur 1. júní 1912
Dáinn 27. júlí 1990
Föstudaginn 27. júlí l^st í sjúkra-
húsi Akureyrar Ragnar Ólason,
fyrrverandi verksmiðjustóri Sjafnar
og síðar Skinnaverksmiðjunnar Ið-
unnar, og þar með hefur kvatt okk-
ur hin mætasti og ágætasti sam-
ferðamaður.
Ragnar Ólason fæddist á Bakka
í Kelduhverfi l.júní 1912. Foreldr-
*•- ar hans voru Óli G. Árnason og
Gunnþóra Þórarinsdóttir. Ragnar
lauk stúdentsprófi frá MA en fór
síðan til framhaldsnáms í Þýska-
landi og lauk þar námi í efnaverk-
fræði 1939. Sama ár kom hann
heim og gerðist verksmiðjustjóri
sápuverksmiðjunnar Sjafnar. Ragn-
ar stjórnaði Sjöfn með miklum
ágætum í 30 ár eða til ársins 1969.
Hann kunni vel að umgangast sitt
starfsfólk og var því góður og um-
hyggjusamur. Hann gat verið mjög
ákveðinn og á stundum þijóskur,
en um leið raungóður og ég held
að öllum sem með Ragnari unnu
hafi þótt vænt um hann. Ragnar
var tölvís, nákvæmur og hreinn í
viðskiptum. Hann var einlægur
samvinnumaður og bar hag Sarn-
vinnuhreyfingarinnar mjög fyrir
brjósti, enda starfaði hann á hennar
vegum og í anda hennar allan sinn
starfsaldur.
Ragnari var mjög hlýtt til
Menntaskólans á Akureyri og var
um árabil prófdómari í raungreinum
við skólann.
Fundum okkar Ragnars bar fyrst
saman 1957, en þá hafði verið
ákveðið að hefja framleiðslu á máln-
ingavörum á vegum Sjafnar. Mér
er enn í minni hversu vel hann tók
mér og konu minni er við komum
til Akureyrar með tvö ung börn,
og lét ekkert ógert til þess að okk-
ur liði sem best. Með okkur tókst
brátt hið besta samstarf og vinátta,
sem náði til fjöiskyldna okkar
beggja. Við unnum vel saman á
þessum fyrstu árum og var þá
vinnudagurinn oft langur. Við átt-
um leið saman heim á brekkuna
og þá kom oft fyrir að Ragnar bauð
heim til sín upp á kaffibolla, stund-
um bragðbættan, og var þá gjarnan
haldið áfram umræðum um málefni
Sjafnar. Oft var þó slegið á léttari
strengi, því Ragnar bjó yfir fínni
kímni enda þótt hann bæri ekki slíkt
á torg.
Ragnar var harðduglegur elju-
maður, sem lagði sig allan fram við
þau störf sem hann tók sér. Þetta
kom glöggt fram er hann tók að
sér uppbyggingu og rekstur
Skinnaverksmiðjunnar Iðunnar eft-
ir brunann 1969. Ragnar sem þá
var kominn hátt á sextugsaldur tók
nýja starfið föstum tökum. Hann
fór til Friitala í Finnlandi og vann
þar hin ýmsu störf í sútunarverk-
smiðju til þess að læra sjálfur allt
handverk. í samvinnu við Friitala-
menn tókst Ragnari að koma á
fullvinnslu skinna og gera úr þeim
eftirsótta vöru eða svokölluð
mokkaskinn. Þetta var mikið átak
og veksmiðjan gekk vel undir hans
stjórn.
Árið 1942 kvæntist Ragnar eftir-
lifandi konu sinni, Rögnu Valde-
marsdóttur, og varð þeirra sambúð
öll hin besta. Þau eignuðust fimm
vel gerð börn og hið mesta sóma-
fólk. Þau eru Valdimar efnaverk-
fræðingur, sem búsettur er í Finn-
landi, Ásgerður, kennslukona og
húsmóðir í Reykjavík, Óli, lyfsali á
Dalvík, Árni, doktor í orkufræðum
við Orkustofnun í Reykjavík og
Guðrún, röntgentæknir og húsmóð-
ir í Reykjavík.
Það var alltaf gaman að koma á
rausnarlegt heimili þeirra hjóna, og
minnist ég þar margra góðra stunda
bæði á jólum og um áramót. Gest-
risni þeirra og höfðingskapur var
slíkur að orð fór af, og ævinlega
var heilsað og kvatt með hlýlegu
handabandi.
Heilsu Ragnars tók að hraka upp
úr 1980 og vinum hans var það ljóst
enda þótt hann gerði alltaf lítið úr
ef á það var minnst, og leiddi þá
gjarnan talið að einhveiju öðru.
Ragnar tók sínum veikindum af
æðruleysi uns yfir lauk.
Þegar ég lít til baka er mér efst
í huga þakklæti fyrir að hafa feng-
ið að starfa með þessum sóma-
manni sem Ragnar Ólason var og
að fá að njóta hans vináttu.
Nú þegar Ragnar og fjölskylda
kveðja ástríkan eiginmann, föður
og afa sendum við Pat þeim okkar
innilegustu kveðjur og minnum á
þá huggun sem felst í orðum Fjalla-
skáldsins: '
Æ hverf þú ei af auga mér
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber
þótt blæði hjartans sár.
Ég kveð kæran vin, Ragnar Óla-
son. Blessuð sé minning hans.
Aðalsteinn Jónsson
Ragnar Ólason, elskulegur vinur
og starfsfélagi í fjörutíu ár, er lát-
in,n. Hann lést á Akureyri 27. júlí,
eftir stutta en erfiða sjúkralegu.
Mér er það mjög minnisstætt
þegar við Ragnar sáumst í fyrsta
sinn. Það var í ársbyijun 1950.
Hann kom í heimsókn til Sambands-
+
Ástkær eiginkona mín,
KRISTÍN OTTÓSDÓTTIR,
Vogalandi 7,
andaðist á heimili okkar 3. ágúst.
Haukur Þorsteinsson
og fjölskylda.
t
Útför föður okkar og tengdaföður,
JÓNS BEKK ÁGÚSTSSONAR,
Skipasundi 80,
sem andaðist 30. júlí, fer fram frá
Langholtskirkju miðvikudaginn 8. ágúst
kl. 15.00.
Rósa Jónsdóttir, Sigursveinn Á. Sigurðsson,
Jónína Ó. Jónsdóttir,. Guðjón Rögnvaldsson,
Hólmfríður G. Jónsdóttir, Einar Karl Einarsson.
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
KARLS B. ÁRNASONAR
glerskurðarmeistara,
Stigahlíð 39,
Reykjavík,
fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 7. ágúst kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hins látna, látið Krabbameinsfélagið njóta
þess.
Margrét N. Eyjólfsdóttir,
Eyjólfur B. Karlsson, Halldóra Guðmundsdóttir,
Brynjólfur Karlsson, Þórdís M. Jónsdóttir,
Reynir Karlsson, Ásdis Svavarsdóttir,
Haraldur Karlsson, Guðrún J. Júliusdóttir,
Stella S. Karlsdóttir, Svavar Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Minningarathöfn um eiginmann minn, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGURÐ SVEIN SIGURJÓNSSON
frá Hellissandi,
fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 7. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður frá Ingjaldshólskirkju miðvikudaginn 8. ágúst kl. 14.00.
Bílferð verður frá Bifreiðastöö Islands kl. 8.00 sama dag.
Ósk Dagóbertsdóttir,
Guðmundur Sigurðsson,
Lára D. Sigurðardóttir,
Sigurbjörg Sigurðardóttir,
Guðni Þorvarður Sigurðsson,
Fanney Sigurðardóttir,
Magnea G. Sigurðardóttir,
Sigrún Sigurðardóttir,
Anna Þorleifsdóttir,
Theódór Jónasson,
Haraldur Brynjólfsson,
Áslaug Herdis Úlfsdóttir,
Georg Elíasson,
Pétur Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Dóttir mín, móðir og systir okkar,
HELGA AÐALSTEINSDÓTTIR,
Hrafnhólum 6,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 1. ágúst.
Björk Friðriksdóttir,
Klara Norðdahl,
Hörður Aðalsteinsson, Höskuldur Aðalsteinsson,
Sigríður Aðalsteinsdóttir.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
GUNNLAUGUR JÓN KARLSSON,
Bergholti 6,
Mosfellsbæ,
lést 2. ágúst.
Ásdís Sæmundsdóttir,
Karl Gunnlaugsson, Magnús Gunnlaugsson,
Guðrún Gunnlaugsdóttir.
+
Útför eiginmanns míns, föður, afa og langafa,
EMILS GUNNARS PÉTURSSONAR
vélstjóra,
Dalbraut 20,
Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 9. ágúst kl. 13.30.
ína Jóhannsdóttir,
Erla Emilsdóttir,
Huida Ríkharðsdóttir, Halldór P. Þorsteinsson,
Gunnar Ríkharðsson, Helga Thoroddsen,
Hörður Rikharðsson, Sigríður Aadnegard
og barnabarnabörn.
+
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, systur og
frænku,
ÓLAFAR JÖRGENSEN DEVANEY
Suðurvöllum 2,
Keflavík,
fer fram frá Kristskirkju, Landakoti, miðvikudaginn 8. ágúst kl.
15.00. Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
John Devaney,
Kaj Devaney,
Elizabeth Devaney,
David Devaney, Carol Devaney,
Deirdre Devaney,
Guðrún Jörgensen,
Carsten Kristinsson, Bryndís Bragadóttir,
Snorri Snorrason,
Sigrún Snorradóttir,
Stefanía Snorradóttir.
ins þar sem ég var nýbyijaður að
vinna. Hann var þá verksmiðju-
stjóri Sjafnar og erindið var að
knýja á um leyfisveitingu fyrir ein-
hveijum tækjum _ sem vantaði til
sápuframleiðslu. í þá daga þurfti
leyfisveitingu fyrir öllum hlutum
og það var ærinn starfi að fá slík
leyfi. Ég fór með Ragnari til stofn-
unarinnar sem veitti leyfin. Ég
minnist þess hve ég varð hrifinn
af málflutningi Ragnars. Hann var
einkar skýr, kurteis en ákveðinn.
Það fór ekki á milli mála að þarna
var maður framkvæmda á ferð,
maður sem kunni til verka. Ávallt
síðan, gegnum mikið samstarf,
ósigra og sigra, hefur ímynd Ragn-
ars verið sú sama í huga mínum.
Gáfaður, dugmikill og heiðarlegur
forgöngumaður í vinnslu og við-
skiptum á sjnu sviði.
Ragnar Ólason var fæddur að
Bakka í Kelduhverfi 1. júní 1912.
Foreldrar hans voru Óli Guðmundur
Árnason, bóndi á Bakka, og kona
hans, Rannveig Þórarinsdóttir. Þau
áttu fjögur börn og einn fósturson.
Sigurveig var elst, þá Jón, síðan
Ragnar og Gunnar yngstur en Björn
Jónsson fóstursonur þeirra var að-
eins eldri en Gunnar.
Ragnar ólst upp í föðurhúsum,
var í skóla hjá séra Páli Þorleifs-
syni á Skinnastað og las 1. og 2.
bekk MA utanskóla en settist í 3ja
bekk MA árið 1929, yngstur sinna
skólasystkina. Að stúdentsprófi
loknu var Ragnar eitt ár í Háskóla
Islands og lauk þaðan cand. phil,-
prófi 1934. Þaðan lá leiðin til Kaup-
mannahafnar. Þar var hann einn
vetur við nám í efnafræði. Honum
líkaði ekki dvölin þar og fór til
Dresden í Þýskalandi þar sem hann
stundaði nám við tækniháskólann
og lauk prófi í efnaverkfræði árið
1939. Hann kom beint heim að
loknu prófi, enda hafði hann árið
áður, í sumarleyfi heima, verið ráð-
inn forstjóri Efnaverksmiðjunnar
Sjafnar á Akureyri. Þar var hann
forstjóri í 30 ár.
Guðmundur Blöndal, sem var
starfsmaður Sjafnar í 10 ár, segir
í Aldnir hafa orðið: „Verksmiðju-
stjóri var Ragnar Ólason, einstak-
lega traustur maður og gaman að
vinna hjá honum. Hann rak fyrir-
tækið eins og hann ætti það sjálf-
ur, svo annt lét hann sér um það,
bæði smátt og stórt og ekkert mátti
fara í súginn og allt varð að vera
í röð og reglu og á hreinu með við-
skipti og vinnu, alveg ágætur mað-
ur“ (tilv. lýkur). Þarna er Ragnari
rétt lýst. Hann var sérlega hagsýnn
og inikill stjórnandi.
í janúar 1969 varð stórbruni í
sambandsverksmiðjunum á Akur-
eyri. Þá brann stór hluti sútunarinn-
ar, öll skógerðin, samkomusalurinn
og töluverðar skemmdir urðu hjá
Gefjuni. Stjórn Sambands ísl. sam-
vinnufélaga ákvað að byggja upp
verksmiðjurnar þegar í stað og jafn-
framt að byggja upp nýja fullkomna
sútunarverksmiðju með það mark-
mið í huga að fullvinna þau gæru-
skinn sem til féllu hjá sambands-
sláturhúsunum. Um þær mundir
var Þorsteinn Davíðsson, þáverandi
verksmiðjustjóri, að hætta því starfi
sökum aldurs. Þá var Ragnar beð-
inn að taka að sér verksmiðjustjóra-
starfið og sjá um uppbyggingu
skinnaverksmiðjunnar en það var
svo sannarlega ekkert smámál.
Sútun er ekki einfalt verk. Það er
hárnákvæm, tæknilega flókin vinna
og ekkert má út af bera. Þá mis-
tekst verkið. Að byggja upp frá
grunni stóra verksmiðju og afla
þeirrar tækniþekkingar sem til þarf
er geysilegt verk. Ragnar lagði sig
allan fram og honum tókst á ótrú-
lega stuttum tíma að koma verk-
smiðjunni upp. Það var gerður
samningur við finnska sútunarverk-
smiðju um tækniaðstoð og Ragnar
var mikið í Finnlandi á þeim tíma.
Ótrúlegur dugnaður Ragnars ásamt
ósérhlífni og góðum gáfum komu
að góðum notum í glímunni við
erfiðleikana að koma upp verk-
smiðjunni. 26. maí 1970 fór fyrsta
vinnslan fram, aðeins ári eftir að
byggingaframkvæmdir hófust.
Verksmiðjan var formlega vígð ári
síðar af þáverandi forsætisráð-
herra, Jóhanni Hafstein, bekkjar-
bróður Ragnars úr MA.
Árið 1942 gekk Ragnar að eiga
<
i
i
i
í
4
i
í
4
4
4
4
4
4